God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
De patriarchen en andere leiders van de christelijke kerken van Jeruzalem hebben in een gemeenschappelijke kerstboodschap aangedrongen op meer inzet voor vrede en gerechtigheid en gewaarschuwd voor de gevolgen van ondoordacht menselijk handelen: Oorlog en onrecht, vervreemding en onderdrukking, aantasting van het milieu en overconsumptie zijn zonden waaronder wij gebukt gaan en die tot verslaving aanleiding dreigen te geven bij de mensheid.
De geboorte van Christus moet ons blijvend herinneren aan de verlossing die God dankzij de omvorming van kwaad en onrecht tot stand brengt. Ondanks al deze menselijke kwalen geloven wij erin dat deze heilige tijd van Kerstmis mensen gerechtigheid zal brengen. Wij zijn ervan overtuigd dat dit in het bijzonder voor het Midden-Oosten en het Heilige Land het geval is. Kerstmis brengt ons het goede nieuw van vrede, gerechtigheid en verzoening van alle volkeren.
Laat mensen elkaar verblijden met warme liefde en aandacht, en breng weer samen wie in onvrede uit elkaar gingen. Wees aanwezig bij allen die deze dagen méér dan anders behoefte hebben aan troost, omdat ze eenzaam zijn of ziek, misschien wel uit het oog verloren of gekruisigd door verdriet dat niet te keren is. Laat ons niet gevoelloos heen kijken over wat vlak onder onze ogen door mensen wordt geleden. God, wordt opnieuw mens in ons.
Zegen al uw mensen en laat ons morgen weer een zegen zijn voor elkaar. Ik wens iedereen een liefde- en vreugdevolle dag!
‘Laten we niet wachten tot onze buren goed doen alvorens wij zelf goed zouden zijn voor hen, tot de Kerk perfect is alvorens we haar zelf liefhebben, tot anderen ons respecteren alvorens wij hen zelf dienen’, sprak Franciscus.
Ons leven leiden als een geschenk aan anderen ‘is de beste manier om de wereld te veranderen’ en God te danken voor de manier waarop hij iedereen liefheeft, zelfs ‘de slechtsten onder ons’, zei de kerkleider. ‘Hoe vaak denken we niet dat God goed is wanneer wij goed zijn en dat hij ons straft wanneer we slecht zijn. Toch is dat niet hoe hij is. Ondanks al onze zonden blijft hij van ons houden'.
Vanuit de diepte van onze welvaartsstaat roepen wij tot U, tot Gij U vinden laat. Want we hebben alles wat ons hart begeert, alleen het geloven hebben we afgeleerd.
De woorden van het oude kerstverhaal spreken voor ons een onverstaanbare taal. Want wie gelooft er in een engelenlied als hij het duivelse op aarde ziet?
Wie Iaat er nu nog alles in de steek alleen omdat hij naar de hemel keek? Wij geven U geen mirre of wierook meer, en 't goud kunnen wij zelf gebruiken, Heer.
Wanneer men nu de kinderen vermoordt wordt er nog nauwelijks protest gehoord. De herders vonden 't Kind en spraken over Hem, Wij zwijgen nog na ruim twintig eeuwen Bethlehem.
Wat moet het toch verdrietig voor U zijn dat wij zo groot doen - want U werd zo klein. Wij zijn kinderen van een harde, koude tijd, maar Iaat ons zien, dat Gij toch onze Vader zijt. Dat Gij ons zoekt in onze duisternis omdat Uw liefde onveranderd is.
Toen paus Franciscus om zijn mening over deze voorstelling gevraagd werd, was hij vol lof: Dit tafereel is zo realistisch. En dat is het evangelie ook! Het evangelie leeft. De kribbe is een huiselijk evangelie. Het nodigt uit: Jezus, kom maar. Dit beeld staat voor mij voor de tederheid van een gezin en een huwelijk.
Wat een zalig tafereel en hoe is het mogelijk dat er nog nooit eerder iemand het idee had om Jozef het kind eens te laten vasthouden en Maria te laten rusten?!
Kerstmis heeft natuurlijk vele betekenissen. Het gaat over vrede, menselijkheid, hoop. Laten we menselijk met elkaar omgaan. Die boodschap blijft ook vandaag klinken. Als gelovige raakt me echter allereerst dat God mens wil worden. Hij is niet enkel betrokken op ons, Hij wil zowaar ons mens-zijn delen. Dat is het unieke van het christendom. Ongehoord, maar hoe fantastisch is het.
Meewerken aan dat Rijk Gods, de grote droom dat het echt anders kan, is de opdracht die elk jaar opnieuw wordt geboren tijdens de kerstnacht. Kerstmis is in zijn essentie geen mierzoete cocktail van melige vredeswensen en gezellige feestjes, het is allereerst een oproep aan ieder van ons. De verlosser komt het werk niet verrichten in onze plaats, Hij komt ons vertellen hoe we zelf zijn leerlingen kunnen zijn.
Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.
De evangelist Lucas legt Maria een prachtige hymne in de mond. Ze spreekt deze lofzang tot God uit bij haar bezoek aan Elisabeth, inmiddels hoogzwanger van Johannes de Doper.
Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder: hij heeft oog gehad voor mij, zijn minste dienares. Alle geslachten zullen mij voortaan gelukkig prijzen, ja, grote dingen heeft de Machtige voor mij gedaan, heilig is zijn naam.
In wat volgt prijst Maria God om al wat over Hem al eeuwenlang wordt doorverteld: Hij stoot heersers van hun troon en wie gering is geeft hij aanzien. Wie honger heeft overlaadt hij met gaven, maar rijken stuurt hij weg met lege handen. Hij trekt zich het lot aan van Israël, zijn dienaar, zoals hij aan onze voorouders heeft beloofd.
Als iemand belijdt dat Jezus de Zoon van God is, blijft God in hem en blijft hij in God. Wij hebben Gods liefde, die in ons is, leren kennen en vertrouwen daarop. God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem. Zo is de liefde bij ons werkelijkheid geworden, en daardoor kunnen we op de dag van het oordeel vol vertrouwen zijn, want hoewel wij nog in deze wereld zijn, zijn we als Jezus.
Vang vluchtelingen op, geef warmte aan daklozen, geef brood aan wie honger heeft, geef hoop aan wie de wanhoop nabij is, bescherm het zwakke leven in al zijn vormen, draag zorg voor de schepping, schep vrede om je heen, ….en kom dan terug om mij te volgen….
O Wijsheid, voortgekomen uit de mond van de Allerhoogste; Gij doordringt alle dingen met mildheid en kracht. Kom nu en wijs ons uw wegen.
O Adonaï (Heer), Leider van Israëls huis; Gij zijt aan Mozes verschenen in het brandend braambos en hebt hem de wet gegeven op de Sinaï. Kom nu en bevrijd ons met sterke hand.
O Wortel van Jesse, Gij zijt het teken waarop de volken hebben gewacht; Voor U zullen koningen verstommen, de volken zullen tot U smeken. Kom nu en bevrijd ons, wacht niet langer meer.
O Sleutel van David en scepter van Israëls huis; wat Gij opent zal niemand meer sluiten, wat Gij sluit, zal niemand meer openen. Kom nu en bevrijd ons uit de kerker, uit de duisternis en de schaduw van de dood.
O Dageraad, afglans van het eeuwig licht en Zon van gerechtigheid. Kom nu en verlicht hen die in duisternis leven, die gezeten zijn in de schaduw van de dood.
O Koning der volkeren, zo lang verwacht. Gij hoeksteen die alles één maakt. Kom nu en red de mens die Gij uit aarde hebt gevormd.
O Emmanuel (God-met-ons), onze wetgever en koning, verwachting der volkeren en hun Verlosser. Kom nu en red ons, Heer, onze God.
De Advent is de tijd van de voorbereiding op de komst van Jezus de Messias. De litrugie van deze tijd is verspreid over vier zondagen waarop we ons hart voorbereiden om de Redder van de wereld te ontvangen. Weet jij wat de liturgie van de adventstijd betekent?
Groei, Jezus, groei in mij. In mijn geest, in mijn hart, in mijn begrip, in mijn zintuigen. Groei in mij in uw mildheid, in uw zuiverheid, in uw nederigheid, uw ijver, uw liefde. Groei in mij met uw genade, uw licht en uw vrede. Groei in mij ter verheerlijking van uw vader, tot grotere eer van God. Amen.
Neem me mee, God, en verlicht mijn weg zondag na zondag een beetje meer, opdat droefheid of onrust niet in de weg zouden staan van het zeker weten dat Gij mij en ons voortdureend in gedachten houdt.
Een dienaar van de Heer moet geen ruzie maken, maar voor iedereen vriendelijk zijn; hij moet een goede leraar zijn en een verdraagzaam mens, en zijn tegenstanders zachtmoedig terechtwijzen.
In Scherpenheuvel, Oostakker, Banneux en Beauraing worden jaarlijks in het totaal 1.718.000 kaarsen gebrand. Dat zijn evenveel kreten, waakvlammetjes en kloppende harten voor mensen, vindt Luc Van Hilst, pastoor in Scherpenheuvel.
Mensen vertrekken hier lichter omdat ze het vertrouwen van Maria hebben gekregen dat het wel goed komt.
In onze dagen wordt de Advent verdrongen door het feest van Sinterklaas en door voorbereidingen op de Carnaval en beperkt de Advent zich hoogstens tot de kerkdienst op zondag.
In ons buurland Duitsland en zeker in het Noorden van Duitsland wordt de Advent uitdrukkelijk gevierd. Op de zondagen zie je, als je in de avond door de dorpen rijdt, overal de verlichte ramen van de kerken en hoor je zingen en het geluid van adventsconcerten.
Toch blijft de basis van de Advent in elke mens aanwezig. Hoe dan ook wachten wij op licht en uitzicht in barre omstandigheden, ook in onze dagen droomt elke mens van beter en een goede toekomst, ook in onze dagen leven in mensen visioenen van vrede en dromen mensen van redding uit oorlog en onderdrukking.
En ook in onze wereld in onze dagen bidden mensen samen om kracht, roepen zij vertwijfeld om God, en geloven dat zij gehoord worden. En verwachten mensen de adventus Domini. De komst van de Heer… Bevrijder, Redder, Licht.
Want ik ben gestorven door de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God. Met Christus ben ik gekruisigd: ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven.
Liefdevolle God, soms heb ik het gevoel, dat ik ‘ziek’ ben en genezing nodig heb. Maar mijn geloof en mijn hoop zijn meestal veel te klein om die genezing aan U te durven vragen. Wil daarom mijn geloof in uw nabijheid diepere fundamenten geven en mijn hoop op de warmhartigheid van Jezus sterker maken. Steek uw hand uit naar mij en raak me aan. Laat me voelen dat Gij van me houdt. En geef mij de creativiteit om uw liefde door te geven aan anderen.
Leid, vriendelijk licht, te midden ’t duister dat me omringt, Leid gij mij voort! De nacht is donker, en ik ben ver van huis – Leid gij mij voort! Richt Gij mijn voet; ik vraag niet om te zien De verre einder – één stap is mij genoeg.
IK was niet altijd zo, noch bad ik dat Gij Mij voort zoudt leiden; Ik verkoos mijn eigen weg te banen en te zien, maar nu Leid gij mij voort! Ik verkoos het felle daglicht en, alle vrees ten spijt, De hoogmoed beheerste mijn wil: herinner U niet voorbije jaren.
Zo lang heeft uw macht mij gezegend, ze zal me zeker Verder leiden! Door heide en ven en over rots en vloed, totdat De nacht is heengegaan; En met de morgen ’t gelaat der engelen glimlacht Die ik sinds lang heb liefgehad, en voor een tijd verloor.
Probeer altijd uw ogen gericht te houden op wat echt telt.Armen ontsluiten de echte rijkdom die nooit oud wordt, de rijkdom die aarde en hemel bindt en die het echt de moeite waard maakt om voor te leven: liefde.
Paus Franciscus is zondagin Rome voorgegaan in een viering in het teken van de Werelddag van de Armen, de derde editie van een jaarlijks initiatief dat hij zelf tijdens het Jaar van Barmhartigheid in het leven heeft geroepen. Hij bepaalde toen dat de dag telkens op de voorlaatste zondag van het liturgische jaar in de hele wereldkerk zou worden gehouden. Tijdens de viering in de Sint-Pietersbasiliek in Rome stond vanmorgen het beeld centraal van de Maagd van de Armen van het populaire bedevaartsoord Banneux. Zij is de patrones geworden van allen die op een of andere manier uit de samenleving worden gesloten. Het beeld, dat is opgesteld naast het biechtaltaar van de basiliek, is naar Rome overgebracht op suggestie van een Chileense priester en op aanbeveling van de Pauselijke Raad voor de Bevordering van de Nieuwe Evangelisatie.
Bidden is geen doekje voor het bloeden. Het maakt het onmogelijke niet waar. Wel is het een schreeuw om recht, om liefde, om vrede, om geluk. Het heeft te maken met mijn diepste zelf, maar ook met het leven van de wereld.
Bidden sluit aan bij onze diepste dromen: een leven in harmonie met elkaar; en een wereld waar het goed leven is voor iedereen, voor de kleinsten het meest.
Daarom is bidden nooit vrijblijvend. Het vraagt ook om onze inzet. Met mooie woorden alleen schiet ons bidden geen wortel. Onze woorden moeten gedáán worden: in onze naaste omgeving, maar ook wereldwijd.
ZOU GOD DAN GEEN RECHT VERSCHAFFEN AAN ZIJN UITVERKORENEN DIE DAG EN NACHT TOT HEM ROEPEN, OF ZAL HIJ DAN ONBEWOGEN BLIJVEN? (LUCAS 18, 1-8)
Dit zijn bemoedigende woorden tegen al het doemdenken van deze tijd in. Hier wordt een lans gebroken om te blijven volharden in het gebed. Om te blijven geloven en vertrouwen dat bidden een krachtig medicijn is, tegen alle wanhoop in.
God, ik kom tot U, met mijn kleine en grote zorgen. Geef mij de kracht om ze te dragen. Geef mij de moed om vol te houden. Ik dank U.
BEZINGT DE HEER EN TOKKELT DE SNAREN VOOR HEM. (PSALM 105)
En die liefde voed je meer door met je ogen te kijken dan met je handen te bewerken. Meer door stille beschouwing dan erop los te beuken. Daarom is het goed om lang en rustig naar Maria te kijkken, de wegwijzende.
Ook ik kan wel als Strauss en als Renan en zoveel andere verlichte heren het vreemde fenomeen analyseren, de fabels en parabels van de man die door het koren liep in Kanaän.
Historisch is het ook wel te verstaan, de oude mythe kan men er in horen: een god wordt gaarne uit een maagd geboren, doet wonderen en sterft zoals het graan om als het graan weer op te staan.
Maar als ik door het pad naar voren schrijd en om mij heen de arme stervelingen, mensen zo dwaas als ik, de lofzang zingen: 'O Heer, uw bloed roept voor altijd barmhartigheid, barmhartigheid'
dan ben ik niet verlegen met mijn God, dan is hij vlak bij mij, dan weet ik zeker dat hij mij aankijkt uit de donkre beker, dan eet ik zijn genadebrood, dan leef ik van zijn dwaze dood.
Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet. Elia was een mens als wij, en nadat hij vurig had gebeden dat het niet zou regenen, is er drie-en-een-half jaar lang geen regen gevallen op het land. Toen bad hij opnieuw, en de hemel gaf regen, en het land bracht zijn vrucht weer voort.
Waardig is het en goed dat wij u aanbidden, almachtige God die alle dingen hebt gemaakt, en dat wij u tezamen dankzeggen voor alle weldaden welke wij voortdurend uit uw milde hand ontvangen. Gij hebt ons bewaard in de nacht en ons het morgenlicht geschonken en nu mogen wij voor u staan. O Heer wij loven u en willen u dienen, deze dag en geheel ons leven, wij onderwerpen ons aan uw goede en heilige wil. Leid ons en bewaar ons in de vrede en de blijdschap en de vreze van uw heilige naam. Amen
‘Toen de Heilige Hubertus op zekere dag aan het preken was (ongeveer het jaar 730), begon een vrouw, die door de kwade geest bezeten was, zo te razen en te tieren, dat dit onder het gehoor een grote opschudding verwekte. Toen de Heilige Hubertus merkte, hoe de duivel door deze vrouw zijn bekeringswerk wilde beletten, deed hij haar tot zich komen en, vertrouwende op de almacht Gods, maakte hij over haar het H. Kruisteken en tikte haar tegen de wang zonder daarbij verder een woord te spreken. De vrouw viel als dood ter aarde, doch nadat zij zo enige tijd gelegen had, begon haar een golf etter uit de mond te stromen, waarna de boze geest haar uit het lichaam vlood. Aldus zegt de Legende der Heiligen.'
Eén van de meest gewijde, folkloristische broden is dat van Sint Hubertus, patroon van de jagers die zijn feestdag viert op 3 november. Vroeger leidde men jachthonden de kerk in om ze te laten zegenen op Sint Hubertusdag. Dit werd gezien als voorbehoedmiddel tegen hondsdolheid. Om diezelfde reden at men die dag de door de kerk gewijde Sint Hubertusbroodjes.
Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.
Samen proberen we van onze wereld een betere plek te maken. Met alle levenden van goede wil. En met alle doden die vóór ons hetzelfde deden, elk op hun eigen manier.
‘Het is niet mogelijk dat als je eenmaal dood bent, je eigenlijk alleen maar stof bent. Er is iets dat ons ontgaat, dat we niet weten. Ik geloof in God.
Het zou te oneerlijk zijn voor degenen die op deze aarde hebben geleden om vrede tot stof te vinden.
Het paradijs zal komen... na het laatste oordeel .’
Is het einde van het christendom in het Midden-Oosten nabij?
Het christendom staat op het punt om te verdwijnen uit de steden en dorpen in de regio, omdat het aantal christenen door de volkerenmoord dramatisch is gedaald en blijft afnemen, ondanks de overwinning op Islamitische Staat (IS). Vóór 2003 woonden er in Irak nog anderhalf miljoen christenen. Midden 2019 is dat aantal gedaald tot ruim beneden de 150.000 en misschien zelfs tot minder dan 120.000. De daling bedraagt dus binnen één generatie 90 procent. In Syrië is het aantal christenen sinds het begin van de burgeroorlog in 2011 met twee derde verminderd.
Als er nieuwe aanvallen tegen de gelovigen plaatsvinden die vergelijkbaar zijn met wat onder IS is gebeurd, dan kan dit ertoe leiden dat de Kerk tot verdwijnen gedoemd is. Wanneer de veiligheid echter wordt gegarandeerd, dan is de kans groot dat het christendom in Nineve en Erbil kan overleven.
Ben je bang om uit te komen voor je geloof omdat de omgeving spottend zou kunnen reageren? Wees gerust, een geloofwaardig getuigenis roept veeleer bewondering op dan spot.
Wees allereerst een voorbeeld van wat je gelooft. Laat door je omgang met mensen zien dat God van iedereen houdt, en in het bijzonder van mensen die in een zwakke positie staan.
Het geloof in een Bijbelse God uitleggen in de hedendaagse samenleving, is niet makkelijk. Onze cultuur stelt ratio en zelfbeschikking centraal, terwijl het eigene van het Bijbelse geloof nu juist is dat God het initiatief neemt.
Hij leidt ons weg uit al wat vanzelfsprekend is. Geloven is genade. Het is niet iedereen gegeven, maar het kan iedereen overkomen die zich ervoor openstelt.
Bid voor jezelf en voor de mensen om je heen, dat ze God (steeds beter) mogen leren kennen.
Is het niet typisch christelijk dat we het wezenlijk goede in mensen herkennen en tegelijk ook de wolf in onszelf ontwaren? Aan dat kwade in ons moeten we als het ware een hand geven, zoals Franciscus doet in het verhaal met de wolf van Gubbio: hij gaat het bloeddorstige beest opzoeken en sluit vrede met hem.
Huldebetoon van prins Charles voor kardinaal Newman
Prins Charles van Wales, die zondag pauselijk gezant was bij de heiligverklaring van kardinaal John Henry Newman, heeft een opmerkelijke bijdrage geschreven voor de weekendeditie van L’Osservatore Romano over de Engelse kardinaal die in 1890 overleed. Hij schrijft dat de heiligverklaring van de 19de-eeuwse anglicaanse priester en geleerde die zich op 44-jarige leeftijd bekeerde tot het katholicisme niet alleen een feest is voor de katholieken, maar ook voor alle mensen die de waarden die hem inspireerden delen.
Prins Charles beschrijft Newman als een grote Brit en een van de belangrijkste theologen van de 19de eeuw. De prins looft diens inspanningen voor de verzoening van geloof en rede, te midden van een omgeving die hem vijandig was. Ook voor onze tijd, waarin gelovigen zoals nooit eerder worden vervolgd omwille van hun geloof, blijft hij een belangrijke getuige. Tot slot looft Charles deze grote Brit, deze grote kerkman en, zoals we nu ook kunnen zeggen, deze grote heilige, om zijn bijdrage tot het overwinnen van de breuklijnen tussen de verschillende tradities.
Het is gedaan met al die ijdle dingen! De maan speelt op de zilvren avondfluit; hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit, een schooner stem kon in zijn ziele dringen.
Hij zal in d' afgrond van Gods liefde springen, trekt zijn verleden en zijn kleéren uit, en in een pij, met zijne ziel als luit, gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,
zingt voor den wolf, de vogels en de bloemen, kan al wat leeft zijn broers en zusters noemen, de Liefde zingt hem mager als een riet.
In zulke pure mensch wil God staan branden, boort hem Zijn vuur door voeten, hart en handen. Uit elke wonde juicht het zonnelied!
!!! De basiliekvan en te DADIZELE (B) heeft uw hulp nodig !!!
De basiliek heeft van Rome een relikwie gekregen van de H. Paus Johannes-Paulus II. We zijn druk op zoek naar giften om een mooi altaar te creëren zodat alle bedevaarders optimaal deze relikwie kunnen vereren. Wij kunnen dit niet zonder uw hulp! U kan uw financiële hulp storten op het rekeningnummer van de pastorale eenheid OLV Dadizele Slypskapelle Moorslede: BE53735051241953 Met vermelding van "Steun altaar Paus". Hartelijke dank voor uw steun. Samen kunnen we er iets moois van maken!
De rozenkrans,een herhalingsgebed, en juist daarin schuilt de kracht, door de herhaling kom je op adem, als individu, maar zeker als je samen bidt. En het gebed geeft verbondenheid met God en Maria in Jezus, maar ook met elkaar en met mensen die met jou verbonden zijn.
Met de rozenkrans kun je geen angsten en zorgen weg bidden, maar je kunt wel door te bidden er trachten doorheen te komen en op adem, als er teveel aan stress en druk op je ligt. In het rozenkransgebed sta je er niet alleen voor, je mag je gedragen weten door Jezus en Maria over de grenzen heen… ‘tot in het uur van onze dood’.
Lieve Vader in de hemel. Uw ogen gaan over de hele aarde en zien elke nood, elk verdriet en elke pijn. U ziet hen die zo eenzaam en alleen zijn, maar ook hen die zich zo voelen. U ziet, U voelt, U hoort … Vanavond wil ik bidden voor hen die deze nacht moeten werken. Voor hen voor wie deze nacht vol onrust zal zijn, zieken, stervenden en mensen die de slaap niet kunnen vatten, alle eenzame mensen, alle mensen in oorlog en alle mensen die op de vlucht zijn.
O, Vader en ik bid speciaal voor hen die zelf geen woorden meer hebben om te bidden, ontferm U over hen. Droog hun tranen en doe hen Uw liefdevolle nabijheid ervaren. Laat Uw liefde als een warme deken om hen heen zijn. Laat Uw vrede hen vullen met een rust die alles te boven gaat, waardoor zij in de bescherming van Uw aanwezigheid rustig kunnen slapen.
De maand oktober wordt van oudsher ook wel de Rozenkransmaand genoemd. In deze maand is er bijzondere devotie tot de H. Maagd Maria, de moeder van Jezus. De rozenkrans is een gebedssnoer. Tijdens het bidden worden de zogeheten Blijde, Droevige en Glorievolle Geheimen overwogen, een korte samenvatting van het levensverhaal van Jezus en Maria. Enkele jaren geleden zijn daar de Geheimen van het Licht aan toegevoegd.
Dank U, Vader van ons leven en ons zozeer toegewend dat U, eeuwig, hoog verheven, elk van ons bij name kent. Dank U, dank U, Heer der Heren, dat U onze Vader bent.
Dank U, Christus, met ons lijden en de dood zozeer begaan, dat U ons daarvan bevrijdde met een mensenlichaam aan. Dank U, dank U, Jezus Christus, broeder-God in ons bestaan.
Dank U Geest, voor alle gaven aan ons hart en ons verstand; die ons hoop geeft op de haven van ons ware vaderland. Dank U, dank U, Geest van liefde, voor het vuur dat in ons brandt.
Michel van der Plas (1927 – 2013) Uit: De kleine bundel, Gooi en Sticht, Hilversum 1981
Ik zal U maar God noemen. Ik weet ook geen andere naam. God dan! Ik ben zeer ver van de bloemen en zo dicht bij het raam. Ik kijk naar de sterren, waar kinderen U zien, maar mij zijt Gij ver en Gij luistert misschien. Ik erken het, ik ben maar een mens, bestemd voor de sprong ver over zijn grens.
God van mensen, van hen die gelovig zijn en van hen die zeggen nergens meer in te geloven, van hen die anderen nieuwe kansen geven, van hen die alleen maar aan zichzelf denken. God van alle mensen, U vraagt ons mee te werken aan een wereld waarin ieder mens kan leven in vrede en welvaart, dat we opbouwen en niet afbreken, dat we heel maken en niet vernielen, dat we vrede brengen en geen oorlog voeren. Onze gesloten grenzen, onze kortzichtigheid brengen we hier voor U. Maak ze tot een ruimte, eeuwig trouwe God. Heel onze zwakke onmacht, al wat ons verlamt, brengen we hier voor U. Maak het tot een sterkte, eeuwig trouwe God.
Wij hebben met elkaar gewandeld waar de dingen begonnen aan hun heerlijkheid: op de eerste dag van de stenen tijd, in de eerste tuin van de kale aarde.
En sindsdien, God, lijden wij aan elkander, roepen wij uit de diepten : Adam! Heer! tot Gij het zwaard wegneemt, de sterren weer laat dalen, en ik in uw mens verander.
Wij missen elkaar, wij kunnen niet slapen. Ik voel uw adem's nachts langs mijn verdriet; Gij hoort mijn pen krassen die U niet ziet.
Ik haat mijn appel ; Gij uw vlammend wapen. Wind, sterren en dromen, beken het maar: wij willen weer wandelen met elkaar
Er is iets in de dingen dat ontroert : Het is de schoonheid niet der bloemen, noch het glanzen van een blad, noch 't roepen van de roerdomp in de nacht. Het is daarin, maar ook daarachter en daarboven en daaronder, dieper in de grond, die warm en geurig is als versgebakken brood.
Het zijn de sappen die onzichtbaar blijven, diep in de wortels en het hart waarin het leven roert. Het zijn de klanken en geluiden die een kind kan horen als het zijn oor te luistren legt dicht aan de grond. Het is het trillen van de wingerdrank wanneer uw hand haar aanraakt, en het beven van de kever op het blad, dat groeit en zwelt. Het is het dons der distelbloemen en de pijn der wonden die uw vlees doorsplijt. Het zijn de tekenen van Gods aanwezigheid.
Pieter G. Buckinx (1903-1987)
Pieter Geert Buckinx (1903 - 1987) was een Vlaams dichter en schrijver.
Het is gedaan met al die ijdle dingen! De maan speelt op de zilvren avondfluit; hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit, een schooner stem kon in zijn ziele dringen.
Hij zal in d' afgrond van Gods liefde springen, trekt zijn verleden en zijn kleéren uit, en in een pij, met zijne ziel als luit, gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,
zingt voor den wolf, de vogels en de bloemen, kan al wat leeft zijn broers en zusters noemen, de Liefde zingt hem mager als een riet.
In zulke pure mensch wil God staan branden, boort hem Zijn vuur door voeten, hart en handen. Uit elke wonde juicht het zonnelied!
Onze Vader die in de hemel zijt geef mij een plek op aarde waarvan de naam mij heilig is een koninkrijk dat mijn huis is een plek die mijn spelend kind ruimte wil geven waar dan ook Geef mij een plek waar het koren groeit voor mijn brood waar de wind in de bomen en het vuur in huis vergeving van alle schuld is zoals ook ik vergiffenis ben voor dat stukje aarde dat zonder mij braak zou liggen een plek die mij niet in beproeving leidt die mij verlost van angst.
Het feest van de kruisverheffing ontstond in Jeruzalem in de 4e eeuw. Op 14 september werd daar de reliek van het teruggevonden kruis ter verering aan de pelgrims getoond. Dit feest verspreidde zich later over de hele christenheid. Zo is het ook voor ons een gelegenheid om eens iets meer stil te staan bij het kruismysterie: Jezus die gestorven is opdat wij zouden leven. Het kruis is voor ons het teken geworden van Jezus’ overwinning op de dood. Sinds Jezus’ dood op het kruis en zijn verrijzenis weten wij dat God sterker is dan dood en kwaad. Het kruisteken is een van de eerste symbolen die we als kind hebben geleerd en het is ook het laatste teken waarmee de mensen ons zullen groeten als we gestorven zijn. In de oudheid was het kruis een teken van schande en dood. Voor ons is het kruis, sinds de dood van Jezus, een teken van hoop, van verrijzenis en eeuwig leven. Want niet de dood heeft het laatste woord, maar de liefde die alles overwon op het kruis.
Zondag 15 september om 19.30 u. in de Basiliek: 'Lisa gelooft'
Een concert van Lisa del Bo ter ere van Maria.
Met de concertreeks ‘Lisa gelooft’ ziet Lisa een langgekoesterde droom in vervulling gaan waarbij ze zich vol overgave toe legt op een uniek zijproject in haar carrière. Lisa die nooit onder stoelen of banken gestoken heeft dat ze gelovig is zingt in een intimistische setting een selectie van de mooiste religieuze liedjes. Ze brengt klassiekers zoals ‘Onze Vader’ en ‘Ave Maria’, maar ook originele en hedendaagse songs in een mooie, Nederlandstalige bewerking. Door middel van de teksten en de verhalen die Lisa vertelt tussen de liedjes wil zij de boodschap van vertrouwen, verdraagzaamheid, hoop en liefde voor elkaar uitdragen. Het hele concert ademt een warme en authentieke sfeer uit. Het is ingetogen maar tegelijk erg krachtig. Bij het project ‘Lisa gelooft’ hoort ook een gelijknamig album waarop alle 14 liedjes staan die ze ook tijdens het concert brengt. Puurheid wordt gekoppeld aan schoonheid en de songs zijn stuk voor stuk pareltjes die het verdienen om ontdekt te worden.
Naar aanleiding van Maria-Geboorte (8 september) wordt de legendarische bedevaart nog altijd her en der georganiseerd.
Dadizele (Moorsele), Hollebeke (Ieper), Linselles (in Frans-Vlaanderen): drie plaatsen op telkens 15 kilometer van elkaar, met alle drie een opmerkelijk gebedshuis dat is toegewijd aan Maria. Het zijn ook de drie stopplaatsen van de zogenaamde ‘Bedevaart van de 3 Maria’s’, die half september op verschillende plaatsen wordt georganiseerd
.
Ooit was het een voettocht die 's avonds laat begon in de kerk van Hollebeke. Van daar ging de nachtelijke tocht naar Dadizele, om tegen de morgen te eindigen bij het miraculeuze Mariabeeld in Linselles, in Frans-Vlaanderen. De bedevaart bestaat nog steeds, maar gebeurt nu overdag en met de bus of wagen.
NOVEEN T.E.V. OLV VAN DADIZELE – 8 TOT 16 SEPTEMBER 2019
ENKELE HOOGTEPUNTEN in de noveen: (8-16 september 2019)
-Woensdag 11 september: om 17 u. KINDERZEGENING door Mgr. Lode Aerts, bisschop van Brugge.
-Zondag 15 september: om 19.30 u. LISA GELOOFT een concert van Lisa Del Bo, ter ere van Maria. -Woensdag 18 september: om 13.30 u. Bedevaart naar de 3 Maria’s (Dadizele-Hollebeke-Linselles) vanuit Dadizele.
VERDER OOK: OP ZATERDAG: eucharistieviering om 7.30 u., 9 u., om 16 u. en om 18 u. in de basiliek.
OP ZONDAG: eucharistieviering om 6 u., 7 u., 8 u., 9 u., 10 u., 11 u., 16 u. en om 18 u. om 15 u. Mariale gebedsviering in de basiliek.
ELKE WEEKDAG: eucharistieviering om 7.30 u., 9 u. en om 18.30 u. in de basiliek, om 16 u. in de rosariumkapel. Mariale gebedsviering om 15 u. in de kapel van het rosarium.
Op vrijdag 4 oktober luiden de kerkklokken wereldwijd voor 800 jaar interreligieuze dialoog.
Op vrijdag 4 oktober roept de franciscaanse familie in Vlaanderen met de steun van de Bisschoppenconferentie van België en de Moslimexecutieve alle mensen van goede wil wereldwijd op een teken van vrede te geven. Om 14 uur, bij het begin van het islamitisch vrijdaggebed, zullen op al meer dan 300 plekken in binnen- en buitenland de kerkklokken luiden als een oproep tot verzoening en verbroedering. De bisschoppen steunen de campagne door in alle kathedralen van ons land om 14 uur de klokken te laten luiden. Al meer dan 300 kerken, parochies, scholen … in 16 verschillende landen tekenden in op het initiatief via de website. In de deelnemende moskeeën zullen imams in hun vrijdagpreek naar de ontmoeting verwijzen.
Soms zoek ik naar een antwoord op mijn vragen in de stilte die ik in mij voel. Bewust of onbewust vul ik mijn levensdagen, maar dient m’n leven ook een ‘hoger’ doel? Is er iets of iemand die mij helpt en bij wil staan? Is er een ‘Levensbron’ die weet wat in mij omgaat en die met mij mee wil gaan? Want… er is iets van een ‘weten’ dat werkzaam is in mij. Stil, zo ‘stil aanwezig’.
Wanneer Gij komt, 't kan heden zijn, 't kan etenstijd met allen zijn, 't beloofde land, 't verwacht festijn, 't kan vreugde zijn of aardse pijn.
Wanneer Gij komt, 't kan morgen zijn, 't kan dageraad of avond zijn, de goede Herder kan het zijn, de Man met balsem, brood en wijn.
Wanneer Gij komt, 't kan middag zijn, door 't kruispunt loopt de dwarse lijn, met vuur gezuiverd staan wij rein, 't kan 't heerlijk uur der liefde zijn.
Wanneer Gij komt, nacht kan het zijn, 't kan donkerheid vol tranen zijn, of, vallen wij uit 't ijdel schrijn, 't kan 't laatste woord voor 't sterven zijn.
Wanneer Gij komt, 't kan eeuwig zijn, Uw lichaam kan zo glanzend zijn, 't kan Pasen in de bloesems zijn, Gij kunt voorgoed gekomen zijn.
Schrijver Koen Peeters (van onder meer De mensengenezer), vertelde in 2017 in het radioprogramma Touché hoe Helder Camara meermaals kwam logeren bij zijn vader Renaat Peeters, toen voorzitter van een internationale katholieke jongerenorganisatie. ‘Hij deed de sloefen aan van mijn moeder, omdat hij ook klein was, en nam mij op zijn schoot. Hij had een groot gouden kruis aan en ik trok dat kruis kapot.
Mijn vader was heel beschaamd. Hij heeft dat dan laten maken bij de lokale horlogemaker. Waarop Hélder Camara zei: Weet je, René, waarvoor dient dat eigenlijk? Ik ga stoppen met dat gouden kruis. Want dat klopt niet, tegelijk bezig zijn met de arme boeren. En hij verving dat door een houten kruis, eerst zelfs nog een houten kruis waar mijn moeder een vijs ingedraaid had.’
Dank U, Vader van ons leven en ons zozeer toegewend dat U, eeuwig, hoog verheven, elk van ons bij name kent. Dank U, dank U, Heer der Heren, dat U onze Vader bent.
Dank U, Christus, met ons lijden en de dood zozeer begaan, dat U ons daarvan bevrijdde met een mensenlichaam aan. Dank U, dank U, Jezus Christus, broeder-God in ons bestaan.
Dank U Geest, voor alle gaven aan ons hart en ons verstand; die ons hoop geeft op de haven van ons ware vaderland. Dank U, dank U, Geest van liefde, voor het vuur dat in ons brandt.
Michel van der Plas (1927 – 2013) Uit: De kleine bundel, Gooi en Sticht, Hilversum 1981
Het was de hovenier, die in het vroege licht de ranken heeft gericht, diep in elkaar verward, vervreemdend van het hart, de wortelstok.
Geen zag wat zich voltrok in het zeer vroege licht. Hij raakte hen slechts aan: zij zijn vaneengegaan, ontbonden ontwonden
Het was de hovenier. Verwonderd, in vroeg licht, gescheiden ongescheiden de door zijn hand geleide hartranken — Aan ons beiden hebt gij het, God, verricht.
Onlangs was ik tijdens mijn vakantie een dag in Lourdes. Ik vind het een ongelooflijk fascinerende en inspirerende plek. Ik stond daar in een lange rij aan te schuiven om aan de heilige grot te geraken en bevond me ongemerkt tussen een rij oude, zieke en kreupele mensen die daar naartoe werden gevoerd in oude karretjes.
Bij de aanblik van al deze miserie werd het mij te machtig en brak ik in snikken uit.
Deze tranen waren echter ook voor mezelf bestemd omdat ik al deze mensen benijdde om hun geloof, een geloof dat ik goeddeels verloren heb. Ik weende omdat ik mezelf een 'kreupele' voelde, gezond van lichaam maar verarmd van geest omdat ik niet meer dat vurige geloof van al die mensen kon voelen.
Leven is als ’t kauwen van een boterham: heel rustig de tijd verbijten en vermalen tot ons eigen menselijk bestaan.
Leven is: als samen eten van hetzelfde brood, zonder spreken weten wat de ander proeft en voelt, is samen door het leven gaan.
Leven is de boterham verdelen, is aan de ander geven waar je zelf naar vraagt… Het is onze tijd en ons bestaan verkruimelen: het ‘ik’ moet ‘in gemeenschap’ ondergaan.
Leven is nog niet begrijpend eten van het brood dat Hij ons heeft gegeven, Hij die eeuwig is. Eten en ook weten dat Hij in ons blijft leven, ook als de laatste zon in ’t donker van de nacht verdwenen is.
In 1870 werd de Heilige Jozef uitgeroepen tot beschermer van de Kerk, Gods grote familie, omdat Jozef zijn gezin als een rechtschapen man en trouwe huisvader in bescherming nam. Niet alleen nam hij de moeder van Jezus tot vrouw, maar ook had hij het Kind Jezus gered van de dood toen koning Herodes alle kleine jongetjes wilde doden.
Naast Jezus en Maria is ook Jozef onze verering meer dan waardig.
Don Bosco was een dromer en uit zijn droom ontstond een wereldwijde beweging. En zijn droom leeft voort tot op vandaag, bijna 205 jaar na zijn geboorte.
Zijn charisma inspireert ons om Gods liefde op een unieke manier naar de jongeren te brengen, vooral naar jongeren die in de samenleving weinig kansen krijgen.
Communiceert God met ons via onze dromen? Don Bosco dacht van wel: hem werd het plan van God voor zijn leven getoond in een droom toen hij pas negen jaar oud was. Een levendige droom die hij zijn hele leven heeft waargemaakt.
Dromen die je diepe mens-zijn raken, kunnen jouw verdere levensweg richting geven, kunnen je leiden en verregaand inspireren!
Deze dromen wekken onze creativiteit en zetten ons in beweging om stappen voorwaarts te zetten! God geeft ons als het ware het vermogen om de overtuigingen uit onze dromen waar te maken in woord en daad!
Dromen liggen aan de bron van creativiteit, leven en beleven! Sommige dromen kunnen we niet waarmaken en laten ons achter met een gevoel van mislukken ...
Hierbij leert Don Bosco ons niet vlug de moed op te geven, maar te blijven vechten voor onze levensdroom!
Don Bosco richtte zich op deze momenten van onmacht en twijfel tot God. Hij bad om kracht en hulp om zijn dromen toch verder te kunnen waarmaken!
De dromen van Don Bosco vormden levenslang zijn spirit en drijfveer om te blijven kiezen voor de weg van geloof in de kleine kwetsbare mens en in God.
Jullie zijn al rein door alles wat ik tegen jullie gezegd heb. Blijf in mij, dan blijf ik in jullie. Een rank die niet aan de wijnstok blijft, kan uit zichzelf geen vrucht dragen. Zo kunnen jullie geen vrucht dragen als jullie niet in mij blijven. Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niets doen.
Maria-tenhemelopneming is het feest van alle christenen. Net als Maria dragen ze Jezus, die Gods liefde is. En die liefde is sterker dan de dood. Een leven rond Jezus gaat niet verloren.
Maximiliaan Maria Kolbe, oorspronkelijke naam: Rajmund Kolbe (Zduńska Wola, 8 januari 1894 - Auschwitz, 14 augustus 1941) was een Pools franciscaans conventueel, katholiek priester en martelaar die vanwege journalistieke verzetsactiviteiten gevangen werd gezet in het naziconcentratiekamp Auschwitz I.
Op 17 februari 1941 werd Kolbe door de Gestapo ingerekend en naar Warschau overgebracht. Vanaf mei 1941 zat Kolbe in het naziconcentratiekamp Auschwitz I. Na een vermeende ontsnappingspoging van een gevangene uit de barak van Kolbe werden tien mannen veroordeeld tot de hongerdood in een bunker. Kolbe bood zich aan als plaatsvervanger voor een vader van twee kinderen, genaamd Franz Gajowiczek. Het tiental werd op 31 juli 1941 ingesloten. Toen op 14 augustus nog steeds vier mannen, onder wie Kolbe, in leven waren, kregen zij een dodelijke injectie met fenol.
Paus Paulus VI verklaarde Maximiliaan Maria Kolbe op 17 oktober 1971 zalig. Op 10 oktober 1982 verklaarde paus Johannes Paulus II hem tot martelaar en werd hij heilig verklaard. Franz Gajowiczek overleefde uiteindelijk de oorlog en was tijdens de heiligverklaring aanwezig in Rome. Kolbe geldt als beschermheilige tegen drugsverslaving en is patroon van de journalistiek en de mobiele telefonie. Zijn gedachtenis wordt gevierd op 14 augustus.
Paus Pius XII benoemde in 1958 Clara van Assisi tot patroonheilige van de televisie omwille van een visioen op kerstavond.
In 1958, toen televisie aan zijn opmars als massamedium begon, werd de Heilige Clara van Assisi aangesteld als patroonheilige. De keuze voor de 13de-eeuwse heilige die de orde van de clarissen stichtte en voor een leven van armoede koos, was niet zo vreemd als je zou denken.
De reden was dat Clara tijdens haar leven een ‘tv-ervaring’ beleefde, al drukt het Duitse woord ‘Fernsehen’ het misschien nog beter uit.
Volgens de legende was Clara op het eind van haar leven te ziek om de kerstmis bij te wonen, maar zorgde de Heilige Geest ervoor dat beelden van de misviering in haar kamer werden geprojecteerd, zodat ze vanuit haar ziekbed toch kon meevolgen.
Om dezelfde reden wordt de voorspraak van de Heilige Clara van Assisi (feestdag: 11 augustus) ook ingeroepen tegen oogkwalen.
Velen zijn geschokt door de twee brandweermannen in Beringen die omkwamen. Diep respect voor wat onze brandweer telkens doet. Het is goed om dat eens te zeggen.
Moge de H.Barbara, hun patroonheilige, voor hen bidden.
Liefde is niet betaalbaar, geluk soms onbereikbaar. Vriendschap zo kostbaar..echter een ding hebben ze gemeen, in moeilijke tijden houden ze je op de been.....Bergtoppen en/of valleien, met de Allerhoogste als onze Leidsman, zijn wij meer dan overwinnaar....
God, Uw hand nodigt mij uit: Kom! Uw hand laat mij merken: wees niet bang! Uw hand schenkt de zekerheid: ik hou van jou! In uw hand ben ik geborgen en bewaard voor altijd. En mocht ik toch in een afgrond storten ik weet, op de bodem van die afgrond wacht uw hand op mij, uw goede, alles behoedende hand. Aan uw liefhebbende hand kan niemand mij ontrukken.
God, in uw hand leg ik alles. Uw hand laat mij niet los. Dank U goede tedere hand. Dank U
God, ik zoek een hand die me vasthoudt en moed geeft, die mij rustig maakt en beschermt. Ik tast naar een hand die mij leidt en voert, die mij heelt en redt. Ik heb een hand nodig, die sterk is en die mij draagt, die mij vastpakt, mij niet meer loslaat. Ik zou zo graag een hand hebben, die het goed met mij voorheeft, die zacht op mij wordt gelegd. Ik verlang naar een hand waaraan ik me -onvoorwaardelijk- kan toevertrouwen, die trouw is, die mij liefheeft.
schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en lof verdient
MARTA WERD HELEMAAL IN BESLAG GENOMEN DOOR HAAR GASTEN (LUCAS 10, 38-42)
Nogal wiedes als je onverwacht zo’n dertien man over de vloer krijgt. En dat die zus zomaar aan Jezus’ voeten zit zonder een poot uit te steken, zou mij ook op mijn zenuwen werken!
Heer, ik ben als Marta. Maar wat wil je? Ik voel me overvraagd door de zorg voor mijn kinderen en kleinkinderen, het huis dat op orde moet en het eten dat elke dag klaargemaakt moet worden. En toch zegt U dat Maria het beste deel heeft gekozen. Komt U ook eens bij mij op bezoek? Dan wil ik graag Maria zijn.
ISRAËL, HOOP OP DE HEER! (PSALM 130)
Het komt er uiteindelijk op aan dat wij zowel Maria als Marta moeten zijn. Van allebei moeten wij iets hebben. Maar de gelovige mens is eerst een Maria en van daaruit een Marta. Als wij bidden, ons bezinnen, groeit ons geloof. Als ons geloof groeit, groeit onze liefde. En als onze liefde groeit, zullen wij steeds meer dienstbaar zijn aan onze medemensen, zullen wij steeds meer belangeloos naaste willen zijn van al de mensen, die God onze levensweg laat kruisen.
'Heer blijf bij ons, de zon gaat onder.' Wij boden dan het avondbrood den vreemden man, die langs de baan met ons was meegegaan. En wijl hij, 't zegenend de oogen sloot, gebeurde het: Zijn aangezicht verklaarde in een hemelsch licht, waarin hij plotseling verdween Dit was het wonder. Wij stonden weer alleen, doch vouwden blij onz' handen. Het was alsof Hij door ons heen verdween en t licht in ons is blijven branden. Blijf zoo in ons, o Heer, de zon gaat onder!
Er is iets in de dingen dat ontroert : Het is de schoonheid niet der bloemen, noch het glanzen van een blad, noch 't roepen van de roerdomp in de nacht. Het is daarin, maar ook daarachter en daarboven en daaronder, dieper in de grond, die warm en geurig is als versgebakken brood.
Het zijn de sappen die onzichtbaar blijven, diep in de wortels en het hart waarin het leven roert. Het zijn de klanken en geluiden die een kind kan horen als het zijn oor te luistren legt dicht aan de grond. Het is het trillen van de wingerdrank wanneer uw hand haar aanraakt, en het beven van de kever op het blad, dat groeit en zwelt. Het is het dons der distelbloemen en de pijn der wonden die uw vlees doorsplijt. Het zijn de tekenen van Gods aanwezigheid.
Dank U, Vader van ons leven en ons zozeer toegewend dat U, eeuwig, hoog verheven, elk van ons bij name kent. Dank U, dank U, Heer der Heren, dat U onze Vader bent.
Dank U, Christus, met ons lijden en de dood zozeer begaan, dat U ons daarvan bevrijdde met een mensenlichaam aan. Dank U, dank U, Jezus Christus, broeder-God in ons bestaan.
Dank U Geest, voor alle gaven aan ons hart en ons verstand; die ons hoop geeft op de haven van ons ware vaderland. Dank U, dank U, Geest van liefde, voor het vuur dat in ons brandt.
U, God, loven wij. U, Heer, prijzen wij. U, eeuwige Vader, eert heel de aarde. Tot U roepen alle engelen, tot U de hemelen en alle machten. Tot U roepen Cherubijnen en Serafijnen, die zonder ophouden zingen: Heilig, heilig, heilig de Heer, de God der hemelse machten. Vol zijn hemel en aarde van uw grote heerlijkheid. U looft het roemvol koor der apostelen, U het lofwaardig getal der profeten. U looft de blanke stoet der martelaren, U prijst de heilige kerk over heel de aarde: U, Vader, onmetelijk in majesteit U, eniggeboren Zoon, waarachtig en hoog verheven, U, Heilige Geest, de Vertrooster. Gij, Christus, Koning der glorie, Gij zijt de eeuwige Zoon van de Vader. Gij, die om de mens verlossing te brengen, geen vrees hebt gehad voor de schoot van de Maagd. Gij, die de prikkel van de dood hebt overwonnen en voor de gelovigen het hemels Rijk hebt geopend. Gij zit aan Gods rechterhand in de glorie van de Vader, Gij zult als rechter komen, zoals wij geloven. U dan smeken wij: kom uw dienaars te hulp, die Gij door uw kostbaar bloed hebt gered. Laat ons geteld worden onder uw heiligen in de eeuwige heerlijkheid. Red, Heer, uw volk en zegen uw erfdeel, hoed hen en draag hen voor immer. U willen wij prijzen, iedere dag, uw Naam verheerlijken voor altijd. Wees genadig, Heer, spaar ons deze dag voor de zonde. Ontferm U over ons, Heer, ontferm U over ons. Laat uw barmhartigheid neerdalen over ons, zoals ons vertrouwen uitgaat naar U. Op U, Heer, is onze hoop gevestigd,beschaam ons niet in eeuwigheid.
"Kom, we zijn weg", zei Jezus. En Hij voer met zijn leerlingen het meer over naar een eenzame plek om daar alleen te zijn en wat uit te rusten...
Jezus' voorstel om vakantie te nemen is heel bescheiden. Alsof Hij wilde zeggen: verwacht daar ook niet alles van. Vakantie is geen wonderrecept dat plotseling alles herstelt en alles geneest. Vakantie is maar een koffer, alles hangt af van: wat stop je erin?
"Kom, we zijn weg!' De zorgen, de drukte en de eentonigheid van het alledaagse werk achter je laten. Een andere plek opzoeken: vertrouwd of onbekend, maar altijd verfrissend splinternieuw. Geen mierenhoop van mensen waar iedereen weer niemand is.
Een plek waar je de ander van ver ziet aankomen, waar je alleen bent en ruimte vindt om er voor elkaar te zijn in een verhaal zonder woorden.
"Kom, we zijn weg", zegt Jezus, "vakantie is een tijd om ook eens dicht bij Mij te zijn."
Het licht komt voor de dag en tikt bescheiden aan mijn ogen met de vraag of het binnen mag komen en ik het begroeten wil. Ik groet je, licht, verdrijf het donker van de avond, het donker van verdriet en lijden Ik groet je, vriendelijk licht, die mij doet zien en opwekt. Ik groet jou die ontdekt en het verborgene aan het licht brengt. Doe mij gezichten zien in wie het Gelaat oplicht van Hem die hét Licht is.
Kinderen, we moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden. Dan weten we dat we voortkomen uit de waarheid en kunnen we met een gerust hart voor God staan. En zelfs als ons hart ons aanklaagt: God is groter dan ons hart, hij weet alles.
Bewaar ons dag aan dag In uw trouw, en leer ons trouw te zijn aan U, uw schepping en aan elkaar, zeker we nu op reis gaan. Wil de macht van markt en Mammon breken als in de dagen van weleer toen U zich openbaarde in uw Zoon.
TOEN IK IN INDIA VERBLEEF WERD IK ELKE DAG GETROFFEN TOEN IK DE MIS BIJWOONDE, EN NIET NAAST DEZE VOORGROND KON KIJKEN. MEN HAD DE JEZUSFIGUUR AANGEPAST AAN DE BEVOLKING IN VARANASI.
EEN JEZUS DIE IN LOTUSHOUDING ZIT MET DE TYPISCHE SARI. GELUKKIG HEB IK ER OOK NOG FOTO'S VAN.
En nog zo veel meer; daarom zeg ik steeds weer: DANK U HEER, voor het leven dat u me gaf, voor de vrijheid om ermee om te gaan, de keuzes liggen bij mij, het einddoel bij U.
Eens kwam de rabbijn van Krakau de kamer in waar zijn zoon in diep gebed verzonken was. In de hoek stond een wieg met een huilend kind. De rabbijn vroeg zijn zoon: “Hoor je niet dat dat kind ligt te huilen?” De zoon zei: “Vader, ik was in God verzonken.” Toen zei de rabbijn: “Wie in God verzonken is, ziet zelfs de vlieg die op de muur kruipt.”
De Japanse openbare tv-zender NHK heeft meer details bekendgemaakt over het bezoek van paus Franciscus aan Japan, al is het programma nog niet officieel bevestigd door het Vaticaan. Volgens NHK omroep komt de paus op 23 november aan op de luchthaven van Tokio. Een dag later zou hij zowel Hiroshima als Nagasaki bezoeken, de twee steden die in 1945 door Amerikaanse atoombommen werden getroffen. In Nagasaki zou hij zowel het vredesmonument als de kathedraal, die na de atoomaanval werd herbouwd, bezoeken. NHK verwacht dat de paus in beide steden een krachtige oproep zal houden voor vrede en nucleaire ontwapening. Op 25 november is er ook een bezoek gepland aan keizer Naruhito en premier Shinzo Abe. Diezelfde dag draagt hij een eucharistieviering op in het Tokyo Dome, een stadion met 55.000 zitplaatsen.
God, die Liefde is, in het hart van ieder mens hebt U uw Liefde gelegd, in het leven van Jezus hebt U uw Liefde zichtbaar gemaakt. Beziel ons tot het doorgeven van uw Liefde in onze tijd.
Heilig Hart van Jezus, voor ons ben U het Symbool van Liefde, wij erkennen hierin een uitnodiging om uw Liefde met velen te delen. Maak ons tot mensen naar uw Hart, die een hart hebben voor ieder mens. Wees voor ons de bron van deelbare liefde voor elkaar. Met Uw liefde willen wij naar medemensen gaan. Met Uw liefde willen wij aandacht hebben voor allen langs onze weg, met Uw liefde willen wij handen reiken aan mensen in nood, met Uw liefde willen wij vreugde delen met velen. Amen.
Vorige week heeft het dictatoriale regime in Eritrea meer dan twintig katholieke gezondheidscentra gesloten.
Afgelopen week hebben de Eritrese autoriteiten alle gezondheidscentra verbonden aan kerken of kloosters van de katholieke minderheid in het land ontmanteld. Die instellingen zijn nochtans populair bij de lokale bevolking, omdat de diensten er merkelijk beter zijn dan de zorgen in de overheidsinstellingen. In die gezondheidscentra kwamen zowat veertigduizend patiënten per jaar over de vloer. Zuurstofmaskers afgerukt
De ontmanteling van deze gezondheidscentra zou volgens ooggetuigen – allemaal anoniem natuurlijk, want de repressie in Eritrea is meedogenloos – niet bepaald zachtaardig zijn verlopen. De ordediensten zouden naar verluidt zuurstofmaskers van gezichten hebben afgetrokken en baxters hebben afgeschakeld, alvorens de patiënten zonder boe noch ba op straat te hebben gezet.
De centra worden nu bewaakt door militairen om te verhinderen dat er nog iemand wordt verzorgd.
‘De Moerbeitoppen ruisten;’ God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; Hij wist wat ik behoefde, En sprak tot mij; Sprak tot mij in de stilte, De stille nacht; Gedachten, die mij kwelden, Vervolgden en ontstelden, Verdreef hij zacht.
Hij liet zijn vrede dalen Op ziel en zin; ‘k Voelde zijn vaderarmen Mij koestren en beschermen, En sluimerde in.
De morgen, die mij wekte Begroette ik blij. Ik had zo zacht geslapen En Gij, mijn Schild en Wapen, Waart nog nabij.
Hij zal ‘Johannes’ heten. Dat betekent: “God is genadig”. Wat zal er van dit kind worden? Wordt hij de beloofde Messias, of is hij de reïncarnatie van de profeet Elia? Is hij het licht dat de diepste duisternis verlicht?
Neen, hij is de vinger die wijst naar wie na hem komt. Hij effent de weg voor Hem, die komen zal. Hij is de wegbereider, de voorloper, de roepende in de woestijn. Hij is niet het licht, wel de lamp die brandt tot de dag aanbreekt.
Ook u en ik zijn geroepen om ‘Johannes’-en te zijn: mensen die de ster aanwijzen, de Ster die ‘Jezus’ heet. Mensen die de weg banen naar Jezus – want Hij is de Weg. Mensen die de waarheid aankondigen, de waarheid die ‘Jezus’ is. Mensen die, in Jezus’ naam, tot leven wekken wat ten dode is.
Wij zijn niet het licht, we zijn er de getuigen van, dienaars, om de liefde van God.
Je kunt Mij ontmoeten -zegt God- in elke mens met wie je samenleeft en met wie je het brood van het leven en de wijn van de vreugde deelt. Je kunt Mij ontmoeten in mensen die zichzelf geven als gebroken brood, omdat Iemand hen dat ooit heeft voorgedaan en hen gevraagd heeft dat ze dat zouden blijven doen. Je kunt Mij ontmoeten in mensen die je weer in jezelf doen geloven, omdat ze geloven in Mij. Je kunt Mij ontmoeten-zegt God! Maar verlang je dat ook?
Hemelse Vader, vandaag wil ik U danken, zomaar danken omdat U er bent. Ben ik moe en uitgeput, dan geeft U nieuwe kracht. Ben ik soms hard en koud, dan bent U dooi en warmte. Ben ik angstig en vol twijfel, dan bent U zekerheid. Ben ik eenzaam of verlaten dan bent U voor mij een thuis. Mijn vreugde en blijdschap kan ik met U delen. Mijn dromen en verlangens blijven bij U steeds levend. Loop ik op drijfzand: U bent mijn vaste grond. Sluit ik mij op: U gooit de ramen open. Vlucht ik soms weg: U holt mij achterna. Blijf ik koppig staan: U trekt me vooruit. Mijn spanning, afkeer en berouw kan ik bij U ontladen. Is alles donker om mij heen, dan bent U licht en hoop. Ik dank U omdat U er bent.
Ik wens iedereen nog een prachtige zondag onder Gods zegen!
'Triniteit'…'heilige drievuldigheid' …'drie-eenheid', het blijft moeilijk om over God iets te zeggen… “Is het goed dat een mens alleen blijft”?, vroeg een leerling aan zijn Rabbi. De Rabbi antwoordde dat iedere mens drie stoelen nodig heeft: - een stoel om op te gaan zitten als hij alleen met zichzelf wil zijn; want wie niet meer alleen kan zijn weet op de duur niet meer wie hij is. - een tweede stoel om met zijn tweeën te kunnen zijn, want zonder een vriend, zonder te kunnen beminnen en zich te laten beminnen, kan een mens niet leven - een derde stoel heeft de mens nodig om die kleine kring van het zelf en van de twee-eenheid open te breken en gemeenschap te vormen..
Als de Schrift zegt dat God de mens schiep naar Zijn beeld en gelijkenis, dan bieden de zojuist geschetste menselijke verhoudingen een getrouw beeld van God. God als oorsprong van alle leven; als metgezel in Jezus van Nazareth en als inspirerende kracht in ieder van ons, zo kunnen wij ook vandaag onze God ervaren en Hem vervolgens belijden als onze Drie-ene God. (Joh 16,12-15)
De avond brengt een stuk eenzaamheid Heer, maar ook rust om even stil bij U te verwijlen. Waar hebben wij U vandaag ontmoet? Hoe was U ons weer zegenend nabij? Waar liepen wij U voorbij? Wanneer hebt U ons hart beroerd? In wie hebben wij U herkend? Hebben wij voldoende aandacht gehad voor onze medemensen? Hebben wij - al is het maar even – aan U gedacht? Blijf zegenend bij al uw mensen, deze nacht en de dagen die komen.
Slaap allen straks in Gods vrede en geniet morgen weer van een nieuwe zegenrijke dag!
Een week na Pinksteren volgt het Hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid. De Russische monnik Andrej Roebljov gaf de betekenis raak weer in deze icoon.
od de Vader is de gans Andere die tegenover ons is. God de Zoon is het mensgeworden Woord die voor ons komt. God de Geest is Gods liefde en kracht die in ons is en in de wereld.
Misschien klinkt deze zondag het mooie welkomstwoord in de eucharistie, dat we danken aan Paulus, heel nieuw in de oren:
De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God, en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen.
Wanneer Gij komt, 't kan heden zijn, 't kan etenstijd met allen zijn, 't beloofde land, 't verwacht festijn, 't kan vreugde zijn of aardse pijn.
Wanneer Gij komt, 't kan morgen zijn, 't kan dageraad of avond zijn, de goede Herder kan het zijn, de Man met balsem, brood en wijn.
Wanneer Gij komt, 't kan middag zijn, door 't kruispunt loopt de dwarse lijn, met vuur gezuiverd staan wij rein, 't kan 't heerlijk uur der liefde zijn.
Wanneer Gij komt, nacht kan het zijn, 't kan donkerheid vol tranen zijn, of, vallen wij uit 't ijdel schrijn, 't kan 't laatste woord voor 't sterven zijn.
Wanneer Gij komt, 't kan eeuwig zijn, Uw lichaam kan zo glanzend zijn, 't kan Pasen in de bloesems zijn, Gij kunt voorgoed gekomen zijn.
In het bekende lied “Kom, Schepper Geest” bidden we “Gij schenkt Uw gaven zevenvoud”. Wat zijn die gaven van de Heilige Geest ? In de liturgie van het Vormsel wordt er bijzonder om gebeden. De bisschop of zijn vertegenwoordiger bidt daar: “Wij bidden U: zend over hen de heilige Geest, de Trooster, schenk hun de geest van wijsheid en verstand, de geest van inzicht en sterkte, de geest van kennis, van ontzag en liefde voor uw naam. Door Christus onze Heer.”
Die gaven van de Heilige Geest is niet zomaar iets wat uitgevonden is maar vinden we in de profeest Jesaja, waar we lezen: “De geest van de Heer zal op hem rusten, de geest van wijsheid en verstand, de geest van raad en heldenmoed, de geest van liefde en vreze des Heren, en deze vreze des Heren zal hij uitstralen.” (Jesaja 11, 2-3)
Die gaven helpen ons om ten volle werktuig van God in deze wereld te zijn. De Catechismus van de Katholieke Kerk zegt ons over die zeven gaven: “In hun volheid behoren ze toe aan Christus, de Zoon van David. Ze voltooien de deugden van hen die ze ontvangen en brengen die tot volmaaktheid. Ze maken de gelovigen volgzaam om onverwijld te gehoorzamen aan de goddelijke ingevingen” (CKK 1831)
In de video, die met de mobiele telefoon van aartsbisschop Welby werd opgenomen, vraagt Franciscus dat de Heilige Geest op Pinksteren tot de gelovigen komt en hun hart zou openen. Harten van mensen lopen altijd het gevaar te krimpen en te verharden. Dit innerlijke isolement kan niet door mensen maar alleen door de Heilige Geest worden verbroken.
Justin Welby, het hoofd van meer dan 70 miljoen anglicanen wereldwijd, spreekt in een korte inleiding zijn dank uit aan de paus. Hij beschrijft Franciscus daarin als een buitengewone persoonlijkheid en bestempelt zijn korte boodschap als inspirerend.
Het gebeurt dat wanneer je aan mensen vraagt: ken jij nog die of die persoon uit het verre verleden? Dat je als antwoord krijgt: neen, wie is dat? Omdat, men over die persoon niet meer praat, verdwijnt hij in de duisternis.
Zo is dat ook met Jezus; zo is dat ook met ons geloof, Zijn woord. Als christenen moeten wij er dus over praten, er over getuigen, zodat het leeft. Zodat mensen het blijven kennen en koesteren. Want Jezus is licht!
Vergeet niet: ongekend is onbemind! Allen zijn we geroepen om apostel te zijn.
Te ROESELARE is de stad al decennia toegewiijd aan het Heilig Hart van Jezus. Een naam die destijds veel werd gebruikt voor scholen, kerken en ziekenhuizen.
In de Sint-Michielskerk is een volledige kapel gewijd aan het Heilig Hart waar brandglazen weergeven hoe deken en burgemeester destijds die toewijding tot stand brachten, de moeite er eens binnen te lopen.
Juni noemt men de Heilig Hartmaand. Zoals men in de maand mei bijzonder kijkt naar Moeder Maria, zo richten we in de maand juni de blik op het Heilig Hartbeeld. Voor hen die niet direct weten wat wordt bedoeld: een Heilig Hartbeeld is een beeld wat Jezus voorstelt, Jezus wijst daar naar Zijn Hart. Eigenlijk is het een voorstelling van Jezus met een heel mooie boodschap. Als ik aan kinderen de betekenis van het Heilig Hartbeeld moet uitleggen, dan vraag ik hen: Wat zou je denken als iemand je een briefje geeft met daarop een hartje getekend ? Je krijgt dan altijd het antwoord: ik zou denken dat die verliefd op me is. Eigenlijk is dat ook de boodschap van het Heilig Hartbeeld. Als we dat beeld zien, dan worden we eraan herinnerd dat we geloven in een God die van ons houdt. Wellicht is dat eigenlijk het begin van elk gelovig leven: het besef dat je bemind wordt, dat Iemand je in liefde het leven heeft gegeven, dat Hij je al de momenten van het leven nabij is met Zijn Liefde, dat Hij zoveel van je houdt dat Hij Zijn Leven eens op het Kruis heeft gegeven voor jou opdat jij eeuwig zou kunnen leven bij Hem. Is er een mooiere boodschap voor een mens ?
Hemelvaart markeert het beginpunt van de zending van de leerlingen: ‘Ga, en maak alle volkeren tot leerling; doop hen in de Naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest, en leer hun alles onderhouden wat Ik jullie geboden heb. Weet wel, Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld’. (Mt 28, 19-20). De leerlingen zullen voor deze zending worden ‘toegerust met kracht van boven’ (Lc 24, 49) ; ‘Over enkele dagen zult gij gedoopt worden met de Heilige Geest’ (Hnd 1, 8). Op Hemelvaart krijgen de leerlingen hun opdracht, met Pinksteren de kracht om deze opdracht te vervullen.
Christensoldaten hoeven zich geen zorgen te maken over het afmaken van moslims, zegt men. Een dood voltrokken in de naam van Christus is geen zonde. Maar kan God het leven zo bedoeld hebben dat het onnodig kan worden genomen, al gaat het om een Turk? Ook Turken geloven in die ene God, die net zo goed het leven aan Turken als aan christenen heeft gegeven en die het dus niet goed kan vinden dat Zijn werk wordt vernietigd al is het voor een goede zaak.
Vandaag aan de grot in Lourdes geen klimaatspijbelaars noch gele hesjes, maar 50-tal kinderen uit Parijse klassen zitten op de grond om de Rozenkrans te bidden.
De British Library en de Bibliothèque nationale de France digitaliseerden 800 manuscripten uit hun collecties.
Monnikenwerk verwijst naar monniken die in de scriptoria of ateliers van hun abdij handschriften kopiëerden. De handschriften werden dikwijls verfraaid met versieringen: miniaturen (schilderijtafereel in het klein), initialen (versierde beginletter van een hoofdstuk) en marginalen (decoraties in de rand). Dankzij een samenwerking tussen de British Library en de Bibliothèque nationale de France zijn er maar liefst 800 manuscripten digitaal te bewonderen.
De 800 manuscripten, gedateerd tussen 700 en 1200, zijn online beschikbaar en doorzoekbaar op thema's, auteurs, plaatsen en eeuwen.
In het kleine Dadizele, staat een Vrouwe hoog verheven… Al vele eeuwen, komen de velen, langs steeds dezelfde wegen, steeds dezelfde eerbiedige schreden, En vaak dezelfde gebeden.
Als broze, kwetsbare mensen hebben we bemoediging nodig. Een mens gaat al kapot aan één rotopmerking, daar komt geen kogel aan te pas. Tegenover één zo’n opmerking heb je zeven bemoedigingen nodig als tegengif. Gods woord staat vol met duizend bemoedigingen. We hebben het nodig en het is niet alleen iets van deze tijd, maar van alle tijden. Veel mensen voelen zich vergeten en niet geliefd. In de kerk horen ze over Gods liefde, maar echt geland in hun hart is die liefde nog niet. Ik pleit niet voor een passief wachten totdat het dan maar binnenkomt: door Gods liefde uit te delen, krijg je er zelf ook 'n deel van. Wacht niet af totdat je zelf een compliment krijgt, maar wees zelf ook complimenteus. "Wie geeft, zal ontvangen."
Een van de grootste geheimen van onze tijd is dat de meerderheid van de katholieken het of niet willen weten of ze zijn deze hemelse belofte van de Maagd Maria vergeten. Onze Moeder zegt verder:”Draag het scapulier toegewijd en aanhoudend. Het is mijn gewaad. Erin gekleed zijn betekent dat je aanhoudend aan mij denkt en dat ik altijd aan jou denk en je help om zeker te zijn van een eeuwig leven”.
De heilige Claude de la Colombière, de beroemde Jezuïet en de geestelijk leidsman en biechtvader van de H. Maria Margaretha Alacoque, gaf een standpunt dat opheldering geeft. Hij zei:”Alle vormen van liefde voor de Gezegende Maagd en alle verschillende manieren van uitingen voor haar zijn niet hetzelfde. Zij kunnen ons dan ook niet helpen om in dezelfde mate naar de hemel te reiken. Daarom zeg ik, zonder een moment van twijfel, dat het bruine scapulier het meest favoriete van allemaal is”. Hij zei ook,”Geen devotie heeft zoveel echte wonderen als het bruine scapulier”.
Soms ben ik bedroefd en boos. We zijn allemaal maar gewoon kleine mensen, van de eerste tot de laatste. En zo moeten we elkaar liefhebben en behandelen. Intelligentie of geld, werkgerelateerde positie of titels, veranderen daar niets aan. Kijk naar onze Paus, die maakt dat ook zeer duidelijk. De Heilige Geest is in ieder van ons, allen zijn we geroepen; laten we luisteren en Gods roep beantwoorden! Laat ons mens zijn in de voetsporen van Jezus onze Heer.
Wat kosten twee mussen? Zo goed als niets. Maar er valt er niet één dood neer als jullie Vader het niet wil. Bij jullie zijn zelfs alle haren op je hoofd geteld. Wees dus niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen.
Moederdag is een dag om moeders in de bloemetjes te zetten voor al het gewone en buitengewone van elke dag, voor zovele manieren waarop zij Gods liefde vertolken: fruitpap maken, pijn wegzoenen, eindeloos luisteren naar verhalen van op de speelplaats, de saaiste examenstof opvragen, omhelzen bij liefdesverdriet, en volwassen kinderen vol liefde en vertrouwen uitzwaaien,…
Moederdag is een dag om dankbaar te zijn voor de warmte en de wijsheid van moeders, om moeders die rouwen om hun kind nabij te zijn, om het verborgen lijden van moeders mee te dragen in gebed.
Moederdag is ook een dag om wie leeft met een onvervuld verlangen naar een kind attentvol nabij te zijn.
PROFICIAT AAN ALLE MOEDERS EN ZIJ DIE 'MOEDEREN'
en natuurlijk een bijzonder DANKJE WEL aann mijn moeder!
Het leven met God is niet per definitie een leven vreemd aan de wereld. Kiezen om God te dienen moet je niet uitsluiten. Je kan/moet met je beide voeten in de wereld staan. Religie is geen buitenaards wezen, het is het leven hier en nu, het is meer realistisch dan de fictieve maatschappij. God nodigt ons uit om deze wereld, zijn wereld; een wereld van liefde en vrede tot realiteit te maken. Een realiteit die de realiteit van de huidige maatschappij overstijgt!
In zijn homilie in de eucharistieviering in de Sint-Pietersbasiliek op het hoogfeest van Maria, Moeder van God (1 januari), noemde paus Franciscus moeders het beste medicijn tegen individualisme en egoïsme in de wereld. Een samenleving zonder moeders zou niet alleen een koude samenleving zijn, maar een samenleving die haar hart heeft verloren. Wij zijn een volk met een moeder, wij zijn geen wezen.
Tijdens zijn drie dagen durende reis naar Bulgarije en Macedonië legt paus Franciscus ongeveer 2.000 kilometer af, geeft hij 12 toespraken en heeft hij 14 ontmoetingen. Daarmee heeft hij een bijzonder druk en geconcentreerd programma. De aandacht gaat vooral uit naar het bezoek van 7 mei aan Skopje, de geboorteplaats van de Heilige Teresa van Calcutta.
* Maria is zij die een grot voor dieren weet om te vormen tot een thuis voor Jezus, met eenvoudige luiers en een overvloed aan tederheid.
* Ze is de kleine dienstmaagd van de Vader die het van vreugde uitjubelt.
* Zij is de vriendin die er steeds over waakt dat het in ons leven niet aan wijn ontbreekt, zij wiens hart werd doorboord met een lans, begrijpt alle leed.
* Als moeder van allen is ze teken van hoop voor de volken die kreunen onder barensweeën in afwachting van de komst van de rechtvaardigheid.
* Zij is de missionaris die dicht bij ons staat om ons in het leven te begeleiden en die ons hart opent voor het geloof in een moederlijke genegenheid.
Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen Wild om den spijker toen 'k den hamer hief - Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief ' En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen.
Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten, En werd een gek die bloed van liefde vroeg: Ik had hem lief - en sloeg en sloeg en sloeg Den spijker door zijn hand in 't hout dat barstte.
Nu, als een dwaas, een spijker door mijn hand, Trek ik een vis - zijn naam, zijn monogram - In ied'ren muur, in ied'ren balk of stam, Of in mijn borst of, hurkend, in het zand,
En antwoord als de mensen mij wat vragen: 'Hij heeft een spijker door mijn hand geslagen.'
De katholieke gelovigen vieren in de maand mei de Mariamaand. 31 dagen lang wordt de moeder van Jezus Christus vereerd in verschillende "Lourdesgrotten". Dat zijn kopieën van de grot in Lourdes in de Franse Pyreneeën waar Maria zou zijn verschenen aan het meisje Bernadette.
Traditiegetrouw is de maand mei toegewijd aan Maria. Kapelletjes en bedevaartsoorden worden dan extra versierd. Met de buurt of tijdens bedevaarten bidden gelovigen tot Maria. De tijd vóór de Mariale bedevaarten biedt de mooie kans om stil te staan bij de betekenis van Maria in ons leven. Dat kan zeker door eigen gebed en beschouwing. Voor een gebedsmoment in groep kan je gebruik maken van de Vijf mysteries van het Licht.
Des levens aanvang glinstert weer, geen gisteren en geen morgen meer, geen tijd meer en geen uren, geen grenzen en geen muren; en alle angst voorbij, verlost van schaduw en van schijn, wordt pijn en smart tot vreugd verheven!
Hoe kan het zo eenvoudig zijn! Hoe kan het leven Hemel zijn, met U, o kern van alle leven!
Nog tot komende vrijdag 26 april: tijdens iedere avondmis van 18h30, verering van de bloedrelikwie van 13 mei 1981 van de Heilige Paus Johannes-Paulus II.
Ik heb jullie liefgehad, zoals de Vader mij heeft liefgehad. Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf.
Pasen is het belangrijkste feest van de Christenen. Op deze dag vieren en gedenken we het sterven en verrijzen van Jezus Christus. Met Pasen begint de paastijd, zeven weken lang wordt er lof aan de Heer gebracht met de woorden ‘halleluja’. Deze periode eindigt met Pinksteren, wanneer de Heilige Geest neerdaalt over de apostelen. Pasen betekent dat er altijd nieuw leven mogelijk is, “wie gelooft in de verrijzenis wordt nooit angstig voor het leven”.
Pasen toont ons dat Liefde sterker is dan de dood.
Stille Zaterdag is een dag van rust, rouw en gespannen afwachten. Dit is in navolging van de leerlingen die treuren om de dood van Jezus. Op deze dag rust het Lichaam van Jezus in het graf, dat wordt afgesloten met een grote steen. De liturgie van de dag toont aan hoe God in de geschiedenis de mensen heeft voorbereid op de komst van Jezus.
Jezus werd verraden door één van zijn goede vrienden Judas.
'Vriend, verraad je mij met een kus?'
Vervolgens werd Hij ondervraagd door de Joodse tempelpolitie en doorgestuurd naar de Romeinse gouverneur Pontius Pilatus om ter dood veroordeeld te worden. Deze geeft uiteindelijk toe aan het Joodse volk en laat Jezus kruisigen.
'Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest'
Het ‘goede’ van Goede Vrijdag slaat op de overtuiging dat het leven niet eindigt met de dood. Op Goede Vrijdag gedenken we de passie van Jezus: de doorgang die Hij door Zijn lijden en sterven naar zijn verrijzenis heeft gemaakt.
Te midden het inferno straalt het Kruis. Een vlammenzee verwoest dit heilig huis. Wat overblijft: de plek waar het gebed de jaren door het lied heeft ingezet. Het Kruis wordt in de vlammenzee verlicht door rode tongen vuur. Mystiek gezicht. Het Klopt wat in dit Godshuis wordt geloofd: Gods Geest raakt door geen enk'le kracht gedoofd. Te midden het inferno blijft dit staan: het Kruis! Ik zie het met verwond'ring aan. Te midden van het woelen van de tijd is God toch steeds de een'ge Zekerheid. Te midden het inferno straalt het Kruis. Een vlammenzee verwoest dit heilig huis. Wat overblijft: dè Plek waar het gebed de jaren door het lied heeft ingezet.
Enorm getroffen door de brand van de Notre Dame in Parijs. Ik wil met velen bidden en wel het volgende gebed:
Toen hij voor het eerst naar Parijs kwam op 30 mei 1980, sprak Paus Johannes Paulus II dit gebed uit aan de voet van het standbeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Parijs:
Maagd Maria, in het hart van de stad We bidden voor deze hoofdstad. Jij, de Onbevlekte, houdt hen in de zuiverheid van het geloof! Maagd Maria, aan deze rand van de Seine, We bidden u voor het land van Frankrijk. Jij, moeder, onderwijs hen in de hoop! Maagd Maria, op deze hoge plaats van de christenheid, bidden wij voor alle volken op aarde. Jij, vol van genade, laat ze één zijn in liefde.
Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich iets groots. Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs. Een kind is meer dan alleen maar iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is, maar ik maak me sterk: zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
Groene tak voor op het kruis brengt zijn levensverhaal in ons huis! De dagen dat we jubelen, net zoals in die stoet op Palmzondag. De dagen dat we feesten, net zoals aan die tafel op Witte Donderdag. De dagen dat we treuren, net zoals bij het kruis op Goede Vrijdag. De dagen dat we hopen, net zoals aan ’t open graf op Pasen. Groene tak voor op het kruis, wees welkom in ons huis en voel je er thuis!
Soms zit hij in een oude perenboom En merelt Soms staat hij op zijn hoofd in een klein kind Want hij is altijd soms. Hij is geen kerk van holle eeuwigheid Hij is geen kathedraal van hoge lege almacht Hij is een nu, een hier, een altijd soms Soms lust die schuimt Soms een verliefdheid En wee de maagd.
Maar altijd is hij overal in alles Zoals het is Zoals het soms en altijd anders is.
God, we danken U voor het leven, voor de bloemen, de dieren, de mensen; we danken U voor hen die ons leven tot een feest maken die ons vreugde brengen in moeilijke dagen; we danken U voor de zegen van kleine dingen de lach van een kind, de wijsheid van een oudere, wij danken u voor alle mogelijkheden die we krijgen om ons samenleven een feestelijke glans te geven. We danken U voor elke knipoog van U als we het soms niet zien zitten. Help ons om steeds uw vreugde uit te stralen opdat anderen erin kunnen delen, in Jezus' naam. Amen
Jullie moeten elkaar liefhebben, zoals Ik u heb liefgehad, zo moet ook gij elkaar liefhebben. (Joh. 13, 34-35)
De zekerheid dat Hij ons liefheeft, roept ons op om op dezelfde manier te reageren: met liefde. Over deze liefde zei paus Franciscus tijdens de Wereldjongerendagen in Panama het volgende:
Het is liefde die de aandacht niet naar zichzelf trekt, maar een nederige liefde die zichzelf altijd aan anderen geeft met een uitgestoken hand.
Heer God, alles wat ik heb, alles wat ik doe, alles wat ik ben, bied ik u aan. Kom en vervul mijn dag.
Schenk mij uw Geest, dat in mijn denken, spreken en handelen, iets van uw stille aanwezigheid mag doorbreken. Laat me niet enkel voor mezelf leven, maar zoals Jezus, verbonden met U en gegeven aan mensen.
Brood is een geschenk aan de mensheid, het alleen opeten is voor de liefde ondraaglijk. Onze liefde kan dit niet aanvaarden. En ook de liefde van God kan het egoïsme niet aanvaarden dat het brood niet deelt.
Laten we dit goed in ons verstand opslaan: voedsel is geen privé-eigendom, maar voorzorg om met Gods genade te delen.
Vader, maak dat er voor ons en voor allen dagelijks brood is. En brood betekent ook: water, geneesmiddelen, een huis, werk ... Het noodzakelijke om te leven. Niet mijn, maar ons brood
Het brood dat de christen in het gebed vraagt is niet mijn brood, maar ons brood. Zo wil Jezus het. Hij leert het ons te vragen niet voor onszelf, maar voor heel de broederschap in deze wereld. Als we niet op deze wijze bidden, houdt het Onzevader op een christelijk gebed te zijn.
Als God onze Vader is, hoe zouden we dan niet hand in hand bij Hem kunnen komen? Wij allen. En als wij, het brood dat Hij ons geeft, van elkaar stelen, hoe kunnen we ons dan zijn kinderen noemen?
Dit gebed is vol van meevoelen en solidariteit. In mijn honger voel ik de honger van allen. Daarom zal ik God bidden totdat hun bede wordt verhoord.
Sint Jozef, man van groot geloof, bereid om Gods bedoelingen te aanvaarden. Als een trouwe en liefdevolle vader hebt u voor uw zoon Jezus en moeder Maria gezorgd. Misschien hebt u in uw hoofd veel vragen gehad, maar u hebt steeds uw hart laten spreken voor uw gezin. Help ons om in ons gelovig zijn een beetje op u te lijken, opdat ook wij onze liefde voor uw zoon Jezus steeds gestalte geven in onze liefdevolle zorg voor elkaar. Help ons om juist als u bescheiden doe-mensen te zijn. Mogen wij zo het koninkrijk van de hemel een beetje dichterbij brengen. Amen
Het feest van Sint Jozef wordt gevierd op 19 maart (het hoogfeest van de Heilige Jozef als bruidegom van de Heilige Maagd Maria).
Jozef was de man van Maria en de (wettige) vader van Jezus. Hij was timmerman in Nazareth.
Jozef (bijgenaamd de Timmerman) was volgens de Bijbel de pleegvader van Jezus. Hij was ten tijde van Jezus' geboorte met Maria verloofd, maar had nog geen gemeenschap met haar gehad. Jozef wordt in Mattheus genoemd als zoon van ene Jakob.
De Bijbel vertelt ook dat Jozef een afstammeling was van koning David. Hij was timmerman van beroep. Later wordt hij niet meer genoemd, terwijl Maria dat wel wordt. Mogelijk was hij al overleden toen Jezus optrad. De laatste keer dat hij wordt genoemd in de Bijbel is als Jezus 12 jaar oud is.
Proficiat aan allen die naar de heilige Jozef genoemd zijn!
* 365 teksten van kardinaal Danneels: woorden van geloof, hoop en bemoediging, als voedsel voor elke dag * Toegankelijk geschreven en geworteld in de dagelijkse realiteit * Verschijnt in een mooie, gebonden uitvoering met leeslint * Een boek om een jaar mee te leven; ik lees er al tien jaar dagelijks in!
In dit boek zijn 366 teksten van kardinaal Godfried Danneels bijeengebracht. Het is een jaarboek, met een tekst voor elke dag van het jaar; gekozen uit de vele gepubliceerde en vooral ongepubliceerde teksten die kardinaal Danneels tijdens 25 jaar herderschap heeft geschreven. Wie de kardinaal al hoorde of las, kent zijn vaardigheid om zowel maatschappijbetrokken, dicht bij de mensen, als diep religieus, dicht bij God, te spreken en te schrijven. Met een verfijnde humor en beelden die naar eigen zeggen ‘zomaar in zijn hoofd vallen’, doordrongen van de christelijke boodschap én van de hedendaagse cultuur.
Dit boek kent vele thema’s en invalshoeken, maar heeft één kerngedachte: sinds ‘de menslievendheid van God in de wereld is verschenen’, mag je vertrouwen, liefhebben, hopen, geloven - in vertrouwen kun je nooit te ver gaan, zegt hij in navolging van Thérèse van Lisieux, zelfs niet als je midden in de scherpe analyse van onze tijd gaat staan.
Kardinaal Godfried Danneels, aartsbisschop-emeritus van Mechelen-Brussel, is donderdagochtend overleden in Mechelen. Dat meldt kardinaal Jozef De Kesel. Danneels werd 85 jaar oud.
‘We zijn kardinaal Danneels zeer dankbaar. Gedurende vele jaren heeft hij het herderschap in de Kerk uitgeoefend en dat in een periode van fundamentele veranderingen in Kerk en samenleving’, reageert kardinaal Jozef De Kesel. ‘Gaandeweg is zijn uitstraling groot geworden, zowel in ons land als in de wereldkerk. Door zijn woord, met zoveel innige bezieling gesproken en geschreven, heeft hij ons steeds naar de bron geleid. Altijd met zachte hand. Hij heeft ook beproevingen gekend, en op het einde was hij fel verzwakt en uitgeput. We blijven hem dankbaar gedenken. Moge hij rusten in Gods vrede.’
In november 1977 werd hij door paus Paulus VI tot bisschop van Antwerpen benoemd. Hij koos als bisschopsleuze voor 'Apparuit humanitas Dei nostri' (Verschenen is de menslievendheid van onze God). Paus Johannes Paulus II benoemde Godfried Danneels eind 1979 tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel.
De interessantste periode van het regnum-Danneels begon rond de eeuwwisseling. De kardinaal was op dat moment uitgegroeid tot een man van aanzien op het kerkelijke wereldtoneel. Paus Johannes Paulus II was ziek, en Danneels werd genoemd als een ernstige kanshebber hem op te volgen. Samen met een groep gelijkgezinden probeerde Danneels een tegengewicht te vormen tegen het grote conservatieve machtsblok in het Vaticaan. The Washington Post zette zijn foto die tijd op de voorpagina, omdat hij kanshebber was om paus te worden.
De uitvaart van kardinaal Godfried Danneels zal plaatsvinden in de Sint-Romboutskathedraal van Mechelen. De dienst zal worden geleid door kardinaal Jozef De Kesel.
Dankbaarheid is een belangrijke menselijke deugd. Dankbaar leven maakt het leven waard geleefd te worden. Danken is ook een belangrijke vorm van gebed. Veel mensen vertellen me, dat ze alleen bidden als ze iets nodig hebben, als ze iets vragen. Maar we moeten onszelf aanwennen om God te danken voor wat HIJ ons elke dag schenkt. Dat begint 's morgens dat we God danken voor de nieuwe dag dat we Hem danken dat we gezond mogen opstaan. Dat we kunnen zien dat God ons de kans geeft iets nieuws te maken. Dank U Heer, Dank U voor het fijne gesprek vanmiddag. Dank U, dat ik een nieuwe kans krijg en een uitdaging,voor de mogelijkheden...
Er kunnen dingen gebeuren in ons leven die ons beroven van alle rust en vrede. Er kunnen dingen gebeuren waardoor we niet meer weten hoe we eruit moeten komen of doorheen.We zien er tegen op... maar dan ben Jij er, niet voor even, maar voor altijd hier en nu!
‘Blijf bij ons, want het wordt al avond en de dag loopt ten einde.’
Journalist Deborsu: ‘Ik krijg koude rillingen als ik die zin zeg – het is ook de favoriete zin van mijn moeder (…) Het is zo’n eenvoudige zin, maar hij vat alles samen. Het is het teken dat één persoon het leven van iemand kan veranderen: Jezus Christus veranderde het leven van de hele westerse wereld. (…) Maar wij allemaal veranderen de wereld elke dag, door wat we doen.’
Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van onze Heer Jezus Christus, die zichzelf gegeven heeft voor onze zonden om ons te bevrijden uit deze door het kwaad beheerste wereld.
Dat is de wil van onze God en Vader. Hem komt de eer toe tot in alle eeuwigheid. Amen.
Een rabbi zei eens van andere beroemde rabbi: “Dat is een vrome in een bontjas.” Zijn leerlingen vroegen hoe dat moest verstaan worden. “Wel”, verklaarde hij, “de een koopt zich des winters een bontjas, een ander koopt brandhout. Wat is het verschil tussen hen? De eerste wil alleen aan zichzelf, de tweede ook aan anderen warmte geven.”
Wij geloven in God, van wie de mensheid is uitgegaan en tot wie zij, in Jezus, terug zal keren.
Wij geloven in de terugkeer tot God door alle verloren, jongste zonen, de losbollen, de berooiden, zo vermoeid dat ze niet anders meer kunnen dan eindelijk op zoek gaan naar rust, naar thuis.
Wij geloven in de terugkeer tot God door alle trouwe oudste zonen, hun plicht gedaan, nooit verzaakt, maar boven de maakbaarheid van het leven meer en meer de kracht van de overgave ontdekt, en nu op weg naar rust en thuis.
Wij geloven in de terugkeer tot God door alle vaders, moeders, zonen en dochters die, door schade en schande wijs geworden, van het leven hebben geleerd niet te zwerven als de jongste zoon, niet te zwoegen als de oudste, maar thuis te zijn en te wachten en te vieren de terugkeer van wie verloren was.
Wij geloven in God die zo en niet anders op ons wacht in zijn eeuwig thuis. Amen
De bijzondere dynamiek van Aswoensdag nodigt ons uit om de maskers te laten vallen en zet ons op weg naar verbondenheid met God.
Heer, Gij zijt vol ontferming voor allen en hebt geen afkeer van wat Gij hebt gemaakt; Gij sluit uw ogen voor de zonden van de mensen om hen tot bekering te brengen. Gij spaart hen, want Gij zijt de Heer, onze God. (Introïtus voor Aswoensdag)
Dit citaat uit het boek Wijsheid (11, 24-25.27) is de traditionele intredezang van Aswoensdag en meteen ook het uitgangspunt van de hele veertigdagentijd. Alles wat er in deze periode zal klinken over zonde, boete en bekering van de mens kan maar juist begrepen worden vanuit de boodschap van Gods oneindige menslievendheid.
De huidige liturgie laat de zegening en oplegging van de as gebeuren na het evangelie en de homilie. Het bijbehorende zegengebed belicht de bedoeling van de veertigendagentijd:
Dat zij met een zuiver hart het paasmysterie kunnen vieren.
Dan besprenkelt de priester de as met wijwater. In plaats van de traditionele formule bij de asoplegging, genomen uit het verhaal van de verdrijving uit het paradijs, Mens, gedenk dat gij stof zijt, en tot stof van de aarde wederkeert (Gn 3,19), kan ook Jezus’ oproep worden genomen Bekeer u en geloof in de blijde boodschap (Mc 1, 15).
Het is enigszins verwonderlijk dat de verering van Sint Jozef pas zo laat in de kerkgeschiedenis op gang is gekomen. Vooral de H. Teresia van Avila geldt als een van de initiatiefnemers. Paus Pius IX gaf hem de eretitel van beschermer van de heilige Kerk. Toch duurde het nog tot 1962 eer zijn naam, op persoonlijk decreet van paus Johannes XXIII, in de Romeinse canon werd ingevoegd. In de maand maart bidden wij dagelijks het gebed tot de heilige Jozef. Zijn uitverkiezing en verdiensten worden verbonden met onze smeekbede om de bescherming en het welzijn van de Kerk en de gelovigen. Onder de andere gebeden ter ere van Sint Jozef is de litanie zeker vermeldenswaard. De kans bestaat, dat u die niet zo goed kent, want zij wordt in de openbare liturgie zelden gebruikt. Er worden aan hem aldaar zes eigenschappen, deugden, toegeschreven, alle in de overtreffende trap.
Achtereenvolgens heet hij:
• zeer rechtvaardige, • zeer kuise, • zeer voorzichtige, • zeer sterke, • zeer gehoorzame • en zeer getrouwe Jozef. In deze zes bijvoeglijke naamwoorden is heel zijn leven uitgetekend en samengevat. De moeite waard om er eens aandacht aan te schenken.
Iemand heeft Jezus wel eens de clown van God genoemd. Hij hangt de slingers op van Gods liefde. Hij is Gods glimlach. Carnaval, de vooravond van de veertigdagentijd/vastentijd doet mij daaraan denken. Het is meer dan ‘zo maar’ een feestje. God gelooft in het leven!
Zes Zaligprijzingen voor de carnavalstijd.
Zalig zij, die om zichzelf kunnen lachen; zij vermaken zichzelf. Zalig zij, die zichzelf niet altijd serieus nemen; zij zullen wijs zijn. Zalig zij, die zich niet achter een masker hoeven te verbergen: zij worden door hun medemensen zeer gewaardeerd. Zalig zij, die een muis van een olifant kunnen onderscheiden: zij zullen in het leven veel bereiken. Zalig zij, die kleine dingen serieus nemen en grote problemen positief benaderen: zij zullen voor gepieker gespaard blijven. Zalig zij, die in ieder mens een beeld van God zien: zij zijn mensen met wie men graag te maken heeft.
Hildegard von Bingen was abdis van een benedictijnenklooster in Rupertsberg, nabij Bingen (omgeving Frankfurt-am-Main). Ze was actief op heel verschillende terreinen, van poëzie over plantkunde tot filosofie. Ze liet behalve Ordo Virtutum ook tientallen andere composities na, ook al was ze niet muzikaal geschoold. Zelf verklaarde ze dat veel teksten en muziek tot haar kwamen in visioenen.
In 2012 werd von Bingen door paus Benedictus XVI heilig verklaard en tot kerklerares benoemd. Ze werd daarmee de vierde kerklerares, na Theresia van Avila, Catharina van Siena en Theresia van Lisieux.
• Ordo Virtutum wordt uitgevoerd door het Tiburtina Ensemble onder leiding van Barbora Kabátková op vrijdag 15 maart om 20u in de BOZAR in Brussel. De laatste tickets zijn te koop op de website van het Klarafestival.
Ik hoop dat de barmhartigheid zich in de wereld verder verspreidt, ook als de kerken kleiner worden. Barmhartigheid doe je immers niet op zondag in de kerk, maar vooral de hele week buiten de kerk. Dat is uiteindelijk toch een christelijke boodschap.
Elke morgen zonder zorgen, in de lente van mijn leven. Was U bij mij om te zorgen, en bleef mij steeds Uw liefde geven. Ook al was ik klein als een kuiken in Uw vader hand. Een weg met veel gevaren, maar U gaf mij het verstand.
Ik was nog een kleine dromer, en de lente die werd zomer. En U liet mij ontwaken, liet mij het leven zien. Ik moest nog zoveel dingen leren, mijn rug rechten en keren. En de dingen die ik fout deed, vergaf U mij bovendien.
Herfst met zijn vele kleuren, heeft ook zijn deel in het gebeuren. Ik werd ouder, steeds ouder, en zag het zonlicht door mijn raam. Zoals U op een blad blijft schijnen, zal Uw liefde nooit verdwijnen. Want als ik eenmaal afval, ben ik geborgen in Uw naam.
Hoe zal ik winter gaan beleven, aan het einde van mijn leven. Heer als ik afdwaal, leidt mij weer op Uw weg. Ouderdom komt met gebreken, toch blijft U als een warme deken. Mijn levensweg ten einde, als ik mijn hoofd op Uw schouders leg.
In elk seizoen van mijn leven, bleef U mij liefde geven. Alles wat ik deed, U was mij steeds nabij. U gaf mij zon en de regen, en al zat het soms wat tegen. U zei: Geef niet op, want Ik blijf aan jou zij.
Jezus heeft gezegd: wanneer je bidt, ga dan in de stilte van je kamer, teruggetrokken uit de wereld en richt je tot God, noem Hem Vader. Jezus wil dat zijn leerlingen niet zijn zoals de schijnheiligen die rechtop staan te bidden op de pleinen om door de mensen bewonderd te worden (cf. Mt 6,5).
3 sleutelwoorden: alsjeblief, dank je wel en sorry
Wees niet gierig met deze 3 sleutelwoorden, stelt paus Franciscus voor. Waar partners ze geregeld en op het juiste moment gebruiken, kan de liefde groeien. Het woord alsjeblief toont een houding die niet aanvallend is. Dank je toont een houding die niet egoïstisch is. En sorry maakt vrede en vreugde mogelijk na een breuk. Geen enkele liefdesrelatie is perfect, tenzij die van God. Liefde is als een goede wijn die moet rijpen.
De christelijke ervaring van het huwelijk maakt blij en werkt aanstekelijk. Je moet geen gelegenheid laten voorbijgaan om die vreugde te vinden en te beleven, zegt de paus. Ik denk bijvoorbeeld aan Valentijn. De markt is snel om daar de kansen van in te zien. Waarom de kerk niet? Valentijn is een goed moment om stil te staan bij jullie liefde.
Toen Don Bosco straatjongeren zag die aan zichzelf overgeleverd waren, “werd hij als mens bewogen, en begon hij te denken hoe deze jongeren te laten opgroeien … menselijke manieren. En dan had hij de moed om met Gods ogen te kijken … met vaderliefde, en naar God kijkend met de ogen van een bedelaar die om licht vraagt, ging hij op weg”.
Vertegenwoordigers, nakomelingen, opvolgers zowel geestelijk als wereldlijk, van Jezus Christus en de profeet Mohammed, van de apostelen en van kaliefen, reiken elkaar de hand. Allemaal zijn ze via hun eigen weg afstammelingen van Abraham. Want dat is uiteindelijk wat er op een dieper symbolisch niveau gebeurt: vooraanstaande figuren met een symbolische rol uit twee takken van de Abrahamitische familie slaan - bekommerd om de toekomst - een brug naar elkaar toe.
Goede God, we hebben als mensen licht nodig om te kunnen leven. Niet iets waar ik dagelijks bij stilsta, maar ik realiseer me hierdoor weer hoe bijzonder het is dat U God iedere dag voorziet in zoveel dingen. Zoveel dingen die vanzelfsprekend lijken, maar die we uit uw hand ontvangen. Licht, tijd, zuurstof, een wereld om ons heen, medemensen… Het zijn allemaal zegeningen van U. We willen het licht hoog houden dat ons spreekt van U; een geleide bij dag, een baken bij nacht. Ons vragen en zoeken komt tot rust en wij vertrouwen ons aan U toe. We proberen te verstaan wat U God wilt. Bezwijk niet onder wat wij willen, doof niet uit onder onze twijfels en raak niet verborgen onder onze tranen, ons ongeduld, onze korte adem. Sta in ons hart gebrand de lieve lange dag én in het ondoorgrondelijk duister. Dan worden we uit de nacht herboren. God van licht, wees onze gids. Leid ons door het donker. Wij vertrouwen op U. God, wees ons genadig en zegen ons, laat het licht van uw gelaat over ons schijnen…
Lieve mensen, voor straks ieen gezegende en liefdevolle dag!
Op 11-02 vieren we de eerste verschijning van Maria aan Bernadette Soubirous, het feest van OLV van Lourdes en Wereldziekendag. Plan nu je bedevaart.
11 februari is een mooi moment om de rozenkrans te bidden en om je bedevaart naar Lourdes te plannen. 2019 is een bijzonder jaar om naar Lourdes te gaan. Op 6 januari begon het Bernadettejaar, de 175ste verjaardag van haar geboorte en de 140ste verjaardag van haar overlijden.
Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: ik heb de wereld overwonnen. (Johannes 16:33)
Houd moed!
Ik wil dat je vrede vindt bij Jezus. Hij heeft zoveel gezegd toen Hij op aarde was. Woorden van liefde. Woorden van bemoediging. Woorden ook die lieten zien dat het niet gemakkelijk en vanzelfsprekend is om de weg van het geloof te gaan. Je krijgt het ook zwaar te verduren. Maar dan ben je niet alleen. Jezus, die de moeilijkste weg is gegaan, de weg van het kruis, is bij je. Houd daarom moed. Laat je niet ontmoedigen. Jezus is Overwinnaar. Mijn Zoon heeft de wereld overwonnen. Hij is sterk genoeg om ook jou te laten winnen. Houd moed. Vind vrede.
Als iemand belijdt dat Jezus de Zoon van God is, blijft God in hem en blijft hij in God. Wij hebben Gods liefde, die in ons is, leren kennen en vertrouwen daarop. God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem. Zo is de liefde bij ons werkelijkheid geworden, en daardoor kunnen we op de dag van het oordeel vol vertrouwen zijn, want hoewel wij nog in deze wereld zijn, zijn we als Jezus.
Omdat ons deze beloften zijn gegeven, geliefde broeders en zusters, moeten we onszelf reinigen van alle lichamelijke en geestelijke smetten en vol ontzag voor God ons hele leven heiligen.
Jonge ouders komen met hun pasgeboren kindje, broertjes en zusjes, opa en oma samen, vanuit het diepe besef dat hun kind niet louter mensenwerk is, maar een godsgeschenk.
God, we vragen uw zegen over onze kinderen. we weten niet wat er van hen zal worden, maar vertrouwen hen aan U toe. Mogen ze opgroeien in uw licht en fijne, goede mensen worden.
Opdracht van Jezus in de tempel. We vieren dat Jezus, zoals elk joods jongetje, toegewijd wordt aan God. Op de icoon wachten Simeon en Hanna op Jezus in de tempel. Simeon had van de heilige Geest de belofte ontvangen dat hij niet zou sterven vóór hij de Messias had gezien. Nu neemt hij het Kind in zijn armen en jubelt van vreugde:
"Nu laat u Heer uw dienaar in vrede heen gaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken. Een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël uw volk". ( Luc. 2, 29-32 )
Wat is de betekenis vandaag van Maria Lichtmis voor ons? Maria draagt Jezus, het Licht, letterlijk de wereld in. Traditioneel worden op Lichtmis kaarsen gewijd voorafgaand aan de Eucharistie, die wij aansluitend in processie naar de kerk dragen.
En vergeten we dan ook maar niet de pannekoeken die in elke huiskamer worden gebakken!
Vandaag is het de officiële feestdag van Don Bosco. Hij werd op 16 augustus 1815 vlakbij Turijn geboren in het Noord-Italiaanse stadje Castelnuovo d'Asti (nu: Castelnuovo Don Bosco). Voor zijn tijd had hij bijzondere opvattingen over zending en apostolaat. Hij maakte gebruik van alle menselijke middelen om het hart van anderen open te maken voor het evangelie. Hij kon goochelen, was acrobaat en atleet: voor een priester destijds bepaald ongewone eigenschappen. Maar hij was ervan overtuigd, dat de kerk van zijn dagen zich teveel richtte tot het verstand van de mensen en te weinig tot het hart.
Vanaf zijn priesterwijding in 1841 werkte hij in de achterbuurten van Turijn. Hij ontpopte zich als een geniaal pedagoog, wist door zijn onvermoeibare hartelijkheid en optimisme jongens aan zich te binden, maakte ze vertrouwd met de waarde van het evangelie en stichtte een plaatselijk bibliotheek, die uit zou groeien tot de Italiaanse jeugdbibliotheek.
Om nog meer tot uitdrukking te brengen dat de zorg voor de jeugd een uitdrukking was van Gods zorg voor de mensen, stichtte hij voor mannen de Congregatie der Salesianen (1859) en voor vrouwen de Dochters van Maria (1872). Na een liefdevol leven vol inspanning, waarbij hij veel tegenwerking had moeten overwinnen en had moeten oproeien tegen allerhande vormen van onbegrip in de eigen kerk, stierf hij op 72-jarige leeftijd. Hij kreeg de eretitel mee van 'koning van de straatjongens en apostel van de verwaarloosde jeugd'. Naar hem zijn de Don-Boscohuizen voor jongeren genoemd.
Johannes droeg een ruwe mantel van kameelhaar met een leren gordel; hij leefde van sprinkhanen en wilde honing. Hij verkondigde: ‘Na mij komt iemand die meer vermag dan ik; ik ben zelfs niet goed genoeg om me voor hem te bukken en de riemen van zijn sandalen los te maken. Ik heb jullie gedoopt met water, maar hij zal jullie dopen met de heilige Geest.’
Mijn grootste angst is onverschilligheid, en bitterheid. Als ik de ‘grote mensen’ bezig zie, denk ik wel eens: denk toch eens aan een ander, denk aan de toekomst. En handel ernaar. Dat geldt voor mezelf, maar ook voor mensen met verantwoordelijkheid in onze samenleving. En dat geldt ook voor de kerkgemeenschap. Ik heb geen behoefte aan gejammer over wat was, en niet meer is, of zou moeten zijn in de kerk.
Ik ben 17 jaar oud. Jezus is voor mij liefde en hoop. Kijk toch eens vooruit.
Goede Vader, Gij kent de bangheid van ons hart, Gij kent de pijn uit ons verleden en onze kleinmoedigheid in de liefde. Aan het begin van deze dag bidden wij: maak ons vrij van alle krampachtigheid en leer ons onszelf uit handen te geven en toe te vertrouwen aan uw liefdevolle ontferming. Dan zal alles nieuw worden en vol vreugde in Jezus Christus, de nieuwe mens.
Ons hart wil voor U zingen, onze knie wil voor U buigen. U bent God, U bent goed. Bij U komen wij tot rust. Soms zijn de duisternis en de kou van dit jaargetijde ook in ons hart te vinden, goede God. Wij zoeken tevergeefs uw licht en uw vreugde. Maar wij weten en willen geloven dat U ons nooit in de steek laat. Wees ons ook vandaag nabij met uw liefde.
"Hopen is geen dwaasheid maar een weg om dromen te verwezenlijken. Gelukkig zij die durven dromen en bereid zijn de prijs te betalen om hun dromen waar te maken."
Op 24 januari vierden we de feestdag van H. Franciscus van Sales (1567-1622). Hij staat bekend voor zijn talrijke hartstochtelijke brieven en is daarom de patroonheilige van schrijvers en journalisten. Don Bosco heeft zijn congregatie naar deze Fransman genoemd: SALESIANEN.
Goede God, misschien zijn we hier bij U gekomen vanuit een druk bestaan vol luidruchtige eisen en verwachtingen. Misschien zijn wij hier bij U gekomen vanuit de benauwende stilte van eenzaamheid of angst, een stil verdriet. Schenk ons nu uw vrede, Heer, in dit ogenblik van stil zijn. Neem onze lasten weg en geef ons rust …… Vul deze stilte met uw liefde Heer, genees onze ziel, herstel onze kracht, bevrijd ons hart. Wijs ons weer de weg. Amen.
Een liefdevolle en zegenrijke dag wens ik jullie toe!
Wie opgroeit in een Don Boscowereld krijgt vroeg of laat een "Avondwoordje" te horen. Het is een kort bezinningsmoment waarbij Don Bosco zijn jongeren toesprak. Een avondwoordje was voor Don Bosco geen lange preek of een verzameling van geleerde woorden. Een paar gebeurtenissen van de voorbije dag, een droom, een verhaal … en niet veel langer dan 2-3 minuten, meer hoefde het niet te zijn. De enige voorwaarde: je moet er een boodschap mee doorgeven. Don Bosco gaf zo vaak als hij kon zelf het avondwoordje voor zijn jongeren. En was hij eens afwezig, dan vroeg hij zijn medewerkers om de jongeren toe te spreken. Dat avondwoordje kent nog altijd zijn plaats in scholen en jeugdbewegingen. Het kan zelfs virtueel gevonden worden via diverse kanalen. Heel interessant nu we ons voorbereiden op het feest van die grote heilige, DON BOSCO!
Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich iets groots. Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs. Een kind is meer dan alleen maar iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is, maar ik maak me sterk: zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
Toon Hermans
De bekende cabaretier Toon Hermans (1916-2000) was een gelovig man.
Het podium van de audiëntiezaal Paulus IV wordt sinds 1977 gedomineerd door een reusachtige sculptuur. Maar wat stelt het precies voor?
Als het weer het toelaat, vindt de wekelijkse algemene audiëntie van de paus op woensdag plaats op het Sint-Pietersplein. Anders wordt uitgeweken naar het vlakbij gelegen Paulus VI-auditorium. In die gigantische aula zijn 6.300 zitplaatsen. De achterkant van het podium wordt gedomineerd door een enorm, behoorlijk dreigende sculptuur. La Resurrezione (‘De Verrijzenis’)
Het is het bekendste werk van de Italiaanse kunstenaar Pericle Fazzini. (1913-1987). Het beeld is 20 meter breed, 7 meter hoog en 3 meter diep. Het is gemaakt uit brons en koper. Het stelt Jezus voor die oprijst uit een nucleaire bomkrater in de Tuin van Getsemane, symboliek voor 2.000 jaar christelijk geloof en de angst van de mens voor een nucleaire oorlog. Fazzini kreeg de opdracht in 1965, het werk werd in 1977 ingehuldigd door paus Paulus VI. Sindsdien hielden al 5 pausen hun algemene audiënties met dit beeld op de achtergrond: Paulus VI, Johannes Paulus I, Joannes Paulus II, Benedictus XVI en Franciscus. In 2011 werd het beeld gedurende drie maanden gerestaureerd.
soms voel ik diep vanbinnen iets van God ik wou dat ik die dingen op kon schrijven maar als 't naar buiten komt is het kapot die dingen kunnen beter binnen blijven
Toon Hermans (1916-2000)
De bekende cabaretier Toon Hermans (1916-2000) was een gelovig man. Hij schreef onder meer twee gebedenboekjes. In Vanbinnen dicht hij over de onbeschrijflijkheid van God.
'Heer blijf bij ons, de zon gaat onder.' Wij boden dan het avondbrood den vreemden man, die langs de baan met ons was meegegaan. En wijl hij, 't zegenend de oogen sloot, gebeurde het: Zijn aangezicht verklaarde in een hemelsch licht, waarin hij plotseling verdween Dit was het wonder. Wij stonden weer alleen, doch vouwden blij onz' handen. Het was alsof Hij door ons heen verdween en t licht in ons is blijven branden. Blijf zoo in ons, o Heer, de zon gaat onder!
Wij hebben met elkaar gewandeld waar de dingen begonnen aan hun heerlijkheid: op de eerste dag van de stenen tijd, in de eerste tuin van de kale aarde.
En sindsdien, God, lijden wij aan elkander, roepen wij uit de diepten : Adam! Heer! tot Gij het zwaard wegneemt, de sterren weer laat dalen, en ik in uw mens verander.
Wij missen elkaar, wij kunnen niet slapen. Ik voel uw adem's nachts langs mijn verdriet; Gij hoort mijn pen krassen die U niet ziet.
Ik haat mijn appel ; Gij uw vlammend wapen. Wind, sterren en dromen, beken het maar: wij willen weer wandelen met elkaar.
Michel van der Plas (1927 – 2013)
Michel van der Plas (1927 – 2013) was een Nederlandse dichter en journalist. In We hebben met elkaar gewandeld dicht hij over onze relatie met God.
Des levens aanvang glinstert weer, geen gisteren en geen morgen meer, geen tijd meer en geen uren, geen grenzen en geen muren; en alle angst voorbij, verlost van schaduw en van schijn, wordt pijn en smart tot vreugd verheven!
Hoe kan het zo eenvoudig zijn! Hoe kan het leven Hemel zijn, met U, o kern van alle leven!
Geliefde broeders en zusters, onthoud dit goed: ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden. Want de woede van een mens brengt niets voort dat in Gods ogen rechtvaardig is.
Broeders en zusters, wij willen u niet in het ongewisse laten over de doden, zodat u niet hoeft te treuren, zoals zij die geen hoop hebben. Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en is opgestaan, moeten wij ook geloven dat God door Jezus de doden naar zich toe zal leiden, samen met Jezus zelf.
HET LICHT VAN JEZUS DAT VOOR ALLE MENSEN IS BESTEMD!
Enkel de evangelist Matteüs vertelt het verhaal van de magiërs, later de 3 koningen genoemd, die uit het Oosten een ster volgen en zo in Betlehem terecht komen. Het is een verhaal dat weinig historische grond bevat en invloeden ondervond uit meerdere tradities, maar dat misschien net daarom zo mooi is om te herinneren.
De essentie van het verhaal is dat Jezus op aarde gekomen is voor iedereen, voor alle volkeren.
De gebeurtenissen worden herdacht op 6 januari en in de kerk samen met de Doop van de Heer gevierd op de zondag nadien, het hoogfeest van de Epifanie of Openbaring. Je vindt het verhaal in Matteüs hoofdstuk 2, 1-12.
Een christen is eenvoudig iemand die stilstaat bij het nieuwe brandende braambos, dat wil, zeggen bij de openbaring van een God die niet schuilgaat achter een onuitsprekelijk raadsel, maar een God die aan zijn kinderen vraagt Hem aan te spreken met de naam Vader en zich te laten vernieuwen door zijn kracht en een straaltje van zijn goedheid te verspreiden in deze wereld die zo dorst naar het goede, zo uitkijkt naar goede boodschappen.
Men kan, met een totaal nieuw perspectief, de eigen echtgenoot of echtgenote beminnen, de eigen vriend, zelfs de eigen vijand: Maar ik zeg u: ‘Bemint uw vijanden en bidt voor wie u vervolgen, opdat gij kinderen moogt worden van uw Vader in de hemel, die immers de zon laat opgaan over slechten en goeden en het laat regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen’.
Een nieuw jaar ligt voor ons open. Als een strand waar nog niemand gelopen heeft. Een heel jaar en alles is nog mogelijk. Maar wij dragen gaten in ons hart, van verloren geliefden, gestrande plannen. Is alles nog wel mogelijk? Laten we een eerste stap zetten en nog één en nog één…
Daarbij vragen we aan God: Behoed ons voor het muren bouwen en afschermen, Maak ons open voor ongehoorde geluiden, ontvankelijk om het onverwachte, ongedachte een kans te geven, zodat uw schepping toegroeien kan naar voltooiing.
In je hart en in je huis de zegen van God In je komen en je gaan de vrede van God In je leven, op je zoektocht de liefde van God Bij het einde, nieuw begin de armen van God om je te ontvangen en thuis te brengen.
MOGE DE HEER U ZEGENEN EN U BESCHERMEN, MOGE DE HEER HET LICHT VAN ZIJN GELAAT OVER U DOEN SCHIJNEN EN U GENADIG ZIJN. (NUM. 6,22 – 27)
Is er een mooiere wens denkbaar bij het begin van dit nieuwe jaar, een jaar leven in het licht van Gods gelaat! Onder uw zegen en genade moge ons jaar beginnen, Heer, mag het vruchtbaar zijn voor allen die ons omringen, voor heel uw wereld, voor al uw mensen.
GOD, WEES ONS BARMHARTIG EN ZEGEN ONS, TOON ONS HET LICHT VAN UW AANSCHIJN OPDAT MEN OP AARDE UW WEGEN MAG KENNEN, IN ALLE LANDEN UW HEIL. (PSALM 67, 2 - 3)
Schenk mij, Heer, een goede spijsvertering, en ook iets om te verteren. Schenk mij een gezond lichaam, en het nodige goede humeur om het te onderhouden. Schenk mij een eenvoudige geest die de waarde kent van alles wat goed is En die niet snel bang is van het kwade, Maar die voor alles de juiste plaats kent.
Geef mij een ziel zonder verveling, gezeur, zuchten en klachten, En niet te veel stress omwille van dat hinderlijke ding dat we het ‘ik’ noemen. Schenk mij, Heer, een beetje zin voor humor. om met een grap vreugde in het leven te vinden, En die te kunnen delen met anderen.
