God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
In een kerkelijke uitvaart heeft het verdriet, de pijn, het afgesneden zijn en het gemis niet de boventoon. In de kerkelijke uitvaart spreken wij de kern van ons christen zijn uit: de dood heeft niet het laatste woord. We vieren het Paasmysterie. Jezus Christus is gestorven en verrezen. Elk die in Hem gelooft zal eeuwig leven, ook al is men gestorven. In de kerkelijke uitvaart spreken wij ons geloof uit in de Verrijzenis en in het Eeuwige Leven. We laten daar 2 stukken uit de Heilige Schrift klinken waarin het Verrijzenisgeloof naar voren komt maar de hele liturgie spreekt over het geloof dat niet de dood het laatste woord heeft maar dat Jezus Christus door Zijn dood en Verrijzenis de dood het laatste woord ontnomen heeft. Het gaat dus niet om de anektdotes over de afgestorvene of hoe goed hij wel was!
Oh Heer, ik wil nog even huilen nog even treuren om al dat leed nog even gewoon m’n ogen sluiten net doen alsof het nooit zo is geweest.
Nog even niet naar die beelden kijken nog even geen pijn en verdriet om me heen nog even dromen zoals U het bedoeld had geluk en vrede, stil en sereen.
Oh Heer ik kan m’n ogen niet sluiten m’n oren niet toedoen voor die kreten om hulp ik kan alleen maar m’n handen vouwen tot U me weer met Uw Liefde vervult.
Laat m’n voeten gaan waarheen U me wilt leiden zodat m’n hart zal zijn waarheen U me zendt maak me sterk Heer om pijn en leed te verzachten zodat iedereen weet dat U er bent.
Met Pasen trokken de vrouwen naar het graf. Na alles wat ze op Goede Vrijdag hadden beleefd, horen ze nu een engel die hen zegt: ‘Wees niet bang, want Jezus die gekruisigd is, is niet hier, Hij is tot leven gewekt’.
Even verder vertelt het Matteüsevangelie (in hoofdstuk 28): zij gingen snel van het graf weg, vol angst en met grote vreugde, en ze liepen hard om het aan zijn leerlingen te vertellen… Toen kwam Jezus hen tegemoet. ‘Wees niet bang’, zo zei Hij hen. ‘Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan. Daar zullen ze Mij zien’.
Wat toen met de vrouwen gebeurde, gebeurt vanuit Pasen ook met ons. De weg die Jezus ons heeft getoond, is een weg – voortaan een pelgrimsweg - die naar het leven leidt.
Wát er in ons leven ook gebeurt, wát onze wereld ook overkomt, altijd heeft God het laatste woord.
Daarom mogen wij niet bang zijn; Wij zijn niet op de dool. Jezus toonde ons wie God is. Hij noemde Hem Abba, Vader. Die Vader heeft Hem tot leven gewekt. Hij is nu de Levende in ons midden.
Ook na Pasen zullen wij – net als de vrouwen – nog soms bang zijn. Maar dieper en beslissender nog dan de schrik en angst is de vreugde om wat uiteindelijk met Jezus gebeurd is. De Vader heeft Hem tot leven gewekt.
Jezus zélf, de Levende, zal ook ons – op de weg van ons gelovig-zijn – tegemoet komen met de woorden van de engel: “Wees niet bang”. Laten wij dan, in ons Galilea van vandaag, van Zijn aanwezigheid getuigen: “Wij zijn geen dolers, maar pelgrims. Gods volk onderweg.”
Stille zaterdag, ook wel aangeduid als Paaszaterdag of Sabbatum Sanctum is de zaterdag volgende op Goede Vrijdag en voorafgaand aan Paaszondag. Het is tevens de laatste dag van de vastentijd. De naam stille zaterdag is afgeleid van het feit dat op die dag de klokken niet worden geluid en de kerken niet worden versierd. Op Stille zaterdag herdenken we het feit dat Jezus dood in het graf lag.
Wat is de Paaswake?
Stille zaterdag duurt tot aan de schemering. Dan wordt de Paaswake gevierd. De paaswake is het feest van het licht en het water.
De dag na Witte Donderdag wordt Goede Vrijdag genoemd. Goede Vrijdag is de dag waarop volgens de geschriften Jezus op de Calvarieberg nabij Jeruzalem ter dood werd gebracht door middel van kruisiging. Pilatus ziet aanvankelijk geen reden om Jezus ter dood te brengen maar wordt daartoe opgeroepen door het volk waarop hij zijn handen in onschuld wast. Vroeg in de ochtend wordt Jezus gekruisigd, hangende tussen twee moordenaars.
Het lijden van Jezus, met wie de spot wordt gedreven door Romeinse soldaten, en de uiteindelijke dood is het centrale thema van Goede Vrijdag. De naam Goede Vrijdag heeft te maken met het feit dat Jezus zich opofferde voor de mensheid ter verzoening van de door de mensen met God en ter vergeving van de door mensen begane zonden.
Jozef van Arimathea zorgt er uiteindelijk voor dat Jezus in een graf wordt gelegd.
Het Paastriduüm, het driedaagse Paasfeest behelst de periode vanaf de avondmis op witte donderdag, goede vrijdag, stille zaterdag en eindigt met het avondgebed, de zogenaamde vespers, van Paaszondag. Tijdens het Paastriduüm ofwel Triduum sacrum worden het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus herdacht.
Wat en wanneer is Witte Donderdag?
Op witte donderdag herdenken we het Laatste Avondmaal van Jezus met zijn apostelen. Witte donderdag is de laatste donderdag vóór Pasen en het begin van het Triduum sacrum. Voordat de apostelen gaan eten, wast Jezus hen de voeten en vertelt elkaar trouw te blijven. Tevens leert hij hen het Pater noster. Judas verraadt Jezus door hem een kus te geven op de olijfberg, waarna Jezus wordt gearresteerd. De term witte donderdag komt van het gebruik om crucifixen en andere beelden met een wit kleed te bedekken.
Mijn grootste verdriet komt voort uit het feit dat alles wat me zoveel vreugde geeft in het evangelie zo weinig beluisterd wordt door de wereld. Zij die het heel hard nodig hebben, begrijpen het niet. Hoe is het mogelijk dat de Zoon van God zoveel geduld heeft met deze wereld en met ons.
Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen – uw meester is Christus!
PALMZONDAG - EVANGELIE VAN DE INTREDE - MT. 21, 1-11
Jezus en zijn leerlingen ‘naderen’ Jeruzalem, ze gaan richting Betfage. Betfage, betekent ‘huis van onrijpe vijgen’. De tijd is nog niet rijp, er is nog een hele weg af te leggen naar Jeruzalem, de stad van de vrede. Er is nog heel wat weg af te leggen naar vrede, ook voor ons.
Wat betekent, mystiek gezien, de ezelin en het veulen losmaken? Een ezel betekent het aardse, dat zijn wij zelf. Dat moeten wij bij onszelf losmaken om met Jezus op stap te gaan. De ezelin is het heden, het veulen is de toekomst. Jezus wil én in het heden én in de toekomst met ons op weg gaan.
De mantel, onze bovenkledij, op de ezelin leggen, wil zeggen dat wij ons ontdoen van ons omhulsel. Wij ontdoen ons van het uiterlijke om innerlijk open te staan voor Jezus. Jezus gaat zitten op ons omhulsel dat bovenop de ezelin - het aardse - ligt, dat betekent dat Hij ons leidt en voert naar vrede.
Het woord ‘Hosanna’ begrijpen wij meestal als ‘hoera’, maar hosanna is een hulpkreet en betekent ‘Help nu’.
Moge Jezus ons helpen om zachtaardig en vredelievend zoals Hij vrede en heil te brengen, ondanks alles wat ons nog te wachten staat.
Vasten is niet zo zeer een kwestie van iets meer doen. Het is niet zo zeer een kwestie van iets minder doen. Het is misschien zelfs niet een kwestie van ‘doen’.
Vasten is veeleer een kwestie van wat je doet, met nog meer bezieling en overtuiging doen, nog meer leven vanuit je diepste inspiratie, en daar dan ook op zoek naar gaan.
Dan zul je de mens die tegenover je staat, zien als een medemens en zus of broer als op dat moment de belangrijkste mens ter wereld. Misschien zul je hem op dat moment zelfs zien als God op aarde
Dan zul je jezelf zien als mens, niet zoals je in jouw ogen bent, niet zoals je voor sommigen bent, maar wikkend en wegend, zoekend en tastend, zul je verder jezelf pogen te zien zoals God je ziet, en jezelf aanvaarden, zoals je de belangrijkste personen uit jouw leven aanvaardt, met je hebbelijkheden en kwaliteiten.
Dan zal vasten niet een kwestie zijn van ‘doen’, maar van ‘zijn’, niet alleen van zien maar vooral van houden van.
Dan zal vasten doenbaar zijn vanuit die God, die je zegt: ‘Ik zal er zijn voor jou.’
Telkens is er een nieuw begin, een nieuwe lente. Telkens komt er ook weer een einde aan en komt de winter met de dood. Alles lijkt voorbij. Kale bomen, geen blaadje is er meer te zien. De kleuren zijn verdwenen. Maar toch……….. is er telkens een nieuw begin, telkens komt er weer een nieuwe lente. Telkens is er na een zonde, vergeving. Telkens is er een nieuw begin. Gods KRACHT in de natuur is zo zichtbaar in de lente. Gods GENADE is zo voelbaar voor mensen. Zijn LIEFDE voor Zijn Schepping is zo GROOT.
Maar ‘als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd’. Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.
Een van de mooiste dingen die we elkaar in dit leven kunnen schenken is misschien wel vertrouwen. Wanneer we iemand vertrouwen zeggen we: Ik geloof dat je zegt wie je zegt te zijn. Ik geloof in je. Ik weet dat jij deze taak aankunt of ik geloof dat mijn geheimen bij jou veilig zijn.
Helaas wordt vertrouwen ook veel geschaad. Nog erger: Ook in de kerk. Ook als broeders en zusters onderling. Wat kan dat pijn doen wanneer een broeder of zuster met wie je in dezelfde kerkbank zat toch niet te vertrouwen bleek. Dan blijkt maar weer: Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard.
En wat is het antwoord op de wantrouw die er heerst in onze samenleving en misschien ook wel in de kerk? Allerlei voorwaarden stellen, allerlei regels? Alles juridisch vastleggen? Nog meer wantrouwen? Is dat dan het antwoord?
Nee, het enige antwoord op geschonden vertrouwen is juist.. vertrouwen. Ik moet denken aan Petrus die zijn Heer heeft verloochend. Aan het meer ontmoet hij Hem weer en Jezus vraagt: Heb je Mij werkelijk lief? Hij vraagt het tot drie keer toe en Hij vertrouwt Petrus drie keer de bediening toe.
Wat mooi niet? De Heer zegt niet: Je hebt Mijn vertrouwen geschonden, houd er maar mee op. Ik zoek wel een ander. Nee, Jezus zoekt Petrus weer op en neemt hem weer in vertrouwen.
Onze natuurlijke reactie bij ontrouw is: ontrouw terug of afscheid nemen van elkaar. Helaas, zijn er situaties waarin het niet meer anders kan. Toch geeft Jezus ons ook hier een voorbeeld: Blijven wij trouw als anderen om ons heen ontrouw geworden zijn? Laten wij aan elkaar merken dat we elkaar vertrouwen en elkaar steeds weer een nieuwe kans geven zoals Jezus ons elke dag een nieuwe kans geeft?
