God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
van het verlangen om geliefd te zijn, van het verlangen om verhoogd te worden, van het verlangen om geëerd te worden, van het verlangen om geprezen te worden van het verlangen om de voorkeur van mensen te krijgen, van het verlangen om geraadpleegd te worden, van het verlangen om goedgekeurd te worden, van het verlangen om populair te zijn,
van de angst om vernederd te worden, van de angst om geminacht te worden van de angst om vermaand te moeten worden van de angst om gelasterd te worden, van de angst om vergeten te worden, van de angst om verkeerd begrepen te worden van de angst om belachelijk gemaakt te worden van de angst om verdacht te worden.
En, Jezus, geef mij de genade, om te verlangen dat anderen meer geliefd zijn dan ik, dat anderen hoger geacht worden dan ik, dat volgens de opinie in de wereld anderen meer worden en ik minder, dat anderen worden gekozen en ik opzij word gezet, dat anderen telkens boven mij verkozen worden, dat anderen heiliger worden dan ik, terwijl ik heilig word zoals U heeft bedoeld.
De Geest van de Heer rust op mij, want hij heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun zicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven, om een genadejaar van de Heer uit te roepen.
Mogen deze woorden de onze worden in deze vastentijd!
En in Zijn gebed spoorde Jezus aan ons te vragen om dagelijks brood. Wij moeten niet biddden om een overvloed aan brood, maar elke dag om voldoende brood voor één dag.
Veertig dagen, wat een tijd! Lange tijd om te bezinnen om te denken hoe je leeft, wat je neemt en wat je geeft. Ga je door met wat je deed of ga je opnieuw beginnen?
Veertig dagen, wat een tijd! Tijd genoeg om stil te blijven, om te denken hoe het gaat, wat je doet en wat je laat. Ga je verder op jouw spoor? Wil je zo je leven door?
Veertig dagen, wat een tijd! Lange tijd om af te tellen. Elke dag meer licht gegeven om naar Pasen toe te leven. En kom je bij Pasen aan..... is het tijd om op te staan!
Liefde gaf U duizend namen Groot en edel, schoon en zoet Maar geen een die 't hart der Vlamen Even hoog verblijden doet Als de naam, O, Moeder Maagd Dien Gij in ons landje draagt Schooner klinkt hij dan al d'andren Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen
Waar men ga langs Vlaamsche wegen Oude hoeve, huis of tronk Komt men u, Maria, tegen Staat Uw beeltenis te pronk Lacht ons toe uit lindengroen Bloemenkrans, of blij festoen Moge 't nimmer hier verandren O, Gij Lieve Vrouw van Vlaanderen
Blijf in 't Vlaamsche harte tronen Als de hoogste Koningin Als de beste moeder wonen In elk Vlaamsch huisgezin Sta ons bij in allen nood Nu en in het uur der dood Ons, uw kindren, maar ook d'anderen Liefste Lieve Vrouw van Vlaanderen
Dit lied gepost nadat ik gehoord had op een uitvaaart, al lang niet meer gehoord dan in op een bedevaartsplaats.
Niet wij hebben God bemind, HIJ heeft ons het eerst bemind. Wie denkt dat hij zelf kan beminnen, denkt nog dat de zon rond de aarde draait. hij is nog uit de tijd van voor Copernicus en Gallei. Het centrum zijn niet wij, maar God. HIJ is de zon en wij de planeet, of eerder nog een kleine maan van een grote planeet. Wie altijd zegt: "Ik heb God lief en ik doe alles voor Hem", kan niet anders dan in een impasse geraken waar hij niet meer uitkomt. Hij wordt ontmoedigd of hij wordt hoogmoedig. Ontmoedigd omdat het "ik"vermoeid raakt, omdat het dagelijks ondervindt dat het faalt. Wie kan rechtop blijven op het slappe koord van eigen krachten? Ofwel verdwijnt hij in de illusie van eigen volmaaktheid. Er is maar een uitweg: naar God gaan en Hem erkennen als het centrum. HIJ doet het. Jezus had het al lang gezegd:
"Zonder MIJ kun je niets!"- Hieruit bestaat de liefde, niet wij hebben God liefgehad, maar HIJ heeft ons liefgehad, en HIJ heeft Zijn Zoon gezonden om onze zonden uit te wissen", ( Joh.4,10)
Hemelse Vader, dat onze mond vandaag weer vurige woorden van liefde zal spreken, dat onze handen weer daden van warmte uitstralen, dat onze ogen zullen schitteren van genegenheid, onze oren gespitst zijn op signalen van onrecht, en onze voeten zullen gaan op de weg van de vrede, dat bidden wij U, God van leven. God van leven wilt U ons daartoe zegenen opdat wij in staat zijn de vonken van het vuur van uw heilige Geest te ontvangen.
De bisschoppen van ons land sluiten zich aan bij de oproep van paus Franciscus om op vrijdag 23 februari te bidden en te vasten voor vrede.
Grote delen van de wereld gaan gebukt onder de tragiek van oorlog en conflict. Tegen die achtergrond riep paus Franciscus onlangs tijdens het Angelusgebed op het Sint-Pietersplein te Rome de katholieke geloofsgemeenschap op van vrijdag 23 februari aanstaande wereldwijd een dag van vasten en gebed voor de vrede te maken.
De paus vraagt vooral aandacht te hebben voor de bevolking van de Democratische Republiek Congo en Zuid-Sudan. In beide landen speelt de plaatselijke katholieke Kerk een belangrijke rol in het streven naar vrede. Franciscus vroeg eerder al uitdrukkelijk aandacht voor het lijden van de bevolkingen daar, onder meer met een gebedsviering op 23 november vorig jaar in de Sint-Pietersbasiliek.
Vader, wanneer ik mij in gebed tot U keer, weet U al wat ik nodig heb. U verandert niet door mijn vragen, ik verander mijzelf. Ik houd ervan over Jezus’ woorden na te denken: dat ik God ‘vader’ mag noemen en dat ik er iets aan kan doen om zijn naam bekend en geëerd te maken. Ik krijg vergeving wanneer ik anderen vergeef. Ik vraag om voedsel voor deze dag en voor verlossing uit het kwaad.
Verleden donderdag werd een goede collega en verre buur ten grave gedragen. Op de vooravond van deze uitvaart kwam een overlijdensbericht binnen van een wijze dame die in haar streek een monument wordt genoemd. Deze beide overlijdens, zo kort op elkaar brachten me bij deze gedachte.
Weggaan is iets anders dan het huis uitsluipen, zacht de deur dichttrekken achter je bestaan, en niet terugkeren.
Je blijft iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als een soort van blijven.
Niemand wacht want je bent er nog. Niemand neemt afscheid want je gaat niet weg.
God van vrede, uw aanwezigheid omgeeft mij als de warmte van een moeder die haar kind in haar armen houdt, om het te beschermen tegen alle kwaad en angst. Breng mijn bezorgd hart tot rust en kalmeer mij door uw heilige Geest van vrede en liefde. Dank U wel, Heer. In uw aanwezigheid schuilt de volheid van vreugde.
Maria, er is over U reeds veel geschreven. Op vele plaatsen van onze wereld, komen duizenden mensen naar U op bedevaart. Zoals onze moeder ons leerde lopen, ons heeft geholpen om groot te worden, zo bent U Maria, de moeder van ons geloof. Help ons daarin groeien. Help ons daarin groot worden. Leer ons het geloof belijden. Wijs ons hoe wij echte christenen kunnen zijn. Maria, moeder van de Heer, zorg ervoor dat wij blijven geloven elke dag wat meer.
Aswoensdag stelt ons voor vragen. Wat heb ik beslist nodig om te blijven leven? Wat is overbodig en draag ik als ballast met me mee?
Op deze dag worden we herinnerd aan de eindigheid van ons leven, aan de dood. De as (afkomstig van het verbranden van de palmtakken, waarmee Jezus vorig jaar met Palmzondag werd toegejuicht) herinnert ons eraan dat de dood bij het leven hoort. Gisteren nog was er de uitbundigheid van carnaval met al zijn illusies. Vandaag wordt tegen ons gezegd: ‘Je was aarde en je zult weer aarde worden’ (Genesis 3,19).
Het askruisje dat tijdens de viering van aswoensdag op je voorhoofd wordt getekend, duidt op de eindigheid van ons leven. Het wijst ons tegelijk op de hoop dat uit onze tekortkomingen nieuw leven voortkomt. (René Hornikx, Feesten doe je samen. De belangrijkste christelijke feesten)
Aan iedereen een deugddoende, krachtgevende 40dagentijd !
Valentijn - Wie was eigenlijk de patroonheilige van geliefden?
14 februari is Valentijnsdag. De feestdag van alle geliefden,
én van een christelijke martelaar die precies 1.750 jaar geleden werd onthoofd.
Valentinus verwijst naar bisschop Valentinus van Terni, een stad tussen Rome en Perugia.
Hij stierf rond het jaar 268, precies 1.750 jaar geleden. Op 14 februari van dat jaar werd hij onthoofd omwille van zijn christelijk geloof, later werd hij heiligverklaard. Zijn relieken bevinden zich nog steeds in de Sint-Valentinusbasiliek in Terni.
Lange tijd was er verwarring rond een Romeinse priester, ook Valentinus genaamd, die rond dezelfde tijd was gestorven.
Steeds meer wordt echter geloofd dat het om één en dezelfde persoon gaat.
Wat hij met de liefde en met verliefden te maken heeft? Daarover zijn historici het niet eens. De meest verspreide verklaring is dat de bisschop soldaten en hun geliefde in de echt verbond, ook al was dat verboden door keizer Claudius II. Die belegde nogal eens een veldslag en verkoos ongehuwde soldaten die gefocust waren op de strijd en niet op de liefde.
Valentinus zou tientallen soldaten hebben getrouwd en bekocht dat met zijn leven.
Claudius II zwoer namelijk bij de Romeinse goden en had geen hoge dunk van de God van de christenen. In het oude Rome was 14 februari overigens de dag van Juno, patrones van vrouwen en het huwelijk.
Volgens de legende genas Valentinus de dochter van een cipier van blindheid, waarna tientallen zich bekeerden tot het christendom.
In 2014 ontving paus Franciscus op 14 februari 20.000 koppels tijdens een audiëntie op het Sint-Pietersplein in Rome.
Goede God, wij leggen ons leven, ons bestaan, onze goede en kwade dagen in uw handen. Aanvaard ons zoals we zijn: mensen van vlees en bloed. Richt ons weer op wanneer we gevallen zijn. Geef ons nieuwe woorden wanneer wij elkaar niet verstaan. Houd uw oog op ons gericht, bewaar in ons wat goed is en breng ons tot voltooiing.
