God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Franciscus is een mensenmens en houdt echt van mensen.
Woord en daad vallen samen: de boodschap van Franciscus gaat over eenvoud, nederigheid, nabijheid, zorg voor de minsten, enz. Hij spreekt en schrijft erover. Maar hij doet het ook.
Inclusieve benadering: van paus Franciscus kun je niet zeggen dat hij progressief is. Hij praat mensen niet naar de mond. Toch luisteren mensen graag naar hem.
Bedenking tijdens de vasten, uit de Romeinenbrief.
Wees niet bevreesd als iemand rijk wordt, een groter huis heeft en meer weelde. Want bij zijn dood kan hij niets meenemen, zijn weelde volgt hem niet in het graf.
De naastenliefde is op de eerste plaats een genade, een geschenk; kunnen beminnen is een gave van God en we moeten erom vragen. En, als wij erom vragen, schenkt God ze graag.
Paus Franciscus
Om die genade heeft ook Sint-Jozef heel zeker gevraagd toen hij geroepen werd de man te worden van Maria. Wij vieren dan ook dankbaar het feest van de Heilige Jozef op vandaag.
De Bijbel beschouwt de geschiedenis als het schouwtoneel waar de eeuwige strijd tussen Goed en Kwaad, tussen God en de Duivel dus, zich afspeelt. En die geschiedenis wordt geschreven door de mens: door de kinderen van Adam en Eva. Voortdurend lonkt de slang met die verleidelijke, verboden vrucht: zó moeilijk voor de mens om eraan te weerstaan!
En voortdurend fluistert God de mens in het oor: Ge leeft niet van brood alleen – Stel Mij niet op de proef – Val niet op je knieën voor het Kwaad. De eeuwige strijd tussen Goed en Kwaad, tussen God en de Duivel, speelt zich dus ook af in ons eigen hart, in ons eigen leven, in ons eigen geweten. Het is een kwestie van voortdurende alertheid en attentie – een kwestie van voortdurende bekering ook.
De Veertigdagentijd is er een uitgelezen tijd voor: om de vele gezichten van de Duivel te ontmaskeren en om ons opnieuw te spiegelen aan de oorspronkelijke onschuld die God aan Adam en Eva geschonken had.
Wanneer woorden van troost tekortschieten, kunnen we slechts bidden om geloof en hoop in deze moeilijke dagen. Dat de God die het leven geeft, aan U ook het perspectief van de verrijzenis mag blijven schenken, ook al is dit op dit ogenblik sterk verduisterd.
Vraag veel van jezelf, dan kun je iets geven aan anderen. Durf ook te vragen aan hen, dan hoef je niet hard te zijn voor jezelf. Doe wat je doen moet en behoud de wil om gelukkig te zijn in alle omstandigheden.
Ik probeer nu tevreden te zijn met mezelf. Soms lukt het -niet altijd – 0 ja, nog dit: Bedankt bezoeker, wat je aan mij gedaan hebt is goed!
In jouw ogen en jouw handdruk heb ik Chritus gezien, gevoeld.
"Lopen en kuisen en schuren en strijken is gewoonlijk zo verdienstelijk als voordrachten geven en onderwijzen. De waarde van alles is de liefde, de moed, de getrouwheid, waarmede wij die verschillende dingen doen."
zalige priester Poppe
Laten we de gewone dingen op een buitengewone wijze verrichten tot lof en eer van Christus, tot welzijn en tot zegen van de naaste en de ziel.
Quand on remarque combien les musulmans affirment leur croyance avec force et démonstration, je constate avec tristesse que les chrétiens ont parfois honte de parler de leur foi en Jésus Christ. Je ne cesse d’entendre « je suis croyant mais pas pratiquant » ou « je ne vais jamais à la messe hors des mariages et des enterrements ». Je trouve cette attitude désolante, devons nous nous étonner ensuite que l’Islam s’installe en conquérant. Il n’y a pas de honte d’être chrétien, pas de honte d’être baptisé, pas de honte d’assister de temps en temps à la Messe et entrer dans une église pour saluer Dieu comme on vient pour saluer un parent, un ami, un être aimé. Ne soyons pas des intégristes mais des personnes libres qui ne cachent pas leur amour pour notre religion, cette religion qui nous autorise tant de libertés par rapport à l’Islam fait de règles sévères et contraignantes. Pouvoir dire de temps en temps à haute voix « Je suis chrétien ». Monseigneur pierre henri dubois.
Heer God, Alles wat ik heb, alles wat ik doe, alles wat ik ben, bied ik U aan. Kom en vervul mijn dag. Schenk mij uw Geest, dat in mijn denken, spreken en handelen, iets van uw stille aanwezigheid mag doorbreken. Laat me niet enkel voor mezelf leven, maar zoals Jezus, verbonden met U en gegeven aan mensen. Amen.
Stel je eens voor wat er zou gebeuren als we op dezelfde manier met onze Bijbel omgaan als met onze mobiele telefoons? Het zou betekenen dat we: - onze Bijbel constant op zak zouden hebben; - er meerdere malen per dag een blik in werpen; - wanneer we hem vergeten, weer terug naar huis of kantoor gaan om hem te halen; - hem gebruiken voor het verzenden van berichten naar onze vrienden; - hem behandelen alsof we nooit zonder hem hadden kunnen leven; - hem aan onze kinderen meegeven, voor hun veiligheid en om met hen te communiceren.In tegenstelling tot een mobieltje heeft de Bijbel nooit storing op het netwerk. Op elke locatie is er verbinding. We hoeven ons geen zorgen te maken over het beltegoed, want Jezus heeft de rekening al betaald en we kunnen onbeperkt bellen. Laten we er dan ook gebruik van maken!
Heer, mijn geloof is kwetsbaar en vliesdun, het zweeft tussen weten en niet-weten. En toch besef ik heel diep in mijzelf: “Ik zit in de goede richting, mijn geloof is net voldoende om onderweg te blijven.” Ik wil bidden zoals die vader in het evangelie:
