God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Wanneer je het Kerstkind Jezus omarmt, en je iedere dag inspant en moeite doet om Hem steeds beter te leren kennen, dan mag je met vertrouwen en verwachting het nieuwe jaar 2019 beginnen. Wat het zal brengen is ons nog niet bekend. Maar de God die naar ons omzag in de geboorte van Zijn eigen geliefde Zoon, Hij zal ook in het nieuwe jaar naar ons omzien en voor ons zorgen. Jezus is onze door God gegeven Immanuël. God is met ons, ook in 2019!
Dat ik het geduld mag bewaren als ik word beproefd. Dat ik de waarheid blijf spreken ook als die pijnlijk is. Dat ik vrede mag stichten vanuit een liefdevol hart. Dat ik trouw kan blijven aan wie mij lief zijn. Dat ik het juiste inzicht krijg voor de weg die ik moet gaan. Dat mijn oren geopend blijven voor de stemmen van profeten. Dat ik het kind in mijn armen mag dragen net als Simeon op zijn oude dag.
Er zijn er niet zoveel als Johannes de Doper die de woestijn aandurven, de stilte, het alleen staan en het dorre eenzaam vechten met de diepste levensvraag: ‘Wat ga ik van mijn leven maken? God, wat wil je dat ik doe?’
Er zijn er niet zoveel die na de eigen ommekeer ook ommekeer bij anderen gaan vragen, en blijven doorgaan ook al gaat hun roep verloren in woestijnen van onbegrip.
Er zijn er niet zoveel als Johannes de Doper, zo gelouterd, zuiver van bedoeling, dat het waar was wat hij zei: ‘Ik doe het niet voor mezelf. Het gaat om Hem die na mij komt. Het gaat om beter leven met allen.’
Van zulke mensen zegt het evangelie: hij getuigde van het Licht, met woord en daad.
Dat is onze bestemming: Gods licht doorlaten, Hem laten schijnen in ons leven.
God, het moet toch mogelijk zijn, het was toch uw droom, uw visioen: de mens die onomwonden en consequent uw beeld vertoont. De mens die recht doet, vrede sticht, een mens die liefheeft. De mens die de nacht verdwijnt en een lichtpunt is. God, het moet toch mogelijk zijn, dat er zulke mensen bestaan. Al zo lang wachten wij, al zo lang wacht uw schepping erop dat wij mensen de wereld zullen maken tot een stad van vrede. Amen.
Beeldspraak is de taal van het verlangen. Het onthult en het bedekt tegelijk.
Het licht een tipje van de sluier op, zonder de sluier helemaal weg te nemen. Beeldspraak is verwant aan verleiding en erotiek. Afstand en verhulling doen meer verlangen naar de geliefde dan totale beschikbaarheid. Door zich in beeldspraak te hullen, wekt God mijn verlangen. Hij hoopt dat ik Hem even ongedurig zal zoeken als Hij mij. Even vurig als de bruid in het Hooglied, de moeder van alle liefdesliederen:
’s Nachts in mijn slaap zoek ik mijn lief. Ik zoek hem, maar ik vind hem niet. Laat ik opstaan, rondgaan in de stad, laat ik in de straten, op de pleinen, zoeken naar mijn allerliefste. Ik zoek hem, maar ik vind hem niet.
Kerstmis komt nooit onverwacht. En we weten al eeuwenlang wat er dan zal gebeuren. Een echte verrassing is het niet meer.
Het is misschien vooral tijdens het wachten dat er iets moet gebeuren.
Dat we oog kunnen krijgen voor mensen en dingen waar we anders aan voorbijlopen. Dat we iedereen erbij laten horen. Dat we onze binnenkant koesteren. Zodat wij en de wereld klaar zijn voor Kerstmis, toen God zo dichtbij kwam als nooit tevoren.
Daar hebben we groene takken, rode linten en kaarsen voor nodig. Om de hoop en de liefde levend te houden. Om het licht in ons te wekken en te laten groeien. Elke week een lichtje meer.
We moeten nagaan welke bezittingen ons helpen om naar de hemel te gaan, en welke ons hechten aan ons aardse bestaan. Als we te gehecht zijn aan lekker eten, dan moeten we trachten om ons beklag niet te doen als het niet zo goed is, of ons af en toe eens peper en zout te ontzeggen om het eten tot ons te nemen zoals het is. Dat zal de keukenprinses waarderen en ons leren om ons zaken te ontzeggen. Of als we te veel tijd verspillen op internet die we zouden kunnen wijden aan ons gezin: dan is dat het uitgelezen moment om een tijdsschema op te stellen en ons eraan te houden. Of als we te veel tijd besteden aan onze auto, ons jachtwapen of ons lichaam, dan kunnen we meer tijd besteden aan het gebed, of om over het leven van de heiligen te lezen, onze ziel te onderhouden, en enkel de meest noodzakelijke tijd te besteden aan het onderhoud van zielloze zaken.
Dat betekent dat we ons losmaken van materiële zaken om te denken aan degenen die zich daarboven bevinden.
De Onbevlekte Ontvangenis van Maria is een dogma van de Katholieke Kerk dat met een hoogfeest gevierd wordt op 8 december, negen maanden voor het feest van de geboorte van Maria op 8 september. Het dogma leert de bijzondere status van Maria door te stellen dat zij verwekt werd en ter wereld kwam zonder met de erfzonde te zijn bevlekt. Zij werd met een onbevlekte ziel ontvangen in de schoot van haar moeder, volgens de traditie Anna. Op haar ziel werd door God reeds tevoren de zuiverende werking van de toekomstige verlossing door haar Zoon Jezus Christus toegepast. Volgens de katholieke geloofsleer bracht de bijzondere uitverkiezing van Maria met zich mee dat zij de enige mens in heel de geschiedenis is wier ziel nooit met enige zonde bevlekt geweest is, zelfs niet met de erfzonde.
Het dogma werd op 8 december 1854 met de pauselijke bul Ineffabilis Deus afgekondigd door paus Pius IX en zette onder katholieken een nieuwe golf van Mariaverering in gang.
De Onbevlekte Ontvangenis, geschilderd in 1628-29 door Peter Paul Rubens (Museo Nacional del Prado, Madrid)
Hemelse Vader, laat de warmte van uw liefde, net zoals de zon in de winter sneeuw smelt, het bevroren ongeloof in deze bijzondere tijd van het jaar ontdooien. Laat het geloof opnieuw in ons geboren worden, door de melodie van kerstliederen, de lichtjes in de kerstboom en alle andere activiteiten rond Kerstmis.
In de advent worden de kerststalletjes en de beeldjes weer uit de kast gehaald, maar...
Heer, onze wereld lijkt soms een stal vol ezels en ossen, rommel van macht en eerzucht, een wriemelende mierenhoop van onverdraagzame mensen vol hebzucht, heerszucht en eerzucht.
Heer, ons hart lijkt soms een stal vol tegenstrijdige gevoelens, een rommel van complexen, met een kribbe die helemaal gevuld wordt door het eigen lieve "ik".
Heer, geef ons de moed om onze stal uit te mesten en plaats te maken voor U. Geef ons de kracht om mens te zijn voor anderen.
Goede Vader, In deze advent worden wij ons meer bewust, van alle vragen en verwachtingen die in ons leven. Wij willen proberen het antwoord op deze vragen, niet zozeer te gaan zoeken in luxe, comfort en macht die toch niet blijvend zijn, maar bij U, God, die ons diepste geluk wilt.
Help ons daarom meer tijd te maken, voor stilte, bezinning en gebed, Doordring ons van Uw blijde boodschap.
Maak ons geestdriftig als Jesaja, zodat we onze medemensen nieuwe moed kunnen geven, Kom ons te hulp, want alleen zijn we onmachtig, Vervul ons met een groter geloof, en met Uw Geest die ons in staat stelt, Uw komst voor te bereiden. Amen.
Elke dag wordt wat korter. Elke dag wordt het een beetje donkerder. Elke dag een beetje meer nacht.
In de donkerte van die nachten ontsteken we elke week een kaars meer tot we de krans rond zijn en er weer genoeg licht en warmte zal zijn om Hem een thuis te geven.
Als je merkt dat duisternis en kilte ook in en rondom mensen voelbaar zijn, wordt het verlangen groot naar ‘anders’ en ‘beter’ - wacht niet af - Als je warmte uitstraalt, langzaam weer mens wordt, meer mens met de ongeziene mens, dan is er groeiend licht, dan is er hoop, dan wordt het Advent…
In het komende weekend begint de advent, onze weg naar Kerstmis. De kleur in de kerk is vier weken paars, het is een periode van inkeer en voorbereiding op de komst van de Heer. Overal staan de adventskransen klaar. Vier weken lang zingen we het bekendste adventslied
“Rorate Caeli”, “Hemelen, laat uw hoogten druipen en gerechtigheid uit de wolken stromen” (Jesaja 45,8).
Gebed bij start van de noveen Maria Onbevlekt Ontvangen.
O Maria, allerzuiverste Maagd, Wiens Onbevlekt Hart moet zegevieren, waak over de zuiverheid van de onschuldige kinderen, sta de jongeren bij die strijden om de zuiverheid te beleven, dat hun harten mogen branden van ware liefde.
Leid de echtparen, geroepen om de echtelijke liefde te beleven in heiligheid, geef aan de priesters en religieuzen dat ze een mooie getuigenis geven door hun trouw aan het celibaat, aan Jezus geofferd voor het heil van de zielen.
Verdedig ons tegen de prins van deze wereld en zijn suggesties. Help ons alles te bestrijden, vooral met de rozenkrans, wat de mensheid misvormt, die God naar Zijn beeld wou.
Wees de bewaarster van ons innerlijk leven en leer ons aandacht te hebben voor onze broeders, hen te respecteren en zien in het licht van Christus. Amen.
Gisteren vierde de Kerk het feest van Christus Koning van het Heelal. De laatste zondag van het kerkelijk jaar. De hele schepping en de hele kosmos worden geplaatst in een spiritueel kader. Christus als de bezielende kracht die schepping en kosmos doordringt. God zet in Christus de ‘kroon’ op Zijn werk.
In het verleden was dit een echt katholiek triomfalistisch feest. De triomf van de katholieke kerk werd bezongen en gevierd. Het lied: Aan U , O Koning der eeuwen is daarvan nog een overblijfsel. De triomf van de katholieke kerk is allang verbleekt en haar zichtbare en tastbare aanwezigheid is geworden tot onzichtbaar. De essentie van het feest blijft. In Christus krijgt de schepping een ‘andere’ belichting en wordt de schepping zelf een zichtbare verwijzing naar de Schepper, God.
Waar wij elkaars broosheid helpen dragen en de uitgestoten mens ontvangen, komt Gij zelf bij ons te gast. Wij bidden U: geef dat niemand door ons toedoen getekend of vereenzaamd door het leven gaat.
Ik wens iedereen een liefdevolle en gezegende dag!
Liefdevolle God, soms heb ik het gevoel, dat ik ‘ziek’ ben en genezing nodig heb. Maar mijn geloof en mijn hoop zijn meestal veel te klein om die genezing aan U te durven vragen. Wil daarom mijn geloof in uw nabijheid diepere fundamenten geven en mijn hoop op de warmhartigheid van Jezus sterker maken. Steek uw hand uit naar mij en raak me aan. Laat me voelen dat Gij van me houdt. En geef mij de creativiteit om uw liefde door te geven aan anderen.
We naderen het einde van het kerkelijk jaar, a.s. zondag is het alweer de laatste zondag, daarna begint de advent. In de lezingen van deze tijd wordt verwezen naar het einde van de tijd, einde van het leven. Dan moeten we verantwoording afleggen, hoe we in ons leven gepresteerd hebben. U weet wel, dat beruchte boek van Petrus daar aan de hemelpoort. Dat zogenaamde boek van Petrus is denk ik niet zo belangrijk. Wat wel belangrijk is dat we nu en dan eens even stil worden en nadenken over ons leven, hoe wij erbij staan. Het evangelie maakt ons duidelijk dat het niet gaat om wat we presteren en produceren, zaken die in onze maatschappij toch als heel belangrijk gezien worden. God kijkt niet naar de uiteindelijke resultaten, maar wel naar onze inzet, onze wil om steeds weer het goede te doen.
’t Grootst van al is de liefde, groter dan macht en fortuin liefde, inzet voor allen, geen surrogaat rondom onze leegheid. ‘t Groots van al is de liefde groter dan macht en fortuin maar geen vloed van woorden kan doen verstaan wat Christus voor ons heeft gedaan.
Danken wij God voor elkaar, vraag maar niet hoe, vraag niet waar Kijk om je heen en geef toe God wordt ons mensen nooit moe Danken wij God voor elkaar, vraag maar niet hoe, vraag niet waar Kijk om je heen en geef toe God wordt ons mensen nooit moe
’t Grootst van al is de liefde, daartoe heeft God ons gemaakt liefde inzet voor allen, laat haar niet eenzaam doven als sterren ’t Grootst van al is de liefde, daartoe heeft God ons gemaakt maar blijkt uit ons leven, dat wij verstaan wat Christus voor ons heeft gedaan?
Goede God, we hebben het licht ontstoken als een gebed dat U zoekt. Wij hebben het licht ontstoken omdat de stralen van uw barmhartigheid altijd sterker blijven dan het dalend donker van ons vragen en verwijten. Wij hebben het licht ontstoken omdat het ons spreekt van uw nabijheid, omdat het onze eenzaamheid doorlicht, en ons wijst op U, de Bron van alle licht. Wij blijven het licht ontsteken als een gebed om ruimte, om op adem te komen, rust te vinden. Schrijf zelf in ons midden uw eigen Naam en maak uw adem hoorbaar in de woorden van ons gebed. Blijf ons licht dat alle duister opheft.
Ik geloof dat God uit alles, ook uit het slechtste, iets goeds kan en wil laten ontstaan. Hiervoor heeft hij mensen nodig die met alles hun voordeel doen.
Ik geloof dat God ons in iedere moeilijke situatie zoveel weerstandsvermogen geeft als we nodig hebben. Maar Hij geeft het niet vooraf, opdat wij niet op onszelf maar op Hem vertrouwen.
Ik geloof dat God geen noodlot is buiten de tijd, maar dat Hij wacht op eerlijk bidden en verantwoord handelen en hierop antwoord geeft.
Nooit meer oorlog was niet waar in 1918 en is het 100 jaar later nog steeds niet. Kan het ooit waar worden, zult u zich misschien afvragen? Alleen als er tegenover de demagogen en hun volgelingen christenen gesteld kunnen worden, die zoals Sint-Maarten bereid zijn om op de uitnodiging van Jezus in te gaan en zichzelf te ontledigen: eerst een halve mantel, dan hun hele bezit en tenslotte alles, om allen te kunnen dienen voor altijd.
VANDAAG VIEREN WE HET FEEST VAN SINT-MAARTEN, METEEN OOK MIJN PATROON EN NAAMFEEST. DANKBAAR DAT IK ZIJN NAAM GESTALT MAG GEVEN IN MIJN DAGELIJKS LEVEN, WANT OOK IK PROBEER WAAR MOGELIJK MIJN MANTEL TE DELEN.
BIJ DEZE WENS IK DAN OOK ALLLEN EEN PRETTIG NAAMFEEST AAN HEN DIE EEN AFGELEIDE VAN DE NAAM MAARTEN MOGEN DRAGEN!
Durf leven met het idee dat iemand die gestorven is, er nog wel is. Koester de aanwezigheid van de overledene, maar zonder hem of haar te willen vasthouden, te bezitten. De verrezen Christus zei aan Maria: Houd me niet vast. Als je op die manier - niet zelfgericht - openstaat voor de nabijheid van de ander, gebeurt er iets. Neem de gezindheid van Jezus aan om de vrede te vinden waar je zo naar op zoek bent. LEG HET MAAR IN DE HANDEN VAN GOD.
Om te trouwen volstaat het niet een huwelijk te sluiten! Het komt erop aan een weg af te leggen van het ik naar het wij, van alleen denken naar met twee denken, van alleen leven naar leven met twee.
En Jezus was een visser, die het water zo vertrouwde, dat Hij zomaar over zee liep, omdat Hij had leren houden van de golven en de branding, waarin niemand kan verdrinken, Hij zei: 'Als men blijft geloven, kan de zwaarste steen niet zinken'. Maar de hemel ging pas open, toen zijn lichaam was gebroken en hoe Hij heeft geleden, dat weet alleen die Visser aan het kruis.
En je wilt wel met Hem meegaan, samen naar de overkant , maar je moet Hem wel vertrouwen, want Hij houdt al jouw gedachten in zijn hand.
Geloof wordt ongeloof als wij het met God op een koopje willen gooien. Op zondag aanzitten aan de tafel van de Heer verschaft ons niet automatisch een visum voor de eeuwigheid. Want het Lichaam dat wij nuttigen, en het Bloed dat wij drinken, is werkelijke goddelijke vitamine. Het moet leven en vrucht dragen als wij van de tafel van de Heer worden weggezonden naar het leven van iedere dag. Zijn onderricht is nutteloos als het geen vlees en bloed wordt in ons dagelijks doen en laten.
Tot ieder van u die misschien bij zichzelf denkt dat hij niets waard is en niet veel te betekenen heeft, zegt Jezus heel nadrukkelijk: Ik weet wat het is om zwak te zijn. Ik heb dat ook meegemaakt. Ik heb ook beproevingen doorstaan en het lijden is me niet bespaard gebleven. Maar Ik kan je helpen. Want als niemand nog in jou gelooft, dan ben Ik er nog. Ik blijf in jou geloven! Ook al heb je een klein zelfbeeld, Ik denk groots over jou. Ook al doet niemand beroep op jou, Ik heb je nodig. Ik wil jou zenden om mijn missionaris van liefde te zijn in deze soms harde wereld.
Als je een kruisteken maakt, doe het goed, langzaam, ruim, met veel aandacht. Van je voorhoofd tot je hart, van je linkerschouder tot je rechterschouder. Dan omvat het heel je wezen, je lichaam en je ziel, je denken en je willen, je verstand en je gemoed, je doen en je laten. Door dat kruisteken wordt alles in jou gesterkt, gezegend, in de kracht van Christus, in de naam van onze drie-éne God, Vader, Zoon en Geest.
Zegen onze gedachten, dat zij helder en eenvoudig zijn. Zegen onze gevoelens, dat zij eerlijk en innig zijn. Zegen ons wikken en wegen, dat wij uw opzet dienen. Zegen onze ontoereikendheid, dat niets ons tot ontmoediging leidt. Zegen onze woorden, zegen onze stilte, zegen ons samenzijn: dat Gij gehoord wordt en vermoed in alles wat wij met welwillendheid doen en bewerken. Zegen ons, wees ons genadig, dat wij- geluk verschaffend- zelf gelukkig zijn, vandaag en alle dagen.
Hulporganisaties hebben zaterdag vlakbij het Sint-Pietersplein een gratis solidariteitsmaaltijd aangeboden aan vluchtelingen en kansarmen in Rome. Op initiatief van een 70-tal Italiaanse vluchtelingen- en andere hulporganisaties werd zaterdag een tafel zonder muren gedekt op de Via della Conciliazione, de laan die rechtstreeks naar het Sint-Pietersplein en de gelijknamige basiliek leidt. Daar kregen 650 noodlijdenden een gratis feestmaal aangeboden. Met het initiatief Tavolata romana senza muri (Romeinse tafel(gezelschap) zonder muren) wordt de aandacht gevestigd op het migratiedrama, verduidelijkt Sabrina Alfonsi. Tegelijk maken wij duidelijk dat wij niet bang zijn voor de religieuze en culturele verschillen, die wij juist als een verrijking willen waarderen.
Het idee voor de 270 meter lange tafel zonder grenzen was afkomstig van de christelijke vrijwilligersorganisatie FOCSIV.
In zijn boodschap n.a.v. missiezondag, schrijft paus Franciscus: 'het christelijke geloof blijft jong als het openstaat voor zending in Christus ons toevertrouwd.' D.w.z. als we openstaan voor deze zending, als we missionaris zijn op vandaag, blijft ons geloof jong. Bidden we vandaag voor alle mensen die waar ook ter wereld missionair in Jezus naam dienstbaar zijn.
Paus Franciscus roept ons op om deze maand te bidden tot de heilige aartsengel Michaël. Wie is hij?
Engelen zijn volgens de kerkelijke leer geestelijke schepselen van God. Ze hebben verstand en een eigen wil, maar geen lichaam. Ze leven voortdurend dicht bij God en zorgen ervoor dat mensen weten wat God wil. Zij zijn boodschappers. Kardinaal Joseph Ratzinger schreef:
‘Een engel is zoiets als de persoonlijke aandacht waarmee God aan mij denkt.’
Het heeft dus zin om engelen te hulp te roepen en hen te vragen bij God te pleiten. In de katholieke traditie krijgt ieder mens van God een beschermengel.
In de christelijke traditie behoort Michaël tot de aartsengelen. Een leidinggevende engel zeg maar, die op een bijzondere manier betrokken is bij de verlossing van de mensheid. De katholieke Kerk vereert er drie: Michaël, Gabriël en Rafaël.
In de hele Bijbel komt Michaël als engel 5 keer voor. Drie keer in het boek Daniël, een keer in Openbaring van Johannes en een keer in de Brief van Judas. Alleen in het laatste wordt Michaël ook aartsengel genoemd. Zoals in de Openbaring wordt hij in verband gebracht met de duivel, zij het opvallend minder strijdvaardig:
‘Zelfs de aartsengel Michaël waagde het niet de duivel te beschuldigen en te veroordelen toen hij met hem twistte over het lichaam van Mozes. Hij zei alleen: “Moge de Heer u straffen.”’ Judas-1:9
Het kwaad is sterker dan de menselijke vindingrijkheid, zoveel is duidelijk. In de christelijke traditie is Michaël de verpersoonlijking van alle hemelse hulp tegen zijn listen.
Een advertentie: Gods profielschets voor een dienaar (m/v) luidt als volgt:
Ik zoek mensen die -niet vast zitten aan verworven zekerheden -alert kunnen reageren, als er een beroep op hen wordt gedaan -lange dagen willen maken -ook 's nachts beschikbaar willen zijn -bereid zijn samen te werken -verantwoordelijkheidsgevoel hebben
Hiertegenover staat: -een plek in mijn woning -een plaats aan mijn tafel -mijn rust -mijn hulp.
Wie zich geroepen voelt op bovengenoemde advertentie te reageren kan dit doen door: -naar mijn woorden te luisteren -mijn woorden in daden om te zetten.
God, het maakt niet uit of U één, drie of tien bent, alle menselijke begrippen schieten tekort. Maar wees als de zon die in en door ons licht en warmte brengt en zo zinvol leven en een menswaardige samenleving mogelijk maakt. Zo wilt U herkenbaar zijn in miljarden menselijke gezichten, ook in ieder van ons. Help ons trouw te zijn aan die opdracht. God, Vader en Moeder van alle mensen. Een hand op onze schouders zegt meer dan duizend woorden. Een arm om ons heen laat ons de warmte voelen van iemand die met ons meeleeft, die om ons geeft. Neem ons in uw armen, houd ons in uw beschermende handen, opdat wij zinvol kunnen leven, juist in moeilijke dagen. Laat ons uw warmte voelen in de handen van mensen om ons heen, in de goedheid en genegenheid die zij ons geven. Bedankt God!
Toen de kathaarse ketterij zich in de regio van Toulouse verspreidde en steeds diepere wortels schoot, deed de Heilige Dominicus, die nog niet zo lang daarvoor de Orde der Predikheren had opgericht, er alles aan om deze ketterij te stoppen. Om dat zo doeltreffend mogelijk te doen, riep hij de bijstand van de Heilige Maagd in, die door de ketters werd aangevallen in haar waardigheid. Het is haar gegeven de ketterijen in het hele universum te vernietigen. De Heilige Dominicus kreeg van Maria de waarschuwing om het volk over de rozenkrans te prediken als een bijzonder doeltreffend middel tegen ketterijen en ondeugd. Hij bracht de taak die hem was opgelegd ijverig tot een goed eind. De rozenkrans is een bijzondere gebedsvorm waarin we godsvruchtig mediteren over de mysteries van onze verlossing. Het is dus vanaf dat moment dat, dankzij de Heilige Dominicus, deze manier van bidden bekender geworden is en zich heeft verspreid.
Wie naar Dadizele gaat, richt er meteen zijn ogen op het Mariabeeld, want mensen komen er op bedevaart. Maar als je er dan toch bent, bestijg dan eens de trappen achter het miraculeuze beeld, en je jomt voor het hoogaltaar te staan waar je ook de prachtige brandglasramen kan bewonderen.
Lieve Moeder Maria, Wij danken U, omdat U bereid was, Uw hele leven te laten "beheren" door Uw Heer, opdat Hij mens kon worden, Wij zijn zo gelukkig, omdat we door Uw leven en sterven mogen zien, dat we als kinderen van God, niet langer vereenzaamd zijn, maar de beminde kinderen van een Vader. Toon ons hoe God zich ook in ons, verheugen kan, Vader, Laat Uw belofte ooit in vervulling gaan, dat wij aan de hand van Maria,die ons is voorgegaan, en tot wie wij bidden:"Nu en in het uur van onze dood", mogen thuiskomen in Uw heerlijkheid, Amen
Ik ga voor een wereld, waar ieder mens meetelt en een plaats heeft, waar ieder mens alle kansen krijgt om een menswaardig leven op te bouwen. Waar de economie ten dienste staat van de mens, met eerbied voor het milieu en leefomgeving.
In het evangelie is maar een keer sprake over een ring, in het vijftiende hoofdstuk van het Lucasevangelie. Wanneer Jezus de parabel over de verloren zoon en de barmhartige vader vertelt, spreekt Hij over een ring. Wanneer de weggelopen zoon na vele omzwervingen terug thuis komt bij zijn vader, zegt hij vol berouw: “Vader, ik heb misdaan tegen de Hemel en tegen u; ik ben niet meer waard uw zoon te heten”. En dan staat er: “Doch de vader gelastte zijn knechts: Haalt vlug het mooiste kleed en trekt het hem aan, steekt hem een ring aan zijn vinger en trekt hem sandalen aan”. Ook in het evangelie is die ring die gegeven wordt een teken van de barmhartige liefde en genegenheid. Die zoon in die parabel was ver weg gelopen maar toch bleef hij een zoon waar die vader ontzettend veel van hield. Met die ring die hij om de vinger krijgt, wil de vader daar een teken van stellen.
De Heilige Vader vraagt eveneens om na het rozenhoedje de aanroeping van de heilige Aartsengel Michaël, geschreven door paus Leo XIII te bidden, een gebed dat terug wordt ingevoerd na de wereldwijde misbruiken in en door de Kerk:
Heilige Aarstengel Michaël, verdedig ons in de strijd; wees onze bescherming tegen de boosheid en de listen van de duivel. Dat God hem gebiede, zo smeken wij ootmoedig. En Gij, Vorst van de hemelse legerscharen, drijf Satan en de andere boze geesten, die tot verderf van de zielen over de wereld ronddwalen, door de goddelijke kracht in de hel terug. Amen.
Kiezen is ook altijd verliezen. Soms lijken een leven met God interessant maar trekken andere zaken die ver van God staan ons ook wel aan. Zoals we door bepaalde politieke programma’s van verschillende lijsten kunnen gecharmeerd worden en toch een duidelijk keuze moeten maken, zo is het ook voor ons als christenen. Een keer wordt dat van ons als gelovigen gevraagd om echt met ons leven voor Hem te kiezen die in de profeet Jesaja van Zichzelf zegt: “Ik ben de Heer en niemand anders, buiten Mij is er geen God”. (Jesaja 45,5)
Op zondag 7 oktober vieren we het feest van Onze Lieve Vrouw van Rozenkrans.
Paus Franciscus nodigt ons uit om tijdens de maand oktober dagelijks de heilige Rozenkrans te bidden. We verenigen ons als volk van God in gemeenschap en boete en vragen de heilige Moeder van God en de heilige Aartsengel Michaël om de Kerk te beschermen tegen de duivel, die ons altijd wil verwijderen van God en in verdeeldheid brengen.
De Heilige Vader vraagt eveneens om na het rozenhoedje het "Sub tuum praesidium" te bidden, en de aanroeping van de heilige Aartsengel Michaël, geschreven door paus Leo XIII:
Sub tuum praesidium confugimus Sancta Dei Genitrix. Nostras deprecationes ne despicias in necessitatibus, sed a periculis cunctis libera nos semper, Virgo Gloriosa et Benedicta.
Onder uw bescherming nemen wij onze toevlucht, heilige Moeder van God. Versmaad onze gebeden niet in onze nood, maar verlos ons altijd van alle gevaren, o glorievolle en gezegende Maagd!
Wie zomaar een vogelei vertrapt, een nest uithaalt – zomaar een riet knakt, een twijg breekt – is bezig en bereid alle geweld z’n gang te laten gaan.
Bid om vrede; ga eerbiedig met alles om.
Wie bang en slap huilt met de wolven in het bos – met alle stromen meedrijft, met alle winden meewaait – is bezig en bereid grote leugens gelijk te geven.
Bid om waarachtigheid; wees oprecht, eerlijk als goud.
Wie onverschillig weerlozen laat pakken – zwakken laat vallen – kleinen kleineert – is bezig en bereid alle kwaad te laten gedijen.
Bid om zorg; sta in voor elkaar; en voor hen die minnetjes zijn het meest.
Wees eensgezind: één van hart en één van ziel, Christus navolgend, een veelkleurige gemeenschap samen op weg naar God. Luister naar de Heer, onze God en heb Hem lief met hart en ziel en met inzet van al uw krachten.
Leef één van geest en één van hart samen en eert in elkaar God, want ieder van u is zijn tempel geworden. Als wij met hart en ziel blijven proberen om God in elkaar te eren, dan worden wij die éne tempel van God. Er is maar één gebod: Heb God en elkaar lief!
Maria, luister naar een verlangen dat diep in mij leeft. Ik zou zo graag ontvankelijk worden om zoals jij Gods droom over mij te laten komen. Ik zou zo graag God behagen om zoals jij "ja" te zeggen op wat Hij van mij vraagt. Ik zou zo graag Jezus volgen om zoals jij Zijn Woorden in mijn hart te bewaren. Ik zou zo graag van al de mensen houden om zoals jij wereldwijd te worden. Maria, open mijn ogen voor het sprekend gelaat van de mensen open mijn handen voor de kleinen en de eenzamen en maak me aandachtig en mild voor elk-ander zo zal Gods Rijk groeien: een Rijk van Liefde en Vrede in deze wereld!
Mogen de mensen inzien dat niet rijkdom, macht en geweld de volkeren en de naties gelukkig maken, maar eerbied en respect voor elke mens. Wij bidden om vrede ook dichtbij in onze gezinnen en families, in instellingen en op het werk. Leer ons zo luisteren en spreken dat we elkaar echt mogen verstaan.
Om kracht bidden wij U ook goede God, om vrede in ons eigen hart: soms zijn wij bitter en boos op onszelf en alles en iedereen: boos om alles wat we hebben gemist en bitter als we onze krachten voelen afnemen. Verzoen ons Heer, met onszelf en de anderen, en met ons leven: maak ons tot een mens van uw vrede.
Schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en lof verdient.
Eigenlijk geloof ik niets, en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft, dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam, en dat, in zelfde wanhoop, Gij mij zoekt zoals ik U.
Uit Gerard Kornelis van het Reve: Nader tot U. G.A. van Oorschot 1966, Amsterdam
"Het gedicht 'Dagsluiting', uitgebracht in Nader tot U, geeft een beeld van Gerard Reve's gewaarwording van God. In de twijfel aan Zijn aanwezigheid blijft het verlangen naar Zijn liefde wederkerige liefde die over en weer de eenzaamheid opheft."
Goede God, we vragen U om bij ons te zijn. Geef ons de kracht van uw aanwezigheid, vervul ons met de liefde die U voor ons voelt, bepaal ons bij het werk dat U met deze wereld voor ogen hebt. Vaak weten we niet welke kant het op moet, voelen we ons onzeker, worden we overweldigd door al datgene dat in deze wereld niet in uw richting wijst: de agressie, het elkaar uitsluiten, de ellende die mensen elkaar kunnen aandoen, het gevoel van eenzaamheid en machteloosheid dat ons soms bekruipt: geef dan met uw aandacht en liefde richting. Wijs ons de weg die Jezus ging, zet ons steeds weer op het pad naar andere mensen toe. Leer ons wat goed doet en uw wereld dichterbij brengt en geef ons de kracht van uw Geest. Kijk voorbij aan wat ook in ons soms de andere kant op wil, vermaan ons zoals wij dat noemen, en leer ons de weg van Jezus, die onze Heer is.
Voorlopig akkoord Heilige Stoel en China ondertekend!!!
HEEL GOED NIEUWS!
Staatssecretaris kardinaal Parolin bevestigt de ondertekening van een voorlopig akkoord tussen Heilige Stoel en China inzake benoeming bisschoppen. De ondertekening van een voorlopig akkoord tussen de Heilige Stoel en de Volksrepubliek China inzake de benoeming van bisschoppen is van groot belang voor het voortbestaan van de rooms-katholieke Kerk in China, voor de dialoog tussen de H. Stoel en de autoriteiten van dat land, maar ook voor het bevorderen van de vrede in de huidige tijd, waarin we op internationaal niveau zoveel spanningen ervaren.
Vandaag zijn voor het eerst alle bisschoppen in China in gemeenschap met de bisschop van Rome, met de opvolger van Petrus. En paus Franciscus kijkt, net als zijn directe voorgangers, met bijzondere zorg naar het Chinese volk.
Wat nu nodig is, is eenheid, vertrouwen en een nieuw elan; goede voorgangers hebben, erkend door de opvolger van Petrus - door de paus dus - en door de legitieme burgerlijke autoriteiten.
We waren in COLMAR en mijn vriend zegde: hier se, weer een kerk naar jou genoemd. Het bleek zelfs om een kathedraal te gaan toegewijd aan St. MARTIN. Maar waar we niet eens naar zochten, trok onze aandacht. Daar vind je trouwens "La Vierge au buisson de roses" of "Maria im Rosenhaag", een meesterwerk van Martin Schongauer uit 1473.
Op vrijdag 21 september 2018 worden in alle bisdommen van ons land de klokken van alle kerken geluid naar aanleiding van de Wereldvredesdag van de Verenigde Naties. Alle parochies in ons land worden uitgenodigd om die dag tussen 18 uur en 18.15 uur de klokken van parochiekerk te luiden als uitdrukking van het verlangen naar vrede. Ook in onze buurlanden en elders in Europa worden op dat moment de klokken geluid.
Het initiatief wordt in ons land nog eens herhaald op zondag 11 november 2018 als dan stipt om 11 uur de klokken worden geluid als herinnering aan de Wapenstilstand die een einde maakte aan de Groote Oorlog. In alle bisdommen van ons land wordt het einde van WO I plechtig herdacht. Meer informatie volgt via Kerknet.
God, Schepper van al wat bestaat, van de ruimte en de aarde, van de zeeën en het land, van de gewassen en de dieren: heel uw schepping zingt van uw zorg. U kent ons als geen ander, U bouwt voor ons een huis, U bereidt voor ons een herbergzame plek en verjaagt voor ons de chaos. Daarvoor danken wij U God, en wij vragen: wijk niet van ons in nacht en duisternis, blijf bij ons, vannacht, morgen en al de dagen van ons leven, want 'Ik-zal-er-zijn' is immers uw Naam.
Als ik, jullie Heer en jullie meester, je voeten gewassen heb, moet je ook elkaars voeten wassen. Ik heb een voorbeeld gegeven; wat ik voor jullie heb gedaan, moeten jullie ook doen. Waarachtig, ik verzeker jullie: een slaaf is niet meer dan zijn meester, en een afgezant niet meer dan wie hem zendt.
Goede God, aanvaard ons zoals we zijn: mensen van vlees en bloed. Richt ons weer op wanneer we gevallen zijn. Geef ons nieuwe woorden wanneer wij elkaar niet verstaan. Houd uw oog op ons gericht.
Tot een leerling die altijd in gebed verzonken zat, zei de Meester: “Wanneer zal je stoppen met op God te steunen en zal je op je eigen benen staan?” De leerling was verbaasd. “Maar u bent degene die ons leerde dat we God als Vader moeten beschouwen!” “Wanneer zal je leren dat een vader niet iemand is op wie je kunt steunen maar iemand die je verlost van je neiging om te steunen?”
ANTHONY DE MELLO. Wijsheid in één minuut. Lannoo, Tielt, 1997, p. 15.
soms voel ik diep vanbinnen iets van God ik wou dat ik die dingen op kon schrijven maar als 't naar buiten komt is het kapot die dingen kunnen beter binnen blijven
Noveen 8 september tot 16 september 2018 te DADIZELE
8 september is het feest van Maria Geboorte. We vieren de verjaardag van Moeder Maria. Proficiat met de verjaardag van onze Hemelse Moeder. Laten we haar vandaag bijzonder eren en haar voorspraak vragen...
Noveen 8 september tot 16 september 2018
Elke dag eucharistieviering: om 7.30 u., 9 u. en 18.30 u. in de basiliek, om 16 u. in de kapel van het Rosarium.
Elke dag Mariale gebedsviering in de kapel van het Rosarium om 15 u. (op zondag in de basiliek).
Vrijdag 7 september om 20 u.: Orgelconcert in de Sint-Theresiakerk te Slypskapelle, met organist André Meisner (Duitsland). Met zang door Grimmertingekoor Moorslede o.l.v. Claudine Lybeer.
Weekend 8 & 9 september: zaterdag: om 16 u. en 18 u. zondag: om 6 u; 7 u; 8 u; 9 u; 10 u; 11 u; 16 u en 18 u. om 10 u. met koor Cantabile Dadizele o.l.v. Bart Feys.
Zondag 9 september om 20.00 u. in de Basiliek: 'Zingen met Ingeborg'
Een muzikale bezinning, ter ere van Maria verzorgd door Ingeborg - een luister -en meezingconcert.
Het concert is opgebouwd rond het nieuwste album van Ingeborg Where the sky touches the sea (Waar de hemel de aarde raakt) die in september vorig jaar uitkwam. In 2010 was Ingeborg ook meter van het project 'Maria door Vlaanderen gedragen'. Samen met muzikant Tom Van De Venne brengt Ingeborg liederen over vrede, liefde, aanvaarding, vergeving, dankbaarheid... Dit is ook het verhaal van Maria, waarmee we ons bij uitstek zo verbonden voelen in de basiliek van Dadizele, de plaats waar hemel en aarde een beetje samenkomen voor zovelen pelgrims.
De toegang bedraagt 6 euro. Er zijn geen toegangskaarten (te betalen aan de ingang). Deuren open vanaf 19.30 u.
Vrijdag 14 september om 20 u.: Eucharistie gevolgd door kaarsprocessie.
Woensdag 12 september: om 17 u.: kinderzegening
Weekend 15 & 16 september: zaterdag: om 16 u. en 18 u. zondag: om 6 u; 7 u; 8 u; 9 u; 10 u; 11 u; 16 u en 18 u. om 10 u. met koor Fortissimo Passendale.
Vrijdag 19 september om 13.30 u.: Bedevaart naar de 3 Maria’s: Dadizele-Hollebeke-Linselles. Vooraf inschrijven.
Inlichtingen: pastoor: 056 50 91 50 (tel en fax) - pastoor@federatiemoorslededadizele.be of onthaal kerk: 056 50 52 86
Dankviering bij de 25ste sterfdag van koning Boudewijn
Op 8 september vindt in de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Laken een dankviering plaats t.g.v. de 25ste verjaardag van het overlijden van koning Boudewijn.
Op 31 juli is het 25 jaar geleden dat koning Boudewijn onverwacht in het Spaanse Motril overleed. Ter gelegenheid hiervan vindt op zaterdag 8 september om 11 uur in de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Laken een eucharistieviering plaats waarin kardinaal Jozef De Kesel voorgaat. Het Acantuskoor uit Beveren verleent zijn medewerking.
Kardinaal Jozef De Kesel: Koning Boudewijn werd door velen in ons land gewaardeerd. Hij was vooral geliefd omwille van zijn menselijkheid. We zijn heel dankbaar voor alles wat hij voor ons land heeft gedaan en voor wat hij voor ieder van ons heeft betekend. Ik nodig u uit op de dankviering ter gelegenheid van zijn overlijden 25 jaar geleden. Hoog bezoek
Koning Filip en koningin Mathilde zullen samen met groothertog Hendrik van Luxemburg en zijn echtgenote, en heel wat leden van de koninklijke familie – onder meer prinses Astrid en prins Laurent - de gedachtenisviering bijwonen. Deuren al om 10.45 uur dicht
Omwille van de koninklijke aanwezigheid en de daarmee gepaard gaande protocollaire- en veiligheidsvoorschriften gaan de deuren van de Lakense Onze-Lieve-Vrouwekerk al een kwartier voor de start van de plechtigheid – dat wil zeggen om 10.45 uur stipt - onherroepelijk dicht.
Na de viering is de koninklijke crypte tot 14 uur toegankelijk.
Omdat de waarheid zachtaardig is, is zij stil, is zij niet luidruchtig. Wat Jezus deed, is niet gemakkelijk: maar de waardigheid van de christen is geworteld in de kracht van God. Tegenover mensen die geen goede wil tonen, tegenover mensen die alleen schandaal, verdeeldheid, vernietiging zoeken, ook in gezinnen: stilte. En gebed.
Moge de Heer ons de genade geven om te onderscheiden wanneer we moeten spreken en wanneer we moeten zwijgen. En dit gedurende ons hele leven: op het werk, thuis, in de samenleving … Zo zullen we meer navolgers van Jezus worden.
AAN DE ÉÉN GAF HIJ VIJF TALENTEN, AAN DE ANDER TWEE EN AAN EEN DERDE ÉÉN OVEREENKOMSTIG IEDERS BEKWAAMHEID (MATTEUS 25, 14-30)
Wat een vertrouwen spreekt er uit deze gelijkenis! Deze Heer schenkt een deel van zijn bezit aan zijn dienaren. Hij stelt geen eisen, hij vraagt geen borg, zij mogen in alle vrijheid beschikken. Hij staat niet om een hoekje toe te kijken of ze alles beheren zoals Hij het verlangt, nee in alle vertrouwen vertrekt hij rustig naar het buitenland.
Heer, U die mij ten diepste kent, mijn mogelijkheden en mijn grenzen. Leer mij naar waarde schatten: mijn leven, mijn talenten en alles wat U mij geeft. Leer mij er dankbaar mee omgaan, bewust worden dat ik mens mag zijn naar het beeld dat U van mij heeft.
VOL VERTROUWEN ZIEN WIJ UIT NAAR DE HEER. (PSALM 33)
Nu de God van Abraham, Isaak en Jakob niet langer alleen voor het Joodse volk bestemd is, maar voor de hele mensheid, krijgt Hij een nieuwe naam.
Niet langer de onuitspreekbare naam JHWH van de verre Onnoembare, maar de drievoudige naam van de nabije Vader, Zoon en Geest. Dichter kan niet. God is ons op drievoudige wijze nabij: als vader, als broer en als inspiratie.
God is Vader. Hij staat achter ons en laat ons tegelijk los. Onze God bezorgt ons de wegcodes voor het leven, maar de route kiezen we zelf. God is Zoon. Hij staat naast ons en is onze broer. Onze God is mens geworden, wandelt mee in ons Emmaüsverhaal en is dus navolgbaar. God is Geest. Hij zit in ons en drijft ons. Onze God is moedgevende kracht en inspiratie en dus doenbaar.
God, het maakt niet uit of U één, drie of tien bent, alle menselijke begrippen schieten tekort. Maar wees als de zon die in en door ons licht en warmte brengt en zo zinvol leven en een menswaardige samenleving mogelijk maakt. Zo wilt U herkenbaar zijn in miljarden menselijke gezichten, ook in ieder van ons. Help ons trouw te zijn aan die opdracht. God, Vader en Moeder van alle mensen. Een hand op onze schouders zegt meer dan duizend woorden. Een arm om ons heen laat ons de warmte voelen van iemand die met ons meeleeft, die om ons geeft. Neem ons in uw armen, houd ons in uw beschermende handen, opdat wij zinvol kunnen leven, juist in moeilijke dagen. Laat ons uw warmte voelen in de handen van mensen om ons heen, in de goedheid en genegenheid die zij ons geven.
Op 29 augustus viert de kerk de gedachtenis van de marteldood van Johannes de Doper. Op het eerste gezicht een rare gelegenheid om feest te vieren, maar van heiligen vieren we altijd de sterfdag omdat het ook de dag is waarop zij door God in de hemel zijn opgenomen. Nu heb ik iets met Johannes de Doper. Het verhaal van zijn onthoofding is de evangelielezing van de dag. En daarin treffen mij de woorden van Herodes (die hem laat onthoofden!) over Johannes: "Als hij naar hem luisterde, raakte hij steeds in verlegenheid, en toch hoorde hij hem graag." (Mc. 6, 20). Dat is een kenmerk van een profeet. Wat hij zegt is zeker niet altijd aangenaam, maar toch hoor je hem graag omdat je je ook in zijn woorden herkent. Profeten in de bijbel worden meestal lastig gevonden door de mensen met wie ze omgaan. Soms kost het ze zelfs letterlijk de kop. Maar toch hoor ik ze graag en zie ik ze als mijn voorbeeld.
Een van de grootste paradoxen van de Kerk is dat de gave van God en van Christus aan zondige mensen is toevertrouwd. De Kerk kan in haar geschiedenis nooit ontkomen aan de contradictie dat ze aan de bron door en door heilig is, maar in haar leven door en door zondig is, gewoon omdat ze bestaat uit zondige mensen.
Gods gave aan de mensen, waarvan zij de heraut is en die ze doorgeeft, is zonder meer heilig. Die gave draagt zij echter in aarden kruiken, zoals Paulus al zei. Haar gevecht, in de loop van de geschiedenis, tegen de krachten van het kwaad is ook een gevecht tegen haar leden en tegen zichzelf.
Dat is wellicht de grondreden waarom zoveel christenen en niet-christenen aanstoot nemen aan de Kerk. Christus heeft ons het voorbeeld gegeven van een leven zonder zonde. Van de Kerk kan dat niet worden gezegd. Sommigen hebben haar zelfs, niet helemaal onterecht trouwens, een zondig lichaam genoemd.
Een onvervalst Bijbelse naam, die natuurlijk verwijst naar de eerste mens op aarde, zoals verteld in het scheppingsverhaal. De naam behoort evenzeer tot de christelijke als tot de islamitische (en joodse) traditie. Niet te verwonderen dus dat de naam in Brussel de lijst aanvoert, en wel met 191 jongetjes in 2017 (op 2 staat Mohammed op 3 Gabriel). Belgisch scoort de naam 559 keer, hoewel hij in Vlaanderen en Wallonië de top 10 niet haalt.
Adam is samen met Eva stamouder van alle volkeren.
De naam staat voor eenheid van de mensheid, voor de oorspronkelijke harmonie die heerste tussen mens, God en planeet.
Adams feestdag valt in de heiligenkalender op 24 december, de vooravond van het geboortefeest van Jezus Christus.
570 Belgische kinderen kregen in 2017 de naam Liam. Ook in Vlaanderen staat hij op nummer 1.
Liam is een afkorting van William, een variant van de Germaanse naam Wilhelm (van wil = willen, streven en helm = bedekker, beschermer). In de heiligenkalender is geen Liam te vinden. Deze naamsvariant is dan ook vrij recent. Wel zijn er tientallen heiligen met de naam Willem, Wilhelm(us), William, Guillaume en ga zo maar door.
Maar of de pasgeboren Liams naar een van hen vernoemd zijn? Misschien eerder naar bekende acteurs en muzikanten met die naam. Of gaat het de ouders om de zachte klanken in de naam? De kinderen wezen in elk geval gezegend.
In ons land werden in 2017 niet minder dan 634 Emma’s geboren. Dat is 634 keer de naam van Jezus zelf. De profeet Jesaja lanceert deze naam in het naar hem genoemde Bijbelboek: Daarom geeft de Heer zelf u een teken: Zie de jonge vrouw is zwanger, en zal een zoon ter wereld brengen, en gij zult hem de naam Immanuël geven. (Jesaja 7, 14)
En die naam Immanuël betekent: God met ons.
Jezus werd zo genoemd omdat Hij Gods eigen vlees en bloed is, als mens onder de mensen. De naam Emma drukt op die manier de kern van het christelijke geloof uit: dat God in Jezus mens geworden is. Door, met en in de mens Jezus kunnen we God zelf vinden.
Bidden is je ogen sluiten zodat ze opengaan voor het aangezicht van God. Want God is een God die kijkt. Zijn aangezicht licht over je. Hij kijkt je aan. Zijn ogen zijn vol genade. Wie bidt, kijkt God aan.
Maar je blik dwaalt nogal snel af. Er is zoveel wat boeit, zoveel wat mooi is, zoveel wat aantrekkingskracht uitoefent. Je blik wordt er als vanzelf naar toe getrokken. Wie bidt bekeert zijn ogen tot God.
Hij die je aankijkt, spreekt je ook aan. Zijn woorden zijn vol genade. Hij zegt: ‘Zoek Mijn aangezicht.’
Lieve God, het is heerlijk mens te zijn: genieten van de zon, kijken naar de vogels in de lucht, luisteren naar prachtige muziek. Het is heerlijk om de geur op te snuiven van de natuur , het gevoel van de wind door je haren. Het is heerlijk om kinderen te zien spelen, om te dromen van een mooie toekomst, om lief te hebben. Wij danken U voor de vogels en de bloemen, voor de zomer en al het leven dat U in stilte hebt voorbereid en dat overal zichtbaar is. Dank U wel dat wij U steeds weer mogen ontmoeten in de stilte, alles aan U voor mogen leggen en van U nieuwe energie krijgen om het goede leven te leven, zoals U dat hebt bedoeld. Heer laat zo ons geloof een baken van licht zijn in een donkere wereld, een bron van blijdschap in een wereld die gebukt gaat onder allerlei soorten crisis. Geef vrede Heer en laat de zachte krachten het winnen van oorlog en geweld, van angst en eigen gelijk. Wees met een ieder van ons als we stil worden voor U. Wat ons ook maar bezig houdt, we leggen het ook nu weer voor U neer.
Lieve Vader, soms blijven we steken in onze vraag om hulp, in onze roep vanuit onze nood. Ik dank U daarom voor uw woorden, die zo troostend en opbeurend zijn, maar ook een belangrijke les, want ze wijzen ons op Uw grote liefde en trouw, op hoe goed U voor ons bent; dat U redding zult brengen. Ik kies er voor, Vader, om ongeacht mijn omstandigheden te zeggen: 'Op Uw liefde vertrouw ik! I
Je kan bidden met woorden van Maria uit de Bijbel. Haar bekendste gebed is ongetwijfeld het Magnificat of de Lofzang van Maria: Lucas 1:46-55. Religieuzen en priesters bidden dit elke avond als onderdeel van het getijdengebed. Ze staan daarbij recht zoals voor de evangelielezing.
Hoog verheft nu mijn ziel de Heer, verrukt is mijn geest om God, mijn Verlosser,
Zijn keus viel op zijn eenvoudige dienstmaagd, van nu af prijst ieder geslacht mij zalig.
Wonderbaar is het wat Hij mij deed, de Machtige, groot is Zijn Naam!
Barmhartig is Hij tot in lengte van dagen voor ieder die Hem erkent.
Hij doet zich gelden met krachtige arm, vermetelen drijft hij uiteen,
machtigen haalt Hij omlaag van hun troon, eenvoudigen brengt Hij tot aanzien;
behoeftigen schenkt Hij overvloed, maar rijken gaan heen met lege handen.
Hij trekt zich Zijn dienaar Israël aan, Zijn milde erbarming indachtig;
zoals Hij de vaderen heeft beloofd, voor Abraham en zijn geslacht voor altijd.
Maar er zijn ook zinnen van Maria die heel goed kunnen dienen als een kort, meditatief herhaald gebed.
Op een dag zei een rabbi tegen zijn leerlingen dat iemand die echt wijs is op de dag voor zijn dood zou beginnen met bidden. Na wat nadenken opperde een van de leerlingen de moeilijkheid dat men niet precies kan weten op welke dag men doodgaat. “Juist,” antwoordde de rabbi, “daarom moet je vandaag al beginnen bidden.”
Lieve God, op dit rustig moment van de dag wil ik stil worden en denken aan al die mensen die nu van een welverdiende vakantie genieten. Laat hen uw aanwezigheid ontdekken in alle schoonheid die ze mogen ervaren. Zegen hen, dat ze behouden terugkomen, rijker van gemoed, in dankbare bewondering voor uw schepping.
`IS HIJ NIET DE ZOON VAN DE TIMMERMAN?` (MATTEUS 13, 54-58)
Hij kreeg de wijsheid mee om het ruwe bij te schaven, het grote op maat te maken, het kleine te verbinden, stukken in elkaar te passen, de splinter te verdragen, de balk te torsen en niet te wijken voor de wond van de spijker.
Jezus, ik geloof in uw wijze Liefde. Ik geef mij aan U met mijn splinters, met mijn balk, met mijn wonden. Mogen ze mij spreken van mijn roeping als mens.
Geloven is zo'n ongrijpbaar fenomeen. Hoe leg je het uit dat het iets voor je betekent? Dat God een zekere onderstroom in je leven kan zijn, die je helpt het leven zinvol te leven, en in woelige wateren staande te blijven. God heeft ons allang gevonden. Willen wij gevonden worden door God?
God, geen mens zo ziek, geen hoofd zo leeg, geen relatie zo stuk geen misère zo groot, geen spot zo kwetsend, geen leven zo kapot, dat Gij met ons er niet aan beginnen wilt. Een sprankeltje van uw levenskracht is genoeg voor ons om toch weer van start te gaan.
Feest 16 januari (oosterse kerk) & 1 augustus (westerse kerk).
Sint-Petrus' Banden of Sint-Pieters Banden is het feest van de bevrijding van Petrus. Het wordt gevierd op 1 augustus. Na de liturgievernieuwing van 1962 is het feest van de kalender geschrapt. Enkel waar men de liturgie van vóór 1962 viert, is het behouden gebleven. En ook waar de Kerk of stad Sint-Petrus' banden als patroon heeft is het een hoogfeest. Bij ons in de buurt is dat de Petrus Banden kerk in Venray, in de volksmond de Grote Kerk.
De bevrijding van de apostel Petrus wordt beschreven in Handelingen 12. Petrus was door Herodes gevangen genomen en sliep tussen twee soldaten aan wie hij met twee kettingen (de 'banden') was vastgeketend. Er verscheen een engel die hem wakker maakte en hem zei om hem te volgen. De ketenen werden verbroken, twee wachtposten werden gepasseerd, en de ijzeren poort van de gevangenis ging vanzelf open. Toen ze op veilige afstand waren, verdween de engel en merkte Petrus dat het bezoek van de engel geen droom was, maar zich werkelijk had afgespeeld.
“Leer mij, Heer, te zijn wat Gij wilt voor wie ik zal ontmoeten: een getuige van uw Liefde voor de mensen. Maar, Heer, wat wil dat zeggen in de concrete positie waarin ik mij bevind ? Hoe moet ik het aan boord leggen ? Heilige Geest, ik vraag het U: wijk geen duimbreed van mijn zijde. Wees mijn kracht, mijn wijsheid, mijn voorzichtigheid, mijn humor, mijn moed, mijn verstand.”
God van licht, van het opgaan der zon tot zijn ondergaan: gezegend zij uw Naam, Bron van alle licht en leven. Gij zijt het licht, zelfs het donker is voor U geen duisternis. Gij hebt uw Licht ontstoken in deze wereld, het Licht dat onze duisternis verlicht: Jezus Christus, uw Zoon. Wij vragen U dat Hij ons nabij blijft, bij waken en bij slapen. Geef dat wij zijn licht ontvangen en dat licht kunnen doorgeven, tot aan de dag waarop wij U ontmoeten, van aangezicht tot aangezicht.
Heer van hemel en aarde, Schepper van al wat bestaat, ongrijpbare God Ik heb je gezocht in de bomen van het bos, in de golven van de zee, in zilver, goud en diamant, in beelden, schilderijen, in eenzaamheid. Ja, overal heb ik naar jou gezocht en tenslotte heb ik je gevonden in het mooiste wat je ons gaf: in de mensen, in hun liefde en goedheid. Dank je wel, God.
Vakantietijd... dagen zonder agendadruk, dagen van ongestoord genieten van al dat mooie, dichtbij of ver van huis, tijd voor zomaar wat gesprekken, met vrienden en onbekenden... Wegtrekken. Je huis, je thuis achterlaten. Stappen door de zomer. Zingen in de regen.Spelen in de zon van vriendschap. Zwemmen in de zee van trouw. Dragen, verdragen, elkaar verder dragen.Jezelf vergeten. Anderen een plaats geven. Geloven in elkaar. Geloven in Hem, de Weg, de Waarheid en het Leven. Luisteren met je hart. Misschien vind je tussendoor ook een beetje tijd voor stilte om even God aan 't woord te laten. Want Hij gaat met je mee, ongevraagd en ongezien. Hij houdt je de hand boven het hoofd ,en zegent je, om de vreugde van onze God door te geven + de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Amen.
24 juli is de naamdag van de heilige Christoffel. Waarom hangt net hij aan menige sleutelbos om ons te verzekeren van een veilige reis?
De meest gangbare versie vertelt het verhaal van een reus die reizigers op zijn schouders over een wilde stroom zette, in de hoop daarmee in dienst te kunnen treden bij de machtigste heerser ter wereld. Toen hij op een dag een kind wilde overzetten, werd dat tijdens de tocht steeds zwaarder. Blijkt dat Christoffel Jezus op de schouders had. Hij herkende zijn schepper, werd gedoopt en stierf de marteldood na een periode als prediker.
Christophorus betekent ook letterlijk ‘Christus-drager’.
En hij zei: ‘Het is met het koninkrijk van God als met een mens die zaad uitstrooit op de aarde: hij slaapt en staat weer op, dag in dag uit, terwijl het zaad ontkiemt en opschiet, ook al weet hij niet hoe. De aarde brengt uit zichzelf vrucht voort, eerst de halm, dan de aar, en dan het rijpe graan in de aar. Maar zo gauw het graan het toelaat, slaat hij er de sikkel in, omdat het tijd is voor de oogst.’
Zegen ons en zegen die ons lief zijn. Maar zegen ook hen met wie wij niet zo gemakkelijk omgaan. Zegen onze wereld en al uw mensen, vandaag, morgen en altijd.
God zei: ‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.’ God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep hij hem, mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen. Hij zegende hen en zei tegen hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen.’
God van leven en licht, wij bidden voor wie het duister een dekmantel is: voor vrouwen en kinderen die tot heimelijke arbeid worden gedwongen; voor zwervers die geen geborgenheid kunnen vinden; voor daklozen die geen veilig onderdak meer bezitten; voor verslaafden die wonen in hun duistere dromen; voor asielzoekers die zich noodgedwongen schuilhouden. Wij bidden ook voor al degenen die zich inzetten voor deze mensen-van-de-nacht, omdat Gij voor licht en leven hebt geschapen.
Wie de rozenkrans bidt, overweegt de grote mysteries van het heil dat God voorheeft met alle mensen en dat Hij in Jezus Christus toont. Maria heeft dit heil gedragen en gevoed, zij heeft ‘Ja’ gezegd met heel haar leven aan Gods wil. Zij is de eerste gelovige van het nieuwe verbond en zij gaat met ons mee wanneer wij de rozenkrans bidden. De weg van de blijde, de droevige, de glorierijke en de lichtmysteries. Maria was er destijds bij en heeft het gezien met haar blik van het geloof. Zij gaat nu ook met ons mee doorheen al die goddelijke en menselijke ervaringen van heil en helpt ons te kijken met de blik van het geloof.
Zo willen wij verbonden met elkaar als kerkgemeenschap, als veelgiefde kinderen van God, als mensen van goede wil met Maria bidden en geloven dat Gods wil ook vandaag het beste is over ons leven en samenleven.
Er wordt veel gebeden, gelukkig maar! Bidden is immers antwoorden op de genade die God ons geeft en het kanaal openhouden waardoor zijn liefde stroomt. Bidden is uitdrukking geven aan ons geloof dat Gods wil over ons leven en samenleven het beste is. Aan dat geloof en vertrouwen ontbreekt het ons echter meer dan we zouden willen. We zien met onze menselijke blik zo veel en zo vaak wat verkeerd gaat, wat anders verloopt dan we wensen en nog meer dat anders is dan wat Jezus in het evangelie toont aan Rijk Gods. Het is goed en zalig om dan ons beperkte geloof te hechten aan het geloof van Maria en met haar te bidden.
Maar toen zijn de goedheid en mensenliefde van God, onze redder, openbaar geworden en heeft hij ons gered, niet vanwege onze rechtvaardige daden, maar uit barmhartigheid. Hij heeft ons gered door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwende kracht van de heilige Geest, die hij door Jezus Christus, onze redder, rijkelijk over ons heeft uitgegoten.
Mogen ook wij op onze beurt goedheid en menslievendheid rondstrooien!
Wees allen eensgezind, leef met elkaar mee, heb elkaar lief als broeders en zusters, wees barmhartig en bereid de minste te zijn. Vergeld geen kwaad met kwaad, en als u wordt uitgescholden, scheld dan niet terug; zegen juist, opdat u ook zelf zegen ontvangt, want daartoe bent u geroepen.
Lof met uitstelling en monstrans; elke avond thuis de rozenkrans. Priesters, broeders in het lang, een Hoogmis met gregoriaans gezang.
Op feestdagen een drie-heren mis en vrijdags nergens vlees, maar vis. Volle aflaat en veertig quadragenen, geen korte rokjes en vooral geen blote benen.
Een priester met de rug naar het volk, heel veel engeltjes op een wolk. Dood, oordeel, hemel of hel, een misdienaar met een altaarbel.
Antoniusbrood, Hubertusbrood, de kerk met haar moederschoot. Veel wierook in een wierookvat, een zieltje waar een vlek op zat.
Processie met baldakijn, en lid van de H. Familie zijn. 's Zondags vespers of completen, en vooral je kerkboek niet vergeten.
Voor alles krijg je genade van staat, een schietgebedje kan ook geen kwaad. Geloof, hoop, liefde en berouw, op het priesterkoor vooral geen vrouw.
De suise met "eerbied in Gods huis", leef vroom en zedig, rein en kuis. Hoogeerwaarde, Zeereerwaarde, Eerwaarde, kruisdagen voor de vruchten der aarde.
Te Deum Laudamus een pauselijke zegen, Christoffel beschermer op alle wegen. Een priester met een bonnet, de mis begint met een voetgebed.
's Zondags mag je beslist niet breien, en in de vastentijd niet vrijen. Vijf geboden van de kerk, zilverpapier voor het missiewerk.
Af en toe op bedevaart, St. Jozef wordt gevierd in maart. 1e schaal, 2e schaal, 3e schaal, met een cent begint het kapitaal.
Ridder van het Heilige Graf, met kap en degen, zondaars die het schuifje kregen. Donderpreek met veel Latijn, een misdienaar zit aan de wijn.
Missionarissen die zwartjes bekeren, drie keer daags de Engel des Heren. Openen en sluiten met de christelijke groet, een moeder die haar kerkgang doet.
Een bisschop slaat je op de wang, de vastentijd was toch zo lang! Antonius voor verloren zaken, de-gelovigen-zijn-verplicht-de-hun-bekende- huwelijksbeletselen-waarin-niet- is-gedispenseerd-ten-spoedigste aan-de-pastoor-bekend-te-maken.
Een zegen met de wijwaterskwast, een drietal beelden op de kast. Portiuncula op Allerzielen, op een of twee knieën knielen.
Engel van God die mij bewaart, heeft de duivel wel of niet een staart? Een retraite voor het volle leven, een missiepreek om van te beven.
Van de zuster een heel mooi prentje, de knikengel dankt al voor het centje. St. Cecilia op het koor, en ga zo maar door, ga zo maar door.
Een madeliefje plukken, en dan één voor één de bloemblaadjes er uit trekken: Hij houdt van me, hij houdt niet van me...., hij houdt van me, hij houdt niet van me.... En uiteindelijk wist je het dan eigenlijk nog niet zeker. Voor sommige mensen werkt het met God's Liefde net zo: Hij houdt van me, Hij houdt niet van me..... Maar we mogen het zeker weten: God houdt van ons, met een onvoorwaardelijke Liefde. Hij, die er was, die er is, en die er altijd zal zijn, houdt van jou !!! Nu vraag je misschien, waarom ik dat zeker weet. Zeg nou zelf: Als je uit Liefde je eigen Zoon laat sterven, dan moet je toch wel heel veel van de mensen houden waar je dat voor over hebt.
Heb je er wel eens over na gedacht, wat er gebeurt als je door een kerkdeur naar binnen gaat? Heb je wel eens aan de lijve ondervonden, dat zo een deur een verbinding is van twee werelden? Aan de ene kant van de deur ligt het rumoerige, dagelijkse leven van werken en zaken doen. Het leven met zijn zorg en zijn gezelligheid, het leven waarvan wij genieten met zoveel goeds en ook met zoveel kwaads, narigheid, leugen, bedrog en achterdocht. Aan de andere kant, de ruimte waar wij, met al onze onrust en onze zorgen, tot rust kunnen komen. In die ruimte is het licht anders. Het wordt getemperd door gebrandschilderde ramen, door de sfeer van beschouwing en gebed, van dieper en anders zien. Die ruimte is indrukwekkend door haar sterke muren, de oprijzende pilaren en de hoge gewelven. We zijn in het huis van God, waar alles wijst naar zijn goedheid, naar zijn barmhartige liefde. Dat is de ervaring van vele toevallige bezoekers, pelgrims en toeristen. Het moge de ervaring zijn van elke kerkganger, die door de kerkdeur naar binnengaat.
Ik vraag me af of er een alternatief bestaat voor de heersende opvatting dat alles maakbaar is en afhangt van menselijke inspanning.
Wat een zware last en schuld legt de mens op zijn schouders door te denken dat alles afhangt van zijn eigen inspanning. Ik vraag me af of een andere manier van denken mogelijk is. Anders is in ieder geval de religieuze houding tegenover de werkelijkheid. Of die een alternatief kan bieden voor de fixmentaliteit weet ik niet. Maar deze 7 rebelse religieuze inzichten die je voorbije dagen kon lezen, zetten wel aan het denken.
Dit is misschien wel het moeilijkste religieuze inzicht van allemaal. Ik ben al vrij om te beminnen. Hemel en aarde zijn al verzoend in Christus. Ik mag die ruimte van de verzoening binnengaan. Ik mag die ruimte in mij toelaten en zich laten ontvouwen als een vuist die haar greep op de dingen lost. Ik mag geloven.
Eerlijk: de ander liefhebben, is iets wat ik vaak niet kan. Niet zoals God dat doet. Dat is een pijnlijk besef waar ik door moet als ik de weg van de liefde wil gaan. Er zijn momenten dat het me tot wanhoop en scrupules dreef. Tot ik besefte dat de onmacht een zalige grens is om op te botsen. Recht in de armen en de schoot van de Almachtige.
‘Weet je met jezelf geen blijf, doe dan iets voor een ander’, zegt m’n vrouw wel eens als ik weer eens niet te pruimen ben. Daar zit veel psychologische wijsheid in. Maar dit religieuze inzicht waarschuwt ook tegen te veel dadendrang. Er staat niet ‘doe iets voor een ander’, er staat ‘heb hem lief’. Dadendrang kan leiden tot verbetenheid, vals plichtsbesef, in orde willen zijn, per se de goedzak uithangen. Liefhebben betekent soms: gewoon luisteren naar de zorgen van een ander, haar al mijn aandacht geven zonder haar probleem te willen fixen, haar in mijn hart het beste toewensen… Vanuit die houding zal me wel ingegeven worden wat er te doen valt.
M’n eerste pogingen om te luisteren geven geen vrede, maar confronteren me met een kakofonie van stemmen. Innerlijke stemmetjes. Uiterlijke stemmen die me door de media toeschreeuwen en in m’n herinnering weerklinken. Vluchten of verdoven is dan mijn eerste reactie. Maar dan mis ik ook de roep van het enig noodzakelijke. Die hoor ik pas als ik afdaal onder het rumoer. Als ik leer wachten op wat er uit de diepte bij mij aan waarheid en leven opborrelt.
Wat te doen als alles (of toch veel) leeg en voorbijgaand is? Het eerste is: luisteren. Stil worden en luisteren. Luisteren breekt m’n ik open. Ik laat de mogelijkheid toe dat ik geraakt word door de ander, door de Ander. Luisteren is moeilijk. Het vereist dat ik m’n dadendrang even ‘in de wacht’ zet. Dat is het zware werk van stil worden.
Ook dit tweede inzicht helpt me onthechten van bijkomstigheden. Veel van m’n zorgen zijn morgen al vergeten. Ja, ook m’n ikje gaat voorbij. Gekoesterde en bevochten identiteiten zijn maar tijdelijke verblijfplaatsen. Soms is het pijnlijk om daarmee in het reine te komen. Een beetje sterven voor ik sterf. Maar vreemd genoeg opent dat ook een perspectief naar iets van eeuwigheid.
Alles is ijl en ijdel, grijpen naar wind.(Prediker)
Alles? Toch best veel als ik erop begin te letten. Om me heen. Bij mezelf. Hoeveel drukdoenerij wordt niet veroorzaakt door ijdelheid, door ikzucht, door individuele of collectieve identiteiten. Het ik heeft voortdurend bevestiging nodig. Dat opmerken, is het begin van onthechting. Onthechten is niet me iets ontzeggen wat ik heel graag heb. Wel inzien dat iets meer schade veroorzaakt dan vrede brengt. Bij mij, bij de mensen rond me, bij de samenleving, bij de aarde. Het is een grote opluchting dat te mogen laten vallen.
De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
Zonder de liefde van onze ouders, zussen en broers, echtgenoten, geliefden en vrienden kunnen we niet leven. Zonder liefde gaan we dood. Maar veel mensen ontvangen liefde die gebrekkig en beperkt is. Liefde kan aangetast zijn door machtsvertoon, afgunst, wrok, rancune en misbruik. Liefde van mensen is nooit zo volmaakt als we verlangen, en soms zo onvolmaakt dat we het nauwelijks liefde kunnen noemen. Om niet te bezwijken onder de verwondingen die die onvolmaakte liefde kan toebrengen, moeten we geloven dat de bron van alle liefde ligt in Gods onbeperkte, onvoorwaardelijke, volmaakte liefde. Die liefde is niet onbereikbaar. Ze is dichtbij, want Gods Geest woont in ons.
Maak een goed mens van mij, Heer. Ik weet, het is iets heel gewoons: zo'n goed mens die met zijn medemens mee kan voelen en denken, mee kan lachen en huilen, en die zichzelf gezegend weet door elk geluk, door elk succes dat anderen komt verblijden. Een mens die graag medemensen een plezier doet en mild is met geheel zijn hart, die hoe omzichtig hij ook is, bereid is bedrogen uit te komen. Een mens die zonder ooit de waarheid te ontvluchten, toch overal het goede ziet, die zoals Gij, Heer Jezus, mild en met respect onthalen kan wie iedereen de steen heeft toegeworpen. Was ik zo´n mens: een rust voor gejaagden, een steun voor zwakken, een milde haard voor wie verbitterd zijn. Maak een goed mens van mij, Heer, zacht en nederig van hart, gelijk Gij. Dan zal ik velen die zwaar belast en beladen zijn, tot uw verkwikking leiden.
Ze begonnen onderling te redetwisten over wie van hen de belangrijkste was. Jezus merkte wat hen bezighield en hij nam een kind bij zich, dat hij naast zich neerzette. Hij zei tegen hen: ‘Wie dit kind in mijn naam bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt hem op die mij gezonden heeft. Want wie de kleinste onder jullie allen is, die is werkelijk groot.
ZIJN MOEDER ZEI TEGEN JEZUS: ’KIND, WAT HEB JE ONS AANGEDAAN? JE VADER EN IK HEBBEN MET ANGST IN HET HART NAAR JE GEZOCHT.’ (LUCAS 2,41-51)
Welke ouder herkent dit niet? Welke moeder heeft nooit dit woord gesproken? Met angst in het hart zoeken ouders hun kind: een kind verdwaald op het strand, een kind aan de drugs, een kind dat wegblijft in de nacht, een kind dat koppig eigen wegen gaat.
Maria, moeder van Jezus, wil ook moeder zijn van ouders die wanhopig op zoek zijn naar hun kind. Ga met hen mee op de harde weg van hopen en vrezen. Sla uw beschermende mantel over alle verdwaalde kinderen, en breng hen weer veilig thuis. Wees gegroet, Maria.
DE HEER DOET MIJN HART VAN VREUGDE SLAAN. (1 SAMUEL 2,1)
God schenkt vreugde die blijft. Paus Franciscus blijft alle christenen oproepen om vreugdevol te leven. Niet de vreugde van entertainment of kortstondig plezier, maar een “diepe en blijvende vrede in ons hart”. Hij benadrukt dat we deze vreugde niet uit onszelf kunnen opwekken, maar dat het een “vrucht en gave is van de Heilige Geest”. Een vreugde en dankbaarheid die ontstaat als “we herinneren wat de Heer voor ons heeft gedaan”.
“Het is niet makkelijk in deze vreugde te groeien,” zo zegt hij, want christenen moeten de zekerheden die onze rijkdom biedt, achter zich durven laten. Niet onze rijkdom zorgt voor vreugde, maar God. Iets waar de rijke jongeling uit het evangelie volgens Marcus mee worstelde. “Vanuit de herinnering wat God voor ons heeft gedaan, ontstaat echter hoop”, zodat we ons altijd mogen verheugen, “zelfs in moeilijke momenten.
God, wij staan geschaard rond het beeld van Maria zoals ze aan Bernadette verscheen. Zij is de Moeder geworden van Uw Zoon, de Redder van de wereld, Uw mensgeworden Woord. Van Zijn lijden en sterven en verheerlijking was zij de eerste getuige en heeft zij in haar moederhart alles bewaard. Uw Zoon heeft op zijn kruis haar tot moeder aan ons allen gegeven.
Zo draagt zij ook in haar moederhart onze zorgen en angsten, ons verdriet en onze pijn, onze vreugde en ons geluk. Wij vragen U haar beeld te zegenen dat wij in onze gemeenschap willen vereren met vertrouwen en dankbaarheid. Moge haar voorspraak ons helpen om zo te leven dat ook wij Uw wil vervullen en dat wij in goede en kwade dagen elkaar nabij zouden zijn met hartelijkheid en zorg. Moge Maria voor ons en voor allen die met ons leven de hoge beschermvrouwe zijn nu en voor altijd. Amen.
De rozenkrans, een snoer met kralen. Van zilver, glas of hout; hij wordt van oudsher al gebeden. Op bedevaart of als men rouwt.
De rozenkrans hij lijkt verdwenen, maar niets is minder waar. In Fatima ,Banneux en Rome, Te Lourdes en ook in Kevelaer, juist daar, in alle pelgrimsoorden, houdt de rozenkrans nog stand, en gaat hij steeds met veel devotie gestadig door een ieders hand.
De rozenkrans, het Onze Vader En dan tien keer een Wees Gegroet. Het bidden van dat snoer van kralen, geeft rust en kracht ,het doet je goed.
JUIST VANDAAG VIEREN WE HET FEEST VAN HET HEILIG HART VAN JEZUS.
Heer, mijn God, uw hand heeft mij beschermd en bewaard. Vergeef mijn klein geloof en alle onrecht bedreven. En help mij anderen te vergeven. In uw handen leg ik allen die ik lief heb, dit huis, mijn eigen lichaam en ziel. Uw heilige naam zij geprezen.
Je kan ook bidden met woorden van Maria uit de Bijbel. Haar bekendste gebed is ongetwijfeld het Magnificat of de Lofzang van Maria: Lucas 1:46-55. Religieuzen en priesters bidden dit elke avond als onderdeel van het getijdengebed. Ze staan daarbij recht zoals voor de evangelielezing.
Hoog verheft nu mijn ziel de Heer, verrukt is mijn geest om God, mijn Verlosser,
Zijn keus viel op zijn eenvoudige dienstmaagd, van nu af prijst ieder geslacht mij zalig.
Wonderbaar is het wat Hij mij deed, de Machtige, groot is Zijn Naam!
Barmhartig is Hij tot in lengte van dagen voor ieder die Hem erkent.
Hij doet zich gelden met krachtige arm, vermetelen drijft hij uiteen,
machtigen haalt Hij omlaag van hun troon, eenvoudigen brengt Hij tot aanzien;
behoeftigen schenkt Hij overvloed, maar rijken gaan heen met lege handen.
Hij trekt zich Zijn dienaar Israël aan, Zijn milde erbarming indachtig;
zoals Hij de vaderen heeft beloofd, voor Abraham en zijn geslacht voor altijd.
Het Weesgegroet is na het Onzevader ongetwijfeld het belangrijkste en populairste gebed. Het eerste deel verwijst naar de Bijbel: Lucas 1:28 en Lucas 1:42. Het tweede deel is een toevoeging uit de 16de eeuw.
Wees gegroet Maria, vol van genade. De Heer is met u. Gezegend zijt gij boven alle vrouwen, en gezegend is de vrucht van uw lichaam, Jezus. Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen.
Hemelse Vader, dat onze mond vandaag weer vurige woorden van liefde zal spreken, dat onze handen weer daden van warmte uitstralen, dat onze ogen zullen schitteren van genegenheid, onze oren gespitst zijn op signalen van ongerechtigheid, en onze voeten zullen gaan op de weg van de vrede, dat bidden wij U, God van leven.
Ik verzeker het jullie nogmaals: als twee van jullie hier op aarde eensgezind om iets vragen, wat het ook is, dan zal mijn Vader in de hemel het voor hen laten gebeuren.
Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.
Aan de heiligverklaring van de populaire aartsbisschop van de armen Óscar Arnulfo Romero y Galdámez (1917-1980), die in een ziekenhuiskapel op bevel van de junta werd vermoord kort nadat hij soldaten had opgeroepen om niet op landgenoten te schieten, ging een lang proces vooraf. Mgr. Romero werd al meteen na zijn gewelddadige door de Salvadoraanse bevolking als een volksheilige vereerd.
Maar hij was ook een icoon van links. De Poolse paus Joannes Paulus II en zijn entourage vreeesden dat de heiligverklaring politiek zou gerecupereerd worden om via de figuur van Romero bevrijdingstheologie en marxisme te promoten. Zo werd het proces voor de zalig- en heiligverklaring al van bij aanvang op de lange baan geschoven.
Ook paus Benedictus XVI, die nog als prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer mee aan de basis lag van twee instructies met kritische kanttekeningen bij de bevrijdingstheologie, was aanvankelijk allerminst gehaast. In 2015 werd de mgr. Romero uiteindelijk toch zalig verklaard en onder het pontificaat van paus Franciscus werd ook echt werk gemaakt van het proces voor zijn heiligverklaring.
Een nieuw Mariafeest… Op 11 feb. 2018 heeft paus Franciscus een nieuw Mariafeest afgekondigd voor heel de katholieke kerk. Het feest draagt als titel: Onze Lieve Vrouw Moeder van de Kerk en is op de liturgische kalender geplaatst op Tweede Pinksterdag. Waarom zo dicht bij Pinksteren, omdat met Pinksteren de geboorte van de Kerk zich heeft voltrokken. En Maria was bij de leerlingen in Jeruzalem. Maria is moeder van Christus en ook moeder van de Kerk, het Mystieke Lichaam.
Het is best het overwegen waard. God als Vader, Jezus als Zoon en Maria als moeder. De ‘vrouwelijke’ poot van het Godsmysterie.
Als broze, kwetsbare mensen hebben we bemoediging nodig. Een mens gaat al kapot aan één rotopmerking, daar komt geen kogel aan te pas. Tegenover één zo’n opmerking heb je zeven bemoedigingen nodig als tegengif. Gods woord staat vol met duizend bemoedigingen. We hebben het nodig en het is niet alleen iets van deze tijd, maar van alle tijden. Veel mensen voelen zich vergeten en niet geliefd. In de kerk horen ze over Gods liefde, maar echt geland in hun hart is die liefde nog niet. Ik pleit niet voor een passief wachten totdat het dan maar binnenkomt: door Gods liefde uit te delen, krijg je er zelf ook deel van. Wacht niet af totdat je zelf een compliment krijgt, maar wees zelf ook complimenteus.
Lode Aerts (58) werd eind 2016 gewijd tot bisschop van Brugge. Als bisschopsleuze koos hij 'Kostbaar in Zijn ogen'. Mgr. Aerts:
'Iedereen is in de ogen van God kostbaar. Dit vers komt uit Jesaja, een passage over een volk in ballingschap. Een beetje vergelijkbaar met de situatie vandaag. Een crisistijd, er heerst angst en onzekerheid. Er zijn vragen over de toekomst. En net dan zegt God, zo verhaalt de profeet, dat ze kostbaar zijn in Zijn ogen.'
Draag me op met een gelovig hart en laat me niet alleen. Ik ben slechts waardevol als je gebed me draagt. Wanneer je bent heengegaan zal ik hier blijven branden tot je terug komt. Ik zal aan anderen vertellen dat je hier bent geweest en tot de Heer zal ik spreken van de vlam in je hart.
Herder, hoeder, moeder, drie woorden die helemaal in elkaars verlengde liggen. Het gaat in wezen om dezelfde instelling, dezelfde houding naar anderen toe, ook al kun je wel wat accentverschillen zien.
Bij goede herder denk ik op de eerste plaats aan iemand die goede zorg heeft voor anderen. Een goede schaapherder draagt goede zorg voor zijn schapen. een goede pastoor, een goede parochieherder, draagt goede geestelijke zorg voor de geloofsgemeenschap.
Bij hoeder denk ik aan het woord behoeden. Een goede herder zal alles doen om zijn schapen te behoeden voor onheil, hij probeert ze steeds weg te houden van gevaren.
Bij moeder denk ik aan de warmte die moeders uitstralen in hun zorg voor hun gezin.Een goede herder moet ook iets van die warmte uitstralen, zeker als het gaat om zorg voor medemensen.
FEESTELIJKE MOEDERDAG GEWENST aan allen die MOEDEREN!
Wat kosten twee mussen? Zo goed als niets. Maar er valt er niet één dood neer als jullie Vader het niet wil. Bij jullie zijn zelfs alle haren op je hoofd geteld.
Wees dus niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen.
Liefdevolle God, we zullen ze niet vergeten, de mensen die in de oorlog hun leven voor ons op het spel hebben gezet. We zullen ze niet vergeten, de mannen, vrouwen, kinderen, die op transport gesteld werden en zo maar verdwenen zijn. We zullen ze niet vergeten, de mensen die geleden en gebeden hebben om vrede, vrijheid en veiligheid. Dank U wel dat we leven in een land zonder oorlog. Waar je bijna zou vergeten, dat er ook nu weer mensen zijn die zich nergens thuis voelen, opgejaagd en op de vlucht, vol pijnlijke herinneringen. Geef dat we hen zien staan. Dat we samen met hen streven naar vrede, vrijheid en veiligheid voor iedereen. U Barmhartige God bent met ons, ook deze nacht, geef ons kracht tot leven en maak ons tot boodschappers van vrede.
Iedereen nog een mooie voortzetting van deze zegenrijke en liefdevolle zondag.
Ik vraag U niet om vreugde en geluk, hoewel ik ernaar verlang, met heel mijn wezen, Ik weet te goed, de zoetste vreugd breekt stuk, en er zijn wonden die nooit meer genezen, Ik tracht te zeggen: "Wat God doet, is goed", maar geef mij toch een heel klein beetje moed.
Ik vraag niet om een leven zonder strijd, de vrede is het waard ervoor te vechten, als in mijn hart maar groeit de zekerheid, dat ik mij dan alles heen aan U ga hechten, Want als ik bij U ben, is alles goed. Maar geef mij toch een heel klein beetje moed.
Ik vraag U niet dat ik begrijpen mag, waarom U deze weg mij hebt gewezen, mijn denken is verward, elke dag, brengt twijfel, doet opnieuw mij vrezen. En toch geloof ik, U maakt alles goed, maar geef mij alstublieft een heel klein beetje moed.
Welkom in dit huis. Hier is een stoel voor wie moe is. Hier is hoop voor wie verdwaald is. Hier is liefde voor wie vol wrok is. Hier is geloof voor wie twijfelt. Hier ben je thuis. Hier ben je verwacht. Zoals je bent.
Want zo dikwijls heeft God naar jou gezocht. Zo dikwijls heeft Hij op jou gewacht. Uren, dagen, maanden, jaren misschien.
Sta even stil. Bewonder de schoonheid van deze kapel. Adem het verleden van dit huis. Je eigen nieuwe begin. Sluit even je ogen. Word even stil.
Want in de stilte hoor je de echo van Gods woord. Ga even zitten. Hol ook hier jezelf niet voorbij. Vouw je handen. Open je hart. Bid.
En als je dat niet kan, als je niet geloven kan omdat je pijn hebt, ga dan toch naar je eigen huis met de groet:
Als christen worden wij permanent uitgenodigd tot bekering. De sleutel tot vrede en verzoening ligt in de oprechtheid van het menselijke hart. Slechts vanuit nederigheid kan vrede in gerechtigheid gebouwd worden.
Verleden zondag besteedde paus Franciscus aandacht aan lichamelijkheid. In het evangelie volgens Lucas verschijnt de Opgestane Jezus "niet slechts als geest, maar het gaat hier om de werkelijke tegenwoordigheid met zijn opgestane lichaam", volgens de paus.
Volgens Franciscus is het menselijk lichaam "geen hindernis of gevangenis van de ziel", maar is "door God geschapen en de mens is niet volledig zonder de eenheid tussen lichaam en geest". Volgens de paus leert de Opgestande Jezus ons dat "we een positief idee van ons lichaam moeten hebben".
Natuurlijk kan het lichaam ook tot zonde leiden, zei Franciscus, maar dat wordt dan niet door het lichamelijke veroorzaakt, maar door onze "morele zwakte". Het lichaam moet gezien worden als prachtig geschenk van God. Het is samen met de ziel dat het lichaam de mens in staat stelt om "op God te gelijken".
Christenen zijn dan ook opgeroepen om niet alleen hun eigen lichaam, maar ook die van anderen te respecteren en er zorg voor te dragen. Franciscus wees ook in het bijzonder op kinderen, vrouwen en ouderen die lichamelijk mishandeld worden: "In het vlees van deze mensen zien wij het lichaam van Jezus: bespot, belasterd, vernederd en gekruisigd, toonde hij ons wat liefde is".
Met de liefde begint alles wat het leven de moeite waard maakt, ja, begint zelfs alle leven! Liefde is de IK BEN, is de weg, de waarheid en het léven!
Ik mag in liefde mens worden, de mens zoals God mij heeft bedoeld. En wat worden mensen mooi in liefde! Wat gaan wij schitteren en flonkeren in het licht van de liefde! Een mens die liefheeft, is een goddelijke mens, want de liefde van God woont in hem of haar.
Niemand is méér mens dan wie de liefde van God tot bron van zijn of haar leven heeft. Dat is een bron die nooit opdroogt en die je leven van dag tot dag vernieuwt. Mens, je bent niet bedoeld als een kip op stok, maar als een vogel die vliegt op adem van Gods Geest, gedragen door Gods liefde!
Mag God ons die Geest van Liefde inblazen in ons hart en mogen wij ons in ons leven, in ons doen en laten, door die liefde laten leiden. Soms een lichte bries, een zuchtje wind, soms een zuidwester storm, maar altijd vol in het léven! Want liefde doet léven! Liefde, daar wordt je méér mens van!
Soms komen wij mensen tegen die zich in uitzichtloze situaties bevinden. We kunnen een luisterend oor bieden en doen wat binnen ons bereik ligt, maar soms is dat niet genoeg en voelen we ons machteloos. Als we voor een ander bidden, staan we nooit machteloos, want we mogen weten dat ieder mens veilig is bij Hem. Bidden betekent dus loslaten en overgeven aan God die nooit zal laten varen wat Zijn hand begon.
Ik hoop dat deze gedachte je rust en moed geeft om open te staan voor de mensen om je heen. In goede en in slechte tijden. Ik hoop dat het je verlangen geeft om te verbinden en om voor de mensen om je heen te bidden. Vind je het lastig om je dierbare toe te vertrouwen aan God? Oefen dan met Hem te danken voor alles wat er in je op komt en ervaar hoe je vertrouwen zal groeien.
En in plaats van dat we mensen sterkte mogen wensen mogen we hen vertellen
ZE BLEVEN DAGELIJKS ONDERRICHT GEVEN IN DE TEMPEL OF BIJ IEMAND THUIS EN GINGEN DOOR MET HET VERKONDIGEN VAN HET GOEDE NIEUWS DAT JEZUS DE MESSIAS IS.
(HANDELINGEN 5,34-42)
Wat een kracht en vrijmoedigheid bij de apostelen, ondanks bedreigingen en intimidatie. Zij waren vol van iets nieuws, van een blij makende boodschap: “We kunnen niet anders dan spreken”, zeggen ze. Om jaloers op te worden!
Heer Jezus Christus, beziel mij, beziel ons, beziel uw Kerk. Wij zijn zo tam geworden, zo gelaten. We vinden de goede woorden niet, zeggen we dan. We vinden U niet! Zend uw Geest over ons.
ZIE UIT NAAR DE HEER, EN HOUD DAPPER STAND. (PSALM 27)
Heer, wij hebben een missie want U hebt ons aangesproken bij onze naam en zegt ons : ik heb jullie nodig, ik laat jullie niet alleen. Ik heb jullie handen nodig om anderen bij de hand te nemen en door het leven te dragen. Ik heb jullie lippen nodig om woorden van goedheid te spreken , om mijn verhaal verder te vertellen. Ik heb jullie ogen nodig om anderen te laten kijken in het verrijzenislicht, om te zien waar zij op elkaar zijn uitgekeken. Ik heb jullie voeten nodig om de eerste stap te zetten naar nieuwe hoop, om met nieuwe moed naar de mensen te gaan. Ik heb jullie nodig om anderen vrij te maken van zichzelf en van alles wat hen bedrukt. Kom dan, ga op weg, je ben gezonden. Heer, hier zijn we en bidden U neem ons bij de hand en wijs ons de juiste weg.
Emmanuel Macron wil de verstoorde relatie van de Franse staat met de geloofsgemeenschappen en de religieuze leiders herstellen. Tegelijk spoort hij katholieken aan om zich sterker politiek te engageren.
Macron sprak maandagavond vertegenwoordigers toe uit de politiek, de wetenschappen, het bedrijfsleven en de cultuur op uitnodiging van de Franse bisschoppen. Hij is het ermee eens dat een kerkgemeenschap niet anders kan dan een standpunt bepalen en zich uitspreken over actuele thema’s als zij haar missie in de samenleving behoorlijk wil vervullen. De president toonde zich ook bereid tot een dialoog met religieuze leiders op een nieuwe basis, met een eerlijke uitwisseling van standpunten, ook al zijn die verschillend, mits er wederzijds respect is. Tegelijk verzekerde hij zijn publiek dat hij bezwaren vanuit religieuze hoek niet zonder meer naast zich neer zal leggen.
De republiek verwacht veel van de Kerken, onder meer met betrekking tot de discussies over bio-ethische kwesties en de migranten. President Macron pleit voor een realistisch humanisme, waarbij ook wordt erkend dat christelijke idealen en de politieke realiteit niet altijd kunnen samenvallen. In de plaats van een voorgekauwd debat waarvan het resultaat al bij voorbaat vaststaat, kiest hij voor hij een laboratorium van ideeën over onderwerpen zoals stamcelonderzoek, robots in de geneeskunde of medisch geassisteerde voortplanting.
In zijn nieuwe exhortatie Gaudete et exsultate spreekt paus Franciscus over de bereikbaarheid van heiligheid voor elke gelovige in de moderne wereld.
In het Vaticaan is vanmiddag de nieuwe pauselijke exhortatie over heiligheid voorgesteld. Het nieuwe document is op 19 maart door paus Franciscus ondertekend.
De kerngedachte van de nieuwe apostolische exhortatie, met als titel: Gaudete et Exsultate (Verheugt u en juicht) is dat heiligheid niet alleen gereserveerd is voor de erkende heiligen, maar voor iedereen bereikbaar is. Volgens de paus zijn wij allemaal tot heiligheid geroepen. De ondertitel luidt dan ook passend: Oproep tot heiligheid in de hedendaagse wereld. De titel komt uit het laatste vers van de Zaligsprekingen uit de Bergrede van Jezus (Mt 5, 12).
Inspiratiebron voor de nieuwe exhortatie is het vijfde hoofdstuk van de dogmatische constitutie Lumen gentium van het Tweede Vaticaans Concilie. Die is gewijd aan de universele oproep tot heiligheid, dat wil zeggen dat alle mensen geroepen zijn om een heilige worden. Paus Franciscus heeft de afgelopen vijf jaar vaak over dit thema gesproken in zijn preken en catechese.
Wij bidden om het licht en het vuur, dat Jezus in ons midden heeft ontstoken. Wij bidden om licht voor die wijde wereld en voor de plaats waarin wij wonen: nieuw licht, overal waar gewanhoopt wordt aan de toekomst, nieuw geloof, overal waar mensen zich terugtrekken en niet meer geloven dat de vrede het winnen zal op de oorlog; nieuwe liefde, overal waar de aandacht voor elkaar is verflauwd; nieuwe ogen, overal waar mensen het niet meer zien en op elkaar zijn uitgekeken.
Wij bidden om licht, overal waar duister en dood het leven hebben aangevreten, van het grote moorden tot het kleine handgemeen, van de grote honger tot het kleine randbestaan, van het grote wantrouwen tot ieders gebrek aan mededogen. Wij bidden om licht, wij bidden om Christus, de nieuwe mens: dat Hij opstaat in ieder van ons en in die ene wereld van ons samen. Amen.
Als ik wankel, houd mij staande. Als ik aarzel , maak me gaande . Als ik struikel, help me overeind. Als ik twijfel, wijs mij de weg. Als ik huiver, beur mij op. Als ik treur, troost mij.
Jezus van wie ik hoop, dat Hij met me mee loopt als gids en reisgezel,
DE TWEE LEERLINGEN VERTELDEN WAT ER ONDERWEG GEBEURD WAS EN HOE HIJ ZICH AAN HEN KENBAAR HAD GEMAAKT DOOR HET BREKEN VAN HET BROOD.
(LUCAS 24, 35-48)
Ze kunnen er niet over zwijgen, ze zijn er vol van, hun blijdschap en hun vreugde staat op hun gezicht te lezen! Waarom is bij ons dan alles zo dikwijls droog en ‘serieus’, zo weinig blij? Is de Verrezene misschien nooit aan ons gebeurd? Maken we ruimte voor hem? Mág en kan Hij aan ons gebeuren? Bidden wij?
Heer Jezus, Ik ben een beetje beschaamd. Ik vergeet U zo gemakkelijk. Ik ben zo weinig blij om U. Kom a.u.b. bij me binnen, overrompel me met uw vrede.
WAT IS DAN EEN MENS DAT U AAN HEM DENKT EN NAAR HEM OMZIET.
‘Portiuncula’ was de naam die de jonge Franciscus destijds gaf aan het verkommerde Mariakapelletje buiten de muren van Assisi, dat hij eigenhandig had hersteld. De gerestaureerde kapel werd opnieuw ingewijd op 2 augustus 1208. In de loop van de 16de en 17de eeuw werd omheen de portiuncula-kapel een indrukwekkende barokke basiliek gebouwd, die opgedragen werd aan Onze-Lieve-Vrouw-ter-Engelen. Het originele kapelletje staat er nog altijd, pal in het midden van de basiliek.
Volgens de traditie zou Franciscus van Paus Honorius III destijds een volle aflaat hebben verkregen voor iedereen die de het kapelletje bezocht. Aanvankelijk kon dat alleen op 2 augustus, maar sinds 1952 ook voor een bezoek aan andere kerken en kapellen en op andere dagen. Vooral op Allerzielen liepen destijds veel mensen hun parochiekerk in en uit. Het ging immers om een zogenaamde ‘toties-quoties’-aflaat, d.w.z. dat men een aflaat verdiende telkens als men de kerk binnenging en er bepaalde gebeden bad. In de volksmond heette dit ‘persjoenkelen’ of ‘persjonkelen’, een verbastering van portuincula.
Onder de gebruikelijke condities zegt men het Credo op, bidt men vijf Onze-Vaders, vijf Wees-Gegroetjes en vijf Eer-aan-de-Vaders ter intentie van de Paus. Men moet zich ook biechten en tijdens de mis ter communie gaan.
Deze aflaat is te verkrijgen in elke Basilica Minor (33, § 2, c), elke Kathedraal (33, § 3, e) of elke parochiekerk (33, § 5, b).
Een goede week geleden is de lente begonnen. De dagen worden langer dan de nachten, de zon schijnt langer, er is meer licht dan duisternis, de vogels beginnen te fluiten, lentebloemen bloeien, de bomen krijgen bladeren, kortom, het leven groeit en bloeit in al zijn vormen. Zo is ook Pasen: een feest van geloof en hoop in bloeiend leven. De hoop dat het goede het altijd zal halen van het kwade. Het goede in onszelf, in ons gezin, in onze omgeving, in onze Kerk, in de wereld. De hoop, die zekerheid is, omdat God zijn schepping nooit in de steek laat, net zo min als Hij Jezus in de steek heeft gelaten. En ook de hoop die zekerheid wordt dat het licht het altijd zal halen van de duisternis. Het licht van Gods liefde en vrede, het licht van leven in de palm van Gods hand. Het licht van de verrijzenis en het leven.
De dag vóór Pasen, ook wel stille of heilige zaterdag genoemd, waarop vroeger in de morgen de liturgische plechtigheden van de vigilie van Pasen gevierd werden; deze zijn nu naar de avond van Paaszaterdag verplaatst en worden gevolgd door de eucharistieviering van Pasen zelf. Het is een dag die er zowat een bijtje uitvalt in deze intense week. Er is niets te doen, maar velen hebben daar een antwoord op gevonden door de nacht door te brengen in sitlte en gebed, tee waken bij de dode. Anderen doen het in de voromiddag van deze Stille Zaterdag. er worden geen klokken geluid en in vele plaatsen worden nog altijd geen begrafenissen gehouden op deze dag. dan gebeurt een woorddienst of wordt de begrafenis uitgesteld voor zover mogelijk.
Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.
‘EEN VAN JULLIE ZAL MIJ OVERLEVEREN.’ MATTEÜS 26,14-25
Verraden worden door een van je beste vrienden, het is zo hartverscheurend pijnlijk, zo onbegrijpelijk en indroevig! En daarna door allen in de steek gelaten en verloochend worden. Het moet ongelooflijk veel pijn gedaan hebben!
Heer Jezus, juist dan hebt U, in een teder gevend gebaar, U zelf helemaal, als brood en wijn weggeschonken aan ons, voor ons, voor mij. Hoe kon U dat Heer? Stil kijk ik naar U.
Vier Litause meisjes, gevangen in Noord-Siberië roepen tot MARIA: RED ONS! Op kleine blaadjes papier schreven zij deze gedachten neer om een zuste te redden uit de wanhoop. Later werden de teksten gebundeld in een lapje stof. Nog later gedrukt en de omslag is gesneden uit de grote communistische krant "PRAWDA", dat betekent waarheid en ook wel gerechtigheid...MARIA RED ONS is de titel dat de mleisjes zelf aan hun klein gebedenboek gaven.
Jezus wil ons in de goede week laten zien dat waarachtig leven vraagt dat je moeilijke dingen niet uit de weg gaat, dat je trouw blijft aan je levensopdracht: je dienstbaar maken aan medemensen.
Ik hoop dat jullie allemaal ezels willen zijn, geen domme ezels, ook al zijn jullie dat misschien in de ogen van anderen, die er niets van begrijpen. Maar wel trouwe ezels, bereid om lasten van anderen mee te dragen. Misschien ook een beetje koppige ezels, koppigheid schijnt ook een eigenschap van ezels te zijn. Koppigheid in de zin dat je je niet op sleeptouw laat nemen door de mode van deze tijd, die houding van ieder voor zich en God voor ons allen, maar dat je durft vasthouden aan je overtuigingen. Dan alleen doen we recht aan die profeet Jezus, die koning op een ezeltje.
Jezus en zijn vrienden naderen Jeruzalem. Ze staan op de Olijfberg. Daar zegt Jezus tegen twee leerlingen: ‘Ga naar het dorp vlak voor je. Jullie zullen daar een ezelin vinden. Ze is vastgebonden en er staat een veulen bij. Maak ze los en breng ze bij Me. Als er iemand iets van zegt, zeg dan: “De Heer heeft ze nodig. Hij zal ze meteen terug sturen.” ’
De leerlingen gaan weg en doen wat Jezus gevraagd heeft. Een tijd later brengen ze de ezelin en het veulen. Ze leggen er kleren overheen. Jezus gaat op de ezelin zitten. Zeer veel mensen spreiden hun kleren uit op de weg, anderen snijden takken van de bomen en leggen die op de weg. De mensen die voor Jezus uit lopen en de mensen die Hem volgen, roepen luid: ‘Hosanna, leve Jezus, de Zoon van David. Gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer. Hosanna, leve Jezus.’
Sint Jozef, man van groot geloof, bereid om Gods bedoelingen te aanvaarden. Als een trouwe en liefdevolle vader hebt u voor uw zoon Jezus en moeder Maria gezorgd. Misschien hebt u in uw hoofd veel vragen gehad, maar u hebt steeds uw hart laten spreken voor uw gezin. Help ons om in ons gelovig zijn een beetje op u te lijken, opdat ook wij onze liefde voor uw zoon Jezus steeds gestalte geven in onze liefdevolle zorg voor elkaar. Help ons om juist als u bescheiden doe-mensen te zijn. Mogen wij zo het koninkrijk van de hemel een beetje dichterbij brengen.
Amen
Door aanhouden problemen op mijn blogs, wat je eerder kon lezen, moest deze eerbetuiging eigenlijk op het naamfeest van de Heilige Jozef komen. Maar het mag natuurlijk alijd en overal. Mijn tweede naam is trouwens Jozef.
In onze kerk was er de mogelijkheid het sacrament van de biecht te ontvangen, en dat tijdens de eucharistieviering zondag laatst. De biecht is al langer niet meer zo populair en de biechtstoelen zijn een deel van het meubliair geworden. Toch zijn er creatieve manieren om het sacrament te ontvangen, door bijvoorbeeld uit de rij te komen en je de handen door een prester te laten opleggen. Er was ook kans een bechtgesprek te hebben bij een andere priester. Wie meende dat dit nu niet het gepaste moment was, kon zijn handen in een bekken water steken en ze dan afdrogen. Voor wie het deed, een zinvol ritueel. Ik heb gemerkt dat heel velen op één of andere uitnodiging zijn ingegaan. Het blijdt natuurlijk altijd een opdracht jouw fouten te belijden.
Wij zijn allen geroepen om het goede nieuws van Jezus Christus te verkondigen in een wereld waarin velen aan afgoden van de dood worden opgeofferd en waarin velen nog niet van het Evangelie hebben gehoord. We zijn geroepen om het goede nieuws van Jezus Christus - de volheid van het leven, de bekering en vergeving van zonden en de belofte van het eeuwige leven - in woord en daad te verkondigen. Wij zijn geroepen om het kruis te volgen en om op te staan in het spoor van de opstanding.
Heer God, we danken U om de kleuren van de bloemen en de vlucht van de vogels. We genieten van het frisse water en het warme vuur, van het licht van de dageraad en de duisternis die uitnodigt tot rust. We zijn blij, Heer, om elke dag, om duizend, duizend dingen om U, vooral, die ons leven geeft. Alles om mij heen Vader, al die dingen om ons heen, die Gij geschapen hebt. Goede Vader, al die mensen om ons heen, gelen en zwarten, blanken en roden, groten en kleinen, die helpt Gij overeind, die houdt Gij op het rechte pad. Lieve Vader, ons geloof in U en in de wereld, de momenten van vreugde en pijn, ogenblikken van lachen en huilen, die danken wij aan U. Vader, help ons al onze gedachten heel ons geloof om te smeden tot een hart vol liefde.
DE IDEALE TIJD U EVEN IN STILTE TERUG TE TREKKEN OM TE BIDDEN EN TE BEZINNEN, IN HET BESTE GEVAL VER VAN LAWAAI. KANSEN DIE JE KAN GRIJPEN TIJDENS HET PAASTRIDUUM BIJVOORBEELD IN EEN OF ANDERE ABDIJ. IS DAT ONMOGELIJK VOOR JOU, GA DAN TOCH MAAR EVEN EEN ABDIJ OPZOEKEN. IK WENS HET JULLIE VAN HARTE TOE.
Als kind leerden wij heel wat uit het hoofd: de tafels van vermenigvuldiging bijvoorbeeld. of woordenlijsten in een vreemde taal. Als je iets uit het hoofd kent, zeggen wij ook wel eens dat je het van buiten kent. Maar kennen wij het dan ook van binnen?
Geloofsvragen en levensvragen roepen om een antwoord van binnen. Het mag van binnenuit opborrelen, het antwoord komt dan uit het hart.
Nu wij richting Pasen gaan, is het goed om ons eens af te vragen wat Pasen voor onszelf betekent. Hebben wij antwoorden die wij uit het hoofd hebben geleerd? Of komt hier ons antwoord uit het hart?
Als ik Uw hemel zie, het werk van Uw vingers, de maan en de sterren, die U hun plaats gegeven hebt, wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt, en het mensenkind, dat U naar hem omziet? Psalm 8:4,5
Lieve Vader, bij het lezen van deze Bijbeltekst bedenk ik me hoe briljant het eigenlijk is, dat de maan zo gemaakt is en in die stand geplaatst, dat de zon haar verlicht en zij zo het licht van de zon door mag geven. Zelfs eb en vloed worden geregeld door de stand van de maan(en de zon). Hoe bijzonder is het dan eigenlijk wel niet dat U de Maker, de Schepper van deze dingen, omziet naar ons! De mens is niets meer dan een ademtocht zegt de Bijbel, en toch, U ontzagwekkende God en Schepper, houdt van ons mensen. Lieve Vader, machtige Maker, Schepper, dank U wel, dat U naar ons omziet. Eigenlijk is het haast onvoorstelbaar dat U dat doet, maar toch, op grond van Uw woord, weten wij dat dit zo is en wij danken U ervoor.
Jezus, geef mij een deel van de Goddelijke Geest die in U werkzaam was, geef mij uw kracht om tegenkrachten te weerstaan, geef mij Uw vuur, om Gods hemelse gloed te laten laaien onder de mensen.
Zeg niet Vader, als je geen kind kunt zijn. Zeg niet onze,als je slechts aan jezelf denkt. Zeg niet hemel,als je sleechts naar aardse zaken verlangt. Zeg niet uw naam worde geheiligd,als je voortdurend je eigen eer zoekt. Zeg niet uw rijk kome,als je hoopt er zelf beter van te worden. Zeg niet uw wil geschiedde. als je geen tegenslag kunt verdragen. Bid niet voor het brood van vandaag, als je niet voor de armen op wilt komen. Bid niet voor vergeving van schulden,als je in wrok leeft met familie en buren. Bid niet voor een leven zonder bekoring/ beproeving als je voortdurend met het kwaad omgaat. Bid niet voor een leven zonder kwaad,als je niet op zoek bent naar het goede. Zeg niet amen en zo zij het, als je dit gebed niet ter harte neemt.
Op initiatief van paus Franciscus wordt de feestdag van Maria Moeder van de Kerk op de pinkstermaandag verplicht ingevoerd op de liturgische kalender. De katholieke Kerk krijgt op tweede pinksterdag een nieuwe Mariafeest. Paus Franciscus heeft het feest van Onze-Lieve-Vrouw Moeder van de Kerk officieel op de liturgische kalender laten plaatsen. Het nieuwe Mariafeest wordt ingevoerd als een jaarlijkse verplichte gedachtenis voor de hele Kerk. Dat het feest met Pinksteren wordt verbonden heeft te maken met de rol van Maria in de geboorte van de Kerk.
Maria werd al tijdens het Tweede Vaticaans Concilie officieel uitgeroepen tot Moeder van de Kerk. Paus Paulus VI zei toen dat de Heilige Maagd voortaan door het gehele christelijke volk vaker met die titel moet worden aangeroepen. Na het concilie werd de devotie tot Maria als Moeder van de Kerk sterk gepromoot. In het Heilig Jaar 1975 werd priesters de mogelijkheid gegeven een zogeheten votiefmis op te dragen ter ere van de Moeder der Kerk. In 1980 voegde paus Joannes Paulus II de titel Maria Ecclesiæ toe aan de Litanie van Loreto.
van het verlangen om geliefd te zijn, van het verlangen om verhoogd te worden, van het verlangen om geëerd te worden, van het verlangen om geprezen te worden van het verlangen om de voorkeur van mensen te krijgen, van het verlangen om geraadpleegd te worden, van het verlangen om goedgekeurd te worden, van het verlangen om populair te zijn,
van de angst om vernederd te worden, van de angst om geminacht te worden van de angst om vermaand te moeten worden van de angst om gelasterd te worden, van de angst om vergeten te worden, van de angst om verkeerd begrepen te worden van de angst om belachelijk gemaakt te worden van de angst om verdacht te worden.
En, Jezus, geef mij de genade, om te verlangen dat anderen meer geliefd zijn dan ik, dat anderen hoger geacht worden dan ik, dat volgens de opinie in de wereld anderen meer worden en ik minder, dat anderen worden gekozen en ik opzij word gezet, dat anderen telkens boven mij verkozen worden, dat anderen heiliger worden dan ik, terwijl ik heilig word zoals U heeft bedoeld.
De Geest van de Heer rust op mij, want hij heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun zicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven, om een genadejaar van de Heer uit te roepen.
Mogen deze woorden de onze worden in deze vastentijd!
En in Zijn gebed spoorde Jezus aan ons te vragen om dagelijks brood. Wij moeten niet biddden om een overvloed aan brood, maar elke dag om voldoende brood voor één dag.
Veertig dagen, wat een tijd! Lange tijd om te bezinnen om te denken hoe je leeft, wat je neemt en wat je geeft. Ga je door met wat je deed of ga je opnieuw beginnen?
Veertig dagen, wat een tijd! Tijd genoeg om stil te blijven, om te denken hoe het gaat, wat je doet en wat je laat. Ga je verder op jouw spoor? Wil je zo je leven door?
Veertig dagen, wat een tijd! Lange tijd om af te tellen. Elke dag meer licht gegeven om naar Pasen toe te leven. En kom je bij Pasen aan..... is het tijd om op te staan!
Liefde gaf U duizend namen Groot en edel, schoon en zoet Maar geen een die 't hart der Vlamen Even hoog verblijden doet Als de naam, O, Moeder Maagd Dien Gij in ons landje draagt Schooner klinkt hij dan al d'andren Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen
Waar men ga langs Vlaamsche wegen Oude hoeve, huis of tronk Komt men u, Maria, tegen Staat Uw beeltenis te pronk Lacht ons toe uit lindengroen Bloemenkrans, of blij festoen Moge 't nimmer hier verandren O, Gij Lieve Vrouw van Vlaanderen
Blijf in 't Vlaamsche harte tronen Als de hoogste Koningin Als de beste moeder wonen In elk Vlaamsch huisgezin Sta ons bij in allen nood Nu en in het uur der dood Ons, uw kindren, maar ook d'anderen Liefste Lieve Vrouw van Vlaanderen
Dit lied gepost nadat ik gehoord had op een uitvaaart, al lang niet meer gehoord dan in op een bedevaartsplaats.
Niet wij hebben God bemind, HIJ heeft ons het eerst bemind. Wie denkt dat hij zelf kan beminnen, denkt nog dat de zon rond de aarde draait. hij is nog uit de tijd van voor Copernicus en Gallei. Het centrum zijn niet wij, maar God. HIJ is de zon en wij de planeet, of eerder nog een kleine maan van een grote planeet. Wie altijd zegt: "Ik heb God lief en ik doe alles voor Hem", kan niet anders dan in een impasse geraken waar hij niet meer uitkomt. Hij wordt ontmoedigd of hij wordt hoogmoedig. Ontmoedigd omdat het "ik"vermoeid raakt, omdat het dagelijks ondervindt dat het faalt. Wie kan rechtop blijven op het slappe koord van eigen krachten? Ofwel verdwijnt hij in de illusie van eigen volmaaktheid. Er is maar een uitweg: naar God gaan en Hem erkennen als het centrum. HIJ doet het. Jezus had het al lang gezegd:
"Zonder MIJ kun je niets!"- Hieruit bestaat de liefde, niet wij hebben God liefgehad, maar HIJ heeft ons liefgehad, en HIJ heeft Zijn Zoon gezonden om onze zonden uit te wissen", ( Joh.4,10)
Hemelse Vader, dat onze mond vandaag weer vurige woorden van liefde zal spreken, dat onze handen weer daden van warmte uitstralen, dat onze ogen zullen schitteren van genegenheid, onze oren gespitst zijn op signalen van onrecht, en onze voeten zullen gaan op de weg van de vrede, dat bidden wij U, God van leven. God van leven wilt U ons daartoe zegenen opdat wij in staat zijn de vonken van het vuur van uw heilige Geest te ontvangen.
De bisschoppen van ons land sluiten zich aan bij de oproep van paus Franciscus om op vrijdag 23 februari te bidden en te vasten voor vrede.
Grote delen van de wereld gaan gebukt onder de tragiek van oorlog en conflict. Tegen die achtergrond riep paus Franciscus onlangs tijdens het Angelusgebed op het Sint-Pietersplein te Rome de katholieke geloofsgemeenschap op van vrijdag 23 februari aanstaande wereldwijd een dag van vasten en gebed voor de vrede te maken.
De paus vraagt vooral aandacht te hebben voor de bevolking van de Democratische Republiek Congo en Zuid-Sudan. In beide landen speelt de plaatselijke katholieke Kerk een belangrijke rol in het streven naar vrede. Franciscus vroeg eerder al uitdrukkelijk aandacht voor het lijden van de bevolkingen daar, onder meer met een gebedsviering op 23 november vorig jaar in de Sint-Pietersbasiliek.
Vader, wanneer ik mij in gebed tot U keer, weet U al wat ik nodig heb. U verandert niet door mijn vragen, ik verander mijzelf. Ik houd ervan over Jezus’ woorden na te denken: dat ik God ‘vader’ mag noemen en dat ik er iets aan kan doen om zijn naam bekend en geëerd te maken. Ik krijg vergeving wanneer ik anderen vergeef. Ik vraag om voedsel voor deze dag en voor verlossing uit het kwaad.
Verleden donderdag werd een goede collega en verre buur ten grave gedragen. Op de vooravond van deze uitvaart kwam een overlijdensbericht binnen van een wijze dame die in haar streek een monument wordt genoemd. Deze beide overlijdens, zo kort op elkaar brachten me bij deze gedachte.
Weggaan is iets anders dan het huis uitsluipen, zacht de deur dichttrekken achter je bestaan, en niet terugkeren.
Je blijft iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als een soort van blijven.
Niemand wacht want je bent er nog. Niemand neemt afscheid want je gaat niet weg.
God van vrede, uw aanwezigheid omgeeft mij als de warmte van een moeder die haar kind in haar armen houdt, om het te beschermen tegen alle kwaad en angst. Breng mijn bezorgd hart tot rust en kalmeer mij door uw heilige Geest van vrede en liefde. Dank U wel, Heer. In uw aanwezigheid schuilt de volheid van vreugde.
Maria, er is over U reeds veel geschreven. Op vele plaatsen van onze wereld, komen duizenden mensen naar U op bedevaart. Zoals onze moeder ons leerde lopen, ons heeft geholpen om groot te worden, zo bent U Maria, de moeder van ons geloof. Help ons daarin groeien. Help ons daarin groot worden. Leer ons het geloof belijden. Wijs ons hoe wij echte christenen kunnen zijn. Maria, moeder van de Heer, zorg ervoor dat wij blijven geloven elke dag wat meer.
Aswoensdag stelt ons voor vragen. Wat heb ik beslist nodig om te blijven leven? Wat is overbodig en draag ik als ballast met me mee?
Op deze dag worden we herinnerd aan de eindigheid van ons leven, aan de dood. De as (afkomstig van het verbranden van de palmtakken, waarmee Jezus vorig jaar met Palmzondag werd toegejuicht) herinnert ons eraan dat de dood bij het leven hoort. Gisteren nog was er de uitbundigheid van carnaval met al zijn illusies. Vandaag wordt tegen ons gezegd: ‘Je was aarde en je zult weer aarde worden’ (Genesis 3,19).
Het askruisje dat tijdens de viering van aswoensdag op je voorhoofd wordt getekend, duidt op de eindigheid van ons leven. Het wijst ons tegelijk op de hoop dat uit onze tekortkomingen nieuw leven voortkomt. (René Hornikx, Feesten doe je samen. De belangrijkste christelijke feesten)
Aan iedereen een deugddoende, krachtgevende 40dagentijd !
Valentijn - Wie was eigenlijk de patroonheilige van geliefden?
14 februari is Valentijnsdag. De feestdag van alle geliefden,
én van een christelijke martelaar die precies 1.750 jaar geleden werd onthoofd.
Valentinus verwijst naar bisschop Valentinus van Terni, een stad tussen Rome en Perugia.
Hij stierf rond het jaar 268, precies 1.750 jaar geleden. Op 14 februari van dat jaar werd hij onthoofd omwille van zijn christelijk geloof, later werd hij heiligverklaard. Zijn relieken bevinden zich nog steeds in de Sint-Valentinusbasiliek in Terni.
Lange tijd was er verwarring rond een Romeinse priester, ook Valentinus genaamd, die rond dezelfde tijd was gestorven.
Steeds meer wordt echter geloofd dat het om één en dezelfde persoon gaat.
Wat hij met de liefde en met verliefden te maken heeft? Daarover zijn historici het niet eens. De meest verspreide verklaring is dat de bisschop soldaten en hun geliefde in de echt verbond, ook al was dat verboden door keizer Claudius II. Die belegde nogal eens een veldslag en verkoos ongehuwde soldaten die gefocust waren op de strijd en niet op de liefde.
Valentinus zou tientallen soldaten hebben getrouwd en bekocht dat met zijn leven.
Claudius II zwoer namelijk bij de Romeinse goden en had geen hoge dunk van de God van de christenen. In het oude Rome was 14 februari overigens de dag van Juno, patrones van vrouwen en het huwelijk.
Volgens de legende genas Valentinus de dochter van een cipier van blindheid, waarna tientallen zich bekeerden tot het christendom.
In 2014 ontving paus Franciscus op 14 februari 20.000 koppels tijdens een audiëntie op het Sint-Pietersplein in Rome.
Goede God, wij leggen ons leven, ons bestaan, onze goede en kwade dagen in uw handen. Aanvaard ons zoals we zijn: mensen van vlees en bloed. Richt ons weer op wanneer we gevallen zijn. Geef ons nieuwe woorden wanneer wij elkaar niet verstaan. Houd uw oog op ons gericht, bewaar in ons wat goed is en breng ons tot voltooiing.
Op zondag 11 februari is het 160 jaar geleden dat in Lourdes Maria verscheen aan Bernadette. Ook nu na 160 jaar is de boodschap van Lourdes nog steeds actueel en we mogen zien dat mensen vanuit de gehele wereld de weg naar Lourdes vinden, om daar geraakt te worden. Men mag daar een stuk blijdschap in geloof ervaren, kracht en ondersteuning voor hun leven. Het is een plaats van hoop en bezinning en tegelijkertijd door de onderlinge contacten ook van warmte en vriendschap, van christelijke naastenliefde.
"Misschien zijn er wel zoveel godsdiensten nodig, omdat het onmogelijk is om God te vatten in één enkel geloof. Misschien ook om ons mensen te leren dat we allemaal kinderen zijn van God, hoe verschillend we verder ook zijn. Allahu Akbar. God is groot. Wat jammer dat we deze uitspraak vooral nog kennen als strijdkreet bij verschrikkelijke aanslagen."
God is inderdaad groot, want hij koestert alle mensen.
Hoe wankelmoedig, arrogant, vechtlustig of onverschillig we soms ook zijn. We horen allemaal samen.
Als het waar is dat God geen afstandelijk iets is, maar de liefde zelf die ons raakt; als het waar is dat God zijn lot aan ons verbonden heeft, weerloos en solidair tot in de dood; als deze essentie van de christelijke boodschap waar is, dan zit in dat mysterie ook de zin en bestemming van ons leven. En dat heeft consequenties, legde mgr. De Kesel uit. Dan kunnen en mogen we niet zelfgenoegzaam zijn of onverschillig voor anderen, niet elk voor zich. Het zoeken naar wat ons werkelijk heil en bevrijding brengt, naar wat de mens in zijn menselijkheid is de taak van jong en oud.
Maria, ik kniel met een groot en kinderlijk vertrouwen voor uw beeltenis neer. Nog nooit heeft iemand tevergeefs tot U zijn toevlucht genomen. Aan het kruis heeft uw goddelijke Zoon U als mijn moeder gegeven en hebt gij mij als uw kind aangenomen. Laat mij niet ongetroost van U heengaan. Voortdurend heb ik uw moederlijke bijstand nodig. Moeder, zie dan vol goedheid en medelijden op mij neer en verkrijg voor mij van uw goddelijke Zoon de gunsten, waarom ik U nu met alle aandrang smeek. Ik beloof U dankbaarheid en liefde alle dagen van mijn leven, totdat ik U zal komen bedanken in de hemel. Gij kunt mij helpen, Gij wilt mij helpen, Gij zult mij helpen, O machtige, o goede, o getrouwe Moeder Maria. Amen
Als je haren zich grijs hebben gekleurd, is er meestal al veel met je gebeurd. Je hebt inmiddels ervaring op gedaan, want jouw weg is niet over rozen gegaan.
Je ging over bergen, je moest door dalen, je kracht en sterkte ging je bij God halen. Zijn bron mocht je vinden, God zelf bracht je daar, wat niet oprecht was veranderde in waar.
Je mag nu vertellen over wat je voelt, over hoe het was en hoe God het bedoelt. Je mag het delen, je mag het laten zien, aan iemand die het ontvangen wil misschien.
Gods Liefde maakte van mij een ander mens, dat ook jij die ontvangen wilt is mijn oprechte wens.
Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet. Elia was een mens als wij, en nadat hij vurig had gebeden dat het niet zou regenen, is er drie-en-een-half jaar lang geen regen gevallen op het land. Toen bad hij opnieuw, en de hemel gaf regen, en het land bracht zijn vrucht weer voort.
'Als je eerbied hebt voor je ouders en als je put uit de kracht van je wortels zal God je toekomst zegenen.'
Misschien is dit voor jullie moeilijk, omdat je slechte ervaringen heeft met je ouders en een negatieve kijk op je jeugd. 'Ik wil je aansporen een nieuwe visie op je verleden te ontwikkelen. Je moet nooit proberen vervelende herinneringen weg te stoppen maar je kunt wél de nadruk leggen op het goede en dat eren. Als je leert je eigen verhaal te zegenen dan vind je een dieper zelfrespect en meer vreugde omdat je weet dat je geworteld bent in iets groters'.
Het Kruis waarvoor ik kniel, op het diepst van mijn bestaan, met lege, uitgeputte handen, dieper kan ik niet gaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, in het donkerst van mijn bestaan, ik heb niets meer te verliezen, en dieper dan knielen kon ik niet gaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, in al mijn eenzaamheid en gebrokenheid, met een hart dat alleen nog maar schreit, en zachtjes fluistert… hier ben ik, wilt U degene zijn die mijn leven leidt?
Het Kruis waarvoor ik kniel, daar hebt U gehangen, onrechtvaardigheid verdragen, U werd vernederd, gespot en geslagen.
Het Kruis waarvoor ik kniel, door Uw lijden, uit Liefde voor mij, is het niet langer ik, die mezelf probeert te redden, maar bent U degene die werkt in mijn bestaan, uw Liefde, is tot het uiterste gegaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, kan mijn leven veranderen, omdat U het bent, die diepe wonden in tederheid en Liefde kan verbinden en helen, omdat U mij hélemaal kent.
Het Kruis waarvoor ik kniel, is als voorbeeld, om dagelijks die weg van overgave te gaan, dagelijks opnieuw te knielen, met al het verdriet van mijn bestaan. in vertrouwen achter de Gekruisigde aan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, is loslaten wat me benauwt, is met open handen, dagelijks vragen, of U me wilt laten zien, hóeveel U van me houdt.
'Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
• Maria-Lichtmis wordt 40 dagen na de geboorte van Jezus gevierd, op 2 februari. Daarmee wordt de kersttijd afgesloten.
• Het feest verwijst naar een gebruik ten tijde van Jezus. Volgens de joodse wet (Leviticus 12) moest een pasgeboren jongen 40 dagen na de geboorte naar de tempel worden gebracht om aan het volk te worden getoond (bij meisjes 80 dagen) en te worden toegewijd aan God. Een andere benaming is ‘Feest van de Opdracht van de Heer’. Die is eigenlijk correcter, omdat de dag meer in het teken van Christus dan van Maria staat.
• Evangelist Lucas beschrijft hoe Maria en Jezus in de tempel worden opgewacht door Simeon en Hanna. Simeon had van de Heilige Geest de belofte gekregen dat hij niet zou sterven vooraleer hij de Messias had gezien.
Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk. (Lc 2,29-32)
1860. Don Bosco heeft voor zijn werk veel mensen nodig. Iedere zondag 500 jongens in het patronaat, enkele scholen, een tijdschrift met 12.000 abonnees, dag en avondonderwijs. Wie moet het werk doen? Er zijn zoveel mensen en handen nodig. Altijd is hij op zoek naar medewerkers van dichtbij of verder af. Maar er zijn ook veel mensen die hem nodig hebben. Iedere dag staan ze aan zijn deur met hun klein en groot verdriet: jong en oud, arm en rijk, om te geven of te krijgen, om te vloeken of te bidden. Iedere dag komen er precies meer, een eindeloze rij. Mensen op zoek naar geluk dat lag in een woord of een ogenblik aandacht van Don Bosco. Hij besteedde er uren tijd aan. Tegen 1860 waren ze zo talrijk dat hij van 9.00 u tot 13.00 u. op zijn kamer vast zat, alleen maar luisterend naar mensen.
Naar: TERESIO BOSCO. Don Bosco een nieuwe levensbeschrijving. Don Bosco Centrale, Fr. Gaystraat 129, 1150 Brussel. Brussel, 1979, p. 358.
Ik noem mijn ouders, met een zekere ontroering in mijn stem. Niet tijdens de godsdienstlessen, de cursussen 'gelovig-aanwezig-zijn', niet op de catechistenopleiding, ook niet op de theologieopleiding heb ik het geloof geleerd, maar in ons gezin, van mijn vader en moeder. Door het voorbeeld van de overgave, door het voorleven van het geloof, door het lector-zijn, door de paroachiale inzet via de liturgie, door de dagelijkse invloed van geloof op het leven. Het gezin als de leerschool van geloof, als huiskerk.
Wat een stormen kunnen er woeden in ons leven. Er zijn tijden waarbij we het gevoel kunnen hebben dat de golven zo hoog zijn, dat ze ons overspoelen en we dreigen te verdrinken. En eerlijk gezegd, als we alleen naar die golven zouden blijven kijken, dan is dat ook vaak hetgeen gebeurt. We zinken weg in een depressie of we worden ziek, of … Maar God heerst over de zee. Hoe hoog zij zich ook verheft, hoe hoog haar golven ook zijn, God regeert. En omdat Hij heerst over de zee, heerst Hij ook over de golven en is bij machte om ze tot bedaren te brengen. Als jij je in zo’n storm bevindt en de golven bedreigen je, kijk dan omhoog naar Degene die heerst over die zee en haar golven, dan zul je niet wegzinken in de golven, maar kracht ontvangen van Hem tot Hij de golven tot bedaren brengt. Zo kun je ook vannacht rustig gaan slapen, want Hij, de Heerser over hemel en aarde, is ook de Heerser over jouw storm.
Aanwezige, wie zijn wij, dat wij wonen mogen in uw schaduw, trouw door U beschermd? Overdag weten wij ons gedragen door U en ook de nacht hoeven wij niet te vrezen. Laat ons groeien in het vertrouwen, dat U ons omgeeft met goede engelen en dat U ons nabij bent. Bij U vinden wij ontferming en geborgenheid; bevestig ons in dit vertrouwen, van dag tot dag, van nacht tot nacht.
ZALIGE FEESTDAG VAN SINT FRANCISCUS VAN SALES, ONZE PATROONHEILIGE, NAAR WIE WIJ GENOEMD ZIJN: SALESIANEN ...
De eenvoud verlost ons van al het gedoe waarmee veel mensen zich duizend en één wegen en oefeningen uitdenken om - zoals ze zeggen - bij God in een goed blaadje te komen. Ze menen dat ze niet mogen rusten vóór ze alles hebben gedaan wat ooit door de heiligen is gedaan: de stumpers... Die mensen kwellen zich af met de vraag hoe ze kunnen leren God lief te hebben; ze beseffen niet dat de hele kunst hierin bestaat: Hem gewoon lief te hebben ... Ze denken dat er iets verfijnds, iets mysterieus voor nodig is om tot die liefde te komen. Neen, de hele kunst bestaat hierin: eenvoud. FRANCISCUS VAN SALES. Entretien XII
Eenzaamheid mag niet direct vergeestelijkt worden. De nood aan de andere vraagt door iemand gezien te worden, aangesproken, gestreeld te worden. Maar toch dien je te leren alleen en eenzaam zijn. Eenzaamheid behoort tot het menselijk bestaan, op alle leeftijden. Een existentiële eenzaamheid (eigen aan het menselijk bestaan) moet je toelaten en leren dragen: het zoeken naar de weg van levenszin en het levensmysterie dat we God noemen op het spoor komen. Mijmeren kan betekenen stil verwijlen bij het wonder van het leven dat stilaan zijn geheim prijsgeeft. 'Het zien versmelten van heden, verleden en toekomst in de eeuwigheid van God, die ten volle 'aanwezig is" . Eenzaamheid als een woestijn, een plek van verlatenheid en nood, maar ook de plek waar God spreekt tot het hart van de mens.
In het boek Prediker wordt het verouderingsproces van de mens beeldrijk beschreven. Eer je Schepper zolang je nog jong bent, voordat de kwade dagen komen en de jaren dat je zegt: "Het bevalt me niet meer. " Voordat het zonlicht verduistert, de maan en de sterren verbleken, en de wolken na de regen blijven hangen. Als het zo ver is, staan de huisbewakers te beven ( = handen) en lopen de sterke mannen gebogen ( = benen). De weinige maalsters die er nog zijn, staken hun werk ( = tanden), de vrouwen aan het venster zien alleen maar duisternis ( = ogen). De huisdeur valt in het slot ( = isolement), het geluid van de molen vervaagt ( = verlies van kracht, van werk), het gefluit van de vogels verstomt, alle tonen sterven weg ( = gehoor). Onderweg is men overal bang voor, en iedere helling schrikt af ( = angst). De amandel smaakt niet langer, de sprinkhaan ligt zwaar op de maag en de kappervrucht helpt niet meer ( = impotentie): de mens is op weg naar zijn laatste verblijf, de rouwklagers staan op straat al te wachten ( = dood). (Prediker 12, 1-5 )
ALLERLEI ZIEKEN VERDRONGEN ZICH OM JEZUS AAN TE RAKEN, WANT HIJ HAD AL VEEL MENSEN GENEZEN. (MARCUS 3, 7-12)
Het optreden van Jezus trekt veel mensen aan. Zij dringen zich aan Hem op en Hij dreigt onder de voet te worden gelopen. Is het uit sensatiezucht, uit enthousiasme, uit geloof? Het zal wel allemaal meegespeeld hebben. Ik denk: ‘Zou al dat aangeraakt worden door mensen Jezus niet dikwijls teveel geworden zijn?
Heer Jezus, op zo´n momenten zocht U de stilte op om alleen te zijn met uw Vader. Dat wil ik nu ook doen stil worden, tijd maken om te bidden en mij aan U toevertrouwen.
Ik heb liever een kerk die gewond en vuil is omdat ze de straat is opgegaan dan een kerk die ongezond is omdat ze zich heeft afgesloten en vasthoudt aan haar eigen veiligheid.
´DE SABBAT IS ER VOOR DE MENS, EN NIET DE MENS VOOR DE SABBAT. (MARCUS 23-28)
Dit is één van Jezus´ grondhoudingen tegenover voorschriften, wetten, vrijheid en gezag. Het was Hem te doen om de mens. Heel zijn manier van leven laat zien dat wetten nooit opgaan als ze menselijk geluk in de weg staan.
Heer Jezus, dit vind ik zo geweldig van U. In alles wat U deed, gaf U voorrang aan het geluk en de vrede in iedere mens. In dat voetspoor wil ik leven!
God is geen mens, dat hij zijn woord zou breken of terug zou komen op zijn besluit. Zou hij beloven en niet vervullen, zijn woord geven en het niet gestand doen?
Ook Christus immers heeft, terwijl hij zelf rechtvaardig was, geleden voor de zonden van onrechtvaardigen, voor eens en altijd, om u zo bij God te brengen. Naar het lichaam werd hij gedood maar naar de geest tot leven gewekt.
Er is een groot verschil tussen zeggen dat er ergens een God is en de zekerheid van zijn Aanwezigheid proeven. Pas als je een relatie met God beleeft, verandert je leven. Daarom blijf ik je uitnodigen: zoek die Levende God en leef vanuit Hem.
Ik vergeet nooit dat de Russische kosmonaut Joeri Gagarin van een ruimtereis terugkwam en zei, dat hij God daar niet gezien had, terwijl God toch wel overal is, dus ook in die ruimte waar hij geweest was, maar Joeri had geen oog voor God. Je hoeft zelfs niet eens zo ver on de ruimte te zijn, want God is ook al in je eigen hart, als je God maar wilt en kunt zien met de ogen die op God gericht zijn.
Laten we doen wat de wijzen deden, en dat is het licht volgen van de Heer, en Zijn weg gaan. Die weg loopt niet over rijkdom en macht, maar over geloof en eenvoud. Laten we het, zoals die wijzen, nooit opgeven te blijven zoeken naar die weg van God de Heer. Om hem, net zoals zij te vinden in dankbaarheid en nederigheid. En laten we zeker nooit vergeten dat God ons in ons zoeken zal blijven helpen, zoals Hij die wijzen heeft geholpen. “Ga niet terug naar Herodes”,zei Hij “want die is slechte dingen van plan”. Tegen ons zegt Hij:"ga geen andere wegen dan de weg die Ik zelf ga".
God, het lijkt wel of veel schitterende woorden hun glans verloren hebben. 'Vrede op aarde', 'God met ons', oude woorden die met kerst in onze kerken klinken. Maar wat zeggen ze ons nog in een wereld vol geweld, waar mensen vol zijn van zichzelf en waar geen plaats is voor God? Hoe kunnen we voorkomen dat ze afgezaagd klinken? Hoe kunnen we ze weer iets van hun oude glans terug geven? Hoe kunnen we ervoor zorgen, dat mensen erdoor geraakt worden, licht zien en hoop krijgen? Misschien door ze nieuw leven in te blazen met daden? God, help ons om het niet bij woorden te laten. Geef dat er iets zichtbaar wordt van uw licht in de wereld van nu voor ieder die in het donker zit.
'Mensheid heeft 2017 verspild met oorlogen en onrecht'
Naar aanleiding van de Wereldvrededag (1 januari) blikte de paus terug op 2017 en klonk behoorlijk somber. Wij mensen hebben het afeglopen jaar te vaak en op vele manieren verspild met leugens en onrechtvaardigheden, oorlogen, maar ook kleine en grote vergrijpen tegen het leven, de waarheid, broederschap, het samenleven en de aantasting van het milieu.
Paus Franciscus riep alle mensen van goede wil op om in het nieuwe jaar hun verantwoordelijkheid op te nemen tegenover God, hun broeders en zusters, en de schepping. Hij drukte zijn grote achting uit voor ouders, leerkrachten, opvoeders en alle mensen die proberen om kinderen en jongeren burgerzin, verbondenheid, zorg en een ethiek van verantwoordelijkheid bij te brengen en die hen leren oog te hebben voor de werkelijkheid die hen omringt.
Heer Jezus Christus, Die gezegd hebt: "Vraagt en gij zult verkrijgen; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden", wij smeken U, ontsteek in ons het vuur van uw goddelijke liefde, opdat wij U met heel ons hart, met woord en daad beminnen en nooit ophouden U te loven. Heer, maak dat wij steeds Uw heilige Naam niet alleen vrezen maar ook beminnen, want Gij onttrekt nimmer Uw leiding aan hen, die Gij in de hechtheid van Uw liefde bevestigd hebt. U, Die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.
'Driekoningen', 'Epifanie' of 'Openbaring van de Heer' is een christelijke feestdag die elk jaar op 6 januari wordt gevierd. Op deze dag vieren de christenen het bezoek van drie wijzen aan het kind Jezus in Bethlehem. Een wonderlijke ster heeft hen tot hem geleid.
'Driekoningen' is een typische benaming van het volk. Het wijkt af van hetgeen er in het evangelie volgens Matteüs staat. Hierin is geen sprake van koningen maar van wijzen, en bovendien wordt er geen aantal genoemd.
In de negende eeuw kregen de drie 'koningen' ook een naam: Gaspar, Melchior en Balthazar. Zij werden als vertegenwoordigers van de drie mensenrassen en van de drie toen bekende werelddelen aangezien. Dit is in overeenstemming met het evangelie, immers niet alleen het oude Godsvolk, de joden, maar alle volken, dus ook de heidenvolken, zijn geroepen tot de heerlijkheid van het beloofde Godsrijk.
Dat de Heer Zijn genade aan u betoont, dat het licht van Zijn aangezicht uw gids zal zijn, dat Hij u bewaren en ondersteunen zal, dat Zijn Geest altijd aan uw zijde zal zijn, dat Zijn engelen over u waken, wanneer u slaapt, en als u ontwaakt, dat Hij u zal vervullen met zijn genade dat u Hem zult liefhebben en dienen al uw dagen. Dan zult u in de hemel Zijn aangezicht zien.
Jezus spreekt krasse taal. Er zijn plaatsen op de wereld waar mensen zwaar te lijden hebben omwille van hun geloof. Bij ons loopt het meestal niet zo’n vaart. Al moeten we toegeven dat een christelijke visie op het leven niet door iedereen met sympathie wordt onthaald.
Heer Jezus, uw woord overvalt mij. het nodigt mij uit om na te denken over mijn leven als christen. het daagt mij uit om consequent te zijn in al mijn doen en laten. het zet mij aan om bewust christelijk te leven.
HANNA LOOFDE GOD EN SPRAK OVER DE JONGEN TEGEN ALLEN DIE DE BEVRIJDING VAN JERUZALEM VERWACHTTEN. (LUCAS 2,36-40)
Simeon en Hanna een profeet en een profetes: twee merkwaardige figuren die in deze kersttijd op het toneel verschijnen. Zij ‘zien’ blijkbaar meer dan anderen, zij staan open voor het mysterie.
Heer Jezus, de zorg voor het gezin, de drukte van het werk, de jacht van het leven, dreigen ons te overspoelen. Laat uw licht ons hart verlichten zodat wij niet voorbij lopen aan het wondere mysterie van dit leven.
In een wereld waarin mensen medemensen doden, wijst U, Heer, ons de weg naar echte vrede. Als een verre stem klinkt U in ons bestaan, roept U ons om niet ons eigen heil te zoeken, maar warmte te geven en onderdak, om zelf licht, hand, wegwijzer, broer en zus te zijn. Wees de bron die het kind in ons wakker houdt. Dan zullen wij klein kunnen worden aan onszelf en groot aan overgave aan anderen, en zal er toekomst en vrede mogelijk zijn voor iedereen op aarde, een huis voor iedereen, samen op weg in de voetsporen van Jezus, Uw mens-geworden Zoon. Amen
WIE ZIJN VADER HOOGACHT (…) EN WIE ZIJN MOEDER EERT, IS ALS IEMAND DIE SCHATTEN VERZAMELT.( SIR.3,3—4 )
In onze maatschappij met zijn vele samenlevingsvormen is het gezin nog altijd de meest veilige plek waar mensen mens worden met en aan elkaar. Gelukkig zijn er vele goede gezinnen waar kinderen geborgen zijn.
Heer Jezus, zelf bent u opgegroeid in het gezin van Nazareth. Vandaag bidden wij met velen om zegen over onze gezinnen. Bevestig het goede dat gebeurt, schenk hulp waar het moeilijk gaat. Laat de liefde tussen de ouders vrucht dragen in het leven van hun kinderen.
GELUKKIG IEDER DIE ONTZAG HEEFT VOOR DE HEER EN DE WEG GAAT DIE HIJ WIJST. ( PSALM 128 )
In zijn boodschap voor de Werelddag voor de Vrede kijkt paus Franciscus naar migratie als een uitgelezen kans om te bouwen aan een toekomst van vrede.
Alle elementen waarover de internationale gemeenschap beschikt, wijzen erop dat de globale migraties onze toekomst zullen blijven tekenen, schrijft paus Franciscus in zijn Boodschap voor de Werelddag voor de Vrede (1 januari 2018). Sommigen beschouwen ze als een bedreiging. Ik, daarentegen, nodig jullie om ernaar te kijken met een blik vol vertrouwen als een uitgelezen kans te bouwen aan een toekomst van vrede.
Om aan asielzoekers, vluchtelingen, migranten en slachtoffers van mensenhandel een kans te bieden de vrede te vinden waarnaar ze op zoek zijn, schrijft de paus, is een strategie nodig die vier acties verenigt: verwelkomen, beschermen, ondersteunen en integreren.
