God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Barmhartigheid betekent voor mij in de complexiteit van het samenleven en in ons eigen leven steeds zoeken om het hart, het positieve en zinvolle durven te zien en te beleven.. Begrip opbrengen, vergeven, opnieuiw beginnen met anderen en met jezelf. Dat vraagt vaak heel veel innerlijke kracht en soms is het een lange en lastige weg. Ons vertrouwen in een barmhartige Vader, zoals Jezus ons leerde, is gelukkig een steun. Barmhartigheid maak je in de praktijk door zoveel als kan met jouw hart naar mensen te luisteren,en door in de liturgie Gods liefde, Gods glimlach en vergeving aan te brengen.
Barmhartigheid is een thuis en een plek met een hart aanbieden.
Volgens de sociale leer van de katholieke Kerk moeten wij ons allemaal verantwoordelijk voelen voor wat er in de wereld gebeurt. De negatieve houding van de VS draagt niet bij tot een internationale oplossing. Dit helpt al evenmin om vrede te creëren of te bevorderen.
Geen tijd, dat beheerst vaak ons leven. We hebben te vaak geen tijd voor mensen, we hebben ook dikwijls geen tijd voor God, geen tijd om echt van harte te luisteren naar Jezus'boodschap, geen tijd om na te denken over de zin van ons leven, geen tijd om stil te staan bij ontwikkelingen in de samenleving.
Vroeger werd er heel de dag door tijd ingeruimd voor gebed: morgengebed, avondgebed, voor en na het eten, het angelus, het rozenhoedje. Je kunt natuurlijk best wat vraagtekens stellen bij de manier waarop al de bekende gebeden afgeraffeld werden, en bij de zin van twee of drie keer op zondag naar de kerk moeten, maar er werd wel tijd voor genomen, en dat was op zichzelf toch waardevol.
PAS OP DAT JULLIE HART NIET AFGESTOMPT RAAKT DOOR DE ROES EN DE DRONKENSCHAP EN DE ZORGEN VAN HET DAGELIJKSE LEVEN. WEES WAAKZAAM EN BID. (LUCAS 21, 34-36)
Woorden die we niet graag horen in de advent, want meer dan een tijd van inkeer en bezinning is het een periode geworden van praktische beslommeringen: lijstjes maken, cadeautjes kopen, voorraad opslaan, eten en drinken en menige kater erbij.
Heer, wat moet er gebeuren opdat wij uw woorden echt horen, uw waarschuwing daadwerkelijk ter harte nemen? Waak over ons in deze tijd vol verleiding zodat wij niet verloren lopen en ons hart niet afgestompt raakt. Doe ons vertrouwvol uitkijken naar uw komst die spreekt van vrede en gerechtigheid, van hoop en leven in overvloed.
In de advent worden de kerststalletjes en de beeldjes weer uit de kast gehaald, maar...
Heer, onze wereld lijkt soms een stal vol ezels en ossen, rommel van macht en eerzucht, een wriemelende mierenhoop van onverdraagzame mensen vol hebzucht, heerszucht en eerzucht.
Heer, ons hart lijkt soms een stal vol tegenstrijdige gevoelens, een rommel van complexen, met een kribbe die helemaal gevuld wordt door het eigen lieve "ik".
Heer, geef ons de moed om onze stal uit te mesten en plaats te maken voor U. Geef ons de kracht om mens te zijn voor anderen.
Dank U, Vader, voor deze maand van het jaar die sprankelt van licht, liefde en verwachting. Ik bid dat vermoeide harten weer nieuwe vreugde zullen ervaren, dat twijfelende geesten het komende kerstfeest weer hoop zullen krijgen en dat de vonk van het leven bij veel mensen zal terugkeren. Amen
De straatjongeren haten hun ouders, ze haten de ‘flikken’, ze haten alles en iedereen, maar voor dieren kunnen ze wel vaak respect opbrengen. ‘De beesten bedriegen ons tenminste niet.’ En door de liefde die ze voor dieren opbrengen en die ze ervan terugkrijgen, krijgen we ze weer op de been. Ouders, houd van jullie kinderen!, zei Père Gilbert met nadruk. Kinderen, besef dat de liefde van je ouders het mooiste is wat je ooit zult krijgen. De Franse priester pleitte ook uitdrukkelijk voor het gebed in het gezin. Zoveel gaat verloren omdat we onze kinderen niet meer leren bidden. Ouders moeten met hun kinderen bidden, elke dag opnieuw!
Kerst, elk jaar weer een drukke periode. Maar het lijkt ieder jaar wel drukker te worden met kerst. Allerlei verplichtingen drukken op ons. De kerstbomen, de kerstborrels, de kerstballen, de kerstdiners, de kerstkransjes, de kerstgezelligheid, de kerstpakketten, de kerstrollade en de kerstliedjes, kerstvieringen op school, kerstviering op de club, kerstviering op de groeigroep en dan ook nog de kaarten die geschreven en gepost moeten worden, de kerstberichten die voor facebook geschreven moeten worden, de kerstmailtjes die nog verzenden wilt etc. Maar waar is God in dit hele gedoe? Vergeten we hem en beseffen we nog wel dat zijn zoon Jezus werd geboren en weten we wel waarom Jezus werd geboren. Staan we daar überhaupt nog wel bij stil? Kortom: hebben wij met kerst nog tijd voor God?
Christus Koning heeft een kruis als troon en een krib als wieg. Kruis en krib horen samen. En dat Koningschap geldt ons, wij zijn de burgers in dat Koninkrijk en dat Koninkrijk vraagt om werkelijkheid te mogen worden in en door mensen die in Jezus hun Koning herkennen. Voor triomf is er weinig plaats in dat feest, des te meer voor inkeer en reflectie. Je openen voor zijn Geest en je door Jezus laten vervullen, daar gebeurt Zijn Rijk.
November? Met de ogen nog iets van de herfstpracht van oktober. In de neus al iets van de rookgeur van wintertijd. In het hoofd de advent die nadert.
Ad-vent? Waken in het donkerste donker, bij wat kaarsen. Wetend dat het licht weer sterker wordt. Blijven belijden dat de mens deel is van een grotere genadegolf van Licht.
Genade? Ja, elke tijd is vervuld van een eigen genade. Elke tijd is tegelijk een venster op de grondstroom van dezelfde, transcendente genade.
Genade?? Ja, een grote genade maar niet zonder tegelijk het donkerste donker en niet zonder onze blijvende , grote vragen.
Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door hem te redden.
Hier zijn wij, God, in deze grijze tijd van het jaar. De zomerzon heeft ons echt verlaten, de nachten zijn lang en donker. Geef dat wij licht zijn voor elkaar in de kleine dingen die wij voor elkaar kunnen doen. In de gastvrijheid van ons hart, in de hulpvaardigheid van onze handen. Maak ons sterk in het delen van wat we hebben, ons bezit, onze tijd, onze aandacht en zorg, opdat door ons verbondenheid mag groeien in onze gemeenschap, opdat niemand tekort komt of in de steek gelaten wordt. Mogen wij zo uw kinderen zijn, vandaag en alle dagen. Dat vragen wij U in Jezus' naam.
Op het feest van Christus-Koning bidden wij U: wees aanwezig bij die ontelbare mensen die vandaag gebukt gaan onder lijden, geweld, vervolging, ziekte of eenzaamheid. Houd uw ogen gericht op de mensen van deze tijd die rechteloos en weerloos door het leven gaan. Wij willen geloven dat eens het leven en de liefde het zullen winnen van alle verdrukking en kwaad, dat eens alle machthebbers zullen inzien dat de aarde behoort aan iedereen. Dat die aarde in handen moet zijn van mensen die macht aanwenden ten goede, mensen die teder zijn en geen geweld gebruiken, die niet haten, maar leven geven. Maak ons tot uw 'rijksgenoten' naar het voorbeeld van Jezus, die niet heerste, maar dienstbaar was en zo onze Harten-Koning werd. Amen.
De Wonderdadige Medaille dankt haar oorsprong aan de Verschijningen van Maria in de Kapel van de Rue du Bac te Parijs, in 1830. Op zaterdag 27 november 1830 verscheen de Onbevlekte Maagd aan Zuster Catherina Labouré, Dochter der Liefde en vertrouwde haar een zending toe namelijk een medaille te laten slaan volgens het model dat haar getoond werd. "Laat een medaille slaan naar dit model", zei de H. Maagd. "De personen die ze met VERTROUWEN dragen, zullen grote genaden ontvangen, vooral als zij ze om de hals dragen". Enorm snel heeft de Medaille zich verspreid. Talrijke genaden van bekering, van bescherming en van genezing werden verkregen.
De H. Maagd wilde aldus gegroet en aangeroepen worden:
”In mijn nachtelijk visioen zag ik toen met de wolken des hemels iemand aankomen die op een mens geleek. Hij ging naar de hoogbejaarde en werd voor hem geleid. Toen werd hem heerschappij gegeven, luister en koninklijke macht; alle volken, stammen en talen brachten hem hun hulde. Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij die nooit vergaat, zijn koninkrijk gaat nooit te gronde.”je
JEZUS IS DE KONING.
“De HEER is Koning, met verhevenheid bekleed, De HEER is omkleed en omgord met kracht. De wereld staat vast, onwankelbaar vast, en van oudsher staat uw troon, U bent al van eeuwigheid.” (Psalm 93:1-2)
“Want, zo spreekt de Hoogverhevene, die troont voor eeuwig, wiens naam de Heilige is, Ik ben de Heilige die woont in den hoge, maar ook in het geslagen en diep vernederde gemoed: Ik geef nieuw leven aan het vernederde gemoed, nieuw leven aan het geslagen hart.” (Jesaja 57:15)
Vaak roepen we om uitleg. Uitleg over dat moeilijke, niet te ontwarren leven van ons. Want wie legt het uit? Wie kan het alles verklaren? De Bijbel? Ik zet er in deze context een vraagteken bij. Want de Bijbel is niet een TomTom, die alle knopen en draden, de kruispunten in onze levens kan ontwarren, of er een antwoord op kan geven. Een soort TomTom, die wij even in kunnen stellen, plannen, en dan een stem, links aanhouden, rechtsaf enz. De Bijbel zegt wel: "Mensen let op, wees waakzaam, hou de rode draad vast." De rode draad? Ik denk dat daarop het antwoord God is. God, de Heer, de Eeuwige, die door de eeuwen heen trouw is aan zijn beloften. Hij is het, die de draad weer met ons oppakt en ons in de wirwar van draden de weg wil wijzen.
