Vasten is niet zo zeer
een kwestie van iets meer doen.
Het is niet zo zeer
een kwestie van iets minder doen.
Het is misschien
zelfs niet een kwestie van ‘doen’.

Vasten is veeleer een kwestie van wat je doet,
met nog meer bezieling en overtuiging doen,
nog meer leven vanuit je diepste inspiratie,
en daar dan ook op zoek naar gaan.

Dan zul je de mens die tegenover je staat,
zien als een medemens en zus of broer
als op dat moment de belangrijkste mens ter wereld.
Misschien zul je hem op dat moment zelfs zien als God op aarde

Dan zul je jezelf zien als mens,
niet zoals je in jouw ogen bent,
niet zoals je voor sommigen bent,
maar wikkend en wegend, zoekend en tastend,
zul je verder jezelf pogen te zien zoals God je ziet,
en jezelf aanvaarden, zoals je de belangrijkste personen
uit jouw leven aanvaardt, met je hebbelijkheden en kwaliteiten.

Dan zal vasten niet een kwestie zijn van ‘doen’,
maar van ‘zijn’, niet alleen van zien maar vooral van houden van.

Dan zal vasten doenbaar zijn
vanuit die God, die je zegt: ‘Ik zal er zijn voor jou.’