Vertrouwen geven, dat kon Don Bosco, onverhoeds, onverwachts, vermetel soms; mensen oproepen en uitdagen en zeggen: jij kunt het! Ik weet dat jij het kunt!
Jonge mensen opnemen in zijn eigen enthousiasme en overtuiging en hen verwarmen met zijn eigen dromen, deelgenoot maken van zijn plannen. Er werd iets wakker in hen, verbazing werd zekerheid, twijfel werd kunde. Aanstekelijk werkte het op die j...onge handen en harten. Want dat was het wonder: zij begonnen in hun eigen kunnen te geloven, groeiden boven zichzelf uit. Zij werden Don Bosco’ s armen op andere plaatsen, een verlengstuk van zijn liefde.
Vertrouwen geven, niet uitkijken naar jaren, niet luisteren naar het ongeloof van de buitenstaandermaar zijn mensen in de ogen kijken en fascineren met zijn plannen, dat deed Don Bosco. Hij had een rotsvast geloof in de goede wil van zijn jonge medewerkers en een aanstekelijke overtuiging die wonderen verrichtte.
Zo maakte hij van straatjongens priesters en van spelende patronaatsgasten leraars. Zo maakte hij van onmondigen vlotte sprekers en van angstige knapen kerels die durfden aanpakken.