God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van onze Heer Jezus Christus, die zichzelf gegeven heeft voor onze zonden om ons te bevrijden uit deze door het kwaad beheerste wereld. Dat is de wil van onze God en Vader. Hem komt de eer toe tot in alle eeuwigheid. Amen. --
Toen hij uit de boot stapte, zag hij een grote menigte en voelde medelijden met hen, omdat ze leken op schapen zonder herder, en hij onderwees hen langdurig.
Samen schreien doet goed. Samen de tranen de vrije loop laten geeft verlichting. Tranen schreien heeft altijd iets religieus, iets heiligs. Tranen zijn een gave, een Godsgeschenk in vreugdevolle en bittere uren. Zij komen uit de diepte van het hart en uit de hoogte als een genade van God. Soms denk ik dat er geen authentieker religieus gebeuren is dan daar waar samen tranen worden geschreid en ook weer worden uitgewist. Er is – zo denk ik – geen mens op aarde te vinden die nooit ‘ns tranen in z’n ogen heeft gehad, tranen van vreugde of tranen van verdriet.
Er zijn voor vele dingen en voor vele momenten geen kant en klare recepten. Soms moeten we de moed kunnen opbrengen om de tranen en de tijd, en ook O.L. Heer, kansen te geven.
Er is voor christenen geen groter feest dan het Paasfeest en het is een blijvende bron van vreugde. De apostelen hebben die vreugde en die zekerheid niet voor zich gehouden. Ze zijn getuigen geworden van de Verrezene. En voor de Kerk blijft dat nog steeds de reden van haar bestaan: getuige zijn van die vreugde. Getuige van God die niemand in de steek laat en die vast van plan is te voltooien wat Hij met ons en met zijn ganse schepping is begonnen.
In een kerkelijke uitvaart heeft het verdriet, de pijn, het afgesneden zijn en het gemis niet de boventoon. In de kerkelijke uitvaart spreken wij de kern van ons christen zijn uit: de dood heeft niet het laatste woord. We vieren het Paasmysterie. Jezus Christus is gestorven en verrezen. Elk die in Hem gelooft zal eeuwig leven, ook al is men gestorven. In de kerkelijke uitvaart spreken wij ons geloof uit in de Verrijzenis en in het Eeuwige Leven. We laten daar 2 stukken uit de Heilige Schrift klinken waarin het Verrijzenisgeloof naar voren komt maar de hele liturgie spreekt over het geloof dat niet de dood het laatste woord heeft maar dat Jezus Christus door Zijn dood en Verrijzenis de dood het laatste woord ontnomen heeft. Het gaat dus niet om de anektdotes over de afgestorvene of hoe goed hij wel was!
Oh Heer, ik wil nog even huilen nog even treuren om al dat leed nog even gewoon m’n ogen sluiten net doen alsof het nooit zo is geweest.
Nog even niet naar die beelden kijken nog even geen pijn en verdriet om me heen nog even dromen zoals U het bedoeld had geluk en vrede, stil en sereen.
Oh Heer ik kan m’n ogen niet sluiten m’n oren niet toedoen voor die kreten om hulp ik kan alleen maar m’n handen vouwen tot U me weer met Uw Liefde vervult.
Laat m’n voeten gaan waarheen U me wilt leiden zodat m’n hart zal zijn waarheen U me zendt maak me sterk Heer om pijn en leed te verzachten zodat iedereen weet dat U er bent.
Met Pasen trokken de vrouwen naar het graf. Na alles wat ze op Goede Vrijdag hadden beleefd, horen ze nu een engel die hen zegt: ‘Wees niet bang, want Jezus die gekruisigd is, is niet hier, Hij is tot leven gewekt’.
Even verder vertelt het Matteüsevangelie (in hoofdstuk 28): zij gingen snel van het graf weg, vol angst en met grote vreugde, en ze liepen hard om het aan zijn leerlingen te vertellen… Toen kwam Jezus hen tegemoet. ‘Wees niet bang’, zo zei Hij hen. ‘Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan. Daar zullen ze Mij zien’.
Wat toen met de vrouwen gebeurde, gebeurt vanuit Pasen ook met ons. De weg die Jezus ons heeft getoond, is een weg – voortaan een pelgrimsweg - die naar het leven leidt.
Wát er in ons leven ook gebeurt, wát onze wereld ook overkomt, altijd heeft God het laatste woord.
Daarom mogen wij niet bang zijn; Wij zijn niet op de dool. Jezus toonde ons wie God is. Hij noemde Hem Abba, Vader. Die Vader heeft Hem tot leven gewekt. Hij is nu de Levende in ons midden.
Ook na Pasen zullen wij – net als de vrouwen – nog soms bang zijn. Maar dieper en beslissender nog dan de schrik en angst is de vreugde om wat uiteindelijk met Jezus gebeurd is. De Vader heeft Hem tot leven gewekt.
Jezus zélf, de Levende, zal ook ons – op de weg van ons gelovig-zijn – tegemoet komen met de woorden van de engel: “Wees niet bang”. Laten wij dan, in ons Galilea van vandaag, van Zijn aanwezigheid getuigen: “Wij zijn geen dolers, maar pelgrims. Gods volk onderweg.”
Stille zaterdag, ook wel aangeduid als Paaszaterdag of Sabbatum Sanctum is de zaterdag volgende op Goede Vrijdag en voorafgaand aan Paaszondag. Het is tevens de laatste dag van de vastentijd. De naam stille zaterdag is afgeleid van het feit dat op die dag de klokken niet worden geluid en de kerken niet worden versierd. Op Stille zaterdag herdenken we het feit dat Jezus dood in het graf lag.
Wat is de Paaswake?
Stille zaterdag duurt tot aan de schemering. Dan wordt de Paaswake gevierd. De paaswake is het feest van het licht en het water.
De dag na Witte Donderdag wordt Goede Vrijdag genoemd. Goede Vrijdag is de dag waarop volgens de geschriften Jezus op de Calvarieberg nabij Jeruzalem ter dood werd gebracht door middel van kruisiging. Pilatus ziet aanvankelijk geen reden om Jezus ter dood te brengen maar wordt daartoe opgeroepen door het volk waarop hij zijn handen in onschuld wast. Vroeg in de ochtend wordt Jezus gekruisigd, hangende tussen twee moordenaars.
Het lijden van Jezus, met wie de spot wordt gedreven door Romeinse soldaten, en de uiteindelijke dood is het centrale thema van Goede Vrijdag. De naam Goede Vrijdag heeft te maken met het feit dat Jezus zich opofferde voor de mensheid ter verzoening van de door de mensen met God en ter vergeving van de door mensen begane zonden.
Jozef van Arimathea zorgt er uiteindelijk voor dat Jezus in een graf wordt gelegd.
Het Paastriduüm, het driedaagse Paasfeest behelst de periode vanaf de avondmis op witte donderdag, goede vrijdag, stille zaterdag en eindigt met het avondgebed, de zogenaamde vespers, van Paaszondag. Tijdens het Paastriduüm ofwel Triduum sacrum worden het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus herdacht.
Wat en wanneer is Witte Donderdag?
Op witte donderdag herdenken we het Laatste Avondmaal van Jezus met zijn apostelen. Witte donderdag is de laatste donderdag vóór Pasen en het begin van het Triduum sacrum. Voordat de apostelen gaan eten, wast Jezus hen de voeten en vertelt elkaar trouw te blijven. Tevens leert hij hen het Pater noster. Judas verraadt Jezus door hem een kus te geven op de olijfberg, waarna Jezus wordt gearresteerd. De term witte donderdag komt van het gebruik om crucifixen en andere beelden met een wit kleed te bedekken.
Mijn grootste verdriet komt voort uit het feit dat alles wat me zoveel vreugde geeft in het evangelie zo weinig beluisterd wordt door de wereld. Zij die het heel hard nodig hebben, begrijpen het niet. Hoe is het mogelijk dat de Zoon van God zoveel geduld heeft met deze wereld en met ons.
Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen – uw meester is Christus!
PALMZONDAG - EVANGELIE VAN DE INTREDE - MT. 21, 1-11
Jezus en zijn leerlingen ‘naderen’ Jeruzalem, ze gaan richting Betfage. Betfage, betekent ‘huis van onrijpe vijgen’. De tijd is nog niet rijp, er is nog een hele weg af te leggen naar Jeruzalem, de stad van de vrede. Er is nog heel wat weg af te leggen naar vrede, ook voor ons.
Wat betekent, mystiek gezien, de ezelin en het veulen losmaken? Een ezel betekent het aardse, dat zijn wij zelf. Dat moeten wij bij onszelf losmaken om met Jezus op stap te gaan. De ezelin is het heden, het veulen is de toekomst. Jezus wil én in het heden én in de toekomst met ons op weg gaan.
De mantel, onze bovenkledij, op de ezelin leggen, wil zeggen dat wij ons ontdoen van ons omhulsel. Wij ontdoen ons van het uiterlijke om innerlijk open te staan voor Jezus. Jezus gaat zitten op ons omhulsel dat bovenop de ezelin - het aardse - ligt, dat betekent dat Hij ons leidt en voert naar vrede.
Het woord ‘Hosanna’ begrijpen wij meestal als ‘hoera’, maar hosanna is een hulpkreet en betekent ‘Help nu’.
Moge Jezus ons helpen om zachtaardig en vredelievend zoals Hij vrede en heil te brengen, ondanks alles wat ons nog te wachten staat.
