Ze liepen dus zachtjes aan over de kasseien en sloegen af aan de Holleweg,daar was geen kat en ons beestje moest van niets schrikken en zeker niet stijgeren.Aan het brugje van de Witte villa gekomen rook hij zijn stal met een beetje tegengoesting,want tenslotte was het geen volwaardige stal;wel veel stro maar met zijn kop steeds tegen een blinde muur is ook niet om naar huis over te schrijven .Toen kwam de vroegere legerruiter op een idee(mijn vader dus)hij spande den Tommy uit zijn gareel liet de chees waar hij stond,zei aan de kindjes dat zij met de eetwaren naar de mama moesten wat zij graag deden en behield alleen de teugels,zo zonder zadel sprong hij op den Tommy,zei ju en zij wandelden samen door de velden.Eerst was het wandelen maar daar had ons dier niet zoveel aan daarom werd het zachtjes en dan wat harder draven,ja draven dat was het wat zijn pootjes vroegen.Ze zijn toch braaf gebleven want galloperen hebben ze niet gedaanThuis stonden de volwassenen vol angst te wachten op de terugweg van die twee durvers zij bleven té lang weg en uit zicht het koren stond ook al zo hoog dat men hen niet kon volgen.Maar........geen nood alles was in zijn plooitjes gebleven en daar waren ze,allebei vol spijt van dat de schone liedjes niet blijven duren. Nonkel Jef was er het ergste aan toe,hij ging den Tommy niet behouden terug naar de verkoper dat was trouwens de overeenkomst.Voortaan kochten zij hun eetwaren aan de kar die drie maal per week langs kwam en daar zijn zij ook van in leven gebleven.Immers oudere mensen moeten geen jong vurig paardje tegen een muur stallen waar het beestje maar enkele keren per week van achteruit kon. Dit verhaal is absoluut zo gebeurd slot.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek