God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
In deze wereld klinkt de boodschap van Kerstmis, van een klein kwetsbaar kind geboren in armelijke omstandigheden. Vrede op aarde aan de mensen van goede wil. Maar van goede wil zijn, betekent ook: het goede willen voor iedereen, zelfs voor hen aan wie je een hekel hebt, aan je vijanden, want dan alleen kan er echte vrede komen, in de wereld in het groot, in het hart van elke individuele mens.
We hebben kerstmis omgeven met een berg romantiek, we hebben het gemaakt tot een lieflijk feest, maar de werkelijke boodschap is niet romantisch en lieflijk. Dat is een zware opgave in een wereld die zo anders denkt dan die Jezus van Nazareth. Maar de vrede waar we met kerstmis zo uitgebreid over zingen, kan alleen werkelijkheid worden als steeds meer mensen gaan denken en doen in de geest van het kind van Betlehem, de profeet van Nazareth.
Mag die Jezus in ieder van ons geboren worden en blijven leven.
God van liefde en leven, die zich schaart aan de kant van de geringen en geen mens verloren laat gaan, Gij, die geen mens ten prooi laat vallen aan wie hem haten, die naar elke mens omziet in duisternis, ziekte en machteloosheid, blijf hen nabij, vannacht, morgen en altijd.
Kardinaal De Kesel krijgt nieuwe functie in Vaticaan
Paus Franciscus heeft kardinaal Jozef De Kesel (70), de aartsbisschop van Mechelen-Brussel, zaterdag benoemd tot lid van het Dicasterie voor de Leken, het Gezin en het Leven. Daarmee maakt hij deel uit van de directe omgeving van de Paus.
Met de benoeming behoort kardinaal De Kesel nu tot de Romeinse Curie. Die wordt gevormd door de dicasteries en andere Vaticaanse instellingen die de paus bijstaan. In november 2016 werd de De Kesel tot kardinaal gecreëerd.
In deze moeilijke tijden, waarin zoveel christenen in het Midden-Oosten met zo’n zware beproevingen worden geconfronteerd, kunnen wij hoop vinden in de herinnering aan de banden van het begin van het christendom. De barbaarse vervolging van vandaag is des te perverser en pijnlijker omdat vele christenen zich daarvan niet bewust zijn. Toch bestaat er bij moslims een oprechte verering voor Jezus en zijn moeder Maria, zoals die is beschreven in de Koran.
Het is essentieel dat christenen in dit land en elders in de wereld beseffen dat het recht op godsdienst- en gewetensvrijheid niet vanzelfsprekend zijn. Wij moeten ons ook steeds bewust zijn van wat de verregaande en pijnlijke consequenties zijn voor de christenen aan wie deze rechten ontzegd worden.
Iedereen kent de ongewenste mails en dingen die in het gastenboek terecht komen. Eerst toestemming geven leek een oplossing. Maar heel concreet rond mijn blog GELOVEN krijg ik laatste dagen van tachtig tot over de honderd berichten mails en gastenboeken van die bende. Ik heb alles gesloten op mi!jn blog GELOVEN gisteren nog, en toch blijven de mails toestromen.
Wie dus wil reagere op mijn blog zal het dus via een ander blog moeten doen.
Ik hoop dat er toch iemand van SeniorenNet opstaat en het euvel voor eens en goed uit de wereld helpt.
Maria, wees mij tot voorbeeld. Maak mij ontvankelijk van hart. En leer mij antwoord geven op Gods roepstem. Help mij groeien in een gelovige levenshouding bereid om de weg te gaan die God mij aanwijst. Amen
Het gaat niet om een kerstkind, maar om de werkelijkheid die in dat kind verscholen zit. Om leven gaat het, nieuw en ander leven dat in de praktijk van mensen, in de schoot van een gemeenschap, opnieuw geboren – zichtbaar wordt.
Nieuw leven, ander leven, wereld omgekeerd, tegengeschiedenis van God met mensen: blinden zien, vooral de blinden met hun ogen open; doven horen krijgen oor voor wat anderen beroert en voor het appèl dat van medemensen uitgaat; stommen spreken, mondgesnoerden krijgen stem-recht.
Marginaal wordt centrum en richtsnoer voor alle samenleven. Mensen bloeien op om er te zijn voor anderen. Dat woord moet vlees worden, ook vandaag.
O Dageraad, Gij eeuwig licht vol luister, die als een zon staat boven plaats en tijd en die het vuur van recht en vrede zijt, kom ons nabij, red ons van dood en duister.
Er zijn er niet zoveel als Johannes de Doper, die de woestijn aan durven,de stilte, het alleen staan,en het dorre eenzaam vechten met de diepste levensweg. "wat ga ik van mijn leven maken?" "God wat wilt U, dat ik doe?" Er zijn er niet zoveel,die na de eigen ommekeer ook ommekeer bij anderen gaan vragen, en blijven doorgaan. Ook al gaat hun roep verloren in woestijnen van onbegrip. Er zijn er niet zoveel als Johannes de Doper. Zo gelouterd,zuiver van bedoeling dat het waar was wat hij zei. "Ik doe het niet voor mezelf", Het gaat om Hem die na mij komt. Het gaat om beter leven met allen. Van zulke mensen zegt het Evangelie: hij getuigde van het Licht, met woord en daad. Dat is onze bestemming. Gods licht doorlaten. "Hem laten schijnen in ons leven".
De Engel des Heren heeft aan Maria geboodschapt, A. En zij heeft ontvangen van de heilige Geest. Wees gegroet Maria... Zie de dienstmaagd des Heren. A. Mij geschiede naar uw woord Wees gegroet Maria... En het Woord is vlees geworden. A. En Het heeft onder ons gewoond Wees gegroet Maria.. Bid voor ons, heilige Moeder van God, A. opdat wij de beloften van Christus waardig worden. Laat ons bidden. Heer, wij hebben door de boodschap van de Engel de menswording van Christus uw Zoon leren kennen; wij bidden U: stort uw genade in onze harten, opdat wij door zijn lijden en kruis gebracht worden tot de heerlijkheid van de verrijzenis. Door Christus, onze Heer. Amen.
Het beeld van de Homeless Jesus grijpt aan. Het roept op tot actie én tot ontmoeting. Christenen weten zich bijzonder aangesproken door mensen in nood, door daklozen of vluchtelingen. Ze ontmoeten in deze mensen niet alleen een broeder of zuster in nood, maar ook Jezus zelf. Niet als iemand van lang geleden, maar als een Levende die we ook vandaag ontmoeten. Het beeld van de Homeless Jesus is hier een stille getuige van.
Laten wij in het jaar 2018 samen elke maand op een speciale dag de rozenkrans bidden voor de vrede in de wereld en opdat Hij – indachtig een gebed van Sint-Franciscus van Assisi – onszelf tot een instrument van Gods vrede maakt. Het zou bijzonder mooi zijn als gelovigen daarvoor bijeenkomen en – zeker ook als u alleen bent – dat u weet dat u dit gebed bidt in vereniging met velen.
Met Maria samen Jezus verwachten, is het huis van ons hart tot warme hartelijkheid maken, is onze gedachten met dankbaarheid en vertrouwen vullen en onze handen biddend vouwen.
Met Maria samen Jezus verwachten. is in alle eenvoud leven, rustig en stil om het wonder dat God aan mensen doet.
Met Maria samen Jezus verwachten. is geloven in onze eigen uitverkiezing, is dienstbaar in het leven staan en vreugdevol door de dagen gaan.
Met Maria samen Jezus verwachten, is leven in Gods licht en weten dat God grote dingen doet aan mensen hier en nu.
Met Maria samen Jezus verwachten, is een sfeer scheppen van geborgenheid en mildheid, is de oproep van vrede beleven als mooiste gave voor mensen.
Met Maria samen Jezus verwachten, is op weg gaan en blijven zoeken, blijven vragen: is er plaats voor Jezus bij jou, bij mezelf?
Barmhartigheid betekent voor mij in de complexiteit van het samenleven en in ons eigen leven steeds zoeken om het hart, het positieve en zinvolle durven te zien en te beleven.. Begrip opbrengen, vergeven, opnieuiw beginnen met anderen en met jezelf. Dat vraagt vaak heel veel innerlijke kracht en soms is het een lange en lastige weg. Ons vertrouwen in een barmhartige Vader, zoals Jezus ons leerde, is gelukkig een steun. Barmhartigheid maak je in de praktijk door zoveel als kan met jouw hart naar mensen te luisteren,en door in de liturgie Gods liefde, Gods glimlach en vergeving aan te brengen.
Barmhartigheid is een thuis en een plek met een hart aanbieden.
Volgens de sociale leer van de katholieke Kerk moeten wij ons allemaal verantwoordelijk voelen voor wat er in de wereld gebeurt. De negatieve houding van de VS draagt niet bij tot een internationale oplossing. Dit helpt al evenmin om vrede te creëren of te bevorderen.
Geen tijd, dat beheerst vaak ons leven. We hebben te vaak geen tijd voor mensen, we hebben ook dikwijls geen tijd voor God, geen tijd om echt van harte te luisteren naar Jezus'boodschap, geen tijd om na te denken over de zin van ons leven, geen tijd om stil te staan bij ontwikkelingen in de samenleving.
Vroeger werd er heel de dag door tijd ingeruimd voor gebed: morgengebed, avondgebed, voor en na het eten, het angelus, het rozenhoedje. Je kunt natuurlijk best wat vraagtekens stellen bij de manier waarop al de bekende gebeden afgeraffeld werden, en bij de zin van twee of drie keer op zondag naar de kerk moeten, maar er werd wel tijd voor genomen, en dat was op zichzelf toch waardevol.
PAS OP DAT JULLIE HART NIET AFGESTOMPT RAAKT DOOR DE ROES EN DE DRONKENSCHAP EN DE ZORGEN VAN HET DAGELIJKSE LEVEN. WEES WAAKZAAM EN BID. (LUCAS 21, 34-36)
Woorden die we niet graag horen in de advent, want meer dan een tijd van inkeer en bezinning is het een periode geworden van praktische beslommeringen: lijstjes maken, cadeautjes kopen, voorraad opslaan, eten en drinken en menige kater erbij.
Heer, wat moet er gebeuren opdat wij uw woorden echt horen, uw waarschuwing daadwerkelijk ter harte nemen? Waak over ons in deze tijd vol verleiding zodat wij niet verloren lopen en ons hart niet afgestompt raakt. Doe ons vertrouwvol uitkijken naar uw komst die spreekt van vrede en gerechtigheid, van hoop en leven in overvloed.
In de advent worden de kerststalletjes en de beeldjes weer uit de kast gehaald, maar...
Heer, onze wereld lijkt soms een stal vol ezels en ossen, rommel van macht en eerzucht, een wriemelende mierenhoop van onverdraagzame mensen vol hebzucht, heerszucht en eerzucht.
Heer, ons hart lijkt soms een stal vol tegenstrijdige gevoelens, een rommel van complexen, met een kribbe die helemaal gevuld wordt door het eigen lieve "ik".
Heer, geef ons de moed om onze stal uit te mesten en plaats te maken voor U. Geef ons de kracht om mens te zijn voor anderen.
Dank U, Vader, voor deze maand van het jaar die sprankelt van licht, liefde en verwachting. Ik bid dat vermoeide harten weer nieuwe vreugde zullen ervaren, dat twijfelende geesten het komende kerstfeest weer hoop zullen krijgen en dat de vonk van het leven bij veel mensen zal terugkeren. Amen
De straatjongeren haten hun ouders, ze haten de ‘flikken’, ze haten alles en iedereen, maar voor dieren kunnen ze wel vaak respect opbrengen. ‘De beesten bedriegen ons tenminste niet.’ En door de liefde die ze voor dieren opbrengen en die ze ervan terugkrijgen, krijgen we ze weer op de been. Ouders, houd van jullie kinderen!, zei Père Gilbert met nadruk. Kinderen, besef dat de liefde van je ouders het mooiste is wat je ooit zult krijgen. De Franse priester pleitte ook uitdrukkelijk voor het gebed in het gezin. Zoveel gaat verloren omdat we onze kinderen niet meer leren bidden. Ouders moeten met hun kinderen bidden, elke dag opnieuw!
Kerst, elk jaar weer een drukke periode. Maar het lijkt ieder jaar wel drukker te worden met kerst. Allerlei verplichtingen drukken op ons. De kerstbomen, de kerstborrels, de kerstballen, de kerstdiners, de kerstkransjes, de kerstgezelligheid, de kerstpakketten, de kerstrollade en de kerstliedjes, kerstvieringen op school, kerstviering op de club, kerstviering op de groeigroep en dan ook nog de kaarten die geschreven en gepost moeten worden, de kerstberichten die voor facebook geschreven moeten worden, de kerstmailtjes die nog verzenden wilt etc. Maar waar is God in dit hele gedoe? Vergeten we hem en beseffen we nog wel dat zijn zoon Jezus werd geboren en weten we wel waarom Jezus werd geboren. Staan we daar überhaupt nog wel bij stil? Kortom: hebben wij met kerst nog tijd voor God?
Christus Koning heeft een kruis als troon en een krib als wieg. Kruis en krib horen samen. En dat Koningschap geldt ons, wij zijn de burgers in dat Koninkrijk en dat Koninkrijk vraagt om werkelijkheid te mogen worden in en door mensen die in Jezus hun Koning herkennen. Voor triomf is er weinig plaats in dat feest, des te meer voor inkeer en reflectie. Je openen voor zijn Geest en je door Jezus laten vervullen, daar gebeurt Zijn Rijk.
November? Met de ogen nog iets van de herfstpracht van oktober. In de neus al iets van de rookgeur van wintertijd. In het hoofd de advent die nadert.
Ad-vent? Waken in het donkerste donker, bij wat kaarsen. Wetend dat het licht weer sterker wordt. Blijven belijden dat de mens deel is van een grotere genadegolf van Licht.
Genade? Ja, elke tijd is vervuld van een eigen genade. Elke tijd is tegelijk een venster op de grondstroom van dezelfde, transcendente genade.
Genade?? Ja, een grote genade maar niet zonder tegelijk het donkerste donker en niet zonder onze blijvende , grote vragen.
Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door hem te redden.
Hier zijn wij, God, in deze grijze tijd van het jaar. De zomerzon heeft ons echt verlaten, de nachten zijn lang en donker. Geef dat wij licht zijn voor elkaar in de kleine dingen die wij voor elkaar kunnen doen. In de gastvrijheid van ons hart, in de hulpvaardigheid van onze handen. Maak ons sterk in het delen van wat we hebben, ons bezit, onze tijd, onze aandacht en zorg, opdat door ons verbondenheid mag groeien in onze gemeenschap, opdat niemand tekort komt of in de steek gelaten wordt. Mogen wij zo uw kinderen zijn, vandaag en alle dagen. Dat vragen wij U in Jezus' naam.
Op het feest van Christus-Koning bidden wij U: wees aanwezig bij die ontelbare mensen die vandaag gebukt gaan onder lijden, geweld, vervolging, ziekte of eenzaamheid. Houd uw ogen gericht op de mensen van deze tijd die rechteloos en weerloos door het leven gaan. Wij willen geloven dat eens het leven en de liefde het zullen winnen van alle verdrukking en kwaad, dat eens alle machthebbers zullen inzien dat de aarde behoort aan iedereen. Dat die aarde in handen moet zijn van mensen die macht aanwenden ten goede, mensen die teder zijn en geen geweld gebruiken, die niet haten, maar leven geven. Maak ons tot uw 'rijksgenoten' naar het voorbeeld van Jezus, die niet heerste, maar dienstbaar was en zo onze Harten-Koning werd. Amen.
De Wonderdadige Medaille dankt haar oorsprong aan de Verschijningen van Maria in de Kapel van de Rue du Bac te Parijs, in 1830. Op zaterdag 27 november 1830 verscheen de Onbevlekte Maagd aan Zuster Catherina Labouré, Dochter der Liefde en vertrouwde haar een zending toe namelijk een medaille te laten slaan volgens het model dat haar getoond werd. "Laat een medaille slaan naar dit model", zei de H. Maagd. "De personen die ze met VERTROUWEN dragen, zullen grote genaden ontvangen, vooral als zij ze om de hals dragen". Enorm snel heeft de Medaille zich verspreid. Talrijke genaden van bekering, van bescherming en van genezing werden verkregen.
De H. Maagd wilde aldus gegroet en aangeroepen worden:
”In mijn nachtelijk visioen zag ik toen met de wolken des hemels iemand aankomen die op een mens geleek. Hij ging naar de hoogbejaarde en werd voor hem geleid. Toen werd hem heerschappij gegeven, luister en koninklijke macht; alle volken, stammen en talen brachten hem hun hulde. Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij die nooit vergaat, zijn koninkrijk gaat nooit te gronde.”je
JEZUS IS DE KONING.
“De HEER is Koning, met verhevenheid bekleed, De HEER is omkleed en omgord met kracht. De wereld staat vast, onwankelbaar vast, en van oudsher staat uw troon, U bent al van eeuwigheid.” (Psalm 93:1-2)
“Want, zo spreekt de Hoogverhevene, die troont voor eeuwig, wiens naam de Heilige is, Ik ben de Heilige die woont in den hoge, maar ook in het geslagen en diep vernederde gemoed: Ik geef nieuw leven aan het vernederde gemoed, nieuw leven aan het geslagen hart.” (Jesaja 57:15)
Vaak roepen we om uitleg. Uitleg over dat moeilijke, niet te ontwarren leven van ons. Want wie legt het uit? Wie kan het alles verklaren? De Bijbel? Ik zet er in deze context een vraagteken bij. Want de Bijbel is niet een TomTom, die alle knopen en draden, de kruispunten in onze levens kan ontwarren, of er een antwoord op kan geven. Een soort TomTom, die wij even in kunnen stellen, plannen, en dan een stem, links aanhouden, rechtsaf enz. De Bijbel zegt wel: "Mensen let op, wees waakzaam, hou de rode draad vast." De rode draad? Ik denk dat daarop het antwoord God is. God, de Heer, de Eeuwige, die door de eeuwen heen trouw is aan zijn beloften. Hij is het, die de draad weer met ons oppakt en ons in de wirwar van draden de weg wil wijzen.
Loof de HEER, roep luid zijn naam, maak zijn daden bekend onder de volken, zing en speel voor hem, spreek vol lof over zijn wonderen, beroem u op zijn heilige naam. Wees blij van hart, u die de HEER zoekt.
Wat vragen de leerlingen eigenlijk? Zij zien het geloof van Jezus. Dat maakt een diep verlangen in hen wakker. Dat geloof kunnen zij niet veroveren door eigen inspanningen. Eigenlijk vragen de leerlingen aan Jezus om te mogen delen in zijn geloof. Verlangen wij dat ook?
Heer Jezus, geef ook mij meer geloof. Zo graag zou ik kunnen geloven zoals U. Dat zou een droom zijn.
Reeds vóór de eerste mis zat boer Fransen achteraan in de kerk roerloos op zijn stoel. Toen de pastoor van Ars om twaalf uur het Angelus kwam luiden, zat boer Fransen nog steeds op dezelfde stoel in dezelfde houding naar het tabernakel te kijken. Verwonderd en tegelijk zeer nieuwsgierig vroeg de pastoor aan de boer wat hij hier die hele voormiddag gedaan had. Terwijl hij naar het tabernakel wees, zei boer Fransen: “Hij is hier en ik ben hier, en ik vind het goed om zomaar een tijdje bij Hem te zitten.”
Vanavond brand ik weer de roepingenkaars, ik noem namen en bid voor alle christenen die zoeken naar hoe in hun leven de weg te gaan van hun roeping. Ik vraag om vrede en volharding en om vertrouwen op onze Weg met God. En ik bid dat God mensen blijft roepen en dat wij Hem horen en met vreugde ingaan op zijn roepstem.
Loof de HEER, want hij is goed - eeuwig duurt zijn trouw. (Psalm 136:1)
Eeuwig duurt zijn trouw.
Maar liefst 26 keer wordt het herhaald. Blijkbaar is dit het waard om heel vaak gezegd te worden. Hoe vaker je het zegt en zingt en fluistert en schreeuwt en jubelt, hoe dieper het kan doordringen in je gedachten en in je hart en in je ziel en in heel je lijf. Want hier moeten we heel diep van doordrongen en helemaal vol van zijn: Eeuwig duurt zijn trouw. Eeuwig duurt zijn trouw. Eeuwig duurt zijn trouw. De God die schept, de God die wijs is, de God die wonderen doet, de God die zeeën splijt, de God die zijn vijanden verslaat, de God die van zijn volk houdt, de God die ons leidt naar het beloofde land, de God die ons redt, die God: Eeuwig duurt zijn trouw. Eeuwig duurt zijn trouw. Eeuwig duurt zijn trouw. Daar kun je nooit genoeg van krijgen. In eeuwigheid niet.
Gebed: God, Heer, Redder, Schepper, Koning - u die de God van de hemel bent - eeuwig duurt uw trouw! Amen.
Bidden is kijken, beschouwen, bidden is stilstaan bij, bidden is aandacht, zoals liefde aandacht is....
Veel mensen zeggen: ik zie God niet, Hij is onzichtbaar. Maar ze willen Hem niet zien. Ze nemen er geen tijd voor. God is onzichtbaar zoals een mens vaak onzichtbaar is. We willen iets van God zoals we iets van een ander mens willen en dat verhindert dat we Hem werkelijk zien. Als de ander moet zijn zoals jij hem hebben wilt, zie je hem niet echt. Daarvoor moet je kijken zonder hebzucht, angst, ijdelheid, jaloezie.
Vrienden, op Koningsdag ging ik voor in het Te Deum in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal te Brussel. In mijn homilie herinnerde ik aan de oproep van de apostel Paulus in zijn brief aan de christenen van Rome om elkaar hartelijk te beminnen met broederlijke genegenheid. Het zijn woorden van bijna tweeduizend jaar oud, maar als men ze hoort, is het alsof de historische afstand er niet meer is. Ze zijn niets van hun zeggingskracht verloren. Ook niets van hun actualiteit. Natuurlijk zijn het woorden gericht tot medechristenen. Maar ze reiken verder dan kerkelijke grenzen. Ze raken ons juist in onze menselijkheid.
Het is niet de pijn die zeer doet maar wel de angst en de onzekerheid, het gevoel een drenkeling te zijn en geen oever meer te zien.
Het is niet de pijn die zeer doet maar wel geen grond meer voelen geen hand kunnen grijpen en geen enkel lichtpunt zien in het duister van de nacht. Vlak naast de pijndrempel ligt de afgrond van de levensvragen, en die is beangstigend diep. Waarom? Waartoe? En voor wie en voor wat?
Het is niet de pijn die zeer doet maar: geen antwoord weten, zich verraden en verloren voelen - als een speelbal in de wind - tussen toeval en twijfel.
Zijn grootste pijn was niet op Golgotha maar in de boomgaard van Olijven. Zijn angst werd bloed en zweet en schreeuwen naar de Vader. Daar heeft Hij voor ons een weg gebaand: "Ik ben verrezen en nog bij jou. Mijn hand ligt op je schouder. Ik blijf bij jou tot alles is volbracht."
Als de angst verstilt... en Hij aanwezig is in jouw wezen, dan zwijgen alle vragen. Dan is de pijn het strakgespannen koord dat jou met Hem verbindt.
Drie woorden: Geloof, Hoop en Liefde. Ik hoop dat ze blijven bestaan, Want anders zal het met de mensheid gauw zijn gedaan. Dus, geloof hoop en liefde Voor ieder mens, én dier. Dan delen wij verdriet en liefde met al wat in ons zit. Het is de korte samnvatting van het belied van de huidige paus Franciscus, die meer aandacht vraagt voor mens en natuur, voor het behoud van de aarde, en zo voor verbeterde levensomstandigheden van de armsten, ver of dichtbij. De Heilige Franciscus achterna. Laten wij dat dan ook heel concreet beleven en gestalte geven in de kleine dingen die we doen mogen.
VANDAAG VIEREN WE HET FEEST VAN SINT-MAARTEN, METEEN OOK MIJN PATROON EN NAAMFEEST. DANKBAAR DAT IK ZIJN NAAM GESTALT MAG GEVEN IN MIJN DAGELIJKS LEVEN, WANT OOK IK PROBEER WAAR MOGELIJK MIJN MANTEL TE DELEN.
BIJ DEZE WENS IK DAN OOK ALLLEN EEN PRETTIG NAAMFEEST AAN HEN DIE EEN AFGELEIDE VAN DE NAAM MAARTEN MOGEN DRAGEN!
Volgens kardinaal Rainer Maria Woelki, de aartsbisschop van Keulen, hebben katholieken en protestanten nog altijd onvoldoende gemeenschappelijks om een oecumenische Eucharistie te vieren. Er bestaat volgens (nog) geen basis voor een dergelijke gemeenschappelijke dienst omdat beide kerkgemeenschappen het niet eens zijn over de centrale kwesties in verband met de Eucharistie. Voor katholieken is de eucharistie geen gewone maaltijd. Zij is het ware lichaam en bloed van Christus in de getranssubstantieerde gaven van brood en wijn. De werkelijke aanwezigheid van Christus is een onweerlegbare zekerheid voor katholieken.
Eén van de meest gewijde, folkloristische broden is dat van Sint Hubertus, patroon van de jagers die zijn feestdag vierde op 3 november. Vroeger leidde men jachthonden de kerk in om ze te laten zegenen op Sint Hubertusdag. Dit werd gezien als voorbehoedmiddel tegen hondsdolheid. Om diezelfde reden at men die dag de door de kerk gewijde Sint Hubertusbroodjes.
Vrienden van God. Dat is de magnifieke omschrijving voor de heiligen en voor ons allemaal. Je hoeft niets te doen om Gods vriend te zijn. Je wordt het zomaar, uit pure Liefde.
Jezus is duidelijk. Hij vat de hele Wet samen in één woord: bemin!
Bemin God. Bemin uzelf. Bemin uw naaste.
Ze staan gelijkwaardig naast elkaar en zijn met elkaar verbonden. Ik kan God niet beminnen als ik mezelf of mijn naaste haat. Ik kan mijn naaste niet beminnen, als ik mezelf haat. God is liefde. Waar liefde is, is God.
God, liefde is zoveel meer dan zoete, romantische gevoelens die komen en gaan. Liefde is een keuze: telkens weer ‘ja’ zeggen tegen de ander zoals hij is, ‘ja’ zeggen tegen mij, zoals ik ben, ‘ja’ zeggen tegen U, zoals U bent. Help me, vanuit uw ‘ja tot ons’ te leven.
Want de wortel van alle kwaad is geldzucht. Door zich daaraan over te geven, zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben ze zichzelf veel leed berokkend. Maar jij, een dienaar van God, moet je hier verre van houden. Streef naar rechtvaardigheid, vroomheid, geloof, liefde, volharding en zachtmoedigheid.
Op Allerzielen, 2 november, vindt op de parochies een bijzondere viering – een eucharistieviering of een gebedsdienst - plaats waarin de parochianen die het afgelopen jaar zijn overleden, worden herdacht. Meestal worden hun namen één voor één afgeroepen en wordt voor elk van hen een kaarsje aangestoken. Het kruisje dat tijdens de uitvaart van de overledenen van het voorbije jaar in de parochiekerk op een herdenkingswand of herdenkingstafel werd gelegd, wordt tijdens die dienst overhandigd aan de nabestaanden die het dan mee naar huis kunnen nemen. De liturgische kleur is paars (of grijs).
Elk jaar viert de rooms-katholieke Kerk op 1 november het feest van Allerheiligen. Centraal staat het leven na de dood. In de feestelijke eucharistieviering die dag wordt het leven van de heiligen en martelaren, gekend en ongekend, herdacht. Allerheiligen wordt gevierd als een zondag. Er is niet zoveel onderscheid met de vieringen op de andere zondagen, zij het dat het om een hoogdag gaat met eigen accenten in de liturgie (eredienst). De liturgische kleur is wit.
Een literair en sociaal project waarbij dichters eenzaam gestorvenen begeleiden naar hun laatste rustplaats. Een project dat niet zou moeten, maar we kunnen niet om die verschrikkelijke waarheid heen. Vandaar gelukkig dat er mensen zijn die op deze of gene wijze toch een laatste eer betuigen aan de overledene.
Je hoort het in de media hoe vaker hoe meer en dan wijst men nogal vlug naar de ongevoelige egoïstishe maatschappij. Maar heb je er al bijgestaan dat, al had de overledene heel wat familie, deze geen enkel contact wou, ook al was ze amper een paar maanden voor de dood nog bij eigen broer geweest? En helaas is deze mens in alle eenzaamheid gestorven en kreeg ze een eenzame uitvaart, niet begeleid door poëzie of lied, maar door vier betaalde dragers....
"Wie of wat je bent en welk geloof je ook belijdt, toon wie je bent en geniet van de goddelijke momenten want het zijn voortekenen van het hiernamaals. Wees dankbaar maar probeer ook om te gaan met tegenslagen. Ja, vraag dan maar Zijn beschermende hand. Want ik ben er zeker van dat Hij bij ons is en voor ons zorgt. En blijf ook het goede zien in de mens. Zie elkaar graag en neem het op voor mekaar. Dat is wat elke godsdienst ons leert."
RozenkransEen rozenkrans (of paternoster) is een gebedssnoer dat gebruikt wordt door de katholieken als geheugensteun bij het bidden van het rozenkransgebed. Een rozenkrans bestaat uit 5 grote kralen en 50 kleine. Bij de grote kralen hoort een Onze Vader en bij de kleine kraaltjes hoort een Weesgegroet. Wie een rozenkransgebed bidt, bidt 150 maal het Weesgegroet en 15 maal het Onzevader, met andere woorden, men doorloopt de rozenkrans 3 keer. Aan de ketting zit een staartje met een kruis eraan. Deze staan symbool voor de inleidende aanroepen, gebeden en een geloofsbelijdenis.
Mysteries of geloofsgeheimen
Het bidden van een rozenkrans gaat gepaard met het gedenken van geloofsgeheimen (of mysteries). Er zijn 15 geloofsgeheimen, telkens gegroepeerd in groepjes van 5: de blijde, glorievolle en droevige mysteries. In 2002, het jaar van de rozenkrans, voegde paus Johannes Paulus II er de 5 geheimen van het licht aan toe. De mysteries geven een soort samenvatting van het evangelie. Het rozenkransgebed is een meditatie op de mysteries of de gebeurtenissen in het leven van Jezus die ons het plan van God openbaren om de mensen te redden. Sindsdien telt een rozenkransgebed 200 Weesgegroetjes en 20 Onzevaders.
Lieve Vader in de hemel, al mijn zorgen leg ik voor U neer. Ik wil U bidden voor mijn vrienden, wilt U voor hen zorgen, Heer? Bescherm hen, sla Uw armen om hen heen. Leid hen veilig naar Uw schuilplaats en laat hen nooit, nee nooit alleen. Blijf bij hen in de donkere nachten. Blijf bij hen in de eenzame tijd. Bevrijdt hen uit de macht van zonde. Sta naast hen in hun zwaarste strijd. En als ze overmeesterd worden door ziekte, pijn, of diep verdriet, zend dan Uw Geest, om troost te brengen, want U vergeet Uw kind’ren niet. Schenk hen hoop en nieuwe krachten zodat zij strijdend overeind blijven staan. Laat hen weten dat ze ‘t waard zijn en dat ze nooit alleen hoeven te gaan. Overlaad hen met Uw liefde en met Uw rust op al hun wegen. Schenk ze steeds Uw diepe vrede, maar bovenal Uw rijke zegen…
De Belgische bisschoppen gaan in op de uitnodiging van paus Franciscus om op de 1ste adventszondag (3/12) de rijkdom van de Bijbel te (her)ontdekken.
In zijn apostolische brief aan het einde van het Jaar van de Barmhartigheid schreef paus Franciscus: Het zou goed zijn mocht de gemeenschap op een zondag door het (liturgische) jaar haar engagement voor de verspreiding, kennis en verdieping van de Heilige Schrift vernieuwen: een zondag helemaal gewijd aan het Woord van God om de onuitputtelijke rijkdom te vatten die voortkomt uit de voortdurende dialoog tussen God en zijn volk. (Brief Misericordia et Misera, nr. 7)
De geestelijke leegte is nog nooit zo grot geweest. Het christelijke gebed vraagt niet dat God zou doen wat wij willen, maar dat wij Gods wil doen. God houdt zich op in de marge. Daar waar de mens van de mislukking woont. De mens die uit de bocht vloog, die vergeten wordt, in al zijn breekbaarheid. Ja, de mens is breekbaar! Ooit komen we allemaal in de marge terecht: als we ziek zijn, oud, hulpeloos, of dement worden. God is daar om ons op te vangen. Daar moet de kerk zijn, in de rand, de marge, in de kwetsbaarheid.
God, we danken U voor het leven, voor de bloemen, de dieren, de mensen; we danken U voor hen die ons leven tot een feest maken die ons vreugde brengen in moeilijke dagen; we danken U voor de zegen van kleine dingen de lach van een kind, de wijsheid van een oudere, wij danken u voor alle mogelijkheden die we krijgen om ons samenleven een feestelijke glans te geven. We danken U voor elke knipoog van U als we het soms niet zien zitten. Help ons om steeds uw vreugde uit te stralen opdat anderen erin kunnen delen, in Jezus' naam. Amen
Kort voordat Jezus is gestorven, heeft Hij Zijn moeder aan Johannes gegeven. Maria is nu de moeder van alle gelovigen. Ze is de moeder van de hele Kerk. Als je aan een moeder denkt, dan denk je aan iemand die zorgt. Moeder is er altijd als je haar nodig hebt. Wanneer er iets ergs gebeurd is, dan loop je meteen naar moeder om het haar te vertellen. Als moeder een paar dagen weg is, dan is het vreemd in huis. Moeder hoort bij het huis. Precies zo is Maria moeder van Jezus geweest. Ze heeft voor Hem gezorgd. Ze was er altijd als Jezus haar nodig had. We zagen haar op de laatste en moeilijkste weg in het leven van Jezus, de weg naar de kruisdood.
Ik zit er niet mee in om te getuigen over datgene waar ik van leef. Niet dat ik zo’n voorbeeld ben, maar als profwielrenner kan ik mijn bekendheid in positieve zin gebruiken om te getuigen over wat ik belangrijk vind in het leven. Ik ben niet beter dan een ander. Ik wil niemand iets opdringen, wel uitnodigen. En dan moeten ze zelf maar zien of ze zich willen laten inspireren. Ik vind het alvast belangrijk mijn geloof een plek te geven in mijn leven en ernaar te handelen.
De oktobermaand is vanouds Mariamaand. Leven vanuit een verbondenheid met de Moeder van de Heer, Maria die een groot voorbeeld is van leven en geloven. Van een gelovig vertrouwen dat er Een is die oorsprong, doel en zin van alle leven is. Bij God ligt dat begin. Maria opende haar hart en haar schoot: opdat God mens kon worden. Door en met Maria mogen wij dichter bij die Levensbron komen.
Voor elke vluchteling die onder erbarmelijke omstandigheden bij ons terecht komt, een arm om haar of hem te omarmen: Kom maar bij ons. Hier kun je veilig tot rust komen; totdat de wereld het klaar krijgt om de situatie in je thuisland zodanig te klaren dat je terug kunt.
En als dat te lang duurt, kun je hier blijven. We kunnen best iets van je leren, denk ik. We kunnen veel van elkaar leren, weet ik.
In China staat op een strandje aan een baai in Honkong een machtig beeld van de godin Guanyin; de “godin” met de duizend armen.( Godin van Barmhartigheid) Ze heeft ook vaak vier gezichten, zodat ze iedereen, in alle vier de windstreken, kan helpen.
Onze Maria. Zij heeft ook duizend titels, duizend armen: ivoren toren, ark van het verbond, morgenster, heil van de zieken, toevlucht van de zondaars, troosteres van de bedroefden, ……..
Heer, wanneer wij uw kruisweg niet begrijpen, maak het dan stil in ons hart, en leer ons inzien dat gebed en daden van liefde zoveel beter en heilzamer zijn dan agressie en geweld. Omhels ons met uw kruisgenade, met uw Geest van 100% geweldloosheid, gelovend dat deze weg Vrede en opstanding brengt in een wereld die dorst naar U.
Ze zijn zeldzaam geworden in ons midden: mannen met een lange grijze baard en pijp, sterke vrouwen, priesters en religieuzen, missionarissen. Om de drie of vijf jaar waren ze op de parochie: gastvrij onthaald bij vader of moeder, broer of zus. Enthousiast vertelden ze over verre landen en vreemde culturen. Een houten beeld, een exotische vrucht, wat koperwerk of kleurrijke postzegels, en een avond met lichtbeelden over het oerwoud of het missieschooltje kleurden hun fantastisch verhaal tot een brok boeiend avontuur. Maar het was meer dan dat... Diep in hun ogen blonk de vreugde van het dienen. In hun hart klonk de onweerstaanbare roepstem: ‘Kom, en volg mij. Ik zend U.' Mannen en vrouwen met een zending: 'Ga uit over de hele wereld en verkondig het evangelie aan heel de schepping.' Vandaag zijn ze er nog. Wat minder talrijk en misschien minder kleurrijk, nauwelijks gekend en gewaardeerd. Maar hun zending is dezelfde: in Zijn Naam stem geven aan de stemlozen, gehoor geven aan hen naar wie niemand luistert, teken van hoop zijn voor hopelozen. Met jonge kerken bouwen ze aan de toekomst van Gods droom op aarde. Met hun leven voeden zij het religieuze zoeken van elke mens naar een God die Liefde is. Missionarissen, mannen en vrouwen, woordvoerders van de Heer die zegt: “Ik ben gekomen opdat zij het leven zouden bezitten, en wel in overvloed. “
(Don Bosco kalender 1995, achterzijde september 1995)
neemt een belangrijke plaats in de Franciscaanse spiritualiteit in. Toen Franciscus knielde en bad voor dit kruis, werd hij door de Gekruisigde aangesproken: 'Ga en herstel mijn huis'. Het werd een keerpunt in het leven van Franciscus. 'Het gebed voor de gekruisigde' dat is toegeschreven aan Franciscus, is de eeuwen door talloze malen herhaald door vele gelovigen.
GEBED VOOR HET KRUIS
Hoogste, luisterrijke God, verlicht de duisternis van mijn hart en geef mij het juiste geloof, de vaste hoop en de volmaakte liefde, het besef en de kennis, Heer, om uw heilig en waarachtig gebod te kunnen volbrengen.
'Niemand bezit God zo, dat hij niet meer op hem moet wachten. En toch kan niemand op God wachten, die niet zou weten, dat God reeds lang op hem gewacht heeft."
Als iemand onder u, voor wijs en verstandig wil doorgaan, moet hij dat waarmaken, door een voortreffelijke levenswandel, door daden van wijze zachtmoedigheid. De wijsheid van boven is voor alles zuiver, maar ook vredelievend, vriendelijk, altijd voor rede, vatbaar, rijk aan Barmhartigheid, en aan vruchten van goede werken, onpartijdig en oprecht.
Theresia van Lisieux, als kind genas ze op wonderbaarlijke wijze van een ernstige ziekte nadat het Mariabeeld boven haar bed naar haar glimlachte. Ze besloot tot de Karmelietenorde toe te treden en haar leven aan God te wijden. Haar kracht was dat ze het geloof heel dichtbij mensen wist te brengen. ‘Ik wil het rozen [= zegeningen] laten regenen op aarde’, zei Theresia.
Zie de wonderen in de kleine dingen, tel je zegeningen!
Vandaag, op 29 september, viert de Kerk de heilige aartsengelen. John Keble, een Engels dichter, wees ons erop dat 'Vrede' het eerste was wat de engelen bezongen.
Wees elkaar niets schuldig, behalve liefde, want wie de ander liefheeft, heeft de gehele wet vervuld. Want: ‘Pleeg geen overspel, pleeg geen moord, steel niet, zet uw zinnen niet op wat van een ander is’ – deze en alle andere geboden worden samengevat in deze ene uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’
Verwijzend naar het evangelie van de 25ste zondag door het jaar: de parabel van de arbeiders in de wijngaard (Mt 20, 1-16a), zei de bisschop tot het verzamelde kerkvolk in een volle Sint-Baafskathedraal: "Alle gedoopten zijn geroepen om arbeiders te zijn in de wijngaard van de Heer. De diaken is geroepen om van het altaar uit te gaan naar alle hoeken om mensen die door niemand gevraagd worden, uit te nodigen.
Zo maken diakens waar dat de laatsten de eersten zullen zijn.
Onze Vader die in de hemel zijt. U bent wel oneindig ver weggegaan van deze aarde. Uw naam ligt hier besmeurd, verborgen onder onrecht en geweld. Uw koninkrijk is hier niet te vinden. Hier gebeurt de wil van machtigen, rijken en geweldplegers. Een klein deel van de mensheid heeft volop te eten; de anderen hebben honger. Wij vergeven elkaar niet, maar komen op voor onszelf en de Derde Wereld staat dik bij ons in de schuld. Het kwaad is koning over ons. Zo zit dat.
Vergiffenis schenken werkt niet als een toverstokje. Willen vergeven is niet hetzelfde als kunnen vergeven. Zo kan het gebeuren dat we wel willen vergeven, maar het niet kunnen. Wanneer hoofd en hart het tenslotte op een akkoordje hebben gegooid en we daadwerkelijk in staat zijn te vergeven, dan blijven nog altijd de pijnlijke ervaringen over die aan de oppervlakte komen, verwarring scheppen en de gevoelens van haat opnieuw aanwakkeren. Dit is wat de vergiffenis van het geheugen genoemd wordt. Het is niet het gemakkelijkste van alles. Dit te kunnen vergt veel tijd."
Let dus goed op welke weg u bewandelt, gedraag u niet als dwazen maar als verstandige mensen. Gebruik uw dagen goed, want we leven in een slechte tijd. Wees niet onverstandig, maar probeer te begrijpen wat de Heer wil.
Het lijkt voor ons vandaag maar deze tekst las ik in een brief aan de Efeziërs.
Al wat een mens geluk kan geven draag je van binnen met je mee: zoek het niet hoog of over zee, het staat al in je hart geschreven. Een stem is het, ons doorgegeven, die zegt: Ik zal er zijn voor u. Laat je gezeggen, hier en nu, en kies de ware weg ten leven. Wie antwoord aan de stem durft te geven, weet zich geborgen en bemind, ontvangt de vrijheid van een kind en wordt van anderen een zegen!
Alleen het brood dat we samen delen, voedt. Alleen het water, dat we samen drinken, lest onze dorst. Alleen de strijd die we samen voeren, brengt bevrijding. Alleen de kleren die we samen delen, maken mooi. Alleen de woorden die we samen vinden, zijn verstaanbaar. Alleen de weg die we samen gaan, heeft een doel. Alleen het doel dat we samen stellen, is bereikbaar. Alleen de vrede die we zelf maken, wordt wereldwijd. Die vrede in Gods naam wensen wij elkaar toe.
Heer open mijn hart om lief te hebben Wie me pijn deden Wie over mij roddelden Wie onrecht deden. Heer open mijn hart om te vergeven: Wie kwaad spraken Wie ontnamen waar ik recht op had. Heer open hun hart om uwl liefde te ontvangen.
Overal waar hij kwam, in dorpen, steden en gehuchten, legden ze de zieken op het plein. Ze smeekten hem of ze ten minste de zoom van zijn kleed mochten aanraken. En iedereen die hem aanraakte, werd genezen.
De moeder stond door smart bevangen en met tranen langs haar wangen waar haar zoon gekruisigd hing
en het was haar in haar lijden of een zwaard haar kwam doorsnijden dat dwars door het hart heen ging.
Hoe verdrietig en verloren was de toch zo uitverkoren moeder die hem 't leven gaf.
ze moest klagen, ze moest rouwen en ze beefde bij 't aanschouwen van zijn vreselijke straf.
Wie voelt er geen tranen komen, die daarheen wordt meegenomen, waar hij Christus' moeder vindt?
Wie zou tranen binnenhouden als hij dat verdriet aanschouwde van de moeder bij haar kind?
Zij zag wat hij heeft geleden voor het kwaad dat mensen deden, zag de zwepen, zag het slaan,
hoorde 't kind, door haar gedragen, stervende om bijstand vragen, zag hoe hij is doodgegaan.
Vrouw van liefde en genade, wil toch op mijn schouders laden alles wat u lijden doet.
'k Wil mijn hart aan hem verpanden, laat mij dan van liefde branden opdat ik hem zo ontmoet.
Moeder, wil mijn hart bezeren met de wonden die hem deren, die zo nederig wilde zijn
om te lijden voor mijn zonden. Laat mij lijden aan zijn wonden, laat mij delen in de pijn. Laat mij huilen aan uw zijde, laat het kruis ook mij doen lijden tot ik zelf eens doodgaan moet:
'k wil mij naar het kruis begeven om daar met u mee te leven in wat hem zo lijden doet.
Stralende, ik moet u eren, wil u toch niet vàn mij keren, laat mij huilend bij u staan.
Laat mij Christus' dood ervaren, laat mij in mijn hart bewaren al wat hem is aangedaan.
Laat zijn pijnen mij genaken, laat het kruis mij dronken maken van de liefde voor uw zoon
en wil dan mijn voorspraak wezen als ik 't helse vuur moet vrezen na het oordeel voor zijn troon.
Laat het kruis over mij waken, laat zijn dood mij sterker maken, zodat hij me begeleidt
en mijn ziel, als 't lijf moest sterven, de verrukking doet verwerven die de hemel ons bereidt. foto van Toos Hermsen-de Groot. foto van Toos Hermsen-de Groot.
Hoe ga je om met de tegenslagen in je bestaan? Overkomen ze je, raak je helemaal ondersteboven, word je zelfs verbitterd? of kun je er mee omgaan om misschien te ontdekken dat je er een rijker mens door bent geworden? De zoon van Piet is verongelukt, hij is pas acht jaar oud, holt achter een voetbal de straat op en een auto schept hem. Mensen zeggen tegen Piet: je zult die chauffeur wel iets aan willen doen! ‘Die man heeft ook veel verdriet’, zegt Piet, bij zijn eigen verdriet. Piet raakt niet verbitterd, anderen wel. Wat is het geheim van Piet? Hij blijft open, hij blijft verbonden met andere mensen, ook met die chauffeur die zijn zoon overreden heeft. Hij stopt dat noodlottige ongeluk niet weg. Dat is gewoon kwaad, dat mag niet. We voelen het allemaal aan. je hoort je kind niet te verliezen, en zeker zo niet. Piet kijkt het aan, net zoals die joden in de woestijn de giftige slang hebben aangekeken. Alleen zij die dat doen worden geëerd, de anderen niet. Die sterven aan het gif van de slang, het gif van de verbittering. Daarom neemt dat verhaal van Jezus dit beeld op met het feest van Kruisverheffing. Niets verheerlijken, want dat is het kruis niet in eerste instantie. We zien het vandaag weer in Nord-Irak en Syrië waar christenen opnieuw worden gekruisigd door de Islamitische Staat. We kunnen het volgen op Youtube, via internet. Een zeer barbaarse manier om mensen te vermoorden. Alleen wie het kwaad aankijkt, kan er mee omgaan, zo geloof ik.
Uit: Joost Jansen, Woord voor onderweg. Overwegingen voor het jaar A.
Goede God, terwijl ik dit gebed bid sta ik hier thuis bij het kruis van uw Zoon Jezus. Geef troost en bemoediging aan allen die een zwaar kruis hebben te dragen. Help ons het leed van onze naasten te verlichten, en maak ons bereid om – waar mogelijk – mee te werken aan het wegnemen van de oorzaken van het lijden. Versterk daartoe ons geloof in de weg van Jezus, die via kruis en lijden voerde naar zijn verrijzenis en het leven bij U, tot in eeuwigheid.
Roeping, dat heb jij en ik, wij allemaal. Je bent geroepen je taken die je krijgt, je leven dat je leeft, je bent geroepen dat te leven als christen. Niks verhevens. Gewoon, daar waar jij functioneert.
Roeping is dus: Jezus volgen. God dienen op de plek waar je bent. Op de weg die jou gegeven wordt. Je huwelijk, je opvoeding, je werk, je vrije tijd, je lijf, je eten, je ontspanning, je gesprekken, je omstandigheden. In al die dingen Jezus volgen. Dienstbaar zijn. De heilige Geest door je laten werken. God op de eerste plaats zetten.
Wij zijn geroepen om lief te hebben. Ik zou het willen roepen in deze wereld: tegen de soldaat in de tank tegen het kind met de steen tegen de moeder van de martelaar tegen een drugsbende op zoek naar geld en macht tegen een terreurgroep op oorlogspad……
Maar ik zeg het vooral tegen mezelf Als ik me erger, als ik boos ben, als ik bang ben, als ik niet geloofd wordt…
Zeg het en deel er vanuit: deel rijkelijk uit van de liefde die elke mens in zich draagt, gekregen van een God die zelf liefde is.
Dat Zijn Licht je pad zal beschijnen; je de weg wijst die je mag gaan. Dat Zijn liefde je zal verwarmen; je in Zijn gloed naast de ander mag staan. Zijn vreugde je kracht zal zijn; bij alles wat je hoort en ziet. Dat Zijn vrede je zal omarmen; ook in momenten van verdriet. Dat Zijn engelen rondom je zijn; je beschermen zullen, de gehele tijd. Dat je steeds opnieuw zult ervaren; het is God die mij leidt.
God, onze Vader, wij danken U, dat wij na alle onrust, na al ons zoeken en dwalen rust mogen vinden in U. Als niets ons kan scheiden van uw liefde, durven wij onszelf en allen met wie wij leven toe te vertrouwen aan U. Geef, dat wij ons geborgen weten in uw liefde en trouw. Amen.
Op 8 september vieren wij het feest van Maria geboorte, negen maanden na haar onbevlekte ontvangenis.
Het is feest in de schoot van Anna en Joachim, haar ouders, het is feest voor heel het volk dat uitkijkt naar de komst van de Messias, de Verlosser.
Het is feest in de Kerk die in de geboorte van Maria het begin van het nieuwe verbond gedenkt. Zoals elke verjaardag ons herinnert aan de blijdschap van de geboorte van een mens, zo is Maria’s verjaardag een herinnering aan de nakende komst van de Mensenzoon, maar het is nog meer.
Wij gedenken Maria’s geboorte en dit betekent naast herinnering aan een moment in de geschiedenis ook het opnieuw beleven van de heilsgeschiedenis. Wij mogen nu, zoveel jaar later, opnieuw beleven hoe God zijn heil toont aan ons, gelovigen van nu, de Maria’s van deze tijd.
Gelukkige verjaardag aan ieder die, zoals Maria, voluit ‘ja’ zegt aan de Heer!
Maria is beslist vaak onthutst geweest over wat er met haar en haar Zoon gebeurde. Maar zij bewaarde dit alles in haar hart. Lucas zegt er niets over hoe zij die gebeurtenissen overdacht. Maar we kunnen het vermoeden als we het resultaat ervan zien, haar loflied. "Met heel mijn hart roem ik de Heer". Dit staat in: (Lucas 1, 46). Maria,s gebed is een danklied voor de grote dingen die de Heer met haar doet. "Haar overdenken", bestaat hierin dat ze de gebeurtenissen laat binnenkomen in haar hart, waar ze omgevormd worden tot lofzang en dankzegging. In haar hart krijgt alles zijn juiste plaats, alles krijgt er zin, zij ziet er hoe alles voorkomt uit de hand van de Vader en hoe Hij. te midden van zoveel wat ze niet begrijpt, grote dingen met haar doet. Indien je van Maria wilt leren om alles in een ruimer perspectief te zien, als een teken van de zorgende liefde van de Vader, dan zul je te midden van de onrust van de wereld worden van goddelijke veiligheid en vrede.
Lieve Vader in de hemel, al mijn zorgen leg ik voor U neer. Ik wil U bidden voor mijn vrienden, wilt U voor hen zorgen, Heer? Bescherm hen met Uw engelen, sla Uw armen om hen heen. Leid hen veilig naar Uw schuilplaats en laat hen nooit, nee nooit alleen. Blijf bij hen in de donkere nachten, blijf bij hen in de eenzame tijd. Bevrijd hen uit de macht van zonde. Sta naast hen in hun zwaarste strijd.
En als ze overmeesterd worden door ziekte, pijn, of diep verdriet, zend dan Uw Geest, om troost te brengen want U vergeet Uw kind’ren niet. Schenk hen hoop en nieuwe krachten zodat zij strijdend overeind blijven staan. Laat hen weten dat ze ‘t waard zijn en dat ze nooit alleen hoeven te gaan. Overlaad hen met Uw liefde en met Uw rust op al hun wegen. Schenk ze steeds Uw diepe vrede maar bovenal Uw rijke zegen.
In het licht van de internationale spanningen van vandaag, bid ik, samen met u en voor u, onderstaande toewijding aan Maria.
Heilige Moeder van God, Koningin van hemel en aarde,
wij komen tot bij U. Wij verkiezen U opnieuw tot onze Moeder. Wij vertrouwen ons toe aan Uw Onbevlekt Hart.
Neem deze toewijding van ons aan en wil ons geleiden op de weg van de vrede. Hoor ons roepen tot U in onze nood, in onze onmacht tegenover zoveel zonde en kwaad. Wat wij niet kunnen, zult gij in ons bewerken.
Zegen onze kinderen, bemoedig onze jeugd. Zegen onze gezinnen, troost onze zieken, sta de stervenden bij, geef moed aan de ouderen en licht aan hen die alleen door leven moeten gaan.
Zegen onze gemeenschap, onze Kerk en de hele wereld, neem de wereld op in Uw barmhartige Liefde!
Wees allen nabij en leer ons bidden om de Geest die alles nieuw maakt.
Geef ons meer geloof in uw Zoon Jezus Christus en leer ons bidden in vertrouwen en overgave.
Moeder Maria, kom bij ons wonen en toon ons de weg die leidt naar de echte vrede, naar liefdevol samenleven met elkaar, naar de vrede die alleen God kan geven, omdat Hij liefde is. Bescherm ons allen tegen onheil en geweld.
Wij zijn van U, bekeer ons hart en laat ons bouwen aan een betere wereld, hier en nu.
Levende God, U bent met ons begonnen en op weg gegaan, U zult ons ook thuisbrengen en voltooien.
Wij bidden U dat Jezus onze gids mag zijn, dat wij in zijn licht mogen leven met elkaar, dat wij mogen groeien in het geloof dat Hij de toekomst heeft, vandaag en alle dagen tot in eeuwigheid.
Geliefde broeders en zusters, onthoud dit goed: ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden. Want de woede van een mens brengt niets voort dat in Gods ogen rechtvaardig is.
'Geloven is aannemen wat we niet zien en de beloning voor geloven is zien wat we aannemen.' Deze wijze en ware woorden sprak de kerkvader Augustinus. Zelf had hij de waarheid ervan ontdekt en ervaren.
Wanneer je over zijn woorden nadenkt, valt de vergelijking op tussen geloof en liefde en vriendschap. Want ook bij liefde en vriendschap nemen we aan wat we niet zien en de beloning is dat we zien wat we aannemen. Bij liefde en vriendschap voel je van binnen dat het om iets kostbaars gaat, wat het leven een bijzondere glans geeft. Het voelt goed, vertrouwd en veilig. En dat maakt je tegelijk krachtig en kwetsbaar. Je voelt je herkend en geaccepteerd. Datzelfde gevoel kunnen mensen ook herkennen in hun geloof.
Toon Hermans heeft dat gevoel onder woorden gebracht. 'Stel je voor wanneer iemand van je houdt je alles vergeeft je altijd bijstaat je nooit laat vallen. omdat hij je zwakheid kent. Dan is dat een bijzonder gevoel. Maar stel je nu eens voor dat die iemand de God van hemel en aarde is!
In gedachten zie ik Augustinus knikken en zeggen: '.. de beloning van geloven is zien wat we aannemen.'
Stenen, steen, zo hard als steen, zo sterk als steen.
Edelstenen of steenpuin, een opstapje of een drempel, bouwstenen of grafstenen.
Wat willen wij zijn?
De steen des aanstoots of de hoeksteen? Een steentje bijdragen of de eerste steen werpen? Met de molensteen om de hals… Een hart van steen.
Waar ligt onze keuze?
Steenrijk of geen steen om je hoofd op te leggen? Steen en been klagen of gewoon steengoed? Een steen naar de hemel gooien of de Stenen Tafelen? De steen der wijzen of de steen die is weggerold?
Ik heb nog nooit een foto van Jezus gezien; ik weet ook niet hoe Hij liep wel met wie. Ik weet niet hoe zijn stem klonk, wel de woorden die Hij gebruikte. Ik weet niet welke kleur ogen Hij had, maar wel hoe hij keek. Ik weet niet of Hij een groot hart had, ik weet niet alles van zijn karakter, maar wel dat kinderen Hem graag mochten en armen zich bij Hem thuis voelden. Dat Hij mild was voor eerlijke mensen en streng voor strooplikkers. Dat hij niet te snel oordeelde maar eerder verontschuldigde. Dat Hij niet haatdragend was, maar ongelooflijk vergevingsgezind. Ik weet eigenlijk veel meer van Jezus dan ik aanvankelijk had gedacht.
Vandaag horen we hoe Jezus Petrus de rots noemt, waarop Hij zijn Kerk wil bouwen. Jezus legt zijn Kerk in handen van allesbehalve perfecte mensen. Petrus is daar het duidelijkste voorbeeld van: hij wilde Jezus weghouden van Jeruzalem, waar boze wetsgeleerden Hem stonden op te wachten en bij de veroordeling van Jezus verloochende hij Hem. En toch… Jezus vertrouwt voor 100% zijn vriend. Hij geeft ‘carte blanche’ aan wie zich met hart en ziel inzetten voor zijn Rijk. Een bemoediging dus voor ons, ook al falen we soms.
Ondestaande vind je zowat overal op rommelmarkten, maar in vele huiskamers was dat één van de weinige dingen die de kamer sierden. Een vrees voor God en een teken dat je beter goed leefde, dit naast een groot kruisbeeld. Het zegt veel over onze generatie die alle symboliek heeft verwijded en zo het kind met de badwater heeft buiten gegooid. Maar nog altijd ziet God wat wij doen.
God, kom mij te hulp. Heer, haast U mij te helpen. Eer aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Zoals het was in het begin, nu is en zal zijn tot in de eeuwen der eeuwen. Amen.
Maria, laat Uw liefde tot het uiterste toe doordringen tot in de harten van alle mensen, vooral ook in dié mensen die op dit moment het verst van U verwijderd zijn.
Kerkleiders van de Oosters-katholieke kerken vragen de paus om iets te doen aan de gedwongen uittocht van christenen uit het Midden-Oosten.
De patriarchen van de Oosterse kerken die met Rome verbonden zijn, hebben op het eind van hun zomeroverleg in Libanon een beroep gedaan op de paus: Jij bent de enige die de machtigen op aarde ertoe kan bewegen om oog te hebben voor het lot van de christenen in het Midden-Oosten.
De slotverklaring werd integraal afgedrukt in de maandageditie van de krant L'Osservatore Romano. De kerkleiders beklagen er zich over dat de wereld machteloos toekijkt op de gedwongen uittocht van christenen uit de regio. Dit is een genocide, een menselijke catastrofe en een belediging voor de hele mensheid.
‘Onze zwakheid vermindert Maria’s liefde niet’ – Steven Vanackere Kerknet-redactie - minder dan 1 minuut leestijd CD&V-politicus Steven Vanackere brengt op zijn Facebookpagina een mooie ode aan Maria, ter gelegenheid van Maria Ten
CD&V-politicus Steven Vanackere brengt op zijn Facebookpagina een mooie ode aan Maria, ter gelegenheid van Maria Tenhemelopneming.
15 augustus. Maria Tenhemelopneming. Het is een feest waarmee de katholieke (en ook de orthodoxe) kerk eer betuigt aan de vrouw die een onvervangbare rol in de geschiedenis speelt. Haar betekenis overstijgt — voor wie het hart wil openen — achterhaalde, 19de-eeuwse dogma's en zogenaamde geloofswaarheden.
Naar Maria kijk je best met het stuk van je ziel dat gevoelig is voor poëzie en paradoxen. Je moet een beroep doen op het diep in elke mens geworteld verstaan van wat de kern van het leven is. Maria helpt om andere antwoorden te geven op onvolmaaktheid en pijn dan vluchten of opgeven.
Tegenover Maria - zoals tegenover andere moeders - schaamt een mens zich minder voor zijn terugkerende zwakheden.
Een moeder is wel wat gewoon. Moeders hebben ogen en oren die vaders vaak missen. C'est elle qui sait que mes pieds puent, zoals Arno het nogal plastisch uitdrukt in Les yeux de ma mère. Maar kijk: onze zwakheid vermindert haar liefde niet. Wat een verademing. Wat een troost.
Samen met andere vrouwen, en in tegenstelling tot een dozijn (mannelijke) leerlingen, vluchtte Maria niet weg op het het rampzalig moment van de kruisdood.
Waar wij mislukken, loopt zij niet weg.
Doorheen het frustrerende falen dringt zij vol eenvoudig vertrouwen door naar iets waar anderen zouden aan twijfelen: onze goede kern. En meer nog: ze neemt het voor ons op. Ze bemiddelt en doet 'een goed woordje' voor ons. Zoiets is leven gevend.
Zonder deze genereuze, vrouwelijke liefde kan ik me geen katholiek geloof indenken. Maria zorgt voor een warmte en een menselijkheid die me een goed gevoel geeft bij deze katholieke, feilbare manier om God te zoeken.
Bron: Facebook Steven Vanackere Gepubliceerd op dinsdag 15 augustus 2017 - 13:17
Op 15 augustus viert de Kerk dat Jezus' moeder, Maria, met lichaam en ziel in de hemel is opgenomen. Net zoals Jezus na de opstanding uit de dood in de hemel is opgenomen, zo geloven we dat ook van zijn moeder, de eerste van alle gelovigen.
ZALIGE HOOGDAG Liev medebloggers!
Voor velen onder ons is dit ook MOEDERDAG! PROFICAT aan deze lieve moeders!
DE HEER WAS OP DE TOP VAN DE SINAÏ NEERGEDAALD. HIJ VROEG MOZES NAAR HEM TOE TE KOMEN EN MOZES GING NAAR BOVEN. (Exodus 19,1-2. 9-11.16-20b.)
Mozes ging naar boven. We blijven mensen nodig hebben, die naar boven gaan, die ons voorgaan, die God alle kansen geven.
Zegen, Heer, onze priesters en alle voorgangers, aan wie U vraagt naar U toe te komen. Dat zij de berg bestijgen om U nabij te zijn. En dat ze vervuld en vervullend weer afdalen om U bij ons aanwezig te brengen.
Laten we met Jezus’ tussenkomst een dankoffer brengen aan God: het huldebetoon van lippen die zijn naam prijzen, ononderbroken. En houd de liefdadigheid en de onderlinge solidariteit in ere, want dat zijn offers waarin God behagen schept.
Dat dankoffer breng ik samen met mijn ouders die vandaag maar liefst 63 jaar getrouwd zijn.
God, die ons behoedt, nu de dag valt en het donker is, vertrouwen wij ons toe aan onze Herder, onze Gids; met U vinden we de plek waar rust is, goedheid en heelheid. Zelfs al moeten wij door het duister heen, wij weten U naast ons. U strekt uw hand over ons uit en maakt ons gaan lichtvoetig en blijmoedig. Bij U mogen wij ons geborgen weten al de dagen van ons leven, tot in lengte van dagen.
Heer van hemel en aarde, Schepper van al wat bestaat, ongrijpbare God Ik heb je gezocht in de bomen van het bos, in de golven van de zee, in zilver, goud en diamant, in beelden, schilderijen, in eenzaamheid. Ja, overal heb ik naar jou gezocht en tenslotte heb ik je gevonden in het mooiste wat je ons gaf: in de mensen, in hun liefde en goedheid. Dank je wel, God.
Ik vertrouw alle grootouders in de wereld toe aan de bescherming van de Heilige Anna en Joachim.” (Paus Benedictus XVI )
Paus Benedictus XVI prees jaren geleden op 26 juli – de feestdag van de Heilige Anna en Joachim– na het angelus de rol van de grootouders bij de overdracht van het geloof.
“Ik roep U op om te bidden voor de grootouders, die in gezinnen vaak de behoeders en getuigen van de fundamentele waarden van het leven zijn. De opvoedkundige rol van grootouders is uiterst belangrijk en wordt dat steeds meer wanneer de ouders om allerhande redenen niet langer in staat zijn hun kinderen terzijde te staan. Ik vertrouw alle grootouders in de wereld toe aan de bescherming van de Heilige Anna en Joachim.”
MIJN GEBED VOOR GROOTOUDERS Goede Heilige Anna en Heilige Joachim, ouders van Maria en grootouders van Jezus, sta mij en alle grootouders bij. Dat we wijs en liefhebbend mogen zijn, dat we onze tijd, onze verhalen en ons gevoel voor humor mogen delen. En dat we mogen genieten van onze kleinkinderen die ons zo nauw aan het hart liggen, maar dat we ze niet te veel verwennen. Dat we in hen altijd de liefde van God mogen zien.
Barmhartige God, in uw handen leggen wij ons leven, ons doen en laten in goede en in kwade dagen. Aanvaard ons zoals wij zijn: pelgrims op weg naar U. Doe ons weer opstaan wanneer wij zijn gevallen, bewaar in ons wat goed is en breng ons tot voltooiing op uw dag in Jezus Christus, onze Heer.
“Maria!” klinkt zijn stem, en daarin klinkt alle onvoorwaardelijke liefde door waarmee een mens zich gezien en aanvaard mag weten.
Er zitten in de persoon van Maria Magdalena elementen die ook voor moderne vrouwen (èn mannen) herkenbaar zouden kunnen zijn: het rusteloze, verscheurde bestaan, heen en weer geslingerd tussen de vele stemmen en opinies van ouders, vrienden en media, en een wankel evenwicht zoekend tussen alle eisen die aan je worden gesteld door werk, sociale omgeving, kinderen, huishouding, en je eigen verlangen naar geestelijke verdieping. Wie móét ik zijn, wie kàn ik zijn, wie wil ik zijn? Wat stel ik voor, als niet iemand (Iemand!) mijn naam met wèrkelijke liefde uitspreekt?
Toen ik op 27 juli 1974, bij het terugkeren van een kampbezoek in slaap viel achter mijn stuur, werd ik onvoorbereid ineens gehandicapt. Ik zou na 14 maanden kliniek in een rolstoel buitenkomen, aan beide benen verlamd en dit voor altijd. In mijn boek 'Handicap: onverklaarbare bondgenoot' heb ik ook gevochten met de vraag: 'waarom eigenlijk?' Maar ik ben nooit opstandig geweest tegenover God, omdat ik voor mijn ongeluk al dacht dat God daar niets mee te maken had. Maar mijn omgeving had het er wèl moeilijk mee; men dacht: een verlamde priester, dat is een tegenstrijdigheid, dat is iets dat eigenlijk niet zou mogen zijn.
Soms lijkt het dat je OF voor paus Benedictus XVI bent/was OF voor paus Franciscus. Kan het niet allebei? Ieder zijn liefde voor de lieve Heer, misschien wat andere aandachtspunten, maar de Liefde telt. De apostelen waren individueel ook met hun eigen karakters uitgekozen, en toch een eenheid in de Liefde van de Heer. Tuurlijk niet altijd dezelfde gedachten en gevoelens. Daarom de wens: Vrede zij u. Ieder gekleurd draadje bij elkaar vormt samen een veelkleurig tapijt. Zoals zij: paus Benedictus XVI en paus Franciscus, diep respect hebben voor elkaar en zo te zien ook echte interesse in elkaars welzijn, laten wij ook met onze diversiteiten een eenheid vormen. We hoeven niet hetzelfde te zijn en te doen, ieder zijn/haar aandeel in het lichaam dat de kerk is, met Christus als hoofd.
U kent mijn hart. U kent mijn gedachten. U ziet al mijn daden. U weet alles van mij. U weet wat ik wil. U kent al mijn krachten. U hoort al mijn woorden. U bent mij zeer nabij.
U weet wie ik ben. U hoort al mijn zuchten. U ziet al mijn tranen. U voelt mee in mijn pijn. U weet dat ik soms van U weg wil vluchten. Toch zult U altijd bij mij zijn.
Overal op aarde kan ik bij U uithuilen. Want altijd wordt door U aan mij gedacht. Voor Uw liefde kan ik mij niet verschuilen. Uw licht is sterker dan de nacht.
U kneedde mij en gaf vorm aan heel mijn leven. U maakte mij zo mooi en kostbaar door Uw hand. Doordat mijn hart met Uw hart is geweven Is er een onverbreekbare liefdesband.
Houd mij in Uw oog. Leid mij in Uw wegen. Toets al mijn plannen. U weet wat ik verlang. Bescherm mij op Uw weg. Houdt mij soms maar tegen. Voor Uw trouwe liefde ben ik niet bang.
De Ronde van Vlaanderen is de 'hoogdag' van het wielervoorjaar. Ze sluit de 'heilige week' af, waarin nog andere befaamde koersen worden gereden. Je hebt wielergoden en dopingzondaars: alleen al in ons taalgebruik zijn koers en religie verweven. In Roeselare loopt nog tot volgend voorjaar de expo ‘Koers is religie’, waarin de relatie tussen wielrennen en geloof centraal staat. De expo is opgezet in de (ontwijde) Paterskerk, waar het Wielermuseum een voorlopig onderkomen heeft gevonden nu het museumgebouw wordt gerestaureerd.
De tentoonstelling 'Koers is religie' vind je in de Paterskerk, Delaerestraat 33 in Roeselare. Tot eind september 2017 open van maandag t.e.m. zondag van 10 tot 17 uur. Vanaf oktober 2017 gesloten op zondag. Vrij toegankelijk.
Het Italiaanse magazine ‘Millennium’ illustreert daarmee een artikel over degenen die de paus ten val willen brengen.
Millennium, de weekendbijlage van de Italiaanse krant Il Fatto Quotidiano, pakte gisteren uit met een ophefmakende cover. Een tekening toont een halfnaakte, aan een antieke zuil vastgebonden paus Franciscus, als een hedendaagse Sint-Sebastiaan doorboord met pijlen, onder de titel: De vijanden van Franciscus: dit zijn degenen die willen dat hij aftreedt.
Binnenin beschrijft journalist Peter Gomez ‘een echte oorlog’ tegen de paus, gevoerd door machtige kardinalen, voormalige vrijmetselaars en politiek verbonden opiniemakers.
Al nuanceert Gomez dit ook wel: bij de gewone gelovigen is Franciscus ongemeen populair, zegt hij. En besluit:
Als je wil weten wat katholieken van de paus vinden, kijk dan niet naar Twitter maar ga in de loopgraven.
Bid voor ons Maria, Wij die onderweg zijn, met onze zorgen, met zwarte ogen, voor wat komen gaat, Bid met ons, dat we een eind met U, kunnen meegaan. Om de weg van Jezus te volgen, Om God in ons leven, te laten leiden, dat wij van onze toekomst, meer feest, meer echt leven kunnen maken. Meer, dan dood en ellende, oorlog en gevaar.
Ik heb, net als jij misschien, soms best bepaalde verwachtingen van mensen, maar ik heb ook ontdekt en geleerd, dat er in mijn diepste pijn en nood maar Eén is die er altijd en op het juiste moment is, en dat is God, mijn hemelse Vader en Jezus, mijn Verlosser en Heer. Mensen zullen ons vroeg of laat teleurstellen, en soms lijkt het misschien ook alsof God dit doet, maar uiteindelijk zal altijd blijken dat wat Hij doet, het beste en het juiste is.
het gebed zou jouw dag moeten kleuren, van zonsopgang tot zonsondergang, bij werken en rusten, bij vreugde en verdriet, in hoop en twijfel, een leven lang. Ik wens het jullie toe!
Heer Laat me de weg vinden om heel dicht bij U te komen. Help me om in deze ik gerichte wereld weer op mijn knieën te gaan, weer nederig te worden en elke avond U dank te zeggen voor de voorbije dag en hulp te vragen voor de zorgen die ik heb. Niet alleen ’s avonds maar elk moment kan ik dicht bij U komen. Als ik dit in m'n leven vergeten ben Heer, geef me dan nu de kracht om die keuze opnieuw te maken. Geef me de durf om ervoor uit te komen dat U belangrijk bent voor mij elke dag opnieuw en opnieuw.
Sint Pieter, Peter, Petrus of hoe wij u ook noemen, vandaag is het uw dag. Waar zijn de netten gebleven, de vissen en de boot van uw beroep? Allemaal achtergelaten toen Jezus u aankeek en riep. Dat ook wij losmaken wat ons bindt, alles wat ons verhindert om vrij uw Heer te volgen.
Paulus, geweldenaar van de Heer, Saulus van Tarsus, Paulus van Christus, altijd onderweg, overal prekend en nergens nog kind aan huis. Bedankt voor de vrijheid die gij voor ons hebt bevochten. Begeleid ons naar Damascus, dat ook wij de Heer mogen ontmoeten.
“Het Heilig Hart van Jezus, het Hart dat tweeduizend jaar geleden begon te kloppen in de schoot van de gezegende Maagd Maria, die het vuur van Gods liefde in de wereld bracht.
Dit Hart van Christus bevat een boodschap voor ons allen. Het spreekt ook tot de hedendaagse wereld. In een maatschappij waar techniek en informatiewetenschappen zich met grote schreden ontwikkelen en waar we ten prooi vallen aan duizenden, vaak tegenstrijdige belangen, riskeren we onze kern te verliezen, de kern van onszelf. Door Zijn Hart aan ons te tonen herinnert Jezus ons boven alles dat Hij hier is, in het innerlijk van de persoon, waar de bestemming van ieder van ons ligt besloten, dood of leven in de breedste zin. Hijzelf geeft ons leven in overvloed, Hij maakt het mogelijk om ons hart, die tot nu toe verhard was door onverschilligheid en egoïsme, te openen voor een verhevener vorm van liefde.
Het Hart van de Gekruisigde en Verrezen Christus is de onuitputtelijke bron van genade die iedere persoon altijd kan bereiken: liefde, waarheid, gerechtigheid, genade en barmhartigheid.”
In de komende vakantietijd gaan duizenden christengelovigen op bedevaart, veraf en dichtbij. Bedevaartsoorden zoals Scherpenheuvel, Banneux, Kevelaer, Częstochowa, Kibeho, Guadaloupe en Lourdes ontvangen vele miljoenen bedevaarders. Ze zoeken hulp en geborgenheid bij Maria of uiten hun dankbaarheid voor de ontvangen genade in belangrijke levensmomenten. Door de innerlijke vernieuwing en de ervaring dat God werkt in de mens wordt de bedevaartservaring het begin van een nieuw leven.
Onthoud een ander niet waarop hij recht heeft, terwijl je het hem geven kunt. Zeg nooit tegen je medemens: ‘Ga weg, kom morgen maar terug,’ terwijl je hebt wat je hem schuldig bent. Behandel hem niet zo schandalig terwijl hij zijn vertrouwen in je heeft gesteld. Maak geen ruzie met iemand die je geen kwaad berokkend heeft.
Christenen worden in 128 landen vervolgd of gediscrimineerd
Het christendom is met zijn 2,3 à 2,4 miljard gelovigen niet alleen de grootste, maar ook de meest vervolgde godsdienst.
Wereldwijd wordt geen enkele godsdienst zo fel vervolgd als het christendom. Dat staat te lezen een nieuwe studie van het Onderzoeksbureau voor Godsdienststatistiek Pew. Daaruit blijkt dat christenen in 128 landen gebukt gaan onder een of andere vorm van vervolging, discriminatie of uitsluiting.
De vervolging van de christelijke gemeenschappen is het sterkt in de overwegend islamitische landen in het Midden- en Nabije-Oosten, maar ook in Noord-Afrika. Zelfs in landen waar christenen de meerderheid van de bevolking uitmaken, zijn ze soms doelwit van geweld. Dat is onder meer het geval in Nicaragua, waar 60 procent van de bevolking katholiek is en waar e-mail en telefoons van katholieken gecontroleerd worden.
In zijn Bergrede roept Jezus een nieuwe wereld op, een omgekeerde wereld, een wereld waarin de macht van de enen ontkracht wordt door de onmacht en de weerloosheid van de anderen.
Heer Jezus, mensen stonden versteld van het gezag dat van U uitging. Uw gezag berustte niet op macht, maar op de kracht van mateloze eerbied en liefde voor het goede dat schuilt in iedere mens. geef mij de moed kwaad met goedheid te overwinnen.
Heer, ik kom tot U en in de stilte van de ontluikende, nieuwe dag, zoek ik Uw aanwezigheid. Ik sluit mijn ogen, vouw mijn handen en verlang ernaar even met U alleen te zijn. U bent mijn Heer en het is mijn diepst verlangen dat U mij op al mijn wegen leidt. Ik heb geen woorden om te spreken, Heer; ´k wil slechts alleen even met U samen zijn. In de stilte van deze nieuwe dag, in Uw aanwezigheid, kom ik tot rust en ontvang nieuwe kracht. Uw Geest doorstroomt mijn wezen als ik U, hier, in de stilte ontmoet. In mijn hart ontspringt een lied van lof en dank; ik zing voor Hem, heel zacht. Niets mag dit stille samen-zijn verstoren; hier ligt mijn sterkte als ik de nieuwe dag begroet.
Brood, een krentenmik, een tarwebolletje of een sneetje roggebrood, zo gewoon, vertrouwd en vanzelfsprekend, het zou pas opvallen als het er ineens niet meer was.
Het graan in de aarde, gemalen en gekneed, gerezen en gebakken en vervolgens aan zo vele keukentafels door zorgzame handen uitgedeeld.
Brood, daar zit levenskracht in of het nu door heilige handen wordt gebroken of aan de keukentafel wordt gedeeld, pas daar waar mensen hun leven werkelijk delen met elkaar gaat het brood smaken naar meer.
IN VELE GEZINNEN OF OP KAMERS WORDEN NU KAARSEN ONTSTOKEN DIE VOOR DE STUDENT EN EN ZIJN OUDERS EN FAMILIE EEN TEKEN MOET ZIJN VAN GODS NABIJHEID, DAG EN NACHT IN DEZE STRESSVOLLE PERIODE DI DE EXAMENS TOCH ZIJN. BIDDEN WIJ VOOR HEN IN HET BIJZONDER.
Op maandag 12 juni overleed Dom Anselm Hoste, abt-emeritus van de Sint-Pietersabdij van Steenbrugge.
De voormalige abt Anselm Hoste werd geboren te Beernem op 30 december 1930, is ingetreden in de abdij op 19 september 1950, deed plechtige professie op 16 augustus 1955 en werd priester gewijd op 25 juli 1956.
Hij was de zesde abt van de Sint-Pietersabdij van Steenbrugge (1981-1994), was Ridder van ’t Manneke uit de Mane, ere-Voorzitter van de “Encyclopédie Bénédictine” en lid van het Berek van ‘Biekorf”.
De uitvaart vindt plaats op zaterdag 17 juni om 11u.00 in de abdijkerk van Steenbrugge.
En zo kon ik haar begoeten in de kathedraal te SPYER. Voor sfeerbeelden en meer uitleg, alvast de moeite even te Googelen. Ja, toch merkwaardig hoe vele unieke Maria's er ter wereld zijn.
Mijn Vader, er ligt al een poosje een schaduw over mijn pad. Misschien bent U mij aan het polijsten en mijn geloof aan het oprekken. Maar ik dank U dat er licht zit achter elke tijdelijke schaduw. Daarom wend ik mijn gezicht naar het licht en stap de zonneschijn van uw liefde binnen. Amen.
Het mag dan uit de tijd zijn, maar wat meer eerbied in het huis van God is zeker op zijn plaats. En die naam, ja die is gelinkt aan de Zwitserse wacht die je overal in het Vaticaan ziet. Of heb ik het mis? De meeste bloggers zullen wel één of andere herinnering hebben aan deze functionaris in het kerkgebouw, dan vooral tijdens misvieringen.
O Heilige Geest, mijn vlam was bijna uit geweest kom dicht bij mij en wakker aan de vlam die nooit meer uit mag gaan open mijn hart en mijn gevoel gebruik mijn leven voor Uw doel geef mij een fris en nieuw gemoed laat mij verstaan hoe 'k leven moet waai als een wind dwars door mij heen schenk mij uw gaven één voor één ik roep u aan ietwat bedeesd 'leer mij slechts leven door Uw Geest'
In de tijd tussen Hemelvaart en Pinksteren mogen we ons aansluiten bij het gebed van Jezus. Zijn diepste wens is onderlinge verbondenheid. Hij wil een leven van gerechtigheid, van recht en liefde voor iedereen. We mogen bidden om uithoudingsvermogen om te blijven getuigen van wat ons bezielt.
Wachten op de Geest van God is vooruitzien naar een bezield leven, naar een nieuwe wereld. Het is je deuren en ramen en vooral je hart openzetten zodat er een nieuwe geest kan gaan waaien. Het is aan de revolutie van de liefde nieuw leven inblazen; het is aan het getuigenis van Jezus opnieuw handen en voeten geven. Wachten op de Geest van God is opgewassen worden tegen alles wat je afhoudt van volop leven voor God en voor de mensen.
“Ik spreek niet alleen door mijn woord, ik spreek bovenal door mijn schepping. De bloemen, de bergen, de wateren, de sterren......het leven, schoonheid al om, die je zonder woorden verteld wie ik ben. Dit alles heb ik geschapen opdat geen enkel mens kan zeggen dat ik niet besta. Wie ogen heeft kan zien, wie oren heeft kan horen, wie leeft kan denken dankzij mij, wie kiest doet dat in alle vrijheid die ik heb gegeven. Ja, je hebt een keuze, je hoeft niet voor mij te kiezen, maar wie nederig is van aard en ontzag heeft voor mijn schepping gelooft wat ik zeg, die gelooft in mij, maar wie hoogmoedig is zal mij echter nooit kunnen zien en kunnen begrijpen en ook nooit de intense liefde kunnen zien en voelen die schuil gaat achter alles wat de mens waar kan nemen”.
Een knipoog is een boodschap die mensen verbindt zodat mensen elkaar troosten zodat mensen elkaar moed inspreken zodat mensen weten dat ze niet alleen zijn.
Vragen omtrent euthanasie zijn geen vragen die alleen christenen of kerkelijke verantwoordelijken zich stellen. Ze zijn het onderwerp van maatschappelijk debat. Het zijn fundamentele vragen: wat maakt ons tot mensen? Wat vereist een menselijke samenleving? Wat dient de vooruitgang en wat niet? Er is een grens en een verbod dat van oudsher geldt, al van het allervroegste begin van menselijk samenleven. Als we daaraan raken, raken we aan de fundamenten zelf van de beschaving. Daarom roepen we op tot grote terughoudendheid en volgehouden dialoog.
Werkelijk, het is goed voor jullie dat ik ga, want als ik niet ga zal de pleitbezorger niet bij jullie komen, maar als ik weg ben, zal ik hem jullie zenden.
Van wie is toch die stem, die mij aanspreekt zonder woorden, maar die ik in de stilte kan verstaan. Die kalm en onvermoeibaar zich van ‘binnenuit’ laat horen en waar komt het in hemelsnaam vandaan. Het maakt iets in mij wakker, dit gevoel van alle tijden. Het antwoord dat ik zoek in mijn bestaan… is al duizendmaal gegeven. Er ís een Bron van leven, die luistert als geen ander en die mij kent bij naam. En ‘aanwezig in de stilte’ zal dat eeuwige gevoel in mij verdergaan. Want… er is iets van een weten dat werkzaam is in mij. Stil, zo ‘stil aanwezig’
De verrijzenis, je ziet dat niet en toch geloven we erin. Eigenlijk is dat net zoals met de liefde. Je ziet dat niet, maar toch voel je dat en je gelooft erin.
Hoop is het vierde en laatste onderdeel van de oproep van Maria. Het ontbreekt de mens van vandaag aan vele dingen, maar het ontbreekt hem vooral aan hoop. Iemand zonder hoop leeft zonder toekomst. Wat voor leven heeft iemand zonder hoop op toekomst, of dat nu voor zichzelf is of voor zijn relatie met anderen? Zo’n leven eindigt vaak noodlottig. De kardinaal verwijst naar het hoge aantal zelfmoorden bij jongeren, omdat het leven voor hen vaak geen betekenis meer heeft. Het ontbreekt hen aan hoop, vooruitzicht op een toekomst. Maria vraagt van de mens van vandaag een diep geloof, hoop, onderlinge broederschap - die vandaag in grote mate ontbreekt - en vrede, nodig voor een waardig leven. De boodschap van Fatima is niet alleen relevant voor de Kerk. Zij is voor haar ook een opdracht en een plicht. De boodschap van Fatima is voor de hele mensheid bestemd. De drie herderskinderen kregen van Maria een uitzonderlijke, onherhaalbare zending. Een ondanks het feit dat zij slechts kinderen waren, hebben zij de boodschap van Maria met hun offers en gebeden over de hele wereld uitgedragen. De heiligverklaring vandaag benadrukt daarvan het belang.
Het derde thema van de boodschap van Maria is de oproep tot vrede. Maria heeft met de kinderen vaak over vrede gesproken en zij heeft hen gevraagd om voor vrede te bidden. Ze formuleerde dat verzoek op een moment dat legers wereldwijd in de Eerste Wereldoorlog waren verwikkeld. Maria riep op tot boete en tot gebed voor vrede omdat de mensheid anders zou verdwijnen, zoals duidelijk werd in het visioen van de kinderen over de hel en de zielen die daar in angst verblijven. Maria beklemtoonde de absolute, dringende noodzaak van vrede, om te vechten voor de vrede, om God om vrede te vragen. Die oproep blijft vandaag even actueel, want de mens heeft vele noden maar hij heeft vooral nood aan vrede voor zichzelf en voor anderen.
De tweede oproep van Maria, die bijzonder belangrijk is, is de oproep tot bekering. Maria vertelde de kinderen herhaaldelijk dat de mens zich moet bekeren. Hij moet sterker verbonden zijn met God en met zijn broeders en zusters. Tijdens de zes verschijningen bemoedigde Maria hen om dagelijks de rozenkrans te bidden en om offers te brengen ter compensatie van zonden. Tijdens haar derde verschijning vroeg Maria aan de herderskinderen om zich op te offeren voor de zondaars. Maria vroeg hen om bij elke offer te bidden: O mijn Jezus, het is uit liefde voor U, voor de bekering van de zondaars, en tot herstel voor de zonden begaan tegen het Onbevlekte Hart van Maria.
Deze Mariaverschijningen in Fatima zijn een historische gebeurtenis met een buitengewone betekenis. Die betekenis is niet alleen godsdienstig, maar ook maatschappelijk en politiek. Kardinaal Martins
Geloof
De Maagd Maria roept allereerst op tot geloof, zegt kardinaal Martins. Die oproep blijft actueel, want we leven helaas in een tijd waarin het aantal gelovigen blijft dalen en het ongeloof toeneemt. Er wordt steeds minder belang gehecht aan het katholieke geloof, het geloof van de evangeliën. Vele mensen hebben een abstract geloof, maar dat geloof maakt niet langer deel uit van hun concrete leven. Daarom heeft deze oproep van Maria ook na honderd jaar nog steeds een groot gezag. Kardinaal Martins vindt dat het ook voor niet-gelovigen van belang is te erkennen dat de mens niet aan de basis ligt van zijn eigen oorsprong. De mens is niet autonoom. Hij dankt zijn oorsprong aan God.
Barmhartige en liefdevolle Vader, vanaf U ons mensen hebt geschapen, bent U met ons bezig en houdt U ons vol liefde in uw hart. U bent immers oorsprong en doel van ons leven, fundament van ons bestaan. Wij danken U dat U ons leven draagt en koestert, dat wij er mogen zijn. Wij vragen u: maak ons vrij voor U, schep in ons stilte en ruimte temidden van het lawaai van alledag, zodat wij uw stem kunnen horen. De stem die ons roept tot een waarachtig leven in liefde geleefd. Amen.
Barmhartige God, ik heb spijt over al mijn zonden, omdat ik Uw straffen heb verdiend, maar vooral omdat ik U, mijn grootste Weldoener en het hoogste Goed, heb beledigd. Ik verfoei al mijn zonden en beloof met de hulp van Uw genade, mijn leven te beteren en niet meer te zondigen. Heer, wees mij, zondaar, genadig!
Niet alleen God is onzichtbaar. Soms moet een mens ook zoeken naar Maria.
Toen wij lang geleden ons huis kochten, groeide er een wingerd tegen de muur van ons stadstuintje. In de herfst kleurden de bladeren rood en vielen daarna af. Toen pas ontdekten we in een hoek een verweerd Mariabeeldje. We wisten niet goed wat we ermee aan moesten. Het was nog voordat retro hip werd en we wilden liever niet uitpakken met een stuk geloof dat in onze ogen eerder oubollig was. Dus lieten we de wingerd elk jaar weer zijn gang gaan.In de zomer was onze Maria onzichtbaar, maar ze was er wel.
Ze luisterde naar alle gesprekken die passeerden: de warmte en drukte van gezinsmaaltijden, de kwinkslagen als er vrienden op bezoek waren, de stille zorgen over de kinderen, de kleine ergernissen van het werk, de analyse van de meest uiteenlopende wereldproblemen. De idealen werden in de loop van de jaren wat kleiner, maar de hoop bleef taai.
En Maria bleef glimlachen.
In de loop der jaren leerde ik dat Maria op God lijkt. Ze is er altijd. We mogen haar vergeten, maar ze laat ons niet in de steek. Ze heeft alles gehoord, maar ze zet ons niet onder druk. Alleen af en toe vangen we een glimp van haar op. En misschien haalt ze dan het beste in ons naar boven.
De laatste jaren zie ik haar vaker dan vroeger.
Misschien wordt de wingerd oud, of ben ik het zelf?
Binnenkort ga ik vast met haar praten. Voor sommige onderdelen van je geloof heb je nu eenmaal een heel leven nodig.
Er zijn bomen en bomen. Aan de ene boom komen drie appels, maar aan een andere manden vol. Die laatste, dat is pas een boom. Daar heb je wat aan! Dat is een goede boom. Dat kun je zien aan zijn vruchten.
Er zijn mensen en mensen. Gelukkig zijn er ook goede mensen. Daar heb je wat aan! Misschien ben jij wel zo'n goede mens. Misschien zorg jij wel voor vrede om je heen. Misschien zorg jij voor mensen - dichtbij of ver weg - die niet voor zichzelf kunnen zorgen.
Maria is zij die een grot voor dieren weet om te vormen tot een thuis voor Jezus, met eenvoudige luiers en een overvloed aan tederheid.
Ze is de kleine dienstmaagd van de Vader die het van vreugde uitjubelt.
Zij is de vriendin die er steeds over waakt dat het in ons leven niet aan wijn ontbreekt, zij wiens hart werd doorboord met een lans, begrijpt alle leed.
Als moeder van allen is ze teken van hoop voor de volken die kreunen onder barensweeën in afwachting van de komst van de rechtvaardigheid.
Zij is de missionaris die dicht bij ons staat om ons in het leven te begeleiden en die ons hart opent voor het geloof in een moederlijke genegenheid.
Mei is in de Katholieke traditie de Mariamaand. Naast belangrijke dagen als Hemelvaart en Pinksteren staat Maria centraal in de kerk. Parochies besteden in de meimaand extra aandacht aan de devotie tot Maria. Het Mariabeeld krijgt vaak een plek op het altaar. Ook wordt Maria tijdens de vieringen geëerd door het bidden van het Weesgegroet. In veel plaatsen in het land worden de rozenkrans en het rozenhoedje gebeden en soms Mariaprocessies georganiseerd. Ook is mei de maand bij uitstek van bedevaarten naar bijvoorbeeld Lourdes, Kevelaer, Oostakker, Dadizele...
Vieringen meimaand 2017 MAANDAG 1 MEI: eucharistieviering om 6 u. - 7 u. - 8 u. - 9 u. - 10 u. - 11 u. - 16 u. - 18 u. Om 16 u.: Plechtige eucharistie bij de opening van de meimaand voorgegaan door Mgr. Lode Aerts. met koor Cantabile Dadizele
Weekend 6-7 mei: homilie door E.H. P. Hallein; president Groot-Seminarie Brugge Zaterdag om 16 u. opgeluisterd door Sint-Janskoor, Rollegem-Kapelle Zondag om 10 u. opgeluisterd door koor Jubilate De Tassche, Ardooie ZONDAG 7 mei: DIOCESANE GEBEDSNAMIDDAG OM ROEPINGEN om 16 u. met Mgr. Lode Aerts
Bekijk het volledig overzicht van 1 t.e.m. 7 mei: Meimaand 2017 week 1.pdf
Weekend 13-14 mei: homilie door E.H. A. Decock; ere-legeraalmoezenier. Zaterdag om 18 u. opgeluisterd door Kon. Fanfare Ridder-Janszonen Dadizele Zondag om 10 u. opgeluisterd door koor Fortissimo, Passendale Zaterdag 20 mei om 14.30 u.: zieken-eucharistie met gelegenheid tot ziekenzalving
Weekend 20-21 mei: homilie door E.H. W. Vangheluwe, leraar godsdienst Grenslandscholen, Menen Zaterdag om 16 u. opgeluisterd door kamerkoor Quadrofolia, Heule Zondag om 10 u. opgeluisterd door Sint-Eligiuskoor, Sint-Eloois-Winkel
24-25 mei: O. L. Heer Hemelvaart Alle vieringen zijn zoals in het weekend, met homilie door E.H. D. Decuypere; nationaal proost KSA en KLJ. Donderdag 25 mei om 10 u. opgeluisterd door zangkoor Blush ZONDAG 28 MEI: DAG VOOR HET LEVEN Om 9 u.: tocht voor het leven: vertrek aan het station Kortrijk Om 15.15 u.: aanbidding, geleid rozenkransgebed en biechtgelegenheid Om 16 u.: eucharistie in concelebratie met alle aanwezige priesters met bijzondere beden ter bescherming van het leven
Weekend 27-28 mei: homilie door E.H. A. Monstrey; pastoor Dadizele. Zondag om 10 u. opgeluisterd door Koninklijk Gregoriuskoor, Rumbeke Vrijdag 5 mei om 20 u.: bedevaartseucharistie Landelijke Gilde, K.V.L.V., KLJ en Groene Kring Vrijdag 12 mei om 19 u.: bedevaartseucharistie FEMMA-KWB West-Vlaanderen Vrijdag 12 - 19 - 26 mei: om 20.30 u. eucharistie gevolgd door KAARSPROCESSIE ELKE WEEKDAG: 15 u. - 16 u: STILLE AANBIDDING + ROZENKRANS in kapel van het Rosarium.
Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van onze Heer Jezus Christus, die zichzelf gegeven heeft voor onze zonden om ons te bevrijden uit deze door het kwaad beheerste wereld. Dat is de wil van onze God en Vader. Hem komt de eer toe tot in alle eeuwigheid. Amen. --
Toen hij uit de boot stapte, zag hij een grote menigte en voelde medelijden met hen, omdat ze leken op schapen zonder herder, en hij onderwees hen langdurig.
Samen schreien doet goed. Samen de tranen de vrije loop laten geeft verlichting. Tranen schreien heeft altijd iets religieus, iets heiligs. Tranen zijn een gave, een Godsgeschenk in vreugdevolle en bittere uren. Zij komen uit de diepte van het hart en uit de hoogte als een genade van God. Soms denk ik dat er geen authentieker religieus gebeuren is dan daar waar samen tranen worden geschreid en ook weer worden uitgewist. Er is – zo denk ik – geen mens op aarde te vinden die nooit ‘ns tranen in z’n ogen heeft gehad, tranen van vreugde of tranen van verdriet.
Er zijn voor vele dingen en voor vele momenten geen kant en klare recepten. Soms moeten we de moed kunnen opbrengen om de tranen en de tijd, en ook O.L. Heer, kansen te geven.
Er is voor christenen geen groter feest dan het Paasfeest en het is een blijvende bron van vreugde. De apostelen hebben die vreugde en die zekerheid niet voor zich gehouden. Ze zijn getuigen geworden van de Verrezene. En voor de Kerk blijft dat nog steeds de reden van haar bestaan: getuige zijn van die vreugde. Getuige van God die niemand in de steek laat en die vast van plan is te voltooien wat Hij met ons en met zijn ganse schepping is begonnen.
In een kerkelijke uitvaart heeft het verdriet, de pijn, het afgesneden zijn en het gemis niet de boventoon. In de kerkelijke uitvaart spreken wij de kern van ons christen zijn uit: de dood heeft niet het laatste woord. We vieren het Paasmysterie. Jezus Christus is gestorven en verrezen. Elk die in Hem gelooft zal eeuwig leven, ook al is men gestorven. In de kerkelijke uitvaart spreken wij ons geloof uit in de Verrijzenis en in het Eeuwige Leven. We laten daar 2 stukken uit de Heilige Schrift klinken waarin het Verrijzenisgeloof naar voren komt maar de hele liturgie spreekt over het geloof dat niet de dood het laatste woord heeft maar dat Jezus Christus door Zijn dood en Verrijzenis de dood het laatste woord ontnomen heeft. Het gaat dus niet om de anektdotes over de afgestorvene of hoe goed hij wel was!
Oh Heer, ik wil nog even huilen nog even treuren om al dat leed nog even gewoon m’n ogen sluiten net doen alsof het nooit zo is geweest.
Nog even niet naar die beelden kijken nog even geen pijn en verdriet om me heen nog even dromen zoals U het bedoeld had geluk en vrede, stil en sereen.
Oh Heer ik kan m’n ogen niet sluiten m’n oren niet toedoen voor die kreten om hulp ik kan alleen maar m’n handen vouwen tot U me weer met Uw Liefde vervult.
Laat m’n voeten gaan waarheen U me wilt leiden zodat m’n hart zal zijn waarheen U me zendt maak me sterk Heer om pijn en leed te verzachten zodat iedereen weet dat U er bent.
Met Pasen trokken de vrouwen naar het graf. Na alles wat ze op Goede Vrijdag hadden beleefd, horen ze nu een engel die hen zegt: ‘Wees niet bang, want Jezus die gekruisigd is, is niet hier, Hij is tot leven gewekt’.
Even verder vertelt het Matteüsevangelie (in hoofdstuk 28): zij gingen snel van het graf weg, vol angst en met grote vreugde, en ze liepen hard om het aan zijn leerlingen te vertellen… Toen kwam Jezus hen tegemoet. ‘Wees niet bang’, zo zei Hij hen. ‘Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan. Daar zullen ze Mij zien’.
Wat toen met de vrouwen gebeurde, gebeurt vanuit Pasen ook met ons. De weg die Jezus ons heeft getoond, is een weg – voortaan een pelgrimsweg - die naar het leven leidt.
Wát er in ons leven ook gebeurt, wát onze wereld ook overkomt, altijd heeft God het laatste woord.
Daarom mogen wij niet bang zijn; Wij zijn niet op de dool. Jezus toonde ons wie God is. Hij noemde Hem Abba, Vader. Die Vader heeft Hem tot leven gewekt. Hij is nu de Levende in ons midden.
Ook na Pasen zullen wij – net als de vrouwen – nog soms bang zijn. Maar dieper en beslissender nog dan de schrik en angst is de vreugde om wat uiteindelijk met Jezus gebeurd is. De Vader heeft Hem tot leven gewekt.
Jezus zélf, de Levende, zal ook ons – op de weg van ons gelovig-zijn – tegemoet komen met de woorden van de engel: “Wees niet bang”. Laten wij dan, in ons Galilea van vandaag, van Zijn aanwezigheid getuigen: “Wij zijn geen dolers, maar pelgrims. Gods volk onderweg.”
Stille zaterdag, ook wel aangeduid als Paaszaterdag of Sabbatum Sanctum is de zaterdag volgende op Goede Vrijdag en voorafgaand aan Paaszondag. Het is tevens de laatste dag van de vastentijd. De naam stille zaterdag is afgeleid van het feit dat op die dag de klokken niet worden geluid en de kerken niet worden versierd. Op Stille zaterdag herdenken we het feit dat Jezus dood in het graf lag.
Wat is de Paaswake?
Stille zaterdag duurt tot aan de schemering. Dan wordt de Paaswake gevierd. De paaswake is het feest van het licht en het water.
De dag na Witte Donderdag wordt Goede Vrijdag genoemd. Goede Vrijdag is de dag waarop volgens de geschriften Jezus op de Calvarieberg nabij Jeruzalem ter dood werd gebracht door middel van kruisiging. Pilatus ziet aanvankelijk geen reden om Jezus ter dood te brengen maar wordt daartoe opgeroepen door het volk waarop hij zijn handen in onschuld wast. Vroeg in de ochtend wordt Jezus gekruisigd, hangende tussen twee moordenaars.
Het lijden van Jezus, met wie de spot wordt gedreven door Romeinse soldaten, en de uiteindelijke dood is het centrale thema van Goede Vrijdag. De naam Goede Vrijdag heeft te maken met het feit dat Jezus zich opofferde voor de mensheid ter verzoening van de door de mensen met God en ter vergeving van de door mensen begane zonden.
Jozef van Arimathea zorgt er uiteindelijk voor dat Jezus in een graf wordt gelegd.
Het Paastriduüm, het driedaagse Paasfeest behelst de periode vanaf de avondmis op witte donderdag, goede vrijdag, stille zaterdag en eindigt met het avondgebed, de zogenaamde vespers, van Paaszondag. Tijdens het Paastriduüm ofwel Triduum sacrum worden het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus herdacht.
Wat en wanneer is Witte Donderdag?
Op witte donderdag herdenken we het Laatste Avondmaal van Jezus met zijn apostelen. Witte donderdag is de laatste donderdag vóór Pasen en het begin van het Triduum sacrum. Voordat de apostelen gaan eten, wast Jezus hen de voeten en vertelt elkaar trouw te blijven. Tevens leert hij hen het Pater noster. Judas verraadt Jezus door hem een kus te geven op de olijfberg, waarna Jezus wordt gearresteerd. De term witte donderdag komt van het gebruik om crucifixen en andere beelden met een wit kleed te bedekken.
Mijn grootste verdriet komt voort uit het feit dat alles wat me zoveel vreugde geeft in het evangelie zo weinig beluisterd wordt door de wereld. Zij die het heel hard nodig hebben, begrijpen het niet. Hoe is het mogelijk dat de Zoon van God zoveel geduld heeft met deze wereld en met ons.
Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen – uw meester is Christus!
PALMZONDAG - EVANGELIE VAN DE INTREDE - MT. 21, 1-11
Jezus en zijn leerlingen ‘naderen’ Jeruzalem, ze gaan richting Betfage. Betfage, betekent ‘huis van onrijpe vijgen’. De tijd is nog niet rijp, er is nog een hele weg af te leggen naar Jeruzalem, de stad van de vrede. Er is nog heel wat weg af te leggen naar vrede, ook voor ons.
Wat betekent, mystiek gezien, de ezelin en het veulen losmaken? Een ezel betekent het aardse, dat zijn wij zelf. Dat moeten wij bij onszelf losmaken om met Jezus op stap te gaan. De ezelin is het heden, het veulen is de toekomst. Jezus wil én in het heden én in de toekomst met ons op weg gaan.
De mantel, onze bovenkledij, op de ezelin leggen, wil zeggen dat wij ons ontdoen van ons omhulsel. Wij ontdoen ons van het uiterlijke om innerlijk open te staan voor Jezus. Jezus gaat zitten op ons omhulsel dat bovenop de ezelin - het aardse - ligt, dat betekent dat Hij ons leidt en voert naar vrede.
Het woord ‘Hosanna’ begrijpen wij meestal als ‘hoera’, maar hosanna is een hulpkreet en betekent ‘Help nu’.
Moge Jezus ons helpen om zachtaardig en vredelievend zoals Hij vrede en heil te brengen, ondanks alles wat ons nog te wachten staat.
Vasten is niet zo zeer een kwestie van iets meer doen. Het is niet zo zeer een kwestie van iets minder doen. Het is misschien zelfs niet een kwestie van ‘doen’.
Vasten is veeleer een kwestie van wat je doet, met nog meer bezieling en overtuiging doen, nog meer leven vanuit je diepste inspiratie, en daar dan ook op zoek naar gaan.
Dan zul je de mens die tegenover je staat, zien als een medemens en zus of broer als op dat moment de belangrijkste mens ter wereld. Misschien zul je hem op dat moment zelfs zien als God op aarde
Dan zul je jezelf zien als mens, niet zoals je in jouw ogen bent, niet zoals je voor sommigen bent, maar wikkend en wegend, zoekend en tastend, zul je verder jezelf pogen te zien zoals God je ziet, en jezelf aanvaarden, zoals je de belangrijkste personen uit jouw leven aanvaardt, met je hebbelijkheden en kwaliteiten.
Dan zal vasten niet een kwestie zijn van ‘doen’, maar van ‘zijn’, niet alleen van zien maar vooral van houden van.
Dan zal vasten doenbaar zijn vanuit die God, die je zegt: ‘Ik zal er zijn voor jou.’
Telkens is er een nieuw begin, een nieuwe lente. Telkens komt er ook weer een einde aan en komt de winter met de dood. Alles lijkt voorbij. Kale bomen, geen blaadje is er meer te zien. De kleuren zijn verdwenen. Maar toch……….. is er telkens een nieuw begin, telkens komt er weer een nieuwe lente. Telkens is er na een zonde, vergeving. Telkens is er een nieuw begin. Gods KRACHT in de natuur is zo zichtbaar in de lente. Gods GENADE is zo voelbaar voor mensen. Zijn LIEFDE voor Zijn Schepping is zo GROOT.
Maar ‘als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd’. Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.
Een van de mooiste dingen die we elkaar in dit leven kunnen schenken is misschien wel vertrouwen. Wanneer we iemand vertrouwen zeggen we: Ik geloof dat je zegt wie je zegt te zijn. Ik geloof in je. Ik weet dat jij deze taak aankunt of ik geloof dat mijn geheimen bij jou veilig zijn.
Helaas wordt vertrouwen ook veel geschaad. Nog erger: Ook in de kerk. Ook als broeders en zusters onderling. Wat kan dat pijn doen wanneer een broeder of zuster met wie je in dezelfde kerkbank zat toch niet te vertrouwen bleek. Dan blijkt maar weer: Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard.
En wat is het antwoord op de wantrouw die er heerst in onze samenleving en misschien ook wel in de kerk? Allerlei voorwaarden stellen, allerlei regels? Alles juridisch vastleggen? Nog meer wantrouwen? Is dat dan het antwoord?
Nee, het enige antwoord op geschonden vertrouwen is juist.. vertrouwen. Ik moet denken aan Petrus die zijn Heer heeft verloochend. Aan het meer ontmoet hij Hem weer en Jezus vraagt: Heb je Mij werkelijk lief? Hij vraagt het tot drie keer toe en Hij vertrouwt Petrus drie keer de bediening toe.
Wat mooi niet? De Heer zegt niet: Je hebt Mijn vertrouwen geschonden, houd er maar mee op. Ik zoek wel een ander. Nee, Jezus zoekt Petrus weer op en neemt hem weer in vertrouwen.
Onze natuurlijke reactie bij ontrouw is: ontrouw terug of afscheid nemen van elkaar. Helaas, zijn er situaties waarin het niet meer anders kan. Toch geeft Jezus ons ook hier een voorbeeld: Blijven wij trouw als anderen om ons heen ontrouw geworden zijn? Laten wij aan elkaar merken dat we elkaar vertrouwen en elkaar steeds weer een nieuwe kans geven zoals Jezus ons elke dag een nieuwe kans geeft?
Wat mag ik nog verwachten, waarnaar kan ik uitzien? Bij wie anders dan bij U zoek ik mijn toevlucht. Stel me niet teleur. Weef een witte wolk van troost om me heen. Klink me als muziek in de oren; zing in me zodat ik met U bidden en met U danken kan.
Vader God, er gebeuren onvoorstelbare wonderen wanneer ik U niet in de weg loop. Daarom zal ik ophouden met te zeggen dat iets onmogelijk is en zal beginnen te geloven dat U op dit moment al werkt aan het wonder dat ik zo hard nodig heb in mijn leven. Dank U, Heer. Amen.
Jezus keek hen aan en antwoordde hun: Bij mensen is dat onmogelijk, maar bij God is alles mogelijk. (Matthéüs 19 vers 26).
Heer, laat ons als een zaaier door de velden van het leven gaan. Geef in onze handen het graan van uw liefde en toon ons het veld waarop we zaaien mogen. Met uw genade zullen wij uw liefde zaaien in de smalle voren van het mensenhart. Laat ons elke avond huiswaarts keren, moe, met lege handen misschien, maar met een rotsvast vertrouwen dat het kiemen en het rijpen van het graan in uw handen ligt. Wilt U ons geven wat een goede zaaier nodig heeft: een groot geloof, een rustig hart, een eindeloos geduld en veel, heel veel edelmoedigheid. Schenk ons Heer deze nacht een heilzame rust en geef dat ook het zaad dat wij vandaag hebben uitgestrooid, mag opgroeien tot een oogst voor de eeuwigheid.
Als ik je vandaag tegenkom God, in welk mens dan ook, en je doet een beroep op mij; laat me dan voor één keer niet piekeren of ik wel tijd genoeg heb, of ik wel geld genoeg heb, of ik wel sterk genoeg ben om je te geven wat je vraagt.
Als ik je vandaag tegenkom God, in welk mens dan ook, en je hebt hulp nodig; laat mij dan voor één keer niet treuzelen tot een ander het opknapt. iemand die vast sterker is, iemand die vast meer tijd heeft, iemand die beter missen kan waaraan jij gebrek hebt.
Als ik je vandaag tegenkom God, in welk mens dan ook, en ik hoor je vraag; laat me dan voor één keer niet afwegen of het niet anders kan of je het wel waard bent of ik er wat mee opschiet of ik niet wat beters te doen heb,
Als ik je vandaag tegenkom God, in welk mens dan ook, en je kijkt me aan; laat me dan voor één keer onbezorgd alles uit de kast halen, niets achter de hand houden, mijzelf helemaal geven in het volste vertrouwen dat ik goed terecht kom.
Het Woord van God brengt ons inderdaad op de eerste plaats ertoe de blik op Jezus te richten, Hem beter te leren kennen en Hem na te volgen, om altijd meer op Hem te lijken.
Als we dicht bij de Heer staan, zullen we de sterkte hebben om dicht bij de zwaksten te staan, dicht bij de noodlijdenden en hen troosten en hen sterkte geven.
Allemaal hebben we er nood aan door de Goede Herder op de schouders gedragen te worden en bekeken te worden met zijn tedere en bezorgde blik.
Broeders en zusters, wij willen u niet in het ongewisse laten over de doden, zodat u niet hoeft te treuren, zoals zij die geen hoop hebben. Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en is opgestaan, moeten wij ook geloven dat God door Jezus de doden naar zich toe zal leiden, samen met Jezus zelf.
Versterven, het is een stokoud woord, het ruikt naar de dood, het kan ons niet bekoren, want wij willen leven, wij houden van haast en decibels en drukte, wij hebben gelijk, altijd ons verteer, ons verkeer, het is onze zaak, onbespreekbaar, zo zijn we, zonder zonde, met op zolder nog wat wrok en verbittering, in de kelder, wat koel gehouden agressie en we hebben gelukkig niemand nodig.
Versterven fluistert de vasten, versterven smaakt naar verrijzen, je moet het proeven.
Je laat de haast uitrazen en je krijgt vat op de tijd.
Je laat het lawaai uitdoven en je hoort in de stilte een stem al zolang vermist.
Je laat alle onvrede wegspoelen en je ademt, V R I J.
Je laat anderen in je weelde delen en je maakt, je ziet mensen gelukkig.
Je laat God je huis betreden. God, broeder op bezoek. god, een vriend van alle leven God, uitdager van angst en dood.
Het is überhaupt een goed idee om de smartphone vaker uit te laten of opzij te leggen.
Spreek smartphonevrije zones af: in feite kan elke plaats tot smartphonevrije zone worden uitgeroepen. De slaapkamer en badkamer komen daarvoor uitstekend in aanmerking. Het is ook een goed idee om tijdens de maaltijden met familie of vrienden in de eetkamer een mand in het midden van de tafel te zetten waarin iedereen zijn smartphone legt. Wij weten allemaal dat een smartphone bij ons niet aan tafel hoort. Veroordeel andere niet, maar geef zelf het goede voorbeeld. Maak afspraken met mensen waarmee je samenleeft, zodat de regels voor iedereen dezelfde zijn.
Franciscus is een mensenmens en houdt echt van mensen.
Woord en daad vallen samen: de boodschap van Franciscus gaat over eenvoud, nederigheid, nabijheid, zorg voor de minsten, enz. Hij spreekt en schrijft erover. Maar hij doet het ook.
Inclusieve benadering: van paus Franciscus kun je niet zeggen dat hij progressief is. Hij praat mensen niet naar de mond. Toch luisteren mensen graag naar hem.
Bedenking tijdens de vasten, uit de Romeinenbrief.
Wees niet bevreesd als iemand rijk wordt, een groter huis heeft en meer weelde. Want bij zijn dood kan hij niets meenemen, zijn weelde volgt hem niet in het graf.
De naastenliefde is op de eerste plaats een genade, een geschenk; kunnen beminnen is een gave van God en we moeten erom vragen. En, als wij erom vragen, schenkt God ze graag.
Paus Franciscus
Om die genade heeft ook Sint-Jozef heel zeker gevraagd toen hij geroepen werd de man te worden van Maria. Wij vieren dan ook dankbaar het feest van de Heilige Jozef op vandaag.
De Bijbel beschouwt de geschiedenis als het schouwtoneel waar de eeuwige strijd tussen Goed en Kwaad, tussen God en de Duivel dus, zich afspeelt. En die geschiedenis wordt geschreven door de mens: door de kinderen van Adam en Eva. Voortdurend lonkt de slang met die verleidelijke, verboden vrucht: zó moeilijk voor de mens om eraan te weerstaan!
En voortdurend fluistert God de mens in het oor: Ge leeft niet van brood alleen – Stel Mij niet op de proef – Val niet op je knieën voor het Kwaad. De eeuwige strijd tussen Goed en Kwaad, tussen God en de Duivel, speelt zich dus ook af in ons eigen hart, in ons eigen leven, in ons eigen geweten. Het is een kwestie van voortdurende alertheid en attentie – een kwestie van voortdurende bekering ook.
De Veertigdagentijd is er een uitgelezen tijd voor: om de vele gezichten van de Duivel te ontmaskeren en om ons opnieuw te spiegelen aan de oorspronkelijke onschuld die God aan Adam en Eva geschonken had.
Wanneer woorden van troost tekortschieten, kunnen we slechts bidden om geloof en hoop in deze moeilijke dagen. Dat de God die het leven geeft, aan U ook het perspectief van de verrijzenis mag blijven schenken, ook al is dit op dit ogenblik sterk verduisterd.
Vraag veel van jezelf, dan kun je iets geven aan anderen. Durf ook te vragen aan hen, dan hoef je niet hard te zijn voor jezelf. Doe wat je doen moet en behoud de wil om gelukkig te zijn in alle omstandigheden.
Ik probeer nu tevreden te zijn met mezelf. Soms lukt het -niet altijd – 0 ja, nog dit: Bedankt bezoeker, wat je aan mij gedaan hebt is goed!
In jouw ogen en jouw handdruk heb ik Chritus gezien, gevoeld.
"Lopen en kuisen en schuren en strijken is gewoonlijk zo verdienstelijk als voordrachten geven en onderwijzen. De waarde van alles is de liefde, de moed, de getrouwheid, waarmede wij die verschillende dingen doen."
zalige priester Poppe
Laten we de gewone dingen op een buitengewone wijze verrichten tot lof en eer van Christus, tot welzijn en tot zegen van de naaste en de ziel.
Quand on remarque combien les musulmans affirment leur croyance avec force et démonstration, je constate avec tristesse que les chrétiens ont parfois honte de parler de leur foi en Jésus Christ. Je ne cesse d’entendre « je suis croyant mais pas pratiquant » ou « je ne vais jamais à la messe hors des mariages et des enterrements ». Je trouve cette attitude désolante, devons nous nous étonner ensuite que l’Islam s’installe en conquérant. Il n’y a pas de honte d’être chrétien, pas de honte d’être baptisé, pas de honte d’assister de temps en temps à la Messe et entrer dans une église pour saluer Dieu comme on vient pour saluer un parent, un ami, un être aimé. Ne soyons pas des intégristes mais des personnes libres qui ne cachent pas leur amour pour notre religion, cette religion qui nous autorise tant de libertés par rapport à l’Islam fait de règles sévères et contraignantes. Pouvoir dire de temps en temps à haute voix « Je suis chrétien ». Monseigneur pierre henri dubois.
Heer God, Alles wat ik heb, alles wat ik doe, alles wat ik ben, bied ik U aan. Kom en vervul mijn dag. Schenk mij uw Geest, dat in mijn denken, spreken en handelen, iets van uw stille aanwezigheid mag doorbreken. Laat me niet enkel voor mezelf leven, maar zoals Jezus, verbonden met U en gegeven aan mensen. Amen.
Stel je eens voor wat er zou gebeuren als we op dezelfde manier met onze Bijbel omgaan als met onze mobiele telefoons? Het zou betekenen dat we: - onze Bijbel constant op zak zouden hebben; - er meerdere malen per dag een blik in werpen; - wanneer we hem vergeten, weer terug naar huis of kantoor gaan om hem te halen; - hem gebruiken voor het verzenden van berichten naar onze vrienden; - hem behandelen alsof we nooit zonder hem hadden kunnen leven; - hem aan onze kinderen meegeven, voor hun veiligheid en om met hen te communiceren.In tegenstelling tot een mobieltje heeft de Bijbel nooit storing op het netwerk. Op elke locatie is er verbinding. We hoeven ons geen zorgen te maken over het beltegoed, want Jezus heeft de rekening al betaald en we kunnen onbeperkt bellen. Laten we er dan ook gebruik van maken!
Heer, mijn geloof is kwetsbaar en vliesdun, het zweeft tussen weten en niet-weten. En toch besef ik heel diep in mijzelf: “Ik zit in de goede richting, mijn geloof is net voldoende om onderweg te blijven.” Ik wil bidden zoals die vader in het evangelie:
God, geen enkel woord drukt uit wat ik over U wil zeggen, geen beeld kan het onthullen, en elke taal schiet hier tekort. En toch vermoed ik dat Gij zijt: Licht in donkere duisternis. Warmte bij vrieskou. Bron van veel goeds- altijd daar voor ons. Maar, geen beeld kan U onthullen, en elke taal schiet hier tekort. Kom, ik noem U gewoon: ‘God’
Ik ben niet iedere dag even sterk. Soms weet ik gewoon niet hoe ik de dag moet doorkomen. Alles is donker om me heen. Ik lijk het spoor bijster en ik strompel voort terwijl de tranen stromen. Soms dwingt het leven me op de knieën; sta ik met mijn rug tegen de muur en vraag me af of het ooit nog goed zal komen.
Maar toch, te midden van alles heb ik één zekerheid. God is altijd daar, juist wanneer ik Hem het hardst nodig heb, Zijn Licht schijnt in elke strijd. Hij houdt me staande of Hij draagt me wanneer ik zelf niet meer kan staan. Ja, Hij zal er altijd voor me zijn en op al mijn wegen naast me gaan.
1. De duim is de vinger dicht bij u. Begin dus te bidden voor degenen die het dichtst bij u staan. Zij zijn de mensen die het eerst in uw gedachten komen. Het bidden voor onze geliefden is een ‘zoete verplichting’. 2. De volgende vinger is de wijsvinger. Bid voor hen die u onderwijzen en u een heilzame weg wijzen. Zij hebben ondersteuning en wijsheid nodig om aan anderen richting te kunnen geven. Gedenk hen altijd in uw gebeden.
3. De derde vinger, de middelvinger, is de langste. Deze herinnert ons aan onze leiders, de bestuurders en allen die gezag hebben. Zij hebben Gods leiding nodig.
4. De vierde vinger is de ringvinger. Het zal u misschien verbazen dat dit de meest kwetsbare vinger is. Deze herinnert u te bidden voor de zwakken, de zieken en zij die gebukt gaan onder problemen. Zij hebben uw gebed nodig.
5. Ten slotte komt u bij uw kleinste vinger. Uw pink helpt u te bidden voor uzelf. Als u voor de andere vier groepen heeft gebeden, zal u in staat zijn om uw eigen noden in het juiste perspectief te zien. En zo leert u op een goede manier voor uw eigen behoeften te bidden!
Laat alle wrok en drift en boosheid varen, alle geschreeuw en gevloek, en alle kwaadaardigheid. Wees goed voor elkaar en vol medeleven; vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft.
In Lourdes, zo zegt men, gebeuren wonderen, d.w.z. zo nu en dan gebeurt er een wonderbare genezing, en dat is natuurlijk prachtig voor degenen die het betreft. Maar het grote wonder van Lourdes vind ik: al die mensen die na een bezoek aan Lourdes gesterkt weer naar huis gaan, en minstens evenzeer: al die mensen die daar voor anderen in de weer zijn. De saamhorigheid tussen gezonden en zieken die daar gestalte krijgt, de dienstbaarheid die daar beleefd wordt door zovelen, moet ook ieder van ons steeds weer inspireren om in eigen kring die saamhorigheid en dienstbaarheid gestalte te geven naar elkaar toe. En nogmaals, dat is de voornaamste manier om Maria te eren.
U te danken, in het bijzonder op dit moment voor het lange leven in lefde en geloof dat je gaf aan mijn ouders. Dank U voor alle zegeningen, ook voor mijn eigen welbevinden.
Dat het voorbeeld van Maria mij mag leiden en zuiveren, om te worden zoals Zij: ontvankelijk en open, beschikbaar en bereidwillig, onbaatzuchtig en dienstbaar, bereid tot offers in blijde aanvaarding. Mag de grote liefde van onze hemelse Moeder mij helpen om Hem, haar Zoon Jezus, te kennen, te beminnen en na te volgen zoals Zij dit heeft voorgeleefd.
Heilige Maagd en Moeder Maria, neem mij aan als uw kind, maak mij ontvankelijk zoals U, in alles bewogen door de heilig Geest, dan zal Jezus, de gezegende vrucht van uw schoot, meer en meer in mij gaan leven, tot in het huis van mijn Vader in alle eeuwigheid. Amen.
Goede God, we hebben als mensen licht nodig om te kunnen leven. Niet iets waar ik dagelijks bij stilsta, maar ik realiseer me hierdoor weer hoe bijzonder het is dat U God iedere dag voorziet in zoveel dingen. Zoveel dingen die vanzelfsprekend lijken, maar die we uit uw hand ontvangen. Licht, tijd, zuurstof, een wereld om ons heen, medemensen… Het zijn allemaal zegeningen van U.
Lieve Vader, soms verliezen we ons zicht op U doordat we onze blik gericht houden op onze omstandigheden. Dit maakt ons kwetsbaar, onzeker en op den duur krachteloos. Dank U voor Uw woord, waarin U ons tegemoet komt en ons opnieuw laat weten dat U er nog steeds bent, dat U niet van onze zijde wijkt. Ook niet vannacht als het donker wordt. U bent ook in de donkerste nacht, onze toevlucht, bij wie wij allen veilig en geborgen zijn.
Het gebed is geen vlucht uit de wereld, geen gezellig onderonsje. In tegendeel: gebed opent ons naar de mensen en wortelt ons stevig in de aarde. Ieder van ons zal kunnen zeggen, vanuit een diepe overtuiging: in het hart van onze samenleving ben ik stil gebed.
Wij wensen elkaar vrede en alle goeds. We wensen elkaar toe dat wij open leren staan voor Gods nabijheid die ons mild maakt en sterk, juist ook als het moeilijk is.
Lief mensenkind, laat je niet te neer drukken omdat rijkdom verdampt . En raak niet van je stuk als de gewone dingen van het leven anders gaan dan je gedacht had. Want de Heer is nabij en Hij zal, misschien heel anders dan je gedacht hebt, voorzien.
Lief mensenkind, laat je niet te neerdrukken, ook niet als er nog maar weinig is om voor te leven.
Ik wens alle jonge mensen toe dat ze open staan voor het leven en voor alles wat God in hun leven betekenen kan.
Ik wens alle mensen die in de kracht van hun leven zijn toe, dat ze kunnen afzien van hun persoonlijke belangetjes en kunnen toeleven naar de gerechtigheid van God en beschikbaar zijn.
En ik wens alle oude mensen toe dat ze mild zijn en wijs en in hun gebed tot God hun kinderen en kleinkinderen gedenken.
Ik wens jullie, ik wens mezelf, ik wens ons allen Gods vrede toe en alle goeds.
2 Februari, veertig dagen na Kerstmis. Bij de Opdracht van Christus in de Tempel herdenken de orthodoxen en rooms-katholieken dat Maria, de moeder van Jezus, naar de tempel ging voor het verplichte offer na de geboorte van haar zoon. In het oude Israël was het gebruik dat moeders zich in de tempel zuiverden, veertig dagen na de geboorte van hun kind. Ze offerden bij deze gelegenheid een lam en twee duiven.
Voor de kalenderhervorming van 1969 heette het feest in katholieke kring: Maria Lichtmis (ook Candlemas).
Maria Lichtmis of kortweg Lichtmis is een christelijk feest dat op 2 februari gevierd wordt. Het is de herdenking van de Opdracht van de Heer in de Tempel en het zuiveringsoffer dat Maria veertig dagen na de geboorte van Jezus volgens de Joodse wet (zoals beschreven in Leviticus, hoofdstuk 12) moest brengen; vandaar de Latijnse naam Purificatio Mariae. Het is de laatste feestdag waarvan de datum verbonden is aan die van Kerstmis.
Op Maria Lichtmis worden traditioneel kaarsen gewijd en een kaarsenprocessie gehouden vóór de mis; vandaar de naam lichtmis. In veel talen verwijst de naam van het feest rechtstreeks naar kaarsen: (Zweeds: Kyndelmisse, Frans: Chandeleur).
Het is tevens de traditie dat er op Maria Lichtmis pannenkoeken gegeten worden. Dit wordt uitgedrukt in het gezegde: Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt haar pannetje warm.
Als je gaat met God, dan verspreid je liefde… dan leef je in vreugde…. dan ervaar je vrede…. dan heb je geduld …. dan straal je vriendelijkheid uit….. dan deel je goedheid mee….. dan is je geloof krachtig…. dan ben je zachtmoedig….. dan bewaar je je zelfbeheersing….. Als je gaat met God, dan is de vrucht van de Geest zichtbaar in je leven!
Ook al klinkt het heel cliché … wij allen hebben in ons leven met stormen te maken. Geloofstwijfel, ongeloof, tegenslag, leed, rouw, … stormen die ons vroeg of laat allen overkomen. Ze zijn in staat onze hele binnenkant overhoop te gooien. Hoe moet het verder, in Gods naam …
En waarschijnlijk klinkt ook dit cliché, maar Jezus is niet minder aanwezig in deze stormen van het leven, dan op momenten dat onze levenszee schijnbaar rustig is. Net zoals de leerlingen zullen we in het hart van de storm ook soms van mening zijn dat Jezus slaapt. In zekere zin doet Hij dat misschien ook, maar feit is: Hij is er wel, en wakend !
En zoals Hij het gezag heeft om de storm te luwen, zo laat Hij schijnbaar ook toe dat het af en toe stormt. Alsof het bij het leven hoort.
Laten we niet te snel boos zijn op de stormen die ons leven tarten. Maar laten we de waas van onze ogen verwijderen en de Heer zien, die misschien ook dan tot ons zegt: ‘Kom, kleingelovige, Ik zal je sterk maken, in staat om lief te hebben’.
Als Christus in ons leeft, zal alle onrust uit ons hart verdwijnen: de gevolgen van de eigenliefde en van de slapheid waarmee we onszelf behandelen, de gevolgen van ons ademloos najagen van bevrediging en perfectie. Als we onze plichten vervullen, zullen we onder het zachte briesje van het eenvoudige en liefdevolle vertrouwen - zonder het te merken - veel verder komen. Terwijl we denken op dezelfde plek stil te blijven liggen, zullen we voort snellen zoals schepen die op de hoge zee de zeilen hebben gehesen bij een gunstige wind. Entretien XII
FRANCISCUS VAN SALES. Woorden van vertrouwen. Altiora, Averbode, p. 56-58.
Leven zoals je bedoeld bent, onverstoorbaar de aangewezen weg gaan. Niemand beledigen, niemand misbruiken, niemand laten vallen. Gewoon beantwoorden aan de verwachting, mens zijn voor de mensen.
Eén die goed doet, één die betrouwbaar is, reisgenoot, onderdak- op je mooist ben je dan, op je sterkst, mens, onwankelbaar mens.
Jij, je mag thuis zijn bij Hem, heel gelukkig is Hij met jou!
MIJN LIEFDE WIL DE HELE MENSHEID IN HAAR ARMEN SLUITEN. IK BEMIN ALLEN ZOALS ZE ZIJN... DIE HUN BLIKKEN BIDDEND OP HET KRUIS RICHTEN, ZULLEN GROTE GENADEN BEKOMEN..
Wie salesiaan zegt, roept het beeld op van broeders en zusters die zich inzetten voor kwetsbare jongeren. Don Bosco wordt sterk gepromoot als sociale werker, die kinderen van straat haalde, een stiel leerde, eten en onderdak gaf. Je kunt hem echter niet begrijpen als je dat losmaakt van zijn priesterschap en geloof. Ook die spiritualiteit moeten we doorgeven, benadrukt Wilfried Wambeke, die vanaf juli de Vlaamse en Nederlandse salesianen zal leiden.
Er is een groot verschil tussen zeggen dat er ergens een God is en de zekerheid van zijn Aanwezigheid proeven. Pas als je een relatie met God beleeft, verandert je leven. Daarom blijf ik je uitnodigen: zoek de levende God en leef vanuit Hem.
OH, ALS DE KINDEREN VAN DE AARDE, DE WARE GODSLIEFDE TOCH KONDEN BEGRIJPEN. WELKE VREDE ZOU OP DE WERELD KUNNEN HEERSEN, ALS ER ECHTE NAASTENLIEFDE WAS.
Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. Om hun geloof werden de mensen uit vroeger tijden geprezen. Door geloof komen we tot het inzicht dat de wereld door het woord van God geordend is, dat dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.
