God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet. Elia was een mens als wij, en nadat hij vurig had gebeden dat het niet zou regenen, is er drie-en-een-half jaar lang geen regen gevallen op het land. Toen bad hij opnieuw, en de hemel gaf regen, en het land bracht zijn vrucht weer voort.
Waardig is het en goed dat wij u aanbidden, almachtige God die alle dingen hebt gemaakt, en dat wij u tezamen dankzeggen voor alle weldaden welke wij voortdurend uit uw milde hand ontvangen. Gij hebt ons bewaard in de nacht en ons het morgenlicht geschonken en nu mogen wij voor u staan. O Heer wij loven u en willen u dienen, deze dag en geheel ons leven, wij onderwerpen ons aan uw goede en heilige wil. Leid ons en bewaar ons in de vrede en de blijdschap en de vreze van uw heilige naam. Amen
‘Toen de Heilige Hubertus op zekere dag aan het preken was (ongeveer het jaar 730), begon een vrouw, die door de kwade geest bezeten was, zo te razen en te tieren, dat dit onder het gehoor een grote opschudding verwekte. Toen de Heilige Hubertus merkte, hoe de duivel door deze vrouw zijn bekeringswerk wilde beletten, deed hij haar tot zich komen en, vertrouwende op de almacht Gods, maakte hij over haar het H. Kruisteken en tikte haar tegen de wang zonder daarbij verder een woord te spreken. De vrouw viel als dood ter aarde, doch nadat zij zo enige tijd gelegen had, begon haar een golf etter uit de mond te stromen, waarna de boze geest haar uit het lichaam vlood. Aldus zegt de Legende der Heiligen.'
Eén van de meest gewijde, folkloristische broden is dat van Sint Hubertus, patroon van de jagers die zijn feestdag viert op 3 november. Vroeger leidde men jachthonden de kerk in om ze te laten zegenen op Sint Hubertusdag. Dit werd gezien als voorbehoedmiddel tegen hondsdolheid. Om diezelfde reden at men die dag de door de kerk gewijde Sint Hubertusbroodjes.
Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.
Samen proberen we van onze wereld een betere plek te maken. Met alle levenden van goede wil. En met alle doden die vóór ons hetzelfde deden, elk op hun eigen manier.
‘Het is niet mogelijk dat als je eenmaal dood bent, je eigenlijk alleen maar stof bent. Er is iets dat ons ontgaat, dat we niet weten. Ik geloof in God.
Het zou te oneerlijk zijn voor degenen die op deze aarde hebben geleden om vrede tot stof te vinden.
Het paradijs zal komen... na het laatste oordeel .’
Is het einde van het christendom in het Midden-Oosten nabij?
Het christendom staat op het punt om te verdwijnen uit de steden en dorpen in de regio, omdat het aantal christenen door de volkerenmoord dramatisch is gedaald en blijft afnemen, ondanks de overwinning op Islamitische Staat (IS). Vóór 2003 woonden er in Irak nog anderhalf miljoen christenen. Midden 2019 is dat aantal gedaald tot ruim beneden de 150.000 en misschien zelfs tot minder dan 120.000. De daling bedraagt dus binnen één generatie 90 procent. In Syrië is het aantal christenen sinds het begin van de burgeroorlog in 2011 met twee derde verminderd.
Als er nieuwe aanvallen tegen de gelovigen plaatsvinden die vergelijkbaar zijn met wat onder IS is gebeurd, dan kan dit ertoe leiden dat de Kerk tot verdwijnen gedoemd is. Wanneer de veiligheid echter wordt gegarandeerd, dan is de kans groot dat het christendom in Nineve en Erbil kan overleven.
