God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
"Jezus is in een stal geboren. Daarna moest hij vluchten en naar Egypte om zijn leven te redden. Uiteindelijk keerde hij naar zijn huis in Nazareth terug. Gezinnen en een huis horen samen. Ik roep iedereen – zowel individuen, maatschappelijke organisaties als de overheid – op om al het mogelijke te doen, opdat elk gezin een plaats zou hebben om te wonen.”
Een man kwam bij de poort van het paradijs. Zijn goede en slechte daden hielden elkaar precies in evenwicht. De bewaker van de poort zei: 'Ga naar de mensen die achter je staan te wachten en vraag of iemand uit zijn voorraad van goede daden jou één goede daad wil schenken. Eén maar, dan mag je door de poort van het paradijs.' De man deed zoals hem gezegd werd. Maar zodra de wachtenden zijn vraag hoorden, wenden ze beschaamd en verlegen hun h...oofd af of ze gaven als antwoord: 'Mijn eigen lot baart me zorgen genoeg, hoe zou ik jou iets kunnen geven?' De arme man was de vertwijfeling nabij, toen iemand uit de menigte hem vroeg: 'Wat zoek je?' Hij zei: 'Eén goede daad, één enkele maar! Velen die hier staan te wachten bezitten duizenden goede daden, maar er is niemand die mij er één wil schenken.' 'Luister,' zei de onbekende, 'wanneer je er maar één nodig hebt dan kan ik je wel helpen, meer heb ik namelijk zelf niet. Bovendien; wat helpt mij die ene daad? Neem haar, ik schenk hem je.' Vervuld van vreugde liep de man terug naar de poort en de poortwachter vroeg: 'Hoe verging het je?' Met een gezicht stralend van geluk, vertelde de man hoe het hem vergaan was. Toen liet de poortwachter de onbekende die zijn ene goede daad had weggegeven eveneens bij zich komen. Glimlachend zei hij tegen beide: 'Neem elkaar bij de hand en ga door de poort.'Meer weergeven'.
Maar toen zijn de goedheid en mensenliefde van God, onze redder, openbaar geworden en heeft hij ons gered, niet vanwege onze rechtvaardige daden, maar uit barmhartigheid. Hij heeft ons gered door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwende kracht van de heilige Geest, Gered heeft Hij ons door het bad van wedergeboorte en vernieuwing door de heilige Geest, die Hij overvloedig over ons heeft uitgestort door Jezus Christus onze redder.
JOZEF WERD WAKKER EN DEED WAT DE ENGEL VAN DE HEER HEM HAD OPGEDRAGEN (MT.1,24)
Jozef stond in de gegeven omstandigheden voor een moeilijke keuze. Hij kon volgens de joodse gebruiken van zijn verloofde scheiden of haar zelfs laten stenigen. Toch neemt hij een moedig besluit: ’Hij nam Maria bij zich als vrouw.’ Heer, ik kan me voorstellen hoe de ogen van de mensen op Jozef waren gericht en zijn naam over de tongen rolde. Geef dat ik me door de kritiek van anderen nooit laat afhouden om het goede te doen en me nooit laat leiden door de vrees voor hun mening.
O ADONAI, HEER VAN ISRAELS HUIS, KOM NU EN BEVRIJD ONS MET STERKE HAND.
Aansluitend bij de mijmeringen over Vriendschap en Liefde vond ik deze mooie tekst van Mariette Martelé:
"Echte vriendschap is niet zoals het soms met de liefde gebeurt, onderhevig aan stemmingen en veranderlijkheid. Ze aanvaardt de ander zoals hij is, met zijn nukken, met zijn gebreken. Ze voelt zich niet beledigd om een kleinigheid. Ze beoogt alleen het goede van wie het voorwerp is van haar liefderijke bezorgdheid. Haar voornaamste hoedanigheid is haar trouw in alle omstandigheden. Een ware vriend ontdekken is een godsgeschenk, en de beste manier om ertoe te komen is nog zelf zo te handelen tegenover onze vrienden. Als wij dat kunnen, zal geen teleurstelling ons teneerdrukken, omsat wij niet beminnen met eigenliefde of berekening, maar omwille van diegene die ons zijn vertrouwen geschonken heeft. Zo'n liefde komt uit God en is dusdanog onveranderlijk. Er zal geen gevoel van eenzaamheid ons ooit nog kwellen, omdat we steeds iemand zullen hebben aan wie wij met genegenheid kunnen denken"
Mensen zoeken naar geluk In het huwelijk en in het werk Willen graag flink zijn en sterk Maar maken zich vaak te druk.
Vragen naar de zin van het leven Vooral in hele moeilijke tijden Waarin men zich niet kan verblijden En waarin het geluk is uitgebleven.
Toch heeft ieder mensenleven zin God houdt van elk mensenkind God, de Vader die ons bemint En dit al reeds vanaf het begin.
God heeft in mensen een welbehagen Op Hem kunt u vast vertrouwen Hij zorgt voor al zijn getrouwen Niet alleen vandaag, maar alle dagen. Mensen leven niet voor zichzelf alleen Maar voor God en die naast hen staan Zonder elkaar is het moeilijk te gaan Mensen kunnen niet om elkaar heen.
Het is in de stilte van de woestijn, onszelf beperkend tot het allerbelangrijkste, dat wij de Geest van de Heer kunnen ontdekken en terugkeren naar de basis van ons bestaan. Charles de Foucauld zag dat scherp. Zijn broeders en zusters volgen hem nog steeds na. Zoals de profeet Jesaja in hoofdstuk 58 zegt, moeten we de weg van het essentiële gaan. Dat zal ons gelukkig en evenwichtig maken
Het einde van een leven waarin met altijd geprobeerd om één te worden met God, het einde van dit aardse leven is slechts de ineliding van een symfonie.
Dank U, liefdevolle hemelse Vader, voor deze bijzondere tijd van het jaar waarin wij vieren dat uw liefde uit de hemel naar de aarde kwam. Ik bid dat U harten zult openen om het geweldige geschenk van geloof, uw volmaakte kerstcadeau, te ontvangen. Gebruik daarom mijn lippen en mijn leven om iemand te vragen of hij of zij dit jaar dat cadeau misschien zou willen hebben. Amen.
wij richten ons tot U, omdat wij reikhalzend uitzien naar de dag waarop geweld en honger... niet meer zullen bestaan en mensen zullen leven uit Uw liefde, uitgezaaid over heel onze aarde. Bevrijd de gevangenen uit duisternis en droefheid; breng hen, die dolen langs de weg, op uw pad van waarheid en licht. Droog de tranen van mensen die geslagen zijn en heel de harten van diegenen die gebroken zijn; vervul hun verlangen naar uw huis van vrede, in Jezus Christus, de redder die wij verwachten, in onze wereld, in onze dagen.
Vader, Gij kent de bangheid van ons hart, Gij kent de pijn uit ons verleden en onze kleinmoedigheid in de liefde. Wij bidden: maak ons vrij van alle krampachtigheid en leer ons onszelf uit handen te geven en toe te vertrouwen aan uw liefdevolle ontferming. Dan zal alles nieuw worden en vol vreugde in Jezus Christus, de komende nieuwe mens.
Het verlangen naar liefde in ons leven is als het mooiste en kostbaarste, maar tegelijk meest kwetsbaar plantje. Het is zo gemakkelijk te verstikken, te verwonden door er voorkeur aan te geven op zoek te gaan naar wat onze behoefte aan liefde zal bevredigen. Kostbaar en tegelijk breekbaar heeft dit plantje nood aan zorg. Het heeft behoefte aan zon, zuivere lucht en vochtigheid. Vooral heeft het behoefte aan respect en aan voorrang op de rest als het hoogst mogelijke dat in elke mens aanwezig is.
Hoe het verlangen naar liefde cultiveren?
Door het beoefenen van de twee aspecten van de liefde: de vaststelling en de beleving.
Je ontdekt de liefde door ze te zien en te beluisteren; door beleving in woord en daad.
De beoefening door het zien en luisteren is onmisbaar en leidt tot het ontstaan en het ontwikkelen van het verlangen naar liefde. Het komt er op aan te weigeren om de ander te herleiden tot wat hij doet of tot wat je van hem opvalt. De ander zien en beluisteren in de overtuiging dat hij meer is dan wat hij doet, meer dan wat hij vertelt over zichzelf, meer ook dan wat anderen over hem zeggen. De genegenheid voor de ander ontstaat en groeit door het erkennen van het mooiste, het kostbaarste en ook het meest breekbare in hem: zijn openheid voor liefde en voor een vriendschapsrelatie met God.
Woord en daad vormen een andere onmisbare tak van deze zorg voor het verlangen naar liefde. Het overkomt ons wel eens dat wij in onze relaties wensen dat wij voelen dat wij van hen houden. Alles zou veel eenvoudiger zijn in plaats van verdriet, frustratie of woede te voelen, als wij gedragen werden door genegenheid voor de ander.
Zo is het ook in onze verhouding tot God. Wij maken onszelf wijs dat, als wij maar voelen dat wij door Hem bemind worden en dat wij Hem ook echt beminnen, alles veel lichter wordt en dat ons dagelijks leven, hoe doodgewoon ook, als de vlucht van een vogel zou zijn.
Als een gesprek tot spanningen leidt en misverstanden zich opstapelen, sla dan geen hoge toon aan om je te laten horen, maar verhoog de intensiteit van het gesprek. Draag geen bewijzen aan, al zijn ze nog zo gefundeerd. Wil je de Vrede hervinden, betracht de wijsheid van hart. Daar ontmoet je het beste in de ander het makkelijkst, want Vrede is het meevoelen in jou met het beste dat het slechtste vergeeft geen heilige te zijn. Het zwijgen opleggen, niet alleen aan je woorden, maar ook aan je gevoelens die ons vergiftigen. en ons alle adem benemen, maakt onze dagen vrediger en daaruit vloeit een wereld voort van hartelijkheid vervuld. Zo kan de Vredesduif haar nest bouwen op aarde.
Hemelse Vader, laat de warmte van uw liefde, net zoals de zon in de winter sneeuw smelt, het bevroren ongeloof in deze bijzondere tijd van het jaar ontdooien. Laat het geloof opnieuw in ons geboren worden, door de melodie van kerstliederen, de lichtjes in de kerstboom en alle andere activiteiten rond Kerstmis. Amen.
Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de Heer (Jesaja 60 vers 1).
Wij willen in deze adventstijd lichtdragers zijn! Verlangend uitziend naar kerstmis, willen wij dat lichtje van hoop en Vrede doorgeven. Dat geef ik nu aan jou Opdat jij het zult bewaren in je hart Dat het je warmte mag geven. Zodat je hart het nimmer koud mag hebben Véél licht met héél veel liefde Zodat ook jij het door kunt geven aan ieder die je ontmoet En dat die het ook weer doorgeeft.
VERTROUWEN .... Daar begon ook mijn bloggen mee ...
Een atheïstische professor in de wijsbegeerte sprak over het probleem dat de wetenschap heeft met God, de almachtige. Hij vroeg een van zijn christelijke studenten om naar voor te komen. “Ben jij een christen?” “Ja, meneer.” “Dus je gelooft in God?” “Absoluut, meneer.” “Is God goed?” “Zeker.” “Is God almachtig?” “Ja.” “Mijn broer is gestorven aan kanker terwijl hij God gebeden had hem te genezen. De meesten van ons zouden anderen die ziek zijn helpen. Maar God deed dat niet.
Is God dan wel goed geweest voor hem? Hmm?”
De student zweeg. “Daar heb je geen antwoord op, hé? Laten we eens opnieuw beginnen. De wetenschap zegt dat we 5 zintuigen hebben waarmee we de wereld om ons heen identificeren en waarnemen. Zeg eens ... Heb jij God ooit gezien?” “Nee, meneer.” “Heb jij God ooit gehoord?” “Nee, meneer.” “Heb jij God ooit gevoeld, aangeraakt, geroken of geproefd? Heb je ooit enige zintuiglijke perceptie van God in welke vorm dat ook gehad?” “Nee, meneer. Ik ben bang van niet.” “Toch geloof je nog steeds in Hem?” “Ja.” “Volgens empirisch, testbaar, aantoonbaar protocol, zegt de wetenschap dat jouw God niet bestaat. Wat heb je daarop te zeggen?” “Niets. Ik heb alleen mijn VERTROUWEN.” “Ja, vertrouwen. Dat is juist het probleem dat de wetenschap heeft …”
Het werd erg stil in de klas toen de student overnam. “Is er iemand in de klas die ooit het brein van de professor heeft gezien? Is er iemand die ooit het brein van de professor heeft gehoord, gevoeld, aangeraakt, geroken, geproefd? Niemand? Dus, volgens het empirisch, testbaar, aantoonbaar protocol, zegt de wetenschap dat u, professor, geen brein heeft. Met alle respect, maar hoe kunnen wij geloven dat het juist is wat u ons leert?” Muisstil was het. De professor staarde de student ondoorgrondelijk aan en zei: “Ik denk dat je daar maar op moet vertrouwen, jongeman.” “Dat is het professor ... Exact! De band tussen de mens en God is vertrouwen. Vertrouwen houdt alles in leven en in beweging.”
Professor : You are a Christian, aren’t you, son ?
Student : Yes, sir.
Professor: So, you believe in GOD ?...
Student : Absolutely, sir.
Professor : Is GOD good ?
Student : Sure.
Professor: Is GOD all powerful ?
Student : Yes.
Professor: My brother died of cancer even though he prayed to GOD to heal him. Most of us would attempt to help others who are ill. But GOD didn’t. How is this GOD good then? Hmm?
(Student was silent.)
Professor: You can’t answer, can you ? Let’s start again, young fella. Is GOD good?
Student : Yes.
Professor: Is satan good ?
Student : No.
Professor: Where does satan come from ?
Student : From … GOD …
Professor: That’s right. Tell me son, is there evil in this world?
Student : Yes.
Professor: Evil is everywhere, isn’t it ? And GOD did make everything. Correct?
Student : Yes.
Professor: So who created evil ?
(Student did not answer.)
Professor: Is there sickness? Immorality? Hatred? Ugliness? All these terrible things exist in the world, don’t they?
Student : Yes, sir.
Professor: So, who created them ?
(Student had no answer.)
Professor: Science says you have 5 Senses you use to identify and observe the world around you. Tell me, son, have you ever seen GOD?
Student : No, sir.
Professor: Tell us if you have ever heard your GOD?
Student : No , sir.
Professor: Have you ever felt your GOD, tasted your GOD, smelt your GOD? Have you ever had any sensory perception of GOD for that matter?
Student : No, sir. I’m afraid I haven’t.
Professor: Yet you still believe in Him?
Student : Yes.
Professor : According to Empirical, Testable, Demonstrable Protocol, Science says your GOD doesn’t exist. What do you say to that, son?
Student : Nothing. I only have my faith.
Professor: Yes, faith. And that is the problem Science has.
Student : Professor, is there such a thing as heat?
Professor: Yes.
Student : And is there such a thing as cold?
Professor: Yes.
Student : No, sir. There isn’t.
(The lecture theater became very quiet with this turn of events.)
Student : Sir, you can have lots of heat, even more heat, superheat, mega heat, white heat, a little heat or no heat. But we don’t have anything called cold. We can hit 458 degrees below zero which is no heat, but we can’t go any further after that. There is no such thing as cold. Cold is only a word we use to describe the absence of heat. We cannot measure cold. Heat is energy. Cold is not the opposite of heat, sir, just the absence of it.
(There was pin-drop silence in the lecture theater.)
Student : What about darkness, Professor? Is there such a thing as darkness?
Professor: Yes. What is night if there isn’t darkness?
Student : You’re wrong again, sir. Darkness is the absence of something. You can have low light, normal light, bright light, flashing light. But if you have no light constantly, you have nothing and its called darkness, isn’t it? In reality, darkness isn’t. If it is, well you would be able to make darkness darker, wouldn’t you?
Professor: So what is the point you are making, young man ?
Student : Sir, my point is your philosophical premise is flawed.
Professor: Flawed ? Can you explain how?
Student : Sir, you are working on the premise of duality. You argue there is life and then there is death, a good GOD and a bad GOD. You are viewing the concept of GOD as something finite, something we can measure. Sir, Science can’t even explain a thought. It uses electricity and magnetism, but has never seen, much less fully understood either one. To view death as the opposite of life is to be ignorant of the fact that death cannot exist as a substantive thing.
Death is not the opposite of life: just the absence of it. Now tell me, Professor, do you teach your students that they evolved from a monkey?
Professor: If you are referring to the natural evolutionary process, yes, of course, I do.
Student : Have you ever observed evolution with your own eyes, sir?
(The Professor shook his head with a smile, beginning to realize where the argument was going.)
Student : Since no one has ever observed the process of evolution at work and cannot even prove that this process is an on-going endeavor. Are you not teaching your opinion, sir? Are you not a scientist but a preacher?
(The class was in uproar.)
Student : Is there anyone in the class who has ever seen the Professor’s brain?
(The class broke out into laughter. )
Student : Is there anyone here who has ever heard the Professor’s brain, felt it, touched or smelt it? No one appears to have done so. So, according to the established Rules of Empirical, Stable, Demonstrable Protocol, Science says that you have no brain, sir. With all due respect, sir, how do we then trust your lectures, sir?
(The room was silent. The Professor stared at the student, his face unfathomable.)
Professor: I guess you’ll have to take them on faith, son.
Student : That is it sir … Exactly ! The link between man & GOD is FAITH. That is all that keeps things alive and moving.
P.S.
I believe you have enjoyed the conversation. And if so, you’ll probably want your friends / colleagues to enjoy the same, won’t you?
Forward this to increase their knowledge … or FAITH.
" Laten we ook bidden voor degene waarvoor niet meer gebeden wordt." Tegenwoordig zijn we best druk met onszelf bezig dat we de ander snel neigen te vergeten, ook in ons gebed. Zeker degene die in een hoekje zitten en geen een lichtpuntje meer lijken te zien. Als we nu eens 1xper dag, tijdens alle drukte van de dag, onze handen leegmaken om ze te vouwen om zo ook voor deze mensen te bidden, zodat zij ook weer lichtpuntjes mogen gaan zien. Dat is tevens ook nog eens alvast een mooie kerstgedachte.
God, onze Vader, wij danken U voor uw Woord, dat U vandaag overvloedig hebt gezaaid. Wij vertrouwen ons toe aan dit Woord en bidden: laat het ontkiemen in onze slaap, in rustig gebed, in geduldig wachten, in trouwe ontvankelijkheid. Wees zelf de vruchtbaarheid van ons leven, het wonder dat ons wordt geschonken, in Jezus Christus, uw mensgeworden Woord, de Heer van ons leven tot in eeuwigheid.
Moge er vandaag vrede in je zijn. Moge je op God vertrouwen dat je precies bent waar je zou moeten zijn.
Moge je nooit de oneindige potentie vergeten die uit vertrouwen is geboren. Moge je de gaven gebruiken die je hebt ontvangen en de liefde doorgeven die je hebt gekregen. Moge je tevreden zijn met het feit dat je een kind van God bent. Laat deze aanwezigheid zich tot in je botten verankeren en je ziel de vrijheid gunnen om te zingen, te dansen, te danken en lief te hebben. Het is daar voor ons allemaal.
Vanavond brand ik weer de roepingenkaars en bid om roepingen voor het priester- en diakenschap, voor pastorale werkers en werksters, voor predikanten en om roepingen voor het religieuze leven. Voor catechisten en gelovigen, vrijwilligsters ...en vrijwilligers die zich in zetten voor de kerkgemeenschap. Voor hen die zoekende zijn en de richting nog niet vinden. Ik noem namen van mensen die ik meedraag in mijn gebed en bid om leiding en zegen op hun levensweg.
Jezus was waarlijk mens, en daarom kon Hij op de proef gesteld worden.
Jezus Christus is een Verlosser 'die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat Hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat Hij niet vervallen is tot zonde' (Hebr. 4:15
Op het feest van de Opdracht van de Heilige Maagd Maria in de tempel of Maria Presentatie viert de Kerk dat de ouders van Maria haar opdroegen in de tempel. Daarmee viert de Kerk dat Maria, vervuld van de heilige Geest, vanaf haar Onbevlekte Ontvangenis geheel aan de Heer was toegewijd. Het feest is niet gebaseerd op Bijbelse geschriften maar op het Proto-Evangelie van Jacobus.... Daarin wordt verhaald dat Joachim en Anna uit dankbaarheid voor haar miraculeuze geboorte Maria toewijden aan god in de tempel, waar ze bleef tot haar puberteit. Het is in de katholieke kerk een gedachtenis die valt op 21 november. In de Orthodoxe Kerk is het een van 12 Grote Feesten, waar het Opdracht van de Moeder Gods in de tempel genoemd wordt. Sinds de achtste eeuw wordt deze gedachtenis in het Oosten gevierd. Later introduceerden geestelijken uit Constantinopel het feest van Maria Presentatie in het Westen.
God, altijd Aanwezige, voor wij ons overgeven aan de nacht, richten wij ons tot U, omdat wij reikhalzend uitzien naar de dag waarop geweld en honger niet meer zullen bestaan en mensen zullen leven uit Uw liefde, uitgezaaid over heel de aarde. Bevrijd de gevangenen uit duisternis en droefheid. Breng hen, die dolen langs de weg, op uw pad van waarheid en licht. Droog de tranen van mensen die geslagen zijn en heel de harten van diegenen die gebroken zijn. Vervul ons verlangen naar vrede: vannacht, morgen en alle dagen.
Waarom gaf Maarten niet zijn hele mantel? Wat is dat voor een gift, een halve mantel? Een mantel was een rijk bezit, waar je een half leven mee deed. Kleding werd eindeloos versteld en als je nagaat dat de soldaten hun hele uitrusting inclusief paard zelf van hun soldij moesten betalen, geen vetpot, dan kun je wel nagaan dat die mantel een zeer kostbaar bezit was, die ook nog eens als deken diende.
Maar er schuilt nog een diepere betekenis in het schenken van de halve mantel. Dit feest gaat over delen. Maarten was een verstandig man, hij deelde de mantel, hij hield ook nog wat voor zichzelf. Als bedelaar krijg je een halve mantel, die van buitenaf naar je toe kan komen, de andere helft zul je zelf door eigen innerlijke activiteit moeten laten ontstaan.
Een ander kan jou niet geheel omhullen, je zult er zelf ook aan moeten bijdragen. Dat geldt zelfs voor een baby. Anderzijds moet de schenker niet onverstandig zijn. Het is goed te delen, maar niet zo, dat je zelf bevriest.
Roofbouw op jezelf plegen door je helemaal weg te schenken maakt je uiteindelijk tot een bedelaar. De omhulling die wij iemand schenken moet niet verstikkend zijn, maar de ander in zijn waarde laten en hem/haar innerlijke kracht geven om door te gaan en uiteindelijk zelf weer het heft in handen te nemen.
Vandaag vieren we het feest van Sint-Maarten, de persoon die ons tot op vandaag nog aanspoort het beste van onszelf met anderen te delen, zowel in geestelijke als materiële goederen.
Leer ons een open geest te hebben in deze verwarde tijd, en aandacht te hebben voor de vele noden van deze tijd, veraf maar ook zeer dichtbij, Sint-Maarten ter ere.
Gelukkige feestdag aan allen die zijn naam mogen (uit)dragen! Ik probeer het alvast.
Op zoek naar je 'verloren' geloof, kan ik volgend boek aanbevelen. Het boek is van Kardinaal Godfried Danneels. Het is een dagboek dat voor elke dag een pareltje biedt over geloof en wijsheid voor doodgewone mensen als jij en ik, maar die uitmonden in een stille bezinning. Je legt het misschien op de rand van je bureau of op het nachtkastje. Een mooiere dagsluiter is er niet. Zo doorloop je meteen het ganse kerkelijke jaar met al zijn feestelijke momenten, zijn mariale maanden, en zo veel meer. Een menselijk geloofsgetuigenis. Ik gebruik het ondertussen al bijna tien jaar. Wou ik jullie graag meegeven. Het kan een opstapje zijn naar je 'verloren' geloof zoals een bloglezer me liet weten.
Vertrouwen : een dagboek van wijsheid en geloof (Lannoo, 2003, ISBN 9059950046)
Er bestaat geen mens die niet voortkomt uit de vereniging tussen een moeder en een vader.
Daarom is het voor veel homoseksueel georiënteerde mensen een groot verdriet dat zij zich niet erotisch aangetrokken voelen tot het andere geslacht en dat zij de vruchtbaarheid van de lichamelijke vereniging moeten missen zoals die in de menselijke natuur en in de goddelijke scheppingsordening ligt.
Toch leidt God ons vaak langs onvoorspelbare wegen tot zich: een gemis, een verlies of een kwetsuur kan, als we die aanvaarden, een springplank naar God worden, een sprong in de armen van God die alles goed maakt, en die nog groter blijkt bij de verlossing dan in de schepping al te zien is.
Heer Jezus, de radicale eisen van het evangelie verwonderen mij en schrikken mij af. In uw voetspoor stappen is niet gemakkelijk. Help mij te zien waar het op aankomt en de consequenties van die keuze op te nemen. Geef mij moed en kracht om dat te kunnen.
In Mozes hebt U ons aangezegd: 'Ik ben met jullie, onwankelbaar is mijn verbond'. Een nieuwe David hebt U ons beloofd, uw Zoon, die onze broeder is. Vol vertrouwen bidden wij U: leer ons ootmoed en gerechtigheid zodat wij armen voeden en onderdrukten bevrijden, opdat er geen duister meer is en geen nacht.
Een jongetje in Damascus speelde verstoppertje met zijn zesjarig zusje en werd door een sluipschutter doodgeschoten. Sindsdien wordtg zijn zusje vaak opgemerkt op het kerkhof, aan het graf van haar broertje. Ze woelt met haar handen in de aarde en roept:"Kom maar te voorschijn, ik wil niet meer verder spelen."
Bij dit tafereel kan men alleen maar zwijgen en huilen, elk woord lijkt tactloos. Toch mogen we tot die jongen en dat meisje zeggen:"Voor jou is God op de wereld gekomen." Hij is namelijk de uiteindelijke redder, de Heer en de Messias.
Ergens werd een bruiloft gevierd. Ze hadden het niet breed maar vonden toch dat er veel mensen aanwezig moesten zijn: gedeelde vreugde geeft dubbel geluk, dachten ze. Het moest een feest voor alleman zijn, meenden ze, waarom dan beletten dat onze vreugde besmettelijk zou zijn? Er zijn al zo weinig goede epidemieën onder de mensen. Dus vroegen zij aan elke genodigde een fles wijn mee te brengen. Bij de ingang zou een groot vat staan en daarin kon ze leeggegoten worden. Zo zou ieder van ieders gave drinken en vreugde hebben. Toen het feest geopend werd liepen de bedienden naar het grote mengvat en schepten met grote kruiken. Maar groot was hun verwondering toen ze merkten dat het alleen maar water was. Ze stonden als versteend toen het tot hen doordrong dat ieder gemeend had: die ene fles water die ik erbij doe, zal toch niemand merken of proeven. Ze wisten nu dat iedereen zo gedacht had. Dat iedereen gedacht had: laat mij nu maar eens profiteren van wat de anderen meebrengen. Het werd een waterig gedoe en dat niet alleen omdat er slechts water te drinken was. En toen bij het rijzen van de maan, de fluitspelers zwegen, ging ieder zwijgend naar huis wetend dat het feest nooit begonnen was.
Geven om niet, geven om God blij te maken en om de ander blij te maken. God houdt van een blijmoedige gever. Laten we alles doen in Hem, met Hem en voor Hem. Voor allen een gezegende dag!
God van leven en licht, nu de nacht valt over onze stad, bidden wij voor wie het duister een dekmantel is: voor vrouwen en kinderen die tot heimelijke arbeid worden gedwongen; voor zwervers die geen geborgenheid kunnen vinden; voor daklozen die geen veilig onderdak meer bezitten; voor verslaafden die wonen in hun duistere dromen; voor asielzoekers die zich noodgedwongen schuilhouden. Wij bidden ook voor al degenen die zich inzetten voor deze mensen-van-de-nacht, omdat Gij voor licht en leven hebt geschapen.
God van ons leven, wij danken U voor al uw heiligen, die ons zijn voorgegaan: voor profeten en apostelen en voor de vrouwen die getuigden; voor hen die geschiedenis maakten ... en voor allen die in de schaduw bleven; voor wie gebeden hebben in stilte en voor wie luidkeels riepen om gerechtigheid; voor wie hun leven gaven om U te dienen en voor wie bezweken zijn onder een ondraaglijk kruis; voor de vurige getuigen en de sterke strijders, voor de stille hoorders en de zwijgende doeners; voor bezielende mensen die anders geloofden dan wij en voor al die anderen die uw zaak behartigden zonder uw naam te kennen; voor onze ouders, onze grootouders, voor allen die er in ons leven waren, ons een teken gaven of ons een weg gewezen hebben; voor alle heiligen van vandaag, waarvan Gij en Gij alleen de namen kent. Wij danken U voor wat Gij hun gegeven hebt en voor wat Gij door hen geeft aan ons. Help ons, in hun spoor, tot het einde toe uw weg te gaan uw heil te zoeken, uw naam te eren. Amen.
God is altijd bij ons. Zelf in de donkerste nachten van ons leven verlaat hij ons niet. Zelf op de moeilijkste ogenblikken is Hij aanwezig. En ook in de laatste nacht, in de grootste eenzaamheid, waar niemand ons kan begeleiden; in de nacht van de doodverlaat de Heer ons niet. Hij begeleidt ons ook in deze uiterste eenzaamheid van de nacht van de dood. Daarom kunnen wij, christenen, vertrouwen hebben. We worden nooit alleen gelaten.
Ieder van ons is een stukje vuil vanbinnen. Daarom mogen we de woorden van Jezus aan de Farizeeën ook aan ons adres beluisteren. Maar wat doen we nu met die 'onreinheid' in ons ?
Wel, die onreinheid kan schoon worden wanneer we er weet van hebben en haar plaatsen in de barmhartigheid van God. Berouw dus, én naar God gaan. Of beter gezegd: berouw, én God welkom heten. Hij is in staat, doorheen zijn Zoon, het duistere in onszelf om te keren naar zijn licht. Dat is genade; iets dat we niet zelf kunnen maken, maar enkel kunnen ontvangen.
Zuster Jeanne Devos bekroond voor jarenlange inzit.
BRUSSEL (KerkNet/Femma) In Chennai (India) vond een congres plaats ter gelegenheid van de oprichting van de Nationale Syndicale Federatie voor Huispersoneel (National Domestic Workers Trade Union Federation). Het congres vormt de bekroning van de jarenlange inzet van zuster Jeanne Devos en haar team voor betere arbeidsvoorwaarden voor miljoenen dienstbodes in India. Onder meer dankzij steun vanuit ons land, via het ACV, ACV Voeding en Diensten en Wereldsolidariteit, krijgt het huispersoneel in India voortaan de kans om zijn stem te laten horen in het sociaal overleg. Zuster Jeanne zet zich al 27 jaar via de beweging voor huispersoneel in voor het lot van huisarbeiders en hun strijd voor een waardig leven. 92% van de leden bestaat uit vrouwen. Volgens Wereldsolidariteit is de oprichting belangrijk omdat de vakbond van het huispersoneel hierdoor een sterke vertegenwoordiging krijgt op nationaal niveau.
Zuster Jeanne Devos, van de zusters van de Jacht, is eredoctor van de KU Leuven (2000). Zij werd in 2005 voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Vrede. In 2009 ontving zij het Grootkruis in de Kroonorde en sinds 2010 is zij ereburger van de stad Leuven. Zij ontving in september 2012 in Mumbai de 28ste Pridarshni Global Award voor haar buitengewone bijdrage tot de bescherming van de rechten van huispersoneel. Bij de overhandiging werd toen onderstreept dat de Belgische religieuze, die sinds 1963 als missiezuster in India actief is, ervoor heeft gezorgd dat onderbetaalde huisarbeid door de Verenigde Naties als een vorm van slavernij werd erkend.
Moge er vandaag vrede
in je zijn. Moge je op God vertrouwen dat je precies bent waar je zou
moeten zijn. Moge je nooit de oneindige potentie vergeten die uit
vertrouwen is geboren. Moge je de gaven gebruiken die je hebt ontvangen
en de liefde doorgeven die je hebt gekregen. Moge je tevreden zijn met
het feit dat je een kind van God bent. Laat deze aanwezigheid zich tot in
je botten verankeren en je ziel de vrijheid gunnen om te zingen, te
dansen, te danken en lief te hebben. Het is daar voor ons allemaal.
Beste salesianen en
vrienden van de salesiaanse missie, ik stuur jullie een hartelijke groet in
deze missiemaand oktober. Ik dank jullie allemaal voor jullie gebeden in
september voor de 36 nieuwe missionarissen en voor de salesiaanse
missieroepingen.
Meer dan 200 nieuwe
missionarissen mocht ik begeleiden tijdens het sessenium 2008-2013 en ik dank
de Heer dat Hij er blijft roepen! De salesiaanse missionaire roeping is
wondermooi! Het mooiste van ons charisma, van onze spiritualiteit wordt ter
beschikking van de Kerk gesteld! Ik dank de Heer voor de genade dat ik zoveel
medebroeders mag begeleiden op de weg van het onderkennen van de mooiste
roeping binnen de salesiaanse roeping!
Hoe mooi toch is het
de eerste jonge salesianen uit Albanië, Rusland, Myanmar, Madagaskar, Togo,
Oekraïne, Cuba, China te mogen begeleiden opdat zij goed aan de roeping voor de
missies beantwoorden. De eerste missionarissen die uit de jonge provincies
komen, tonen ons het vertrouwen dat de Heer in ons stelt! De frisheid van het
geloof in het Zuiden van de wereld vereist van ons allen dat wij ons laten
verrassen door de gave van het geloof!
Aan allen wens ik een
vruchtbare viering van de Wereldmissiedag 2013 als een kans om ons geloof te
doen heropleven en de Kerk te helpen om zich op weg te zetten naar al de
grensgebieden waar Jezus Christus nog niet gekend, nog niet bemind wordt!
"Ik wens de kerk toe - maar dat kan zij zelf niet voortbrengen - dat er een heilige zou opstaan, zoals een Franciscus van Assisi. Franciscus heeft een het geluk gehad Christus te vinden zoals die werkelijk was, met een diepte en een frisheid die ongehoord waren. Deze inspiratie de hem de totale Christus leerde kennen, deed hem tegelijkertijd ook al de rest ontdekken: de eenvoud van het evangelie, de liefde voor de armen, de passie voor de blijde boodschap, het leven als broeders... Wat in hem gebeurde is ook voor de kerk nodig: een beweging van radicale bekering en een echte nieuwe evangelisering.
Deze profetische woorden van tien jaar terug, uitgesproken door Kardinaal Godfried Danneels, lijken precies nu gestalte te krijgen in paus Franciscus.
Vermits Abrahams offer zowel in de Bijbel als in de Koran voorkomt, drukt de kaart expliciet de band uit met de christelijke en de joodse traditie. De illustratie op de wenskaart toont een kerk, een synagoge en een moskee in bijna identieke stijl, maar met voldoende kenmerken voor het specifieke onderscheid.
De tekst op de achterzijde luidt: Ter gelegenheid van het Offerfeest wensen we alle moslims veel geluk toe! Verenigd in Abraham durven we hopen op een goede verstandhouding tussen iedereen. Laten we elkaars godsdienst met respect behandelen".
De Blijde, Droeve en Glorierijke mysteries zijn de ruggengraat van ons
geloof. Maria, de moeder van Jezus, speelt er de bemiddelingsrol tussen God en
mens. Zij is de vrouw, die het ware gelaat van Gods goedheid toont en tegelijk
dicht bij ons staat en meeleeft met elk van ons.
Consult not
your fears but your hopes and your dreams. Think not about your frustrations,
but about your unfulfilled potential. Concern yourself not with what you tried
and failed in, but with what it is still possible for you to do.
Zouden onze oefeningen in vrede dichtbij, met ons bidden, de vrede veraf toch niet dienen? Ik geloof van wel. Als ieder op eigen plek een stukje vrede kan brengen dan wordt die grote wereld ook iets vrediger, en daar moeten we niet te gering naar kijken. Daar ligt voor ons een begaanbare weg naar vrede, al is het maar een beetje meer vrede, om te gaan.
God, Schepper van al wat bestaat, van de ruimte en de aarde, van de zeeën en het land, van de gewassen en de dieren: heel uw schepping zingt van uw zorg. U kent ons als geen ander, U bouwt voor ons een huis, U bereidt voor ons een herbergzame plek en verjaagt voor ons de chaos. Daarvoor danken wij U God, en wij vragen: wijk niet van ons in nacht en duisternis, blijf bij ons, vannacht, morgen en al de dagen van ons leven, want 'Ik-zal-er-zijn' is immers uw Naam.
Een rozenkrans of paternoster is
een gebedssnoer dat bij vele mensen nog gebeden wordt. Vroeger was het
gebruikelijk om elke avond in de koude dagen van het jaar samen met ouders en
kinderen, bij de kachel of Leuvense stoof, de paternoster net voor het
slapengaan te bidde,.
De rozenkrans bestond oorspronkelijk uit 5 grote en 50 kleine kralen en wordt
gebruikt voor het rozenkransgebed. Dit gebed bestaat uit het bidden van het
Onze Vader (15 maal) en het Weesgegroet (150 maal) door de rozenkrans driemaal
te doorlopen. Tijdens dit gebed wordt het leven en lijden van Jezus overwogen,
alsookde verrijzenis.
Het bidden van 150 maal een Weesgegroet is in feite een vereenvoudiging voor
het gewone kerkvolk dat de 150 psalmen niet uit het hoofd kon opzeggen, zoals
de kloosterbroeders dat wel konden. Volgens de katholieke overlevering dankt de
rozenkrans haar naam aan een openbaring van Maria zelf: iedere keer dat een
Weesgegroet wordt gebeden, schenkt men haar een mooie roos. Elke complete
rozenkrans is, zo heet het, voor haar een kroon van rozen.
De verkorte versie van het
rozenkransgebed is het rozenhoedje. Hiervoor gebruikt men de rozenkrans of
paternoster (met zijn 5 grote en 50 kleine kralen) slechts éénmaal.
Het bidden van een rozenkrans gaat gepaard met het gedenken van
geloofsgeheimen.
Wat vliegt de tijd, toch. Het is alwéér oktober. De maand van het Rozenkransgebed. Daarbij zijn we dan weer extra met Maria in gesprek. Mediteren samen met Maria is Jezus ontmoeten. Want Maria verwijst voortdurend naar Jezus. Niemand in de mensengeschiedenis heeft het privilege gehad zo dicht bij Jezus te staan als Maria. Maria brengt ons binnen in het leven van Jezus, vanuit Zijn ontvangenis in haar schoot.
Diep geraakt door de woorden van onze Paus Franciscus
(interview):
'Ik heb slechts één
dogmatische zekerheid: en dat is dat God aanwezig is in het leven van elke
persoon. God is present in het leven van iedereen. Ook als het levenvan een persoon een
puinhoop is, als het verwoest is door ontucht,door drugs, of door
om het even welke reden, dan is God toch aanwezig in zijn leven. Men
kan en men moet Hem vinden in elk menselijk leven.
Ook als het leven van
een persoon overwoekerd wordt door onkruid endoornen, dan nog is
er steeds ruimte waar het goede zaad kan ontkiemen.
Getrouwe God, onze toevlucht en onze sterkte, in uw liefde weten wij ons geborgen. Daarom bidden wij: houd uw oog op ons gericht, bewaar ons in uw liefde en laat ons uw heil aanschouwen, als wij ontwaken in Jezus, de Mensenzoon, die bij U leeft tot in eeuwigheid.
Zelfs al bidden niets zou opleveren, materiaal, dan brengt het mensen toch tezamen. Dan is er toch al een resultaat: verbondenheid van mensen. Maar dat ook Moslims zich bij die oproep tot gebed aansloten, betekent dat dit bidden iets "oplevert", iets "brengt". Het sticht, creëert gemeenschap. Als dat niets is, dan weet ik het niet!
Heer onze God Uw moeder Maria kan ons leren weer vreugde te vinden omdat haar en onze Heer bij ons is. Haar Magnificat is haar manifest: God als bron van onze levensvreugde.
Zijn wij echt Mariaal?
Dat zijn we niet wanneer we alleen veel weesgegroetjes bidden en ons voor de rest laten overweldigen door angst en pessimisme.
Dan zijn wij niet mariaal. Dan zijn we zelfs helemaal niet christelijk! Christelijk en mariaal zijn we wanneer we diep in ons hart, zoals in het hart van Maria, een warme golfstroom voelen van fundamenteel vertrouwen in God voor wie niets onmogelijk is.
Hij is in staat ons, kleine mensen, groot en gelukkig te maken. Hij verheft!
Deze kreeg ik van een bloglezer. De moeite om met jullie te delen en er even bij stil te staan. Zelf denk ik niet - en ik geloof het nog minder dat God dit toestaat - maar als vrije mensen doen wij dat elkaar aan. Zou Hij niet treuren over zijn schepselen?
God kennen is goed en dat heb ik gedaan, maar ik zie Hem
niet zo goed meer, ik blijf dus zoekende alhoewel ik tijdens mijn zoektocht Hem
overal tegen kom, en toch is er altijd nog die twijfel.
Er gebeurt zoveel onrecht en Hij de schepper van hemel en
aarde laat dit zo maar toe....
Ik beschouw de Kerk een beetje als een veldhospitaal net na een slag. Het heeft geen zin om aan een zwaargewonde te vragen hoe hoog zijn cholesterolgehalte is en hoe het zit met zijn suikergehalte. Met moet eerst zijn wonden helen, pas nadien kan men over de rest praten. Wonden helen, wonden verzorgen en men moet van onderuit beginnen. De Kerk heeft zich soms laten inkapselen in details en kleine voorschriftjes. Het belangrijkste is nochtans de Blijde Boodschap: Jezus Christus heeft je gered! Daarom dienen de kerkbedienaars wezenlijk bedienaars van de barmhartigheid te zijn.
Je bent moe? Je wordt beproefd? Je bent verstrooid? Je wordt bekoord? Je
bent ongerust? Het doet er allemaal niets toe. Alles verdwijnt in deze strikt
aanhankelijke houding die de grond is van het ware gebed. Aanhangen in de
armoede, in de verlatenheid, in de meest volledige zelfvergetelheid is altijd
mogelijk. We gaan niet naar het gebed om aan onze behoeften te voldoen, ook niet
uit
Nieuwsgierigheid, niet uit gulzigheid: we bidden om met God in contact
te treden, met heel ons vermogen tot aanhangen: Adhaesit anima mea: dat is
alles.
Naar: Pour toi, quand tu
pries ... door François Cassingena-Trévedy
God, onze Vader, U bent met ons begonnen en op weg gegaan om ons tot voltooiing te brengen en in uw huis op te nemen. Wij bidden U: laat Jezus onze leidsman zijn, opdat wij in zijn licht hoopvol met elkaar mogen leven; laat ons groeien in het geloof dat Hij onze toekomst is, vandaag en alle dagen tot in eeuwigheid.
Als ons hart geen genade kent, geen vreugde van vergeving, dan zijn wij niet in gemeenschap met God, zelfs als wij al zijn geboden naleven. Want het is de liefde die redt, niet alleen de naleving van zijn voorschriften.
Ik roep katholieken uit de hele wereld op om zich aan te sluiten bij de gebeden van andere christenen die God smeken om de vrede te schenken voor de meest geteisterde gebieden op aarde. Moge de vrede, die een geschenk is van Jezus, steeds in onze harten heersen en de inspanningen en acties van nationale leiders en alle mensen van goede wil ondersteunen.
Het is tientallen jaren geleden dat ik dit gebed nog hoorde op opzegde, en plots schoten me zomaar een paar woorden me te binnen. Het gehele gebed gaat dan ook als volgt. Ik wist niet eens meer dat het uit de Chirobeweging stamde.
God, die ons behoedt, met U vinden we de plek waar rust is, goedheid en heelheid. Zelfs al moeten wij door het duister heen, wij weten U naast ons. U strekt uw hand over ons uit en maakt ons gaan lichtvoetig en blijmoedig. Bij U mogen wij ons geborgen weten al de dagen van ons leven, tot in lengte van dagen.
Ik was mijn HANDEN met het bronwater, want vaak hield ik ze gesloten voor de nood van anderen. Soms waren ze grijpklaar en te weinig bereid om te geven. Vergeef het mij Heer.
Ik was mijn OGEN met bronwater, want vaak was ik ziende blind. Ik zag te weinig het goede in elke mens en had alleen oog voor het kwade dat anderen deden. Vergeef het mij Heer.
Ik was mijn OREN met het bronwater, want ik luister te veel naar de wereldse boodschappen. Ik luister echt te weinig naar Gods stem in mijn leven. Vergeef het mij Heer.
Maria, het leven is veeleisend geworden. Er is zoveel dat op ons afkomt. Het verandert allemaal heel vlug. Het gevaar is dat we ons laten leven door wat media en consumptie ons voorschrijven als belangrijk en waardevol voor ons leven.
Maria, Temidden die wirwar kom ik naar u toe. Als een wereldse zwerver wil ik in u thuiskomen. Gij had het ook niet altijd gemakkelijk in het leven, maar gij had een rotsvast geloof en vertrouwen in God. Daarom zijt gij steeds uzelf gebleven, ook temidden onzekerheid, temidden de pijn en het verdriet dat je hart doorboorde.
willen we een speciale plaats geven nu het werkjaar voor de Vrienden van Lourdes terug van start is gegaan, een werk dat er voor zorgt dat duizenden haast gratis of tegen sterk verminderd tarief naar Lourdes kunnen gaan. Op dit moment zijn we ook halverwege de noveen die je o.a. te Dadizele kunt volgen. Zie eerder op dit blog.
Veel mensen ontdekken God pas als ze ziek worden en/of narigheid ervaren in het leven . Maar dat is niet erg , God zal ook naar jou luisteren. Wist je dat door vergeving te vragen en vergeving te schenken er een rechtstreekse lijn met boven open gaat. Ja , zo gemakkelijk is het ......ook voor jou . Ik wens je een fijne babbel straks met onze schepper.......
In een antwoord op de vraag van Scalfari of God ook aan niet-gelovigen vergiffenis schenkt voor hun zonden, schrijft de kerkleider dat ook niet-gelovigen niet uitgesloten zijn van de barmhartigheid van God. De echte zonde bestaat er, ook voor niet-gelovigen, in om hun geweten niet te volgen. Die optie weerspiegelt zich ook in onze keuze voor goed en kwaad
"Vrees, schaamte en triomfalisme... drie houdingen die niet te vinden zijn in de verrezen Heer. [...] ons geloof, het geloof in de Verrezene: dat overwint de wereld. Laten we naar Hem toegaan, en laten we ons (net zoals de zieken) door Hem raken, door zijn kracht. Hij is een mens van vlees en bloed - niet een louter spirituele gedachte. Hij leeft! Zo kwam Hij naar deze wereld. Moge de Heer jullie de genade geven dit te verstaan en deze dingen te beleven." (paus Franciscus)
"Wij mogen vragen goede mensen te zijn, want wat is er ongelukkiger dan een goed landhuis te bezitten, goede kleding, een goede schaapstal, goede sandalen, maar zelf niet goed te zijn? Al die dingen zijn goed, maar daarom maken ze een mens nog niet goed. Vraag dus God om zelf goed te zijn, want de goede Geest van God geeft een goede wil aan mensen". Augustinus van Hippo.
In met overgave gezegde gebeden laat God zich vinden. Daarom staat er geschreven: 'Laat ons jou vinden in onze gebeden'. Want in ons bidden zelf laat God zich vinden.
Het was in de tijd dat ik brancardier was te Lourdes. Hoe druk de dag ook was geweest tussen en met de zieken, er was altijd nog even tijd om uit te blazen en bij te praten bij een goede pint. Toen het al lang donker was, was er a.h.w. een ongeschreven wet, want de meesten wilden in stilte nog even langs de grot passeren voor ze gingen slapen. El deed het op zijn manier, op een bank, geknield, dicht bij de grot of juist staande ver weg.
Ik herinner me nog levendig dat plots een jonge man van ongeveer twintig jaar letterlijk naar de grot liep alsof hij ergens te laat zou komen, en hoe hij de rotsteen aanraakte en er zo bleef staan al als een versteend beeld, enkel zijn ogen gericht op Maria daar in de nis. Ik denk dat allen die daar aan het bidden of mediteren waren ergens meegesleurd waren door zijn smeekbede, want dat zo ervaarden we toch zijn blik. Die hand die maar op de steen bleef rusten.
Neen het was geen magisch moment, misschien voor de toeschouwer, maar een pure akte van geloof, Maria ter ere. Zeer toepasselijk op deze achtste september, feest van Maria.
God leidt je altijd wel, zolang je maar bidt en gelooft en ook wel je best doet om Jezus te laten heersen in je gewone dagelijkse leven. Dat er dan perioden optreden van vallen en neerliggen, of van dorheid en richtingloosheid, daar is rekening mee gehouden. Dat zijn denk ik die omzwervingen en set backs in de woestijn. God stopt niet. Het hoort er bij al blijft ook dat een kwestie van geloof. Misschien dus ook hierin: weest in geen ding bezorgd.
Noveen ter ere van Onze Lieve Vrouw te DADIZELE (B)
Noveen 8 september tot 16 september 2013
Elke dag eucharistieviering: om 7.30 u., 9 u. en 18.30 u. in de basiliek, om 16 u. in kapel van het Rosarium.
Elke dag stille aanbidding en rozenkrans om 15 u. in de kapel van het Rosarium.
Zondag 8 september: om 7u30, 9 u, 16 u en 18 u eucharistie in de basiliek.
Vrijdag 13 september: om 20 u eucharistieviering met aan sluitend kaarsprocessie
Zaterdag 14 september: om 7u30, 9 u, 16 u en 18 u echaristie in de basiliek
Zondag 15 september om 6 u., 7 u., 8 u., 9 u., 10 u., 11 u., 16 u. en 18 u.: eucharistie in de basiliek. om 10 u.: opgeluisterd doorhet Zilverkoor uit Roeselare, O.L.V. K. Desmet. om 20 u.: Mari Ter Ere klank en lichtevocatie in de basiliek.
Woensdag 11 september: om 17 u.: Kinderzegening door Mgr. Jozef De Kesel.
Naast bovenstaande vieringen kunnen parochies of groepen nog een aparte viering aanvragen, al dan niet voorgegaan door hun eigen priester. Door het drukke programma is het wel nodig dat u hiervoor tijdig een afspraak maakt zodat we de Basiliek of Rosariumkapel voor u kunnen vrijhouden. Deze viering mag eventueel samenvallen met een reeds vermeld uur.
Inlichtingen: pastoor: 056 / 50.91.50 (tel en fax) - andre.monstrey@telenet.be of pastoor@federatiemoorslededadizele.be onthaal kerk: 056 / 50.52.86
Welke talenten heb ik gekregen en hoe kan ik ze ten dienste van het Rijk Gods in onze wereld inzetten? Het evangelie laat mij hierover nadenken - nodigt mij hiertoe uit. Hoe moeilijk om je talenten te benoemen... wat je niet kan is vaak eenvoudiger. En toch zijn die andere krachten ook in ieder van ons aanwezig. Zoek ze maar en ga er mee aan de slag.
We moeten Christus uitdragen en verkondigen door de manier waarop we praten, door onze wijze van lopen en lachen, door heel ons leven, ons doen en laten, ,zodat iedereen kan zien dat we bij Hem horen.
God, Gij kent mij door en door. Gij zijt in mij, overal om mij heen, in licht en donker zijt Gij. Ik adem in en uit: Gij zijt de ziel van mijn gedachten. Gij zijt er altijd; ik zal nooit aan U ontkomen. Uw rechterhand omvat mij, draagt mij, nooit zal ik vallen uit uw hand. Gij zijt bron en zee van mijn bestaan. Gij hebt me al gezien voor ik geboren werd. Wijs mij nu, getrouwe God, uw weg van eeuwigheid.
ROME (RKnieuws.net) Vatican Insider heeft een aantal getuigenissen over paus Franciscus opgetekend van pelgrims die de jongste algemene audiëntie bijwoonden. Dat meldt Radio Vaticaan op zijn website.
Aanvankelijk trok mij zijn directe en informele stijl aan. Nadien werd ik geraakt door zijn woorden en daden van diepe menselijkheid. Ik was erg ontroerd toen hij zei dat de Verlossing voor allen geldt.
Paus Franciscus slaagt erin op een efficiënte manier oude geloofsinhouden in een vernieuwde vorm te formuleren, meer aangepast aan de tijdsgeest. Er waait een andere geest aan de top van de Kerk en ik wil mijn bijdrage leveren aan deze buitengewone heropleving van het geloof. Ik heb het evangelie herontdekt en de revolutionaire kracht en actualiteit ervan ontdekt.
Zijn homilieën stralen authenticiteit uit. Dank zij hem woon ik weer eucharistievieringen bij. Ik zie hem als een priester van de straat in wie men het volle vertrouwen kan hebben.
Wij hadden nood aan een model van soberheid en eenvoud. Zijn directe en authentieke stijl straalt vertrouwen uit en geeft zin aan een gedesoriënteerde wereld. Paus Franciscus brengt miljoenen ontmoedigde gelovigen in de wereld terug naar de Kerk
Waarom lacht men altijd om christenen? Ons credo heeft toch iets grandioos, onze sacramenten zijn krachtig en intiem tegelijk, onze moraal is veeleisend, maar verrijkend. De zaligsprekingen zijn parels en de parabels meesterwerken. En Jezus is een mens die je niet niét kunt liefhebben. En toch lacht iedereen om ons achter onze rug. Soms hebben we zin om te zeggen: 'Ik wil niet meer aan God denken.' Maar elke keer opnieuw brandt die warmte en dat innerlijke vuur in ons hart en verteert het ons. En zie ons dan: verleid, beproefd, opnieuw verleid en gezonden.
Als we Jezus geloven, moeten we niet tobben over de dood en over de vraag of we er bij zullen zijn, maar ons inspannen om goed te leven en erop vertrouwen dat in het huis van de Vader ruimte is voor velen. Dat is goed nieuws, blijde boodschap.
naar de Eucharistieviering kan, toch alvast proberen tijd te maken voor God, en Jezus dankbaar zijn dat ik van een mooi verlof mocht genieten, blij dat ik veilig thuis ben.
God, onze Vader, wij danken U voor uw Woord, dat U vandaag overvloedig hebt gezaaid. Wij vertrouwen ons toe aan dit Woord en bidden: laat het ontkiemen in onze slaap, in rustig gebed, in geduldig wachten, in trouwe ontvankelijkheid. Wees zelf de vruchtbaarheid van ons leven, het wonder dat ons wordt geschonken, in Jezus Christus, uw mens-geworden Woord, de Heer van ons leven tot in eeuwigheid.
Nu de tijd van haast, de roosters, de vervaldata en de deadlines voor een deel zijn uitgeschakeld, kunnen we beter en langer naar God kijken. We hebben de kans om over te schakelen van berekening op gratuïteit. We kunnen bidden en God vinden, meer, langer en beter dan anders.
Als we eens zouden beginnen alles tweemaal langzamer te doen, dan zouden we vanzelf biddende mensen worden. Na alles wat we meegemaakt hebben in het afgelopen werkjaar, mag ons netvlies gereinigd worden.
Om door die enge poort te gaan waarover het Evangelie spreekt, dat is vooral een lage poort, je moet klein worden, je ik loslaten, en het enige belangrijke vasthouden en dat is God.
Welzijn is toch meer waard dan welvaart, geluk toch meer dan genot en vreugde meer dan plezier. Of niet? Voor de gevoelens in ons hart bestaat ook een vaste waardeschaal. Wie het geluk had op vakantie te kunnen gaan, heeft zeker ervaren dat hij veel materiële dingen kan missen en toch gaaf geluk en volle vreugde beleefde aan het samenzijn in genegenheid en geborgenheid. Spijtig genoeg gunt onze maatschappij ons daar veel te weinig tijd voor. Toch roept Jezus ons op om altijd vakantie te nemen, om altijd vacant te zijn, om altijd vrij te zijn van het bijkomstige, dikwijls het materiële, om zo vrij te zijn voor de mens en zijn geluk, om vrij te zijn vanuit Hem die ons tot liefde roept. Dat het materiële een relatieve waarde heeft, ervaren wij ook op een andere manier. Hier moeten wij het woord relatief in de betekenis nemen van in relatie. Iemand kan zeggen: Wat een prul draag jij daar! als hij je ring, armbandje of ketting ziet, maar voor jou is dat geen prul omwille van degene die het je gaf. Het heeft een gevoelswaarde die groter is dan de marktprijs ervan. Die prul wil je zelf niet ruilen voor goud.
Bevrijd de gevangenen uit duisternis en droefheid. Breng hen, die dolen langs de weg, op uw pad van waarheid en licht. Droog de tranen van mensen die geslagen zijn en heel de harten van diegenen die gebroken zijn. Vervul ons verlangen naar vrede: vannacht, morgen en alle dagen.
Een man van God vroeg: "Jongetje, hou je van God?" "Zeker, heer!" "Hou je van Hem met heel je hart?" "Neen, daar is mijn hart te klein voor. Ik hou van Hem met heel Zijn hart."
De goddelijke liefde schenkt waarde en schoonheid aan al het andere: aan het gezin, het werk, studies, vriendschap, kunst en aan elke menselijke activiteit. Diezelfde liefde helpt negatieve ervaringen overwinnen en om geen gevangene te blijven van het Kwade.
Er zijn heel wat mooie afbeeldingen te vinden rond dit feest, het ene al mooier dan het andere en toch wil ik op deze Mariale feestdag eens een andere foto plaatsen die me persoonlijk heeft aangesproken. Maria ter ere! En proficiat aan alle Maria's, Miekes ...maar ook een mooie Moederdag aan de moeders die dit op sommige plaatsen vandaag vieren, en dus niet in de meimaand.
God, Schepper van al wat bestaat, van de ruimte en de aarde, van de zeeën en het land, van de gewassen en de dieren: heel uw schepping zingt van uw zorg. U kent ons als geen ander, U bouwt voor ons een huis, U bereidt voor ons een herbergzame plek en verjaagt voor ons de chaos. Daarvoor danken wij U God, en wij vragen: wijk niet van ons in nacht en duisternis, blijf bij ons, vannacht, morgen en al de dagen van ons leven, want 'Ik-zal-er-zijn' is immers uw Naam.
Wie een bedelaar een aalmoes schenkt, moet hem ook in de ogen durven zien of zijn hand beroeren. Pas dan kan er echte ontmoeting plaatsvinden. Bij elke ontmoeting met een noodlijdende wordt ons hart groter en wordt ons vermogen tot liefde vergroot.
Wat te doen en te denken bij he zien van zoveel mislukkingen ondanks onze filantropische ijver? Als wij ondankbaarheid zien van hen die we hebben geholpen? Of als ze ons belachelijk maken als onaangepast en naïeve idealisten? Kunnen wij mensen het echt wel alleen rooien? Of hebben we iets of Iemand anders nodig?
God, wees ons genadig
en zegen ons, laat het licht van uw gelaat over ons schijnen, dan zal men op
aarde uw weg leren kennen, in heel de wereld uw reddende kracht.
Wees vooral vandaag hen genadig die dakloos zijn en naar een onderkomen zoeken. Naar hen die door eigen falen geen brood meer kunnen kopen en geen uitweg meer zien.
Hoed je voor de zuurdesem, dat wil zeggen de huichelarij van de Farizeeën. Niets is verborgen dat niet onthuld zal worden, en niets is geheim dat niet bekend zal worden. Alles wat jullie in het duister zeggen, zal in het licht worden gehoord, en wat jullie binnenskamers in iemands oor fluisteren, zal vanaf de daken bekend worden gemaakt.
O, Vader, U heeft Uw Eeuwige Zoon gezonden om de wereld te redden en mannen en vrouwen gekozen om door Hem, met Hem en in Hem het Goede Nieuws aan alle naties te verkondigen. Verleen ons de genadegaven die noodzakelijk zijn om de gezichten van alle jongeren te doen stralen van vreugde dankzij de kracht van de Heilige Geest, omdat ze de evangelisten zijn die de Kerk in het Derde Millenium nodig heeft.
O, Christus, Verlosser van de mensheid, met Uw gespreiden armen verwelkomt U van hoog op de Corcovado alle mensen. Door Uw Paasoffer heeft U met de hulp van de Heilige Geest voor ons een relatie van zoonschap met de Vader tot stand gebracht. Jongeren, die door de Eucharistie worden gevoed, horen U door Uw Woord en ontmoeten U als hun broer. Ze hebben Uw eindeloze barmhartigheid nodig om de wegen van de wereld te bewandelen als missionaris-leerlingen van de Nieuwe Evangelisatie.
O, Heilige Geest, Liefde van de Vader en de Zoon, laat Uw Licht, met de schittering van Uw Waarheid en het vuur van Uw Liefde, stralen over alle jongeren, zodat ze gedreven door hun ervaring van de Wereldjongerendagen, geloof, hoop en liefde verspreiden naar de vier uithoeken van de wereld, en daardoor stichters van een cultuur van leven en vrede worden en katalysatoren van een nieuwe wereld.
Doe recht aan
weerlozen en wezen, kom op voor verdrukten en zwakken, bevrijd wie weerloos
zijn en arm, red hen uit de greep van wie kwaad wil.
Deze Psalmwoorden hebben me sterk aangesproken en me tot daden overgehaald, want hoe reageer je op een mens die dakloos is en van wie de vriendin pas zwanger is? Uit de greep van het kwaad was zeker geen ijdel woord, want de jongen is een ex-drugverslaafde. Dat is inderdaad deze Psalmwoorden handen en voeten geven ... Maar niet eenvoudig als men u dan de rug toekeert eens zorgen ontvangen. En toch, het is onze verdomde christelijke plicht!
Het kruis is het onverwoestbare teken van de liefde van God voor elk van ons. Laat wij onze vreugde, zorgen en tekortkomingen aan het kruis toevertrouwen. Daar zullen wij een hart vinden dat ontvankelijk is, dat ons begrijpt, vergiffenis schenkt en ons helpt om elke broeder en zuster met dezelfde liefde te beminnen.
Bidden, danken, me beschikbaar stellen, zegen en hulp vragen bij alles. Me klein maken ook, erkennen dat ik niets heb en ben, maar alles van Hem verwacht. En vandaag een groot dankgebed voor mijn ouders die vandaag 59 jaar gehuwd zijn.
God, onze Vader, U bent met ons begonnen en op weg gegaan om ons tot voltooiing te brengen en in uw huis op te nemen. Wij bidden U: laat Jezus onze leidsman zijn, opdat wij in zijn licht hoopvol met elkaar mogen leven; laat ons groeien in het geloof dat Hij onze toekomst is, vandaag en alle dagen tot in eeuwigheid.
Geest van God, wees Gij het vuur in onze liefde. Beziel ons tot navolging van Jezus die onvermoeibaar Gods goedheid toonde aan elke mens die Hij ontmoette.
Ja, niet zoals nu, maar reeds de dag na mijn geboorte werd ik boven de doopvont gehouden, en dan nog in de kapel van het ziekenhuis met enkel de peter en de meter; zonder receptie nadien.
Vandaar vandaag dan ook deze tekst.
Moge God, die ons hoop geeft, u in het geloof geheel en al vervullen met vreugde en vrede, zodat uw hoop overvloedig zal zijn door de kracht van de Heilige Geest.
De liefde is geduldig
en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen
zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos
maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar
vindt vreugde in de waarheid.
Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt
ze, in alles volhardt ze.
Allereerst vraag ik u gebeden, smekingen, voorbeden en dankzeggingen te verrichten voor alle mensen, voor koningen en alle hooggeplaatsten, opdat wij, ongestoord en rustig, een in alle opzichten vroom en waardig leven kunnen leiden (1 Tim 2,1).
Deze lofzang gaat terug naar de oproep die de apostel Paulus doet in zijn eerste brief aan Timoteüs.
Heel terecht bij de troonwissel tussen Koning Albert I en prins Filip die vandaag koning wordt.
Aanwezige, blijf bij ons op de avond van het leven, op de avond van deze wereld; blijf bij ons met uw genade en uw goedheid, met uw Woord en Sacrament, met uw troost en zegen; blijf bij ons als de nacht van pijn en angst, de nacht van twijfel en onzekerheid, de nacht van de dood ons overvalt; blijf ons en al uw mensen nabij in tijd en eeuwigheid.
De eerste reis van paus Franciscus: Lampedusa. Een trendbreuk die kan tellen. Geen theologische discussies met de intellectuele wereld zoals Ratzinger, geen kruistochten voor de nieuwe evangelisatie zoals Wojtyla, geen eerste officieel bezoek aan een van de machtigen der aarde. 8 juli wordt een evangelische tocht naar het niemandsland van bootvluchtelingen tussen wanhoop en hoop. Op haar beurt moet de Romeinse curie de wanhoop nabij zijn, maar de kleinen der aarde kunnen hopen. Franciscus: nomen est omen.
Als je los van het verhaal van de Barmhartige Samaritaan de vraag krijgt: Wie is je naaste? antwoord je spontaan: Wie in nood is. Met dit antwoord zit je naast het evangelie van vandaag. Je antwoordt op: voor wie ben ik een naaste? ni...et op: wie is voor mij een naaste? Als je het evangelie aandachtig leest, stelt Jezus de vraag: Wie van deze drie lijkt je de naaste te zijn van de man die in de handen van de rovers is gevallen? Als je wil weten wie je naaste is, moet je beginnen waar de parabel begint. Je naaste is wie jou ziet liggen, wie jou ziet zoals je hier en nu bent en leeft; wie je niet ziet door een donkere bril van vooroordelen; wie niet kijkt naar je fouten en mislukken van vroeger; wie naar je luistert, je laat uitspreken en je verhaal niet onderbreekt met wat hij zelf meemaakte. Wie dat doet loopt niet in een boog om je heen. Je naaste is wie olie bij heeft, jou zalft en laat ervaren: wat voorbij is, is voorbij, ik draag je mee de toekomst in met al je kwetsuren, met al je pijn. Jouw naaste is wie je op zijn lastdier tilt, wie je verder voert, je brengt waar je weer op adem, weer tot leven komt. Je naaste is wie jou zoveel waard vindt, dat hij voor je een waard vindt, iemand aan wie hij je toevertrouwt bij zijn afwezigheid en die voor je een prijs wil betalen. Liefhebben begint met de ervaring van geliefd te zijn. Hier raken we de kern van dit stukje evangelie: wij hebben liefde en ontferming nodig. Die liefde en ontferming ontvangen wij altijd van God in zijn vergeving, zijn bijstand en de gave van zijn Geest. Maar liefde en ontferming zijn ook gaven van mensen. Het verhaal van de Barmhartige Samaritaan met de vraag: wie is mijn naaste? moet je niet doen piekeren over hoeveel behoeftige mensen jou als naaste voelden en je met angst vervullen als dat er weinig zijn. Dit verhaal en die vraag moeten je wel diep dankbaar stemmen tegenover God en tegenover je meest nabije mensen die je zien, olie en wijn aan je besteden, je op hun lastdier tillen en je heling, geluk en toekomst bieden. Die dankbaarheid maakt persoonlijk voelbaar wat de uitnodiging Ga en doe gij evenzo door jouw doen en laten aan heelheid en geluk meebrengt voor anderen. Laten wij, vanuit die dankbaarheid, de uitspraak wie goed doet, goed ontmoet omdraaien en met hart en ziel het omgekeerde waar maken: omdat ik goed ontmoet, doe ik goed!
Want alles wat in de
wereld is zelfzuchtige begeerte, afgunstige inhaligheid, pronkzucht -, dat
alles komt niet uit de Vader voort maar uit de wereld. De wereld met haar
begeerte gaat voorbij, maar wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid.
Mag ik via U tot Uw zoon Jezus bidden voor vrienden en familie met de vraag of Hij ook hun hart wil raken zodat ook zij de liefde van Uw zoon Jezus zouden voelen en beleven.
Graag bid ik ook tot U en Uw zoon om mensen in mijn omgeving te genezen; U kent hun kwalen.
Alvast dank Heilige Moeder van God voor Uw tussenkomst.
Zondag ll. ging het in het evangelie over een zekere "haast" waarmee het Rijk Gods moest verkondigd worden door de leerlingen. Ik heb de indruk dat paus Franciscus eenzelfde haast aan de dag legt...
Daarom zeg ik jullie: vraag en er zal gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want wie vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan.
BISSCHOPPEN VAN BELGIË ROEPEN OP TOT STEUN VOOR ZWAAR GETROFFEN LOURDES
BRUSSEL (KerkNet) De bisschoppen van ons land roepen de gelovigen en al wie Lourdes in zijn hart draagt op om de door zware wateroverlast bijzonder erg getroffen bedevaartsplaats in de Pyreneeën daadwerkelijk te steunen. Giften zijn meer dan welkom en kunnen worden overgemaakt aan de Federatie van de Bedevaarten van de Benelux Met pijn in het hart hebben we vernomen hoe erg het heiligdom van Lourdes en de omgeving getroffen zijn door de wateroverlast van massale hoeveelheden smeltwater en zware regenbuien, waardoor de rivier de Gave opnieuw buiten haar oevers is getreden, schrijven de bisschoppen van België in hun oproep. Voor de stad zelf en voor de hele omgeving, in het bijzonder voor het heiligdom waar de komende weken tienduizenden bedevaarders uit de hele wereld bij de Lourdesgrot worden verwacht, is het een echte ramp. Als bisschoppen van België betuigen we ons medeleven met de bisschop van Tarbes en Lourdes, met de verantwoordelijken van het heiligdom en met alle mensen die nu zo zwaar getroffen worden. Voor zovelen in ons land is Lourdes een geliefkoosd bedevaartsoord en ook zij zijn erg aangedaan en leven sterk mee.
De schade die de ramp heeft aangericht op het bedevaartdomein, is enorm. Gelukkig is er veel hulp van personeel en vrijwilligers. Zij zijn ondertussen al volop bezig met opruimen en herstellen. Maar het zal nog veel tijd vragen en ook de kosten zullen heel hoog oplopen. Daarom roepen we alle mensen die Lourdes in hun hart dragen op tot daadwerkelijke hulp en solidariteit. Alle giften, klein en groot, zijn zeer welkom, schrijven mgr. Jozef de Kesel en mgr. Jean Kockerols, de bisschoppen referent voor de bedevaarten, namens de bisschoppenconferentie.
Giften kunnen worden overgemaakt op het nummer van de Federatie Bedevaarten Benelux met vermelding Solidariteitsfonds voor de overstromingen in Lourdes. Het adres van de federatie is: Seminariestraat 6 in 5000 Namen en het rekeningnummer: (IBAN) BE50 0000 6236 3118 en (BIC) BPOTBEB1.
Maria Goretti (Corinaldo, 16 oktober 1890 - Ferriere di Conca (Nettuno), 6 juli 1902) is een Italiaanse jeugdheilige. Maria was een vroegrijp meisje, dochter van Luigi Goretti, geboren 26 december 1859 te Coraldino en Assunta Carlini, geboren 16 augustus 1866 te Senigallia. Zij deed hoogstwaarschijnlijk haar eerste communie op 29 mei 1902. Op 5 juli 1902 werd zij op elfjarige leeftijd met veertien messteken neergestoken door Allesandro Serenelli die haar wilde aanranden. Hij gaf haar de keuze, zonde doen of sterven. Ze stierf twee dagen later in het ziekenhuis met een kruisbeeld en een medaillon van Onze-Lieve-Vrouw in haar handen, nadat zij haar belager vergeven had. De moordenaar werd op 16 oktober 1902 veroordeeld tot dertig jaar dwangarbeid. Hij kreeg in de gevangenis een visioen van Maria Goretti. Tijdens kerstmis 1937 vraagt hij Maria's moeder om vergiffenis. Later bekeerde hij zich en trad in als broeder bij de kapucijnen. Op 15 maart 1945 werd het decreet uitgevaardigd over haar martelaarschap. Op 27 april 1947 wordt zij zalig verklaard. Het meisje werd op 25 juni 1950 door paus Pius XII heilig verklaard. Bij deze ceremonie was de moeder van de heilige aanwezig, een unicum, en ook de moordenaar. Haar feestdag is op 6 juli (vroeger 5 juli). Zij is de patrones van de jonge meisjes en van de slachtoffers van aanranding en verkrachting. Vanuit feministische hoek is kritiek geuit op de manier van omgaan met aanranding die met de verering van Maria Goretti lijkt te worden verheerlijkt.
Korte Historiek. Terwijl het monasterium nog in volle afwerking was op basis van een door de bevoegde Vlaamse minister (tweede) verleende bouwvergunning werd deze vergunning vernietigd door de Raad van State. Sedertdien wordt nu al jaren gewerkt aan een oplossing met oog voor leefbaarheid van het monasterium. Ondertussen is - zoals reeds eerder aangehaald- de wetgeving ook veranderd en is men vandaag verplicht tot het opmaken van een plan-MER (Milieu-Effecten-Rapport). In overleg met de bevoegde Vlaamse diensten, is de te volgen procedure nu lopende. De kennisgevingsnota (de eerste stap naar een plan-MER) lag ter inzage van 11 februari tot en met 10 maart 2013. Rekening houdend met de adviezen die de administraties en diensten uitbrachten, evenals met een aantal inspraakreacties zal nu verder gewerkt worden aan het plan-MER. Het is pas nadat het plan-MER klaar is dat het Departement Ruimte Vlaanderen kan overgaan tot het opmaken van een Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan (GRUP).Dit neemt blijkbaar veel tijd in beslag Met deze korte historiek is het niet de bedoeling een gedetailleerd technisch, noch chronologisch overzicht te geven, maar in het licht van wat enkele weken via bepaalde media werd verspreid, hierbij toch enkele verduidelijkingen: er is nooit één steen boven elkaar gezet zonder geldige bouwvergunning; de bestaande toestand zowel qua bezetting als oppervlakte is veel kleiner dan aanvankelijk eerst voorzien; de aangehaalde uitbreiding -zoals vermeld in de kennisgevingsnota (familiehuis, natuurbegraafplaats, enkele kluizen bij)- is geenszins een vergroting van het terrein, maar enkel en alleen voorzieningen die voor hun kloosterleven volgens de Kartuizertraditie noodzakelijk zijn, en binnen de huidige grenzen van het monasterium; het voorstel of de idee om de zusters te laten verhuizen naar het Centrum voor Kinderzorg en Gezinsondersteuning Molenberg, gelegen te Lanaken en eigendom van de Vlaamse Overheid, is echt geen oplossing, hoe goed bedoeld het ook moge zijn. Deze site en het gebouw voldoen totaal niet aan de vereisten van een monasterium naar Kartuizermodel( zie artikel hierna + bijlage 2). Daarenboven ligt het nog pal aan een drukke verkeersweg waardoor de noodzakelijke stilte alsook het karakter van eenzaamheid en teruggetrokkenheid totaal niet kunnen gegarandeerd worden. Wij hopen uit de grond van ons hart dat het dossier tot een goed einde zal worden gebracht en dat - in deze tijd - ook in Vlaanderen een leefbaar monasterium van gebed en stilte kan blijven bestaan. Daarbij vooral indachtig dat dit monasterium de enige voortzetting is van een Kartuizertraditie in Vlaanderen en Nederland, eens zo talrijk en pertinent aanwezig in onze streken. Daarom roepen wij u op om samen te bidden met de monialen en met ons.
"Als we ons afvragen: waar kunnen we God ontmoeten? Waar kunnen we met Hem door Christus in gemeenschap zijn? Waar kunnen we het licht van de Heilige Geest vinden, dat ons leven verlicht? Dan is het antwoord: in de Kerk."
Door de liefde werd Jezus gedreven bij Zijn lange apostolische tochten; toen Hij die talloze wonderen deed, waardoor Hij zelfs doden opwekte en allerlei soorten zieken de gezondheid gaf; toen Hij zware inspanning volhield; toen Hij in het zweet van Zijn aanschijn werkte en honger en dorst verdroeg; toen Hij de nachten doorwaakte in innig gebed tot Zijn hemelse Vader; en tenslotte bij zijn toespraken en het voorhouden en verklaren van gelijkenissen, vooral die over de barmhartigheid, b.v. over de verloren drachme, het verloren schaap, en de verloren zoon. Gregorius de Grote merkt op, dat juist in deze daden en woorden het Hart Gods openbaar wordt. "Leer Gods Hart verstaan uit Gods Woorden, om vuriger te verlangen naar wat eeuwig blijft".
"Elke persoon heeft nood aan een centrum van zijn leven, een bron van waarheid en goedheid waaraan hij zich kan laven in de verschillende situaties van het leven en de last van elke dag. Elk van ons, wanneer hij zich terugtrekt in stilte, heeft niet enkel nood aan het voelen van zijn eigen hartslag maar veel dieper nog, aan de hartslag van een onuitsprekelijke aanwezigheid, zichtbaar voor de ogen van het geloof en vooral veel méér werkelijk: de aanwezigheid van Christus, hart van de wereld. Ik nodig daarom iedereen uit om in de junimaand de eigen devotie tot het Hart van Christus te vernieuwen en ook het traditionele gebed van dagelijkse toewijding te gebruiken..."
paus-emeritus Benedictus XVI, angelus, 1 juni 2008
Als je iemand ontmoet die een geliefde verloor, zoek dan in je hart naar de plaats waar jij rouw draagt, waar je mensen hebt verloren, ga naar die plaats in je hart waar iets gebroken werd, en je zult de man of de vrouw genezen. Ga ik dan niet zelf ten onder aan zoveel kwetsbaarheid? Wie kan zoveel lijden dragen? Niemand - het is geen mensenwerk. Elke ontmoeting is door God gegeven en door met hem met zijn Geest bezield. Paulus zegt: 'In je hart is dezelfde kracht aanwezig is, dezelfde Geest als die Christus uit de doden heeft doen opstaan.' Als dat waar is, waarom zouden we dan nog twijfelen?
Mogen wij ons dagelijks toewijden aan het Heilig- Hart van Jezus met deze woorden.
Heilig Hart van Jezus, wij wijden ons aan U toe. Heer zegen ons huisgezin, zegen onze familie, zegen onze ondernemingen al diegene die ons dierbaar zijn. Geef ons de genade Heer, om onze plichten goed te vervullen. Bewaar in ons de vrede en het vertrouwen. Vertroost ons in onze droefheid, sterk ons in het lijden en maak dat wij U altijd meer en meer beminnen. Heilig Hart van Jezus, laat ons toekomen Uw rijk. Amen.
De grond van het christelijke geloof is een persoonlijke God die zo gevoelig is voor het kwaad, dat Hij er zelf de last van opnam en het overwon door het te respecteren.
"Tot wie bid ik? Tot de almachtige God? Hij is te ver weg. Ik kan Hem niet horen. Dat kon Jezus ook niet. Tot wie bid ik? Tot een kosmische God. Dat is heel gewoon vandaag de dag, nietwaar? Dit polytheïstisch model komt van een eerder "light" cultuur. Je moet bidden tot de Vader. Een sterk woord "Vader". ... Als we ons gebed niet beginnen met dat woord, niet alleen op onze lippen maar in ons hart, kunnen we niet in een christelijke taal bidden."
Gods hart is groter dan het onze ... Iemand ontmoeten met een goed hart is steeds een deugddoende ervaring. Eén van de mooiste dingen in het christendom is dat we immer weer Gods Naam mogen noemen en ... die Naam is Liefde ... of het goede hart! Laat ons daarom bidden voor onszelf, voor allen die we liefhebben en voor onze kerkgemeenschap. En dat de Heer ons mag zegenen.
<< Wees niet bang om uit te gaan naar de straten, de pleinen en naar de openbare plaatsen van steden en dorpen, zoals de eerste Apostelen, die Christus en de Blijde Boodschap van het heil predikten. Dit is geen tijd om zich te schamen voor het Evangelie (vgl. Rom 1,16). Het is de tijd om het Evangelie van de daken te verkondigen (vgl. Mt 10,27). >>
+ ROME (RKnieuws.net) Paus Franciscus heeft gisteravond gezegd dat hij revolutionaire christenen wil die risicos nemen. Een christen die niet revolutionair is, is geen christen, aldus de paus. Hij hekelde de gesloten christelijke gemeenschappen.
Ik begrijp de gesloten christelijke gemeenschappen niet. De Goede Herder ging op zoek naar het ene verloren schaap. Wij hebben één schaap: de 99 anderen ontbreken, stelde paus Franciscus. De paus hekelde ook de ontmoedigde christenen. Hij vroeg zich af of ze in Christus geloven of in de godin van de klachten.
De wereld van vandaag is volgens de paus niet slechter dan vijf eeuwen geleden. De paus lachte ook met de mensen die klagen over de jeugd van vandaag.
Hoe hard de beproeving, hoe moeilijk het probleem, hoe zwaar het lijden ook mag zijn, we zullen nooit uit Gods handen vallen, uit die handen die ons hebben geschapen, die ons dragen en ons op de levensweg begeleiden, omdat ze worden geleid door een oneindige trouwe liefde.
Een schietgebed is een kort gebed, een verzuchting van het hart dat onze ziel richt op God en de hemel. De Jezuïet Alvarez de Paz schrijft over dit zinvolle korte gebed het volgende: "Wanneer de zwaluw haar nest bouwt, brengt ze telkens maar een beetje slijk aan. Toch maakt ze ten slotte een nest, groot genoeg voor haar en haar kleintjes. Zo ook zal de ziel, die verzuchting bij verzuchting voegt, ten slotte in haar binnenste een woning bouwen voor God en haar zelf, waarin zij de grootste rust zal vinden." Laten we daarom veelvuldig herhalen: "Heilig Hart van Jezus, ik geloof in uw liefde voor mij."
Het zit hem in de diepste dingen de angst, de twijfel en onzekerheid waar jouw rust en luisteren kan troosten. De vragen van het leven niet oplossen, maar nabij zijn. Geloof en ongeloof delen, zin zoeken en benoemen. Heel het leven durven toevertrouwen aan die God die zoveel groter is, die het middelpunt van onze ziel, het Hart van ons hart is, elke dag opnieuw.
Het zit in kleine dingen in de gele azalea die staat te pronken in de geur van de jasmijn, de gezelligheid bij koffie of pint de plannen en de dromen de herinneringen bij het haardvuur de grappen, het gewone, het bij elkaar zijn de vreugde van elke dag.
Het zit hem in de moeilijke dingen het doorworstelen van problemen, zoeken naar een uitweg, zomaar ongevraagd wat hulp, bijspringen, wat goede raad, zwijgen kunnen en waken, begrip tonen en aanvaarden, er zijn voor elkaar, elke dag.
Christenen gaan de stilte niet in omwille van de stilte of omwille van de rust die daarvan uitgaat. Maar wel om er de Heer van hun leven te ontmoeten en om toe te laten dat Hij in die stilte komt wonen. Geef je in de stilte vrij spel aan God die alle duisternis overwint, dan is er voor boze geesten geen plaats.
"Verlossing betekent te leven in de troost van de Heilige Geest, niet de troost van deze wereld. Nee, dat is geen verlossing, dat is zonde. Verlossing betekent vooruitgaan en onze harten openen zodat zij de troost van de Heilige Geest kunnen ontvangen, die verlossing is. Dit is niet onderhandelbaar, je kunt niet een beetje hiervan en een beetje daarvan nemen. Wij kunnen niet kiezen en mengen. Een beetje Heilige Geest, een beetje van de geest van deze wereld... Nee! Het is het een, of het ander."
Jezus, ging de paus verder, was duidelijk: "Je kunt geen twee heren dienen: of je dient de Heer, of je dient de geest van deze wereld."
De maand juni is traditioneel toegewijd aan het Heilig Hart van Jezus, de grootste menselijke uitdrukking van Goddelijke Liefde. Het was verleden vrijdag, in feite, dat we het hoogfeest van Jezus Heilig Hart vierden; en dit feest zet de toon voor de gehele maand. De volksdevotie hecht grote waarde aan symbolen; en het Hart van Jezus is het symbool bij uitstek van Gods Barmhartigheid. Maar het is geen denkbeeldig symbool. Het is een werkelijk symbool dat het centrum tegenwoordig stelt, de bron van waaruit de redding vloeit voor de gehele mensheid.
paus Franciscus, toespraak op Sint-Pietersplein, zondag 9 juni
Gods hart is groter dan het onze ... In Jezus komt God tot volle bloei. Dag Jezus! Gij wordt genoemd de Zoon van God, de Mensenzoon, de Redder, de Christus, de Gezalfde. Maar ik, hoe mag ik U noemen? Reisgezel, tochtgenoot, toevlucht en haven, mijn voetspoor, mijn levende Weg. Roep mij, Jezus, wenk en bemoedig mij, vergeef en troost mij, draag mij. Wens mij vrede toe, de vrede van uw Vader. In U komt zijn liefde tot volle bloei.
Met een beroep op de genade die mij geschonken is, zeg ik u allen dat u zichzelf niet hoger moet aanslaan dan u kunt verantwoorden, maar verstandig over uzelf moet denken.
Denk overeenkomstig het geloof, dat is de maatstaf die God u heeft gegeven.
"Beminnenswaardige Jezus, door de wonde van uw Hart, vergeef mij de zonden die ik uit boosheid of slechte bedoelingen heb misdreven. Plaats mijn slecht hart in het Uwe dat geheel goddelijk is, opdat ik altijd door U zal worden beschermd en geleid; opdat ik zal volharden in het goede; en opdat ik het kwade zal vluchten tot de laatste adem van mijn leven."
In een interview met De Tijd en LEcho neemt kardinaal Godfried Danneels het vrij openlijk op voor het homohuwelijk. Ik vind het een positieve evolutie dat staten vrij zijn het burgerlijk huwelijk voor homos open te stellen als ze dat willen, zo zegt Danneels.
Danneels voegt er wel aan toe dat het voor de kerk niet om het echte huwelijk gaat, zoals dat tussen man en vrouw. Dus moet je een andere naam in het woordenboek plaatsen, zegt hij. Maar dat het wettelijk is, dat men het wettelijk legitiem kan doen, daar heeft de kerk niets over te zeggen.
Volgens Danneels denkt de Kerk tegenwoordig genuanceerder, zonder zich nog blind te staren op morele principes. Je mag een mens toch niet vereenzelvigen met zijn geaardheid? Ik denk dat er binnen het denken van de Kerk een duidelijke evolutie is. Ook tegenover mensen die zelfmoord plegen, bijvoorbeeld.
Opvallend is dat aartsbisschop André-Joseph Léonard kardinaal Danneels bijtreedt. Volgens Jeroen Moens, woordvoerder van het aartsbisdom, heeft Léonard geen enkel bezwaar tegen de wettelijke verbintenis tussen homos. Maar hij wil het geen huwelijk noemen, laat hij weten. Wat gevoelig ligt, is de term. Voor de kerk is het huwelijk namelijk enkel en alleen bedoeld voor een man en een vrouw, en niet voor twee mensen van hetzelfde geslacht. Laat ons zeggen dat Monseigneur Léonard een homoverbintenis onderschrijft, aldus Moens.
Verantwoordelijkheid (durven) nemen zonder je daarom méér te achten dan de ander, jezelf klein maken, met eerbied en respect luisteren naar wat de ander aanbiedt, naar wat leeft bij de ander.
Dicht bij de mensen blijven, ruimte maken voor de doodgewone mens in onze kerk, in onze vieringen ... Bruggenbouwers zijn, verbinden waar mogelijk - regelmatig overleg met heel de geloofsgemeenschap om voeling te houden met de vragen en noden die leven.
De Bergrede DOEN (in mijn dagelijks taalgebruik kleed ik niemand uit). Een gemeenschap zijn met blijvende aandacht voor de zwakken in onze maatschappij, in onze parochie, buurt ... zoals de zieken, de mensen die het minder goed hebben, de vluchtelingen, de uitgestotenen ...
De band met de andere geloofsgemeenschappen, bisdom, kerk ... goed bewaken.
"Wij groeten u, Maria Koningin en Moeder vol goedheid Bij u vinden wij het leven, ... de vreugde en heel onze hoop Wij roepen u aan op onze pelgrimstocht: wees de lijdende mensheid nabij Gedenk ons, zie barmhartig op ons neer en leidt ons door dit leven naar Christus uw zoon"
die laatste hoop ... en het proberen geloven dat we niet alleen gelaten worden. Proberen we te geloven wat God over dode mensen heeft gezegd, dat ze zullen LEVEN in Zijn LIEFDE die niet sterven kan!
Lieve Maria, hoezeer herkennen wij onze nood aan mensen die ons bemoedigen in ons geloven, of meer nog: die erkennen dat God in ons leeft en werkt. Leg jouw juichende woorden van dankbaarheid jegens God ook in onze mond opdat wij, zelfs als de dagen donker zijn, begrijpen hoeveel God ons gegeven heeft in zijn oneindige liefde voor ons opdat wij dankbaar zouden zijn, en jouw lofwoorden op onze lippen nemen. Amen.
Maar al moet u nog
korte tijd lijden, God, de bron van alle genade, heeft u geroepen om in
Christus Jezus deel te krijgen aan zijn eeuwige luister. God zal u sterk en
krachtig maken, zodat u staande zult blijven en niet meer zult wankelen. Hem
komt de macht toe, voor eeuwig. Amen
Zij hebben geen wijn meer. Zo was zij, Maria. Zij was maar gelukkig als
iedereen gelukkig was. Voor Maria betekende geloven niet zozeer
geloofswaarheden aannemen en geloofspraktijken opvolgen. Voor haar betekende
geloven: God ruimte geven in haar leven, met God door het duister durven gaan.
Haar Doe maar wat Hij u zeggen zal getuigt van haar vertrouwen op God én van
haar invoelend aanwezig zijn bij mensen. Zij zorgt ervoor dat Jezus zijn eerste
wonder verricht. Het water van het alledaagse werd wijn van de genegenheid van
God haar moederhart, vervuld van de liefde van God was welwillend - dat wil
zeggen het goede willen - voor iedereen.
Welwillendheid of benevolezza, is ook de realiteit die Don Bosco beleefde en
die hij ons aanprijst. Hij aanroept Maria als Hulp van de Christenen.
Hij waagde op haar aanmoedigende woorden de sprong in het duister
Hij beleefde dat geloven een waagstuk, een avontuur is.
...
Broeders en zusters,
u bent geroepen om vrij te zijn. Misbruik die vrijheid niet om uw eigen
verlangens te bevredigen, maar dien elkaar in liefde, want de hele wet is
vervuld in één uitspraak: Heb uw naaste lief als uzelf.
Lieve Maria, wij komen naar je toe met ons hart dat geraakt, gekwetst is, door woorden en daden van anderen: ze wijzen ons af, willen los van ons, hun eigen weg gaan. Vooral als we hen liefhebben, doet het veel pijn. We bedoelden het toch goed? Leer ons geloven en vertrouwen dat loslaten niet enkel verliezen is, dat het meestal de bron is voor een nieuwe, andere verbondenheid. Amen.
Indien de beurs crasht dan is dat een tragedie. Maar vandaag is het geen nieuws meer wanneer een dakloze van honger sterft, wanneer kinderen sterven. Gebrek aan ethiek in het openbare leven gaat ten koste van de hele mensheid.
Pinksteren is het feest van het woord. Vanaf het begin van de schepping tot de laatste woorden die Jezus sprak, speelt het woord een belangrijke rol in de bijbel. Heel de schepping is afkomstig van het woord van God: God sprak en het was er. Het woord van God is een krachtig woord omdat het een woord van Liefde is. ... Wij, mensen kunnen met woorden tot de ziel van een ander doordringen en we kunnen daar de vreselijkste en ook de mooiste dingen doen. Met één woord kunnen we de dag van iemand totaal om zeep helpen. Met één woord kunnen we iemand vleugels geven. Dat laatste doen we zeker als wij het woord van Jezus, het woord van de Vader, ter harte nemen. Wij hebben nood aan begrijpende en vergevende woorden in liefde gesproken, woorden die ons nieuwe kansen geven en vrede brengen. De woorden die Jezus vandaag zegt, zijn zon woorden: De helper die de Vader jullie in mijn naam zal zenden, zijn heilige Geest, zal jullie verder in alles onderrichten. Een vredige, goede geest, je treft hem zeker aan waar mensen in gemeenschap samen leven, waar mensen bijeen zijn, één zijn in die Geest. Daar merk je adem¬benemende, of beter ademgevende dingen, als zo verschillende mensen, die niet voor elkaar kozen in een geest van liefde, in gulle genegenheid bouwen aan het Rijk van God op aarde door voor elkaar ruimte te laten en te scheppenom gelukkig te zijn; door met verschillen te leven of er overheen te stappen om volop te leven en te laten leven; door een begrijpende, milde medemens te zijn, die zich bewust is van zijn eigen tekorten; door kleine, vaak ongeziene, daden die het leven aangenaam te maken; door woorden van interesse en waardering die moed geven en bevestigen; door, zoals de eerste volgelingen van Jezus, in gebed bijeen te zijn en je te laten aanspreken om altijd weer vanuit die levengevende Geest met een hoopvol en toch te leven en lief te hebben in het leven van alledag in een bewerkbaar hier-nu-maals dat uitzicht biedt op een beloofd en overheerlijk hier-na-maals.
Moeder van Barmhartigheid uw Zoon heeft ons geroepen om zo te worden als Hijzelf: licht van de wereld en zout van de aarde.
... Help ons door uw krachtige voorspraak, dat we deze verheven roeping nooit ontrouw worden, dat we niet toegeven aan ons egoïsme noch aan de verleidingen van de wereld en de verlokkingen van het kwaad.
Bewaar ons met uw zuiverheid bescherm ons met uw deemoed en omarm ons met uw moederlijke liefde die zich weerspiegelt in de zo vele zielen die aan u zijn toegewijd en die voor ons echte geestelijke moeders geworden zijn....
Maria van oudsher onze Moeder word niet moe om ons te bezoeken ons te troosten ons te ondersteunen Kom ons te hulp en bevrijd ons uit alle gevaren die ons bedreigen...
Moge uw aanwezigheid de woestijn van onze eenzaamheid opnieuw doen bloeien en de zon over onze duisternis doen schijnen en breng na de storm de rust terug. opdat ieder mens het heil van de Heer mag zien dat de naam en het gezicht van Jezus draagt dat in onze harten worden weerspiegeld daar ze steeds met het Uwe zijn verenigd.
Maria, laat ons in dank bidden, bewaar en koester in uw moederhart alles wat wij u toevertrouwen : de vele kleine zorgen die beginnen wegen, ... de bedrukte vragen die blijven hangen, de weemoed van wat we niet begrijpen, de pijn bij vertrapte goedheid, het zoeken naar genegenheid en begrip.
Maria, moeder van Jezus, bevestig met uw woord en uw hart de getrouwen van de Heer, als moeheid en machteloosheid hen lam leggen, als eenzaamheid zwaar drukt, als opeenhopende last hen te boven gaat, als gelovig enthousiasme slinkt en wankelt, als de trouw aan uw Jezus dreigt stuk te lopen. Moeder, wij danken u dat gij ons in dit bidden steunt.
Maria, bescherm in uw goedheid uw jeugd en jongeren in onze kleine wereld, bemoedig alle moeders die met veel zorgen zitten, bewaar allen die u nu al jaren vergeten zijn en ook ons die nu bij u bidden. Blijf voor ons allen de moeder van Jezus. Maria, wij danken u dat wij vandaag zo met u konden bidden
Voor er oorlog was, was er vrede! Voor haat was er liefde. Voor zelfzuchtige eerzucht was er dienstbaarheid. Er was schoonheid zonder einde, die nooit had moeten vervagen. Maar degenen die toen leefden, lieten zich in met een ziekelijke eerzucht en egoïstische hebzucht. Ze verlangden naar macht. Ze verlangden ernaar om meer te hebben dan ze hadden gekregen. Ze voerden oorlog. Mens doodde mens, vol... razernij en afgunst, vervuld van de behoefte om zich de dienstbaarheid van anderen toe te eigenen. De liefde werd vermorzeld door de behoefte om te beschermen wat geen eigendom was. De mens negeerde de oproep om de weg van de Maker te volgen wiens banier vrijelijk geschonken liefde is, niet met geweld in bedwang gehouden en ook niet door onderwerping of loyaliteit van anderen geëist. Dat is de tekortkoming van de mens....
Deze evangelielezing zouden we elke dag mogen lezen. Het zou ons innerlijke rust brengen en weten waartoe we geroepen zijn. Want de Liefde heeft ons voortgebracht en die liefde willen we delen over alle verschillen heen.
Een jongetje van vier jaar was - op de schoot van zijn moeder - bezig een van zijn eerste kruistekens te maken. Hij begon, zoals geleerd, bij zijn voorhoofd en hij zei: "In de naam van de Vader." Maar toen zijn handje naar beneden ging aarzelde het jongetje tussen links en rechts en vroeg bedremmeld:"Waar is de Zoon nu gebleven?" Dat is ook ons probleem, het probleem van grote mensen: waar is de Zoon gebleven? Wij zullen moeten antwoorden, gaande met onze hand naar ons hart: Hij is onder mensen gekomen tussen mensen links en rechts.
Naar: Recht uit het hart. Woorden voor bezinning en viering. G+S 1980 pg 131.
"Daarom is er voor het bereiken van de eeuwige zaligheid, niets aan gelegen dat wij overvloed dan wel gebrek hebben aan rijkdommen en andere dingen, die men goederen noemt: het is wel van zeer groot belang welk gebruik men van die goederen maakt. Jezus Christus heeft, door Zijn overvloedige verlossing, geenszins het lijden weggenomen, dat wij schier onafgebroken op onze levensweg ontmoeten, maar Hij heeft het omgevormd tot een prikkel voor de deugd en tot stof om zich verdiensten te verzamelen, in zover dat geen sterveling de eeuwige beloning deelachtig kan worden, indien hij niet wandelt in de bloedige voetstappen van Jezus Christus." (Leo XIII, Rerum Novarum) Laten wij alvast stevig doorstappen in Jezus' voetspoor en onze ogen op Hem gericht houden die de hemel voor ieder ontsloten heeft! Zalig hoogfeest van Hemelvaart!
Even stil worden bij de moeder van ons allemaal. Een kaarsje, een lied, een bloem, een gebed...
Maria heeft een spoor getrokken op deze wereld, een spoor waarin mensen zich veilig voelen. Hier en daar zou Maria nog een teken blijven geven, een spoorteken om ons de weg te tonen of om ons op weg te brengen. Soms, als het donker wordt, licht zij ons voor. Zoiets vergeten mensen niet. Dan bouwen zij een kapelletje of iets groter, of zij gaan op bedevaart. Zij vertellen het aan hun kinderen of zijn maken haar portret in steen of op doek.
Alle mooie teksten moet je echter beleven, in de ruimte van een kerkgebouw of een kapel waar je met anderen samen bent om te vragen en te danken. Verlaat dus deze plek en kom op bedevaart... het kan naar het veldkapelletje dichtbij zijn.
Lieve Maria, wij vinden vaak geen woorden om te zeggen wat er in ons leeft. Omdat jij een mens was zoals wij en weet wat er in een mensenkind omgaat, is het goed om maar heel dicht bij jou te zijn, tijd en aaandacht voor je te maken, en met oude, bekende woorden jouw aandacht vragen. Smeek God, je Heer, dat Hij ons helemaal naar Hem zou keren. Wees gegroet ....
Het is onontbeerlijk dat agressie gecounterd wordt en dat er humanitaire hulp geboden wordt. Maar je hoort zo weinig over die andere hulp: die van het gebed. Er is meer nodig dan F-16's en voedselpaketten. Want de strijd wordt ook in het hart van de mens gestreden.
Dinsdag 30 april: om 18.30 u.: eucharistie gevolgd de grote Mariaommegang.
Woensdag 1 mei: eucharistievierigen zoals op zondag met om 16 u. de eucharistie bij de opening van de meimaand met als voorganger Mgr. Jozef De Kesel, en opgeluisterd door koor Cantabile uit Dadizele.
In het weekend van 4 en 5 mei is de homilie door E.H. A. Decock, legeraalmoezenier. Zondag om 10 u zingt het zangkoor Sint Eligius uit Sint-Eloois-Winkel
Op 8 en 9 mei: (hemelvaart) is de homilie door E.H. D. Decuypere, Nationaal proost K.S.J.-K.S.A.-V.K.S.J en K.L.J. Donderdag om 10 u. zingt duo Siegfried Vervisch uit Ieper.
In het weekend van 11 en 12 mei: is de homilie door E.H. A. Monstrey pastoor van Dadizele. Zondag om 10 u. komt zangkoor Estrella uit Ledegem.
Zondag 12 mei gaat om 16 u. de diocesane gebedsnamiddag om roepingen door in de basiliek met Mgr. Jozef De Kesel.
In het weekend van 18en 19 mei is de homilie door E.H. B. Geryl, leraar klein seminarie van Roeselare en postulator van Dienaar Gods Pater Lievens. Zondag om 10 u hoort u zangkoor Cantabile uit Dadizele.
In het weekend van 25 en 26 mei is de homilie door E.H. P. Hallein, professor Groot seminarie Brugge. Zaterdag om 16 u. kan u luisteren naar zangkoor Sint-Jan uit Rollegem-Kapelle, zaterdag om 18 u. luistert koninklijke fanfare Ridder Janszonen uit Dadizele de viering op, op zondag om 10 u. is het de beurt aan koninklijk Gregoriuskoor uit Rumbeke.
Zondag 26 mei: bedevaart voor het Leven. tocht voor het leven: vertrek om 9 u. aan het station van Kortrijk. om 15.15 u. is er aanbidding en het geleide rozenkransgebed en biechtgelegenheid. om 16 u. volgt dan de eucharistie in concelebratie met alle aanwezige priesters met bijzondere beden ter bescherming van het Leven
Zaterdag 18 mei om 14.30 u. is er zieken-eucharistie met voor alle aanwezigen de gelegenheid tot ziekenzalving.
Vrijdag 3 mei om 20 u. is de bedevaartseucharistie van Landelijke Gilde-KVLV en KLJ. Vrijdag 17 mei om 20 u. is de bedevaartseucharistie van KAV-KWB West-Vlaanderen. Vrijdag 10, 24 en 31 mei om 20.30 u. is er eucharistie gevolgd door kaarsprocessie.
Basiliek
Rosarium
Van maandag tot vrijdag
om 7.30u eucharistieviering om 18.30u eucharistieviering
om 15.00u stille aan bidding en rozenkrans in de kapel om 16.00u eucharistieviering in de kapel rosarium
Elke vrijdagavond
om 20.u30 eucharistieviering gevolgd door kaarsprocessie
Zaterdag
om 7.30 u echaristieviering om 16.00u eucharistieviering om 18.00u eucharistieviering
Zondag
om 6.00u eucharistieviering om 7.00u eucharistieviering om 8.00u eucharistieviering om 9.00u eucharistieviering om 10.00u eucharistieviering om 11.00u eucharistieviering
om 16.00u eucharistieviering om 18.00u eucharistieviering
om 15.00u Mariale vesperdienst in de kapel
Inlichtingen: Pastoor: 056/ 50.91.50 ( tel en fax) email: andre.monstrey@telenet.be of pastoor@federatiemoorslededaizele.be onthaal kerk: 056/ 50. 52. 86
Hij heeft het weer gedaan, stoute André-Joseph Léonard. Hij vertolkte de mening van de Kerk van Rome en hij krijgt heel Vlaanderen over zich heen. Wat zei de monseigneur precies?
De katholieke Kerk is niet radicaal gekant tegen cremeren, maar heeft wel een duidelijke voorkeur voor begraven. Als ik het commentaar van de beheerders van het crematorium goed begrepen heb, kiezen gelovigen van de orthodoxe Kerk en van het jodendom en de islam zelden of nooit voor crematie, ook al kost die minder dan een begrafenis. Ik loof de kracht van de overtuiging van mensen die geen crematie van hun bloedverwanten wensen en die bereid zijn daar een prijs voor te betalen.
Eigenlijk heel ruimdenkend, niet? Hij vermeldt niet-katholieke overtuigingen en hij gedoogt cremeren, desalniettemin wordt hij door velen zwartgemaakt.
Achterlijk,uit de middeleeuwen, idioot, Leonard, jij zult ook worden verbrand... althans volgens uw godsdienst: "in de hel", etc. Deze bloemlezing vindt u op de website van Het Laatste Nieuws.
Nochtans vertelt de goede man niets nieuws. De Catechismus van 1997 meldt duidelijk dat de katholieke Kerk begraving boven crematie plaatst. Om het met de woorden van het huidige Canoniek Recht te zeggen: Met aandrang beveelt de Kerk aan de vrome gewoonte te bewaren om de lichamen van de overledenen te begraven; zij verbiedt nochtans de crematie niet, tenzij deze laatste gekozen werd om redenen die met de christelijke leer in strijd zijn. (canon 1176, 3)
Hiermee toont de Kerkelijke Leer zich vandaag heel toegeeflijk. In de vroegere versie van het Kerkelijk Recht klonk het nochtans zo: Als iemand heeft bepaald dat zijn lichaam moet worden overgeleverd aan de crematie, dan is het niet toegestaan zijn wil uit te voeren. Als deze is vastgelegd in een contract, een testament of een of andere akte, dan moet zij als niet geschreven worden beschouwd. (canon 1203, 2)
Niet geheel onlogisch, als je bedenkt dat wij (rooms-katholieken) wekelijks de verrijzenis van het lichaam belijden.
Monseigneur Léonard spreekt vooral voor eigen rekening. Zijn uitspraken verwonderen mij niet echt. Hij is een oude man met een oude visie, zegt Johan Dexters, de voorzitter van de Belgische Begrafenisondernemers, in Het Laatste Nieuws.
Monseigneur Léonard spreekt vooral voor de katholieke rekening, volgens de aloude katholieke Traditie, zelfs met enige toegift. Wie niet katholiek is, moet zich niet aangesproken voelen. Simpel, toch?
"Lieve kinderen, vandaag
nodig ik u uit u open te stellen voor het gebed. Ge beleeft een tijd, waarin God
grote genaden geeft en ge weet er niet van te profiteren. Ge zijt over van alles
bezorgd, maar niet over uw ziel en uw geestelijk leven. Ontwaak uit deze
vermoeide wereld, uit de slaap van uw ziel en zeg met alle kracht JA aan God.
Beslis voor de heiligheid en de bekering. Lieve kinderen, ik ben met u en roep u
met gans mijn ziel op tot volmaaktheid, tot heiligheid van uw ziel en van alles
wat ge doet. Dank dat ge vandaag aan mijn oproep gehoor gegeven
hebt".
heeft 'onze' nieuwe" paus de harten van de wereld veroverd, steeds met de glimlach, maar evenzeer door zijn eenvoud die dan ook het echte geloof ingang doet vinden bij de gewone mens.
Laat Zijn apostolaat vruchtbaar zijn, een zegen voor de Kerk en de wereld. Laat ons voor hem bidden zoals hij het ons heeft gevraagd.
Misschien deed onze Paus inspirartie op aan deze merkwaaridge figuur, die het ook uitsluitend opnam voor de armen en zo gehuldigd werd door de wereld. In dit charisma vinden we de figuur van Paus Franciscus terug
Ik vind het toch een
slechte zaak
als mensen niks hebben met het evangelie en er zelfs een levensstijl op
nahouden die totaal niet strookt met het leven van een christen,-
kan alles zijn zoals bijvoorbeeld criminaliteit- ,en dan potsierlijk met een rozenkrans
rondlopen omdat ze het gewoon een leuk sieraad vinden.
Daarmee geef je een slecht signaal af ,waardoor veel andere mensen
denken:'lekker loopt met een christelijk symbool' ,maar zijn levenswandel of
houding is precies het tegenovergestelde.... Of zou toch diep van binnen bij sommigen van deze jongeren een verlangen zijn naar de echtheid, en vinden ze er misschien toch troost en kracht in. Laatste kom je pas te weten in een gesprek onder vier ogen, en inderdaad sommigen lopen nog wel eens een kerk binnen om er even te bidden.
Vandaag, op deze mooie dag, dank ik u, God, dat u me dit laat meemaken. Ik maak vn de gelegenheid gebruik om vrgiffenis te vragen voor het feit dat ik je zolang genegeerd heb. Vandaag klikt het weer tussen ons; Ik vergeef Jou en ik hoop Jij mij.
Zonder het geloof in de dood en de verrijzenis van Jezus zal onze hoop maar zwakjes zijn, en zal ze eigenlijk zelf geen hoop zijn. Het zijn precies de dood en de verrijzenis van Jezus die het hart zijn van onze hoop.
Wij streven ernaar om in contact te komen met families die niet betrokken zijn op de parochie. Eerder dan enkel maar een Kerk te zijn die verwelkomt en onthaalt, proberen wij een Kerk te zijn die naar buiten treedt en die gaat naar mannen en vrouwen die niet deelnemen aan het parochieleven, die daar niet veel van afweten en die er onverschillig tegenover staan. Wij organiseren geloofsactiviteiten op publieke plaatsten waar veel mensen samenkomen: wij bidden, vieren de mis, bieden, na een korte voorbereiding, het doopsel aan. Dit is de manier waarop het er aan toe gaat in onze parochies en in ons bisdom. Bovendien strekken wij ook de hand uit naar mensen die ver van ons verwijderd zijn via digitale middelen, het internet, SMS....
We moeten resoluut naar buiten gaan en naar de rand snellen. We dienen ons te hoeden voor de geestelijke verzwakking van een Kerk die helemaal opgaat in haar eigen wereld. Wanneer een Kerk zo evolueert dan wordt ze ziek. Inderdaad, als je de straat opgaat dan neem je het risico dat er ongelukken gebeuren, net zoals bij elke gewone man of vrouw die buitenkomt. Maar een Kerk die al te zeer op zichzelf betrokken blijft, zal snel oud worden. Indien ik zou moeten kiezen tussen een gewonde Kerk die de straten opgaat en een zieke, teruggetrokken Kerk, dan zou ik beslist kiezen voor de eerste.
Maria, in de nis van de rots hebt U zich aan Bernadette getoond.
U bracht de warmte van een aanwezigheid,
licht en schoonheid In de koude
en de duisternis van de winter.
Breng hoop en vertrouwen in de vaak duistere hoeken
van ons bestaan en in de duistere
hoeken van de wereld,
waar het kwaad heerst !
Onbevlekte Ontvangenis,
kom te hulp aan de zondaars die wij zijn.
Geef ons de nederigheid van de bekering,
de moed om boete te doen.
Leer ons te bidden voor alle mensen.
Leid ons naar de bronnen van het echte leven.
Maak ons tot pelgrims onderweg in de schoot van uw Kerk.
Scherp in ons de honger naar de Eucharistie,
het brood voor onze weg, het brood van leven.
In U, Maria, doet de Heilige Geest zijn wonderwerken:
door zijn kracht bracht Hij U bij de Vader,
in de heerlijkheid van uw Zoon, levend voor altijd.
Zie met tederheid
naar de ellende van onze lichamen en van onze zielen.
Schitter voor ons, als een zacht licht
op de dag van onze dood.
Met Bernadette bidden wij tot U, Maria,
in de eenvoud van de kinderen.
Doe ons intreden, zoals zij, in de geest van de Zaligsprekingen.
Dan zullen wij, nu en hier de vreugde van het
Godsrijk leren kennen, en met U zingen:
Magnificat !
Eer aan U,
Maagd Maria,gelukkige dienstmaagd van de Heer,
Moeder van God,
woonplaats van de Heilige Geest !
Ik moet toegeven dat ik van deze akte nog nooit had gehoord. De akten vaan hoop, geloof en liefde alsook de akte van berouw zijn me wel bekend, maar zal nog met moeite de woorden vinden. Het was n.a.v. een uitnodiging om een mis bij te wonen volgens de Latijnse ritus dat ik met bovenstaande werd geconfronteerd. Want de priester van dienst hamerde erop dat we naast de gewone akten zeer zeker 'de akte van nederigheid' moesten bidden alvorens te communiceren.
Ik heb deze dan maar eens opgezocht, en hoewel ze uit de tijd mag zijn, en het trof me wel hoe zinvol deze woorden zijn als je er even wil bij stilstaan ... misscchien voorbijgestreefd, en toch.
Ik laat een stukje achter.
Jezus, zachtmoedig en nedering van hart, maar ons hart
gelijk aan het uwe
van het verlangen om gewaardeerd te worden, bevrijd me, o
Jezus
van het verlangen om beming te worden, bevrijd me, o Jezus
van het verlangen om geëerd te worden, bevrijd me, o Jezus
van het verlangen om geprezen te worden, bevrijd me, o Jezus
van het verlangen om verkeur te genieten, bevrijd me, o
Jezus
van het verlangen geraadpleegd te worden, bevrijd me, o
Jezus
van het verlangen om bevestigd te worden, bevrijd me, o
Jezus
van het verlangen om populair te zijn, bevrijd me, o Jezus
van de angst vernederd te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst verstoten te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst afgewezen te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst als onbenul beschouwd te worden, bevrijd me, o
Jezus
van de angst vergeten te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst benadeeld te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst belachelijk gemaakt te worden, bevrijd me, o
Jezus
van de angst verdacht te worden, bevrijd me, o Jezus.
Na de pauskeuze kunnen deze woorden een nieuwe inhoud krijgen misschien.
Wij kunnen geen bruggen tussen mensen bouwen, indien wij God vergeten. Maar ook het tegendeel is waar. Wij kunnen geen band hebben met God, zonder oog te hebben voor anderen.
Behoeders zijn, betekent eveneens dat we letten op onze gevoelens, op ons hart, want zij zijn de zetel van zowel goede als slechte voornemens; voornemens die opbouwend zijn of vernietigend. Weest niet bevreesd voor goedheid en tederheid!" (paus Franciscus)
Als je een kruisteken maakt, doe het goed, langzaam, ruim, met veel aandacht. Van je voorhoofd tot je hart, van je linkerschouder tot je rechterschouder. ... Dan omvat het heel je wezen, je lichaam en je ziel, je denken en je willen, je verstand en je gemoed, je doen en laten. Door dat kruisteken wordt alles in jou gesterkt, gezegend, in de kracht van Christus, in de naam van onze drie-enige God, Vader, Zoon en Geest.
Wat kosten twee
mussen? Zo goed als niets. Maar er valt er niet één dood neer als jullie Vader
het niet wil. Bij jullie zijn zelfs alle haren op je hoofd geteld. Wees dus
niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen.
Rond het middaguur
werd het donker in het hele land doordat de zon verduisterde. De duisternis
hield drie uur aan. Toen scheurde het voorhangsel van de tempel doormidden. En
Jezus riep met luide stem: Vader, in uw handen leg ik mijn geest. Toen hij
dat gezegd had, blies hij de laatste adem uit.
De Grot van Lourdes is voor mij altijd feest het voelt of ik dicht bij mijn Moeder ben geweest. Als ik mijn hand laat glijden over de vochtige wand, ... voel ik de warmte van haar hand op mijn hand.
Dan wordt het gelukkig en warm in mijn hart, Sta dan even stil, voel geen enkele smart. En als ik even later een kaarsje laat branden, bedank ik Mama innig voor al haar liefde en warme handen.
Hij was maar de man op een ezel, eenvoudig en zonder aanzien. Zonder grote parade, zonder rode loper onder de voeten, zonder lijfwachten. Geen speciale veiligheidsmaatregelen, geen agenten, geen afzettingen en geen geblokkeerde wegen. ... Hij was maar de man op een ezel, de koning der armen, de Messias van dienst. Zonder troon, zonder triomfantelijke en plechtige ontvangst van de overheid, zonder diplomatieke aanwezigheid. Hij was maar de man op een ezel, vol aandacht voor de minstbedeelden, vol zorg voor uitgestotenen en toch in verzet tegen uitbuiting en onrechtvaardigheid. Hij was maar de man op een ezel, de zachtste van alle mensen. Hij reed op een zacht dier, de hardste stad van alle steden binnen. Moeten wij dan ook die Man op de ezel in ons leven niet binnenlaten, ons grondig veranderen als wij Zijn Naam willen dragen?
Sterk ons Heer Uw Zoon na te volgen en nieuwe mensen te worden zoals U ons droomt. Maak ons bedacht op meer menselijkheid in onze omgeving. Laat Uw Rijk komen waarin alle mensen elkaar groeten in recht en vrede.
Wees over niets
bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. Dan zal
de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in
Christus Jezus bewaren.
Het doet me denken aan de 'zoon' waarvoor ik in de bres ben gesprongen in augustus en december verleden jaar, en die nu terecht is en recent op de koffie kwam. Het eerste wat hij zegde is "papa".
Lucas maakte ons al duidelijk dat Jezus leert dat bij zijn Vader armen en zieken welkom zijn. De vreugde om het weervinden van de verloren drachme en het verdwaalde schaap geven dan weer Zijn vreugde aan om het opnemen van wie afdwaalden. Daar kunnen de toehoorders van Jezus nog bij. Maar dat Tollenaars en zondaars, verloren zoons, komen om naar Jezus te luisteren - een heel goe...de ingesteldheid - en Jezus met hen eet, dat gaat te ver voor de oudste zonen die zichzelf o-zo-goed vinden. Voor hen vertelt Jezus het verhaal van de Goede Vader. Het is zeker niet het verhaal van de verloren zoon, eerder het verhaal voor de oudste zoon die mort, maar toch het meest het verhaal van de Liefdevolle Vader.
Jezus heeft het over zijn Vader, Hij heeft het ook over zichzelf, Hij zei: De Vader en Ik zijn één. Wie mij ziet, ziet de Vader. Die Goede Vader zet zijn hart open voor de zoon die er vandoor gaat en alles, meest nog zichzelf, verbrast. Die vader opent de deur van zijn hart voor hem, letterlijk drijft zijn liefde hem de deur uit. Buiten staat hij op wacht om hem met open armen te ontvangen. En de zoon komt terug.
en ontdekte dat
hij zijn gebedenboek niet bij zich had.
Met zijn kar was
hij midden het bos terecht gekomen
en het deed hem pijn
dat de dag zonder gebed zou voorbijgaan.
Daarom prevelde
hij volgend gebed:
Ik heb iets dom
gedaan, God.
Mijn gebedenboek
heb ik thuis laten liggen
en daar mijn
geheugen zo lek is als een zeef
ken ik geen
enkel gebed uit het hoofd.
Daarom zal ik
vijf keer achter elkaar,
heel langzaam
het alfabet opzeggen.
Gij die alle
gebeden kent,
pik er maar de
letters uit van de gebeden
die ik me niet
herinner.
God hoorde hem
en zei tot zijn engelen:
Van alle
gebeden die ik vandaag hoorde,
is dit veruit
het beste,
het komt recht uit een nederig en
oprecht hart.
Op deze dag waarop we officieel onze nieuwe paus Franciscus mogen verwelkomen, hopen wij dat ook wij in eenvoudige bewoordingen de Blijde Boodschap mogen aanhoren en verkondigen zoals het onze paus het ons voordoet, hij die als geen ander het stuntelig gebed kent van zijn arme bevolking in Argentinië.
Wij herkennen ons ook in het gebed van Sint-Jozef die wij vandaag ook in ons eigen gebed mogen opnemen.
Laat uw liefde oprecht zijn. ... Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. Heb elkaar lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. Amen
De Argentijn Jorge Mario Bergoglio is de nieuwe paus. Als naam zal hij Franciscus I aannemen. Dat werd even na 20 uur deze avond in Rome bekendgemaakt.
'Broeders en zusters, goede avond', waren zijn eerste woorden aan de talrijke gelovigen op het Sint-Pietersplein. 'Zoals u weet is het de plicht van het conclaaf een nieuwe bisschoop aan te duiden voor Rome. Het lijkt erop dat mijn broeders kardinalen naar het einde van de wereld getrokken zijn daarvoor. Hier ben ik.'
Franciscus I dankte Benedictus XVI en vroeg voor zijn voorganger te bidden. De nieuwe rkleider bad samen met iedereen op het Sint-Pietersplein een Onze Vader en een Weesgegroet. Hij vroeg de menigte om een minuut stilte te houden, om bij God voor hem te bidden en om hemzelf de zegen te geven. "Bid veel voor uw bisschop, want het gebed van de gelovigen is de zegen voor de bisschop".
Franciscus I riep de katholieken uitdrukkelijk tot samenwerking op. Hij nodigde de gelovigen uit 'de weg van de broederlijkheid, liefde en evangelisering te bewandelen'.
Onze Vader,
al zolang
onderweg
van de hemel
naar de aarde,
Uw naam worde
geheiligd
nooit meer
in gevechten
van volk
tegen volk,
van man
tegen man;
uw Naam
worde gedaan
en doorgegeven
in gerechtigheid
en vrede,
van mens tot mens
van land tot land,
over heel de wereld.
Laat komen uw rijk
door allen
die veranderd zijn
in mensen van vrede
en mededogen.
Laat gebeuren
in ons midden
wat wij hebben
uitgesteld
tot in de hemel.
Geef ons heden
zoveel inzicht
dat wij weten
wat ons werkelijk
tot vrede
en toekomst brengt.
Vergeef ons
dat wij U tegenhielden,
in zoveel mensen,
zoveel eeuwen lang;
En leid ons weg
uit de verleiding
tot macht en geweld,
maar verlos ons
vandaag nog
van één wereld
voor enkelen
en open die wereld
van God en mens
met allen. Amen.
Wel loslaten, maar niet laten vallen. Net zo zouden we om moeten gaan met ons geloof. Niet krampachtig vasthouden, maar loslaten en het wel blijven dragen. Je geloof kenbaar dragen en uitdragen dat je gedragen voelt. De ander net zo willen dragen, dus elkaar niet laten vallen.
Voor Jezus is er maar één maatstaf, de liefde. Voor Hem moet liefde in elke situatie het referentiepunt zijn. Voor Hem moeten we oordelen en reageren vanuit de liefde. Als dat zo is, dan zijn wij in staat om te relativeren, d.w.z. dan plaatsen wij medemensen en gebeurtenissen in relatie tot de liefde. Dat is het wat Jezus bedoelt. Daar geeft Hij ons voorbeelden van, zoals: slaat men op je rechter¬wang, bied je linker aan; dwingt men je een mijl te gaan, ga er twee; neemt men je onderkleed af, geef ook je bovenkleed ... Op die manier maak je duidelijk hoe waanzinnig het is om ongenoegen met ongenoegen of geweld met geweld te beantwoorden. - In deze vastentijd, tijd van ons keren tot God die Liefde is en van meer toeleg op de liefde, worden wij opgeroepen om de woestijn in te trekken; om in stilte bij God na te denken over ons omgaan met elkaar, over de bekoring om te oordelen over goed en kwaad.
Help ons om onze roeping te verstaan en help ons om onze roeping te verstaan en help ons om alles te volbrengen wat U van ons vraagt. Vul ons leven met Uw nabije aanwezigheid en mag Uw Heilige Geest onze blijvende gezel zijn in alle dagen van ons leven. Dit is ons gebed door Christus onze Heer.
In uw gulle liefde vragen we meer zegen over al onze geloofsgenoten, de zieken en de zwakken. Inspireer ons door Uw genade altijd trouw te blijven aan onze belofte. Begeleid onze stappen op de weg van de liefde en redding. Stort uw goddelijke gaven uit over ons, bescherm ons tegen alle kwaad en onthul oons Uw heilige wil.
Een godsdienstleraar had uitgelegd bij het bidden God aan te spreken vanuit het
hart. Toen kregen de leerlingen een stille tijd. Hendrik schreef : 'Goede
Vader, ik word dikwijls bespot om de andere kleur van mijn haar. Meestal raakt
het mij niet maar soms ligt het zwaar op mijn hart. Ik dank u omdat gij mij
helemaal neemt zoals ik ben. Dat vind ik tof.'
VADER VAN DE HONGAARSE ARENDSJONGSKES ISTVÁN REGÖCZI OVERLEDEN
Istvan Regöczi, de Hongaarse priester en vader van de Arendjongskens, is op donderdag 28 februari overleden.
BRUSSEL (KerkNet) - Istvan Regöczi, de Hongaarse priester en vader van de Arendjongskens, de weeskinderen voor wie hij zich zijn hele leven lang heeft ingezet, is op donderdag 28 februari overleden. Hij was 97 en kort na Pasen 2011 ernstig ziek geworden. Regöczi werd in 1943 in Poperinge tot priester gewijd. Kort na Pasen 2011 werd hij ernstig ziek. Hij kon sindsdien geen mis meer opdragen.
Istvan Regöczi, geboren op 5 oktober 1915, kwam onder de naam Paller István in 1926 samen met zijn broer met een kindertrein naar Poperinge. Hij verbleef 6 maanden bij de toenmalige deken Vervaeke van Poperinge. In Budapest rijpte bij hem in 1932 het idee om terug naar Vlaanderen te komen om er voor priester te studeren. Op 14 juni 1933 vertrok hij van Budapest naar Vlaanderen .... te voet. Hij kwam opnieuw bij deken Vervaeke terecht. Na zijn priesterwijding in Brugge in 1943 vertrok Stefaan tegen het advies van zijn vele vrienden in Vlaanderen terug naar Budapest. Voordien had hij met zijn boek Als Vlaanderen terugroept! (Davidsfonds 1939) een bestseller geschreven. Priester Arnold Ghesquière had heel de Hongaarse gemeenschap in West- en Oost-Vlaanderen gemobiliseerd en er ontstond de Hongaarse vriendenkring, die tot op vandaag nog steeds twee keer per jaar samenkomt.
Tijdens de bedevaart in Lourdes ontvangt iedereen van de Heer de nodige genade en kracht om de poort van het geloof te zien en binnen te gaan. Elke genade mag dan wel uniek zijn, maar zij heeft altijd te maken met God, met de anderen en met onszelf, de drie relaties die het geloof voldoende inspireert, verenigt en uitdiept om op een andere manier te leven, om een nieuw leven te ervaren, achter de ...poort van het geloof.
'En het is daarom zo belangrijk om eenzaam en oplettend te zijn als men bedroefd is, omdat het ogenschijnlijk gebeurtenisloze en stilstaande ogenblik waarop onze toekomst in ons treedt, zo veel dichter bij het leven staat dan dat andere luidruchtige en toevallige tijdstip waarop onze toekomst zich, als van buitenaf, aan ons voltrekt. Hoe stiller, geduldiger en opener wij in ons verdriet zijn, des te dieper en des te vastberadener komt het nieuwe in ons...'
Laten wij een stoel bijzetten, een bord meer aan tafel, een toegangskaartje in de ontspanningszaal en wat wij voor die 'afwezige' spenderen, delen wij gul met een vreemde familie, die met haar karige middelen ditzelfde voor ons zou doen, als wij hen gingen bezoeken.
Wie moet letten op zijn lijn, moet maar eens naast zich kijken naar een arme die daar geen moeite mee heeft. Wie zijn calorieën op de weegschaal moet leggen, lette er eens op of hij evenwichtig omgaat met de kansarme. Wie een gezonde honger voelt in zijn lichaam, begrijpt beter wat een derde van de wereld moet missen.
Veertigdagentijd beleven is geen kaartspel. Onze inzet voor de armen in de Derde Wereld verzekert ons geen onmiddellijke intrest. Het is een lange termijnrente die mensen van de straat helpt en aan het werk en osn alvast gelukkiger kan doen leven.
In zijn boodschap voor de veertigdagentijd vraagt de paus aandacht voor vier themas: geloof als antwoord op de liefde van God, naastenliefde als uitdrukking van het geloof, de onlosmakelijke band tussen naastenliefde en geloof en tot slot de voorrang van het geloof en het primaatschap van de liefde. "Zich openstellen voor de liefde van God betekent toelaten, dat Hij in ons leeft en ons er toe brengt met Hem, in Hem en als Hij lief te hebben."
Bij de derde verschijning op 18 februari, spreekt de Maagd voor de eerste keer. Tot Bernadette, die haar papier en potlood voorhoudt om haar naam op te schrijven, zegt de Dame: Dat is niet nodig. Het is een buitengewoon woord. Het wil zeggen dat Maria in een liefdesrelatie met Bernadette wil treden. Het hart wordt aangesproken. In de Bijbel is het hart ...van de mens de kern van zijn persoonlijkheid, het diepste van het menszijn. Bernadette wordt zo uitgenodigd om haar hart te openen voor die Boodschap van Liefde.
God, wat ben ik dankbaar voor uw schepping. Kon ik maar vliegen als dat kleine vogeltje. Ik zou de wereld ontdekken en vriendschap schenken aan al uw schepselen zodat ze van elkaar houden.
Lourdes is altijd een beetje thuiskomen! schrijft pater Mark Kemseke, oblaat en kapelaan in Lourdes, over de blijvende populariteit van de bedevaarten naar Lourdes in het februarinummer van Middelares en Koningin, het Mariale tijdschrift van de montfortanen. Pater Kemseke omschrijft Lourdes als een poort naar het geloof: De poort is allereerst ons eigen hart. Lourdes is een bedevaartsoord, waar de sleur van het alledaagse jachtige leven wegvalt. Hoe zouden we een (Blijde) Boodschap kunnen aanvaarden, als ons hart al vol is van zichzelf? Eerst ons hart leeg maken, tijd nemen om te leren kijken, luisteren, voelen, smaken Het is goed zo.
Mgr. Paglia had het ook nog over de kwestie van katholieken die na een
sacramenteel huwelijk tot een echtscheiding zijn gekomen en daarna opnieuw met
een ander een burgerlijk huwelijk hebben gesloten. Deze personen zijn volgens
de huidige regels uitgesloten van de communie, omdat hun nieuwe staat indruist
tegen de onontbindbaarheid van het sacramenteel huwelijk. De paus heeft
opnieuw gevraagd deze kwestie uit te diepen, omdat hij een oplossing wil. Dit
probleem houdt hem heel sterk bezig, aldus mgr. Paglia. Als het aan hem ligt,
worden deze gelovigen tot de communie toegelaten.
De voorzitter van de Pauselijke Raad voor het Gezin wees erop dat de kerkelijke
leer voorschrijft dat elke vorm van onrechtmatige discriminatie van
homoseksuelen vermeden moet worden. Zij hebben dezelfde waardigheid als alle
kinderen Gods, aldus mgr. Paglia. De katholieke Kerk zou volgens hem meer
moeten doen om homoseksuelen te beschermen tegen discriminatie in landen waar
hun geaardheid strafbaar is. Homoseksualiteit is nu in ca. 20 à 25 landen
verboden. De Kerk moet proberen om daar verandering in te brengen.
In een abdij die moeilijke tijden doormaakte, woonden nog slechts vijf monniken, allen boven de 70; de zaak stond op uitsterven. In zijn nood besloot de abt raad in te winnen van een naburige rabbi. Wellicht kon hij hem adviseren zodat de abdij gered kon worden. De rabbi verwelkomde de abt hartelijk, maar toen deze hem het doel van zijn bezoek had uitgelegd zei de hij: Ik weet hoe dat is. De Geest is uit de mensen verdwenen. Hier in de stad is het hetzelfde liedje. Er komt haast geen mens meer naar de synagoge.
En de oude abt en de oude rabbi weenden tezamen. Daarna lazen zij enige paragrafen uit de Tora en spraken zachtjes over diepe dingen. Maar toen de tijd kwam voor de abt om afscheid te nemen herhaalde hij nog eens zijn vraag: Is er dan werkelijk niets dat u mij zou kunnen zeggen, dat mijn stervende klooster kan redden? Nee, het spijt me, antwoordde de rabbi, alleen dit misschien: Eén van u is de Messias!
In de dagen, weken, maanden die hierop volgden, dachten de monniken hierover na en vroegen zich af of de woorden van de rabbi een zin konden hebben. Voor ieder van hen viel wel wat te zeggen als mogelijke Messias, maar echt overtuigend was eigenlijk niemand. En de rabbi kan zeker mij niet hebben bedoeld, ik ben tenslotte maar een doodgewoon mens. Maar stel je voor dat hij toch mij bedoelt? Stel dat ik de Messias ben? O God, alstublieft niet ik! Ik kan toch onmogelijk zoveel waard zijn in uw ogen, of toch?
En terwijl zij zo nadachten begonnen de monniken als vanzelf elkaar met buitengewoon respect te behandelen, voor het geval de ander de Messias zou zijn. En met het oog op die minieme kans dat elk van de monniken zelf de Messias zou kunnen zijn, begonnen ze zichzelf met bijzondere hooghachting te behandelen. En de mensen die kwamen om te genieten van de schoonheid van de abdijkerk en gebouwen, voelden de uitstraling van buitengewoon respect die de vijf monniken begon te omgeven. De sfeer van heel de abdij was ermee vervuld, en het was geen wonder dat er jongeren kwamen om zich bij hen aan te sluiten.
Handen die weggeven vertellen
over God. Ze vertellen dat Hij mij behoudt. Handen die weggeven, maken mij
nieuw, zij zijn de troost van deze wereld, klinkt het in een Duits religieus
kinderlied. De handen en armen van Don Bosco zijn onvermoeibaar om jongeren uit
nood en ellende te bevrijden, om hun kledij te bezorgen, om hen te verzadigen
en een tehuis te schenken, om hun onderricht te geven en te vormen, om met hen
te voetballen, muziek te spelen of theater, om met hen te werken of te
studeren, om hen te bemoedigen en, zo nodig, te troosten, om hen met
schrijfwerk het geloof te verkondigen, om hen in de eucharistie het levensbrood
te geven en in de biecht Gods vergeving toe te zeggen en ook om altijd
opnieuw de zegen van God over hen af te roepen. De handen van Don Bosco
vertellen aan ontelbare kinderen en jongeren over God, over Zijn voorkeurliefde
voor jonge mensen en over zijn goedheid en vriendschap zoals Hij zich op
onovertroffen wijze door woord en daad in zijn zoon Jezus geopenbaard heeft. De keuze voor het nieuwe beeld dat je lager vindt, is dan ook heel terecht. Geef ons handen, armen en voeten in dit jaar van het geloof.
Handen zijn voor ons, mensen,
onze belangrijkste werktuigen. Zonder handen is het moeilijk om ons alledaags
werk te verrichten. We hebben ze dagelijks ontelbare keren nodig om met onze
handen in de letterlijke betekenis van het woord te handelen. Op die manier
is het geen wonder dat de hand van een mens veel over hem vertelt: wat iemand
doet en wie hij is. Al op basis van vingerafdrukken weten wij dat geen hand
volledig gelijk is aan die van een ander. De hand van een mens staat voor zijn
uniciteit.
We strelen en liefkozen mensen van wie wij houden. De hand op het
hoofd van een kind leggen, vriendschappelijk een vriend op de schouder kloppen
of als verontschuldiging elkaar de hand reiken: dat zijn tekenen van liefde. Handen zijn een teken van waardering en bemoediging.
In de christelijke kunst is de
hand die uit een wolk komt een van de oudste symbolen voor God de Vader. Dit
symbool herinnert ons aan de Bijbelse ervaring van de Schepper die met zijn
hand hemel en aarde geschapen heeft (Jes. 66, 1f) en van Jahweh die zijn hand
opent om de mensen met zijn goede gaven te verzadigen (Ps.104, 28). In de
zachte en liefdevolle hand van Jezus ontdekten de mensen van zijn tijd, vooral
zieken en kinderen, de onbegrensde liefde van de hemelse Vader (cf. Mc. 6,5;
10,16).
Paus Benedictus XVI stelt vast dat op sociale netwerken ook nu al vaak over geloof wordt gesproken. Dat illustreert het belang van het geloof voor de samenleving. De figuur van Jezus Christus biedt het radicaalste antwoord op de vragen van de mens over liefde, waarheid en de betekenis van het leven. Die vragen ontbreken ook niet op de sociale netwerken. Benedictus XVI beklemtoont nog dat deze sociale netwerken mensen samenbrengen en kunnen bijdragen tot nieuwe vormen van dialoog.
Op
2 februari gedenken wij
hoe eens een man en een vrouw
opgingen naar de tempel van Jeruzalem
om naar het voorschrift van de wet
de Heer van hemel en aarde
gaven aan te bieden
in dank voor de geboorte
van hun eerstgeborene.
De ouders heetten Jozef en Maria.
De naam van het kind was Jezus.
Zij voelden zich gelukkig,
maar waren ook bezorgd
zoals jonge ouders zijn.
Zij wilden de jongen
onder Gods hoede stellen.
Zij vertrouwden op de Heer.
Als ouders
bidden voor hun kinderen
is dit een heilzaam werk.
Het ligt in hun macht,
hetzij in de kerk bij een eucharistieviering,
hetzij thuis met het gezin verenigd.
Bidden wij ook voor alle kinderen
in de wereld voor wie het leven
een dreigend en donker gezicht heeft.
Gebed
tot Maria
Lieve
Vrouwe, Moeder,
U kan het weten wat er omgaat in ons hart,
nu wij met onze kinderen samen zijn in Gods huis.
Onze
kinderen gaan hun weg,
vandaag zijn ze licht en vreugde voor ons,
morgen zijn ze zorg en pijn.
Help ons er steeds te zijn,
zoals U heeft voorgedaan.
Wij hebben U
nodig, Moeder Gods,
blijf bij ons.
Laat ons samen kijken naar uw Kind.
Hij is telkens een nieuw begin,
Hij geeft ons, mensen, hoop.
Amen.
Met de eenvoud van het evangelie luisteren is naar de ander luisteren, ook al lijkt die ander je van je kostbare tijd te nemen, maar zo naar God. Tegelijk is het luisteren naar God in jezelf en nu en dan iets doorgeven van wat je hoort. Want is het niet dezelfde God die spreekt in ieder van ons? Wat mij boeit in God, boeit ook anderen.
Don Bosco, die in armoede opgroeide in een buitenwijk van Turijn in Noord-Italië, raakte bekend als stichter van de salesianen. De eenvoudige boerenzoon legde zich na zijn priesterwijding gaandeweg toe op de opvang en begeleiding van straatkinderen en jongeren die ten tijde van de industriële revolutie doelloos ronddoolden. Dat spoorde hem aan om een gemeenschap te stichten die zich voor de jeugd zou inzetten. Naar de heilige Frans van Sales, die bekend stond om zijn geduld en zachtmoedigheid, doopte hij zijn nieuwe congregatie om tot salesianen. De congregatie kreeg in 1869 pauselijke erkenning. Zij legde zich vooral toe op de opvoeding van jonge mensen. In 1872 werden zusters van Don Bosco, onder de naam Dochters van Maria, Hulp der christenen, opgericht.
Don Bosco overleed op 31 januari 1888. In 1934 werd hij door paus Pius XI heilig verklaard. De voorbije honderd jaar is hij, mede dankzij zijn opmerkelijk pedagogisch project dat tot op vandaag wereldwijd succes en navolging kent, uitgegroeid tot een van de belangrijkste volksheiligen. Zijn congregatie is inmiddels actief in 130 landen
Lieve Don Bosco, gij staat hier voor mij! Gij zijt niet alleen. ... Ik zie u samen met vier kinderen. Een ligt op de grond achter uw rug. Het is zeker in grote nood. Een zit geknield en kijkt smekend naar u op. Een laat zich door u optrekken, het smeekt u om hulp. Een leunt tegen u aan, het ziet er heel blij en dankbaar uit. Gij houdt van alle vier. Dat kan ik wel zien. Als een goede vader en vriend kijkt gij naar hen. Uit de bijbel weet ik: zo handelde ook Jezus als men kinderen bij hem bracht. Hij hield van kinderen. Hij heeft ze omarmd en gezegend. Eens heeft hij een kind midden een menigte grote mensen geplaatst! Zoals Jezus zijt gij ook een kindervriend. Eens heeft hij een kind midden een menigte grote mensen geplaatst! Zoals Jezus zijt gij ook een kindervriend. Gij waart vooral bekommerd om kinderen in nood. De kinderen van het beeld herinneren mij aan de vele arme kinderen van onze tijd: aan kinderen die nu honger lijden; aan kinderen die geen toekomst hebben en op straat leven; aan kinderen die niet naar school kunnen gaan, aan kinderen die ziek of alleen zijn. Zij hebben u allemaal nodig! Bid bij God voor hen dat Hij hen goede mensen stuurt die zijn zoals gij. Ik dank u omdat gij van alle kinderen houdt. Ik ben blij omdat gij ons de goedheid van God toonde. Heilige Don Bosco, bid voor de arme kinderen van onze wereld. Amen.
Ben ik dat? Misschien wel, maar naast leeuw als mijn horoscoop zag ik tot mijn aangename verrassing dat ik misschien vooraal de pelikaaan ben. Hij staat voor altruïsme, barmhartigheid en hulpvaardigheid. Je vindt hem ook als symbool in Bijbelse taferelen waar de vogel zijn eigen borst kapot pikt om anderen voedsel te geven. In elk geval een mooie gedachte en zeker zo nauw aansluitend wat Don Bosco voor me was en is, en waar ik me nu meer en meer van bewust van word, er zijn voor de anderen.
Ik ben geenszins voor het afschaffen van deze christelijke
feestdagen. Niet zozeer omdat ze christelijk zijn, maar gewoon omdat het
feestdagen zijn. Kunnen we dan niet ons gewone zelve zijn? Wat is de
politieke 'band' van plan te verstoppen achter deze discussie van wel of niet
afschaffen? Iedereen wordt gefocust op dit 'zogezegd uiterst belangrijke'
probleem, terwijl er achter de deur andere toestanden (waarvoor de politiek onze
mening niet hoeft/wilt) verdoezeld en goedgekeurd worden.
Hebben die
ministers en parlementsleden echt geen andere zorgen dan dat geleuter over het
afschaffen van christelijke feestdagen....? Denk je dat de man in de straat
daarom vraagt ? Denken deze lui daarmee de werkloosheid, de veiligheid in onze
steden, het pensioen van morgen op te lossen?? Onze ouders, grootouders en
overgrootouders, allen zeer hardwerkende mensen die nooit de weelde gekend
hebben die we nu kennen (denk maar aan onze ziekteverzekering, sociale
voorzieningen enz) wisten deze christelijke feestdagen te appreciëren en ze waren zeker niet allemaal rooms. Deze feestdagen
waren en zijn nog altijd momenten waarbij de familie nog eens bij elkaar komt.
Waarbij je nog eens kan ontspannen en de stress van het leven van elke dag
achter je laten.Stilte momenten voor
velen, om na te denken over de zin van het leven. Feestdagen die ingebed
zijn in onze cultuur en zekere waarden inhouden moeten we als Vlaming/Belg
blijven koesteren .... Ik zal dat alleszins blijven doen.
De roeping van Jan Bosco de droom van een negenjarige
Een roeping die van God komt en zich gaandeweg manifesteert
Vanaf de eerste bladzijden
van de Memorie dell'Oratorio is duidelijk hoe de traumatische ervaring van het
verlies van zijn vader Don Bosco gevoelig maakt voor al diegenen die geen vader
hebben. Hier begint in een zekere zin al de weg naar het typische model van
vaderlijkheid, die een onmiskenbaar kenmerk is van de pastorale en opvoedende
methode van Don Bosco.
Toch is het eerst met het
verhaal van de droom op negen jaar dat de constituerende elementen van het
model van de pastor en van zijn specifieke zending worden gepreciseerd. In deze
droom wordt de speelplaats symbolisch
voorgesteld als bevoorrechte ruimte voor de ontmoeting met de doelgroepen: de 'massa kinderen' die daar 'speelden'. De roepingzending wordt
omschreven: 'Hij riep mij bij mijn naam
en gaf mij het bevel mij aan het hoofd van c/e kinderen te stellen.' Ook de
methode en de sleutel tot welslagen
wordt aangeduid: 'Niet met slagen, maar
met zachtheid en met liefde zul je deze vrienden van jou moeten winnen.' De
essentiële inhoud van de boodschap
wordt verduidelijkt: 'Begin dus onmiddellijk
met ze te onderrichten omtrent de lelijkheid van de zonde en de kostbaarheid
van de deugd.' Ten slotte wordt de weg van ascese en vorming geschetst: 'En precies omdat die zaken je onmogelijk schijnen,
moet je ze mogelijk maken met de gehoorzaamheid en hetverwerven van kennis [...]. Ik zal je de
leermeesteres geven l ]. Wees nederig, sterk, robuust en wat je op dit ogenblik
ziet gebeuren met deze dieren, dat zul
ie moeten doen voor mijn kinderen.
Uit:
Giovanni Bosco: Herinneringen aan het Oratorio van de H. Franciscus van Sales
van 1815 tot 1855, met inleiding en voetnoten van Aldo Giraudo, p. 65-66
In een gesprek met een medezuster die zich afvraagt waarom al die opoffferingen temidden haar eigen lijden, vertelt Bernadette volgend verhaal.
- Wat doet men met een bezem? - Wat voor een banale vraag! Men heeft hem nodig om te vegen!
- En nadien? - Dan zet men hem opnieuw op zijn plaats
- Waar is zijn plaats?
- In de hoek achter de deur. Kijk, dat is mijn verhaal. De heilige maagd heeft van mij gebruik gemaakt. Dan werd ik in een hoek geplaatst, dar ben ik geliukkig en daar blijf ik.
Heilig Kruis, alleen in jou leg ik mijn kracht, mijn hoop en mijn vreugde. Jij bent de levensboom, de mysterieuze ladder die de aarde met de hemel verbindt.
Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een perifere grensstad in de steppe. Als de winter invalt, wordt er een groep uitgeteerde vluchtelingen gesignaleerd in de straten van zijn stad. Niemand weet wie zij zijn, hun spookachtige aanwezigheid veroorzaakt angst en onrust.
Als ze uiteindelijk worden opgepakt, wordt in hun bagage het bewijsstuk van een gruwelijke misdaad gevonden. Stukje bij beetje ontrafelt Pontus Beg de toedracht, en daarmee de geschiedenis van hun helletocht. De barre reis van de migranten raakt gaandeweg het onderzoek verweven met de ontdekking die Pontus Beg doet over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van Michailopol, leert hem de werkelijkheid kennen over zichzelf. Zijn plaats in de wereld is een andere dan hij altijd heeft gedacht.
Dit zijn de namen is een waar kunststuk: Tommy Wieringa weet de duistere binnenwereld van de mens met humor en wijsheid te verbinden aan de grotere thematiek van immigratie, de vraag naar wie wij zijn, en of verlossing mogelijk is.
Wil mij beschermen opdat mijn groei naar God vandaag op geen enkele wijze ook zou worden belemmerd door enig obstakel dat mijn pad kruist, hetzij enige negatieve invloed die binnen mijzelf werkt, hetzij enige negatieve invloed van buitenaf.
Wil mijn hart en mijn ziel zuiveren, opdat ik volkomen voor U ontvankelijk kan worden.
Schenk mij Uw kracht van gelijkmoedigheid en blijmoedigheid, en verleen mij Uw machtige bescherming, opdat niets dat niet met U verenigbaar is, mij zou kunnen raken.
Een druppel viel. Zij hart kromp. De rimpeling op het water
stierf weg. Hij zou zich willen uitkleden, de treden afdalen tot op de bodem
van het oude bassin, zijn lichaam onderdompelen, het reinigen van het vuil van
de wereld. Zelfs van het vuil dat er niet afging, zou hij zich schoonwassen.
Een nieuwe ziel. Daar diep in de aarde, bij het magische water, leek
zoiets werkelijk mogelijk. Wat een aangename troostende gedachte Zijn oude
ziel afleggen, dat rafelige, versleten ding, er een nieuwe voor in de plaats
krijgen. Wie wilde dat niet? Wie zou zoiets afwijzen?
De kerk moet een plaats zijn waar in een atmosfeer van vergiffenis en verzoening gebeden wordt, gevierd en voor elkaar gezorgd. Er moeten luisterplaatsen geschapen worden, waar het persoonlijke verhaal van iedereen kan gehoord worden, discreet en efficiënt.
Een parochie moet een plaats blijven voor 'le tout venant': ook de armste, de gemarginaliseerde. Er moet iets nieuws gevonden worden om de zielzorg te personaliseren en uit de naamloosheid te halen. Is dat veel werk? We zijn toch met velen!
Als wij U biden God voor uw kerk, uw volk, om eenheid, bezieling, vernieuwing, zodat ze een levend teken wordt van uw bemoeienis met mensen, dan vragen wij U ook of Gij ons helpen wilt om zelff vertegenwoordiger van U te zijn en te doen wat wij van anderen verwachten.
Als wij U bidden God voor diegenen onder ons die uitgeteld of uitgeschakeld zijn dan vragen wij U ook of Gij ons helpen wilt om hen niet haastig uit de weg te gaan en vergeefs op ons laten wachten.
Als wij U bidden God voor heel uw wereld om rechtvaardigheid onder de mensen en de vrede die ons ter harte gaat dan vragen wij U ook of Gij ons helpen wilt zelf heel te maken en recht te zetten op de plaaats ons aangewezen.
De ene dag is de andere niet en het lukt niet altijd een goed mens te zijn, we maken fouten, maar we kunnen altijd opnieuw beginnen. Als ik me vergis in een drukke periode en geen tijd maak voor Hem, ervaar ik een groot tekort. Maar als het even minder goed gaat voel ik in de zondasmis de rust en de oneindige liefde die me geschonken wordt. Het geloof heeft me zoveel rijker gemaakt.
Mijn geloof roept me op om het goede in mezelf naar boven te halen en me zoveel mogelijk vrij te maken van menselijke gevoelens als bitterheid, boosheid, en gedachten en meningen die onrust zaaien. Misschien juist daardoor is het voor ons, christenen, soms zo pijnlijk en moeilijk het kwade ons aangedaan, zo moeilijk los te laten, omdat wij geen onvrede willen, niet met onszelf, niet met een ander, want wij zijn geroepen tot het voorbeeld van Jezus, Christus.
Op dit feest van de openbaring, van drie koningen, van de drie magiërs .. of hoe je ze ook mag noemen, dit Kind werd onze grootste Koning, maar dan wel als mens zonder kroon noch macht.
Dat het een jaar van vrede moge worden voor jou en je
dierbaren;
Dat je altijd, ook op mindere dagen, je gedragen
mag weten door mensen die onvoorwaardelijk om je geven en natuurlijk door die
ene Vader die nooit loslaat en elk van zijn kinderen naar huis toe roept.
In een abdij die moeilijke tijden doormaakte, woonden nog slechts vijf monniken, allen boven de 70; de zaak stond op uitsterven. In zijn nood besloot de abt raad in te winnen van een naburige rabbi. Wellicht kon hij hem adviseren zodat de abdij gered kon worden. De rabbi verwelkomde de abt hartelijk, maar toen deze hem het doel van zijn bezoek had uitgelegd zei de hij: Ik weet hoe dat is. De Geest is uit de mensen verdwenen. Hier in de stad is het hetzelfde liedje. Er komt haast geen mens meer naar de synagoge.
