God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
De British Library en de Bibliothèque nationale de France digitaliseerden 800 manuscripten uit hun collecties.
Monnikenwerk verwijst naar monniken die in de scriptoria of ateliers van hun abdij handschriften kopiëerden. De handschriften werden dikwijls verfraaid met versieringen: miniaturen (schilderijtafereel in het klein), initialen (versierde beginletter van een hoofdstuk) en marginalen (decoraties in de rand). Dankzij een samenwerking tussen de British Library en de Bibliothèque nationale de France zijn er maar liefst 800 manuscripten digitaal te bewonderen.
De 800 manuscripten, gedateerd tussen 700 en 1200, zijn online beschikbaar en doorzoekbaar op thema's, auteurs, plaatsen en eeuwen.
In het kleine Dadizele, staat een Vrouwe hoog verheven… Al vele eeuwen, komen de velen, langs steeds dezelfde wegen, steeds dezelfde eerbiedige schreden, En vaak dezelfde gebeden.
Als broze, kwetsbare mensen hebben we bemoediging nodig. Een mens gaat al kapot aan één rotopmerking, daar komt geen kogel aan te pas. Tegenover één zo’n opmerking heb je zeven bemoedigingen nodig als tegengif. Gods woord staat vol met duizend bemoedigingen. We hebben het nodig en het is niet alleen iets van deze tijd, maar van alle tijden. Veel mensen voelen zich vergeten en niet geliefd. In de kerk horen ze over Gods liefde, maar echt geland in hun hart is die liefde nog niet. Ik pleit niet voor een passief wachten totdat het dan maar binnenkomt: door Gods liefde uit te delen, krijg je er zelf ook 'n deel van. Wacht niet af totdat je zelf een compliment krijgt, maar wees zelf ook complimenteus. "Wie geeft, zal ontvangen."
Een van de grootste geheimen van onze tijd is dat de meerderheid van de katholieken het of niet willen weten of ze zijn deze hemelse belofte van de Maagd Maria vergeten. Onze Moeder zegt verder:”Draag het scapulier toegewijd en aanhoudend. Het is mijn gewaad. Erin gekleed zijn betekent dat je aanhoudend aan mij denkt en dat ik altijd aan jou denk en je help om zeker te zijn van een eeuwig leven”.
De heilige Claude de la Colombière, de beroemde Jezuïet en de geestelijk leidsman en biechtvader van de H. Maria Margaretha Alacoque, gaf een standpunt dat opheldering geeft. Hij zei:”Alle vormen van liefde voor de Gezegende Maagd en alle verschillende manieren van uitingen voor haar zijn niet hetzelfde. Zij kunnen ons dan ook niet helpen om in dezelfde mate naar de hemel te reiken. Daarom zeg ik, zonder een moment van twijfel, dat het bruine scapulier het meest favoriete van allemaal is”. Hij zei ook,”Geen devotie heeft zoveel echte wonderen als het bruine scapulier”.
Soms ben ik bedroefd en boos. We zijn allemaal maar gewoon kleine mensen, van de eerste tot de laatste. En zo moeten we elkaar liefhebben en behandelen. Intelligentie of geld, werkgerelateerde positie of titels, veranderen daar niets aan. Kijk naar onze Paus, die maakt dat ook zeer duidelijk. De Heilige Geest is in ieder van ons, allen zijn we geroepen; laten we luisteren en Gods roep beantwoorden! Laat ons mens zijn in de voetsporen van Jezus onze Heer.
Wat kosten twee mussen? Zo goed als niets. Maar er valt er niet één dood neer als jullie Vader het niet wil. Bij jullie zijn zelfs alle haren op je hoofd geteld. Wees dus niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen.
Moederdag is een dag om moeders in de bloemetjes te zetten voor al het gewone en buitengewone van elke dag, voor zovele manieren waarop zij Gods liefde vertolken: fruitpap maken, pijn wegzoenen, eindeloos luisteren naar verhalen van op de speelplaats, de saaiste examenstof opvragen, omhelzen bij liefdesverdriet, en volwassen kinderen vol liefde en vertrouwen uitzwaaien,…
Moederdag is een dag om dankbaar te zijn voor de warmte en de wijsheid van moeders, om moeders die rouwen om hun kind nabij te zijn, om het verborgen lijden van moeders mee te dragen in gebed.
Moederdag is ook een dag om wie leeft met een onvervuld verlangen naar een kind attentvol nabij te zijn.
PROFICIAT AAN ALLE MOEDERS EN ZIJ DIE 'MOEDEREN'
en natuurlijk een bijzonder DANKJE WEL aann mijn moeder!
Het leven met God is niet per definitie een leven vreemd aan de wereld. Kiezen om God te dienen moet je niet uitsluiten. Je kan/moet met je beide voeten in de wereld staan. Religie is geen buitenaards wezen, het is het leven hier en nu, het is meer realistisch dan de fictieve maatschappij. God nodigt ons uit om deze wereld, zijn wereld; een wereld van liefde en vrede tot realiteit te maken. Een realiteit die de realiteit van de huidige maatschappij overstijgt!
In zijn homilie in de eucharistieviering in de Sint-Pietersbasiliek op het hoogfeest van Maria, Moeder van God (1 januari), noemde paus Franciscus moeders het beste medicijn tegen individualisme en egoïsme in de wereld. Een samenleving zonder moeders zou niet alleen een koude samenleving zijn, maar een samenleving die haar hart heeft verloren. Wij zijn een volk met een moeder, wij zijn geen wezen.
Tijdens zijn drie dagen durende reis naar Bulgarije en Macedonië legt paus Franciscus ongeveer 2.000 kilometer af, geeft hij 12 toespraken en heeft hij 14 ontmoetingen. Daarmee heeft hij een bijzonder druk en geconcentreerd programma. De aandacht gaat vooral uit naar het bezoek van 7 mei aan Skopje, de geboorteplaats van de Heilige Teresa van Calcutta.
* Maria is zij die een grot voor dieren weet om te vormen tot een thuis voor Jezus, met eenvoudige luiers en een overvloed aan tederheid.
* Ze is de kleine dienstmaagd van de Vader die het van vreugde uitjubelt.
* Zij is de vriendin die er steeds over waakt dat het in ons leven niet aan wijn ontbreekt, zij wiens hart werd doorboord met een lans, begrijpt alle leed.
* Als moeder van allen is ze teken van hoop voor de volken die kreunen onder barensweeën in afwachting van de komst van de rechtvaardigheid.
* Zij is de missionaris die dicht bij ons staat om ons in het leven te begeleiden en die ons hart opent voor het geloof in een moederlijke genegenheid.
Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen Wild om den spijker toen 'k den hamer hief - Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief ' En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen.
Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten, En werd een gek die bloed van liefde vroeg: Ik had hem lief - en sloeg en sloeg en sloeg Den spijker door zijn hand in 't hout dat barstte.
Nu, als een dwaas, een spijker door mijn hand, Trek ik een vis - zijn naam, zijn monogram - In ied'ren muur, in ied'ren balk of stam, Of in mijn borst of, hurkend, in het zand,
En antwoord als de mensen mij wat vragen: 'Hij heeft een spijker door mijn hand geslagen.'
