Verleden donderdag werd een goede collega en verre buur ten grave gedragen. Op de vooravond van deze uitvaart kwam een overlijdensbericht binnen van een wijze dame die in haar streek een monument wordt genoemd. Deze beide overlijdens, zo kort op elkaar brachten me bij deze gedachte.

Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen,
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan, en niet
terugkeren.

Je blijft iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven.

Niemand wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.