God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Levende God, U bent met ons begonnen en op weg gegaan, U zult ons ook thuisbrengen en voltooien.
Wij bidden U dat Jezus onze gids mag zijn, dat wij in zijn licht mogen leven met elkaar, dat wij mogen groeien in het geloof dat Hij de toekomst heeft, vandaag en alle dagen tot in eeuwigheid.
Geliefde broeders en zusters, onthoud dit goed: ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden. Want de woede van een mens brengt niets voort dat in Gods ogen rechtvaardig is.
'Geloven is aannemen wat we niet zien en de beloning voor geloven is zien wat we aannemen.' Deze wijze en ware woorden sprak de kerkvader Augustinus. Zelf had hij de waarheid ervan ontdekt en ervaren.
Wanneer je over zijn woorden nadenkt, valt de vergelijking op tussen geloof en liefde en vriendschap. Want ook bij liefde en vriendschap nemen we aan wat we niet zien en de beloning is dat we zien wat we aannemen. Bij liefde en vriendschap voel je van binnen dat het om iets kostbaars gaat, wat het leven een bijzondere glans geeft. Het voelt goed, vertrouwd en veilig. En dat maakt je tegelijk krachtig en kwetsbaar. Je voelt je herkend en geaccepteerd. Datzelfde gevoel kunnen mensen ook herkennen in hun geloof.
Toon Hermans heeft dat gevoel onder woorden gebracht. 'Stel je voor wanneer iemand van je houdt je alles vergeeft je altijd bijstaat je nooit laat vallen. omdat hij je zwakheid kent. Dan is dat een bijzonder gevoel. Maar stel je nu eens voor dat die iemand de God van hemel en aarde is!
In gedachten zie ik Augustinus knikken en zeggen: '.. de beloning van geloven is zien wat we aannemen.'
Stenen, steen, zo hard als steen, zo sterk als steen.
Edelstenen of steenpuin, een opstapje of een drempel, bouwstenen of grafstenen.
Wat willen wij zijn?
De steen des aanstoots of de hoeksteen? Een steentje bijdragen of de eerste steen werpen? Met de molensteen om de hals… Een hart van steen.
Waar ligt onze keuze?
Steenrijk of geen steen om je hoofd op te leggen? Steen en been klagen of gewoon steengoed? Een steen naar de hemel gooien of de Stenen Tafelen? De steen der wijzen of de steen die is weggerold?
Ik heb nog nooit een foto van Jezus gezien; ik weet ook niet hoe Hij liep wel met wie. Ik weet niet hoe zijn stem klonk, wel de woorden die Hij gebruikte. Ik weet niet welke kleur ogen Hij had, maar wel hoe hij keek. Ik weet niet of Hij een groot hart had, ik weet niet alles van zijn karakter, maar wel dat kinderen Hem graag mochten en armen zich bij Hem thuis voelden. Dat Hij mild was voor eerlijke mensen en streng voor strooplikkers. Dat hij niet te snel oordeelde maar eerder verontschuldigde. Dat Hij niet haatdragend was, maar ongelooflijk vergevingsgezind. Ik weet eigenlijk veel meer van Jezus dan ik aanvankelijk had gedacht.
Vandaag horen we hoe Jezus Petrus de rots noemt, waarop Hij zijn Kerk wil bouwen. Jezus legt zijn Kerk in handen van allesbehalve perfecte mensen. Petrus is daar het duidelijkste voorbeeld van: hij wilde Jezus weghouden van Jeruzalem, waar boze wetsgeleerden Hem stonden op te wachten en bij de veroordeling van Jezus verloochende hij Hem. En toch… Jezus vertrouwt voor 100% zijn vriend. Hij geeft ‘carte blanche’ aan wie zich met hart en ziel inzetten voor zijn Rijk. Een bemoediging dus voor ons, ook al falen we soms.
Ondestaande vind je zowat overal op rommelmarkten, maar in vele huiskamers was dat één van de weinige dingen die de kamer sierden. Een vrees voor God en een teken dat je beter goed leefde, dit naast een groot kruisbeeld. Het zegt veel over onze generatie die alle symboliek heeft verwijded en zo het kind met de badwater heeft buiten gegooid. Maar nog altijd ziet God wat wij doen.
God, kom mij te hulp. Heer, haast U mij te helpen. Eer aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Zoals het was in het begin, nu is en zal zijn tot in de eeuwen der eeuwen. Amen.
Maria, laat Uw liefde tot het uiterste toe doordringen tot in de harten van alle mensen, vooral ook in dié mensen die op dit moment het verst van U verwijderd zijn.
Kerkleiders van de Oosters-katholieke kerken vragen de paus om iets te doen aan de gedwongen uittocht van christenen uit het Midden-Oosten.
De patriarchen van de Oosterse kerken die met Rome verbonden zijn, hebben op het eind van hun zomeroverleg in Libanon een beroep gedaan op de paus: Jij bent de enige die de machtigen op aarde ertoe kan bewegen om oog te hebben voor het lot van de christenen in het Midden-Oosten.
De slotverklaring werd integraal afgedrukt in de maandageditie van de krant L'Osservatore Romano. De kerkleiders beklagen er zich over dat de wereld machteloos toekijkt op de gedwongen uittocht van christenen uit de regio. Dit is een genocide, een menselijke catastrofe en een belediging voor de hele mensheid.
‘Onze zwakheid vermindert Maria’s liefde niet’ – Steven Vanackere Kerknet-redactie - minder dan 1 minuut leestijd CD&V-politicus Steven Vanackere brengt op zijn Facebookpagina een mooie ode aan Maria, ter gelegenheid van Maria Ten
CD&V-politicus Steven Vanackere brengt op zijn Facebookpagina een mooie ode aan Maria, ter gelegenheid van Maria Tenhemelopneming.
15 augustus. Maria Tenhemelopneming. Het is een feest waarmee de katholieke (en ook de orthodoxe) kerk eer betuigt aan de vrouw die een onvervangbare rol in de geschiedenis speelt. Haar betekenis overstijgt — voor wie het hart wil openen — achterhaalde, 19de-eeuwse dogma's en zogenaamde geloofswaarheden.
Naar Maria kijk je best met het stuk van je ziel dat gevoelig is voor poëzie en paradoxen. Je moet een beroep doen op het diep in elke mens geworteld verstaan van wat de kern van het leven is. Maria helpt om andere antwoorden te geven op onvolmaaktheid en pijn dan vluchten of opgeven.
Tegenover Maria - zoals tegenover andere moeders - schaamt een mens zich minder voor zijn terugkerende zwakheden.
Een moeder is wel wat gewoon. Moeders hebben ogen en oren die vaders vaak missen. C'est elle qui sait que mes pieds puent, zoals Arno het nogal plastisch uitdrukt in Les yeux de ma mère. Maar kijk: onze zwakheid vermindert haar liefde niet. Wat een verademing. Wat een troost.
Samen met andere vrouwen, en in tegenstelling tot een dozijn (mannelijke) leerlingen, vluchtte Maria niet weg op het het rampzalig moment van de kruisdood.
Waar wij mislukken, loopt zij niet weg.
Doorheen het frustrerende falen dringt zij vol eenvoudig vertrouwen door naar iets waar anderen zouden aan twijfelen: onze goede kern. En meer nog: ze neemt het voor ons op. Ze bemiddelt en doet 'een goed woordje' voor ons. Zoiets is leven gevend.
Zonder deze genereuze, vrouwelijke liefde kan ik me geen katholiek geloof indenken. Maria zorgt voor een warmte en een menselijkheid die me een goed gevoel geeft bij deze katholieke, feilbare manier om God te zoeken.
Bron: Facebook Steven Vanackere Gepubliceerd op dinsdag 15 augustus 2017 - 13:17
Op 15 augustus viert de Kerk dat Jezus' moeder, Maria, met lichaam en ziel in de hemel is opgenomen. Net zoals Jezus na de opstanding uit de dood in de hemel is opgenomen, zo geloven we dat ook van zijn moeder, de eerste van alle gelovigen.
ZALIGE HOOGDAG Liev medebloggers!
Voor velen onder ons is dit ook MOEDERDAG! PROFICAT aan deze lieve moeders!
