Oma vertelde ons,tijdens de bomaanvallen van de V1's hadden wij ook prijs:al onze ruiten aan stuk ,zolderingen half naar beneden en vele muren gebarsten.Spoedig werden al de venstes met dik karton dicht gespijkerd.ZO konden wij niet blijven wonen.Gelukkig boden vrienden in het Leuvense ons een klein appartementje aan,zijzelf sliepen uit angst in de kelder
Met 'n kleine verhuiswagen namen wij het hoogstnodige mee en onze twee fietsen en trachtten ons te schikken in ons lot
De V1 bommen vlogen boven ons hoofd,vooral s' nachts,maar van " overvliegen" hadden wij geen schrik,wel betreurden wij hevig de schade die voor Antwerpen weerom bestemd was.(wraak van de lozer)Onze Papa moest in de stad blijven voor zijn werk,maar op vrijdagavond kwam hij per spoor ons vervoegen en bracht telkens droevig nieuws mee.(instortingen,gekwetsten en doden)Onze mama was héél benauwd geworden en ging veel naar onze vrienden die bestendig in ons dorpje woonden.
Mijn zus en ikzelf reden met de fiets, als vluchtelingen, naar de boeren.die ons zeer welgezind waren,zij  hadden welgemeend medelijden met  deze toestand.Voor een prijsje kochten wij dagelijks groenten vers uit het veld getoverd
Mijn zusje ging op bezoek bij onze vrienden en ik trok er alleen op uit met de fiets om de omgeving eens wat verder te bekennen.
Zo reed ik voorbij een totaal verlaten oude brouwerij, richting Aarschot en juist toen ikmijn tred(of trap?) wat vertraagde ging de grote poort open en stond een vriendelijke man in het deurgat en knikte mij gemoedelijk toe .Hij kwam een stapje nader en zei"ik sta hier op wacht,de eigenaar is naar de markt."Omdat ik meende dat hij mij iets wilde vragen stapte ik van de fiets en zag toen dat hij zin had in een praatje.Dadelijk hoorden wij dat we van dezelfde stad waren.Hij was ook bij vrienden op vlucht met zijn echtgenote en een welbekend fotograaf in het Antwerpse.
Hij nodigde mij uit 'n kijkje te komen nemen in deze tot paddestoelen kwekerij omvormde brouwerij.Van deze gelegenheid wilde ik wel gebruik maken want zulks had ik  nog nooit gezien
Wij stapten binnen en de poort werd dicht gegrendeld.Dat sleutelgeknars gaf mij wel even een onveilig gevoel.Ik was 2O jaar.

wordt vervolg