God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
God van vrede, uw aanwezigheid omgeeft mij als de warmte van een moeder die haar kind in haar armen houdt, om het te beschermen tegen alle kwaad en angst. Breng mijn bezorgd hart tot rust en kalmeer mij door uw heilige Geest van vrede en liefde. Dank U wel, Heer. In uw aanwezigheid schuilt de volheid van vreugde.
Maria, er is over U reeds veel geschreven. Op vele plaatsen van onze wereld, komen duizenden mensen naar U op bedevaart. Zoals onze moeder ons leerde lopen, ons heeft geholpen om groot te worden, zo bent U Maria, de moeder van ons geloof. Help ons daarin groeien. Help ons daarin groot worden. Leer ons het geloof belijden. Wijs ons hoe wij echte christenen kunnen zijn. Maria, moeder van de Heer, zorg ervoor dat wij blijven geloven elke dag wat meer.
Aswoensdag stelt ons voor vragen. Wat heb ik beslist nodig om te blijven leven? Wat is overbodig en draag ik als ballast met me mee?
Op deze dag worden we herinnerd aan de eindigheid van ons leven, aan de dood. De as (afkomstig van het verbranden van de palmtakken, waarmee Jezus vorig jaar met Palmzondag werd toegejuicht) herinnert ons eraan dat de dood bij het leven hoort. Gisteren nog was er de uitbundigheid van carnaval met al zijn illusies. Vandaag wordt tegen ons gezegd: ‘Je was aarde en je zult weer aarde worden’ (Genesis 3,19).
Het askruisje dat tijdens de viering van aswoensdag op je voorhoofd wordt getekend, duidt op de eindigheid van ons leven. Het wijst ons tegelijk op de hoop dat uit onze tekortkomingen nieuw leven voortkomt. (René Hornikx, Feesten doe je samen. De belangrijkste christelijke feesten)
Aan iedereen een deugddoende, krachtgevende 40dagentijd !
Valentijn - Wie was eigenlijk de patroonheilige van geliefden?
14 februari is Valentijnsdag. De feestdag van alle geliefden,
én van een christelijke martelaar die precies 1.750 jaar geleden werd onthoofd.
Valentinus verwijst naar bisschop Valentinus van Terni, een stad tussen Rome en Perugia.
Hij stierf rond het jaar 268, precies 1.750 jaar geleden. Op 14 februari van dat jaar werd hij onthoofd omwille van zijn christelijk geloof, later werd hij heiligverklaard. Zijn relieken bevinden zich nog steeds in de Sint-Valentinusbasiliek in Terni.
Lange tijd was er verwarring rond een Romeinse priester, ook Valentinus genaamd, die rond dezelfde tijd was gestorven.
Steeds meer wordt echter geloofd dat het om één en dezelfde persoon gaat.
Wat hij met de liefde en met verliefden te maken heeft? Daarover zijn historici het niet eens. De meest verspreide verklaring is dat de bisschop soldaten en hun geliefde in de echt verbond, ook al was dat verboden door keizer Claudius II. Die belegde nogal eens een veldslag en verkoos ongehuwde soldaten die gefocust waren op de strijd en niet op de liefde.
Valentinus zou tientallen soldaten hebben getrouwd en bekocht dat met zijn leven.
Claudius II zwoer namelijk bij de Romeinse goden en had geen hoge dunk van de God van de christenen. In het oude Rome was 14 februari overigens de dag van Juno, patrones van vrouwen en het huwelijk.
Volgens de legende genas Valentinus de dochter van een cipier van blindheid, waarna tientallen zich bekeerden tot het christendom.
In 2014 ontving paus Franciscus op 14 februari 20.000 koppels tijdens een audiëntie op het Sint-Pietersplein in Rome.
Goede God, wij leggen ons leven, ons bestaan, onze goede en kwade dagen in uw handen. Aanvaard ons zoals we zijn: mensen van vlees en bloed. Richt ons weer op wanneer we gevallen zijn. Geef ons nieuwe woorden wanneer wij elkaar niet verstaan. Houd uw oog op ons gericht, bewaar in ons wat goed is en breng ons tot voltooiing.
Op zondag 11 februari is het 160 jaar geleden dat in Lourdes Maria verscheen aan Bernadette. Ook nu na 160 jaar is de boodschap van Lourdes nog steeds actueel en we mogen zien dat mensen vanuit de gehele wereld de weg naar Lourdes vinden, om daar geraakt te worden. Men mag daar een stuk blijdschap in geloof ervaren, kracht en ondersteuning voor hun leven. Het is een plaats van hoop en bezinning en tegelijkertijd door de onderlinge contacten ook van warmte en vriendschap, van christelijke naastenliefde.
"Misschien zijn er wel zoveel godsdiensten nodig, omdat het onmogelijk is om God te vatten in één enkel geloof. Misschien ook om ons mensen te leren dat we allemaal kinderen zijn van God, hoe verschillend we verder ook zijn. Allahu Akbar. God is groot. Wat jammer dat we deze uitspraak vooral nog kennen als strijdkreet bij verschrikkelijke aanslagen."
God is inderdaad groot, want hij koestert alle mensen.
Hoe wankelmoedig, arrogant, vechtlustig of onverschillig we soms ook zijn. We horen allemaal samen.
Als het waar is dat God geen afstandelijk iets is, maar de liefde zelf die ons raakt; als het waar is dat God zijn lot aan ons verbonden heeft, weerloos en solidair tot in de dood; als deze essentie van de christelijke boodschap waar is, dan zit in dat mysterie ook de zin en bestemming van ons leven. En dat heeft consequenties, legde mgr. De Kesel uit. Dan kunnen en mogen we niet zelfgenoegzaam zijn of onverschillig voor anderen, niet elk voor zich. Het zoeken naar wat ons werkelijk heil en bevrijding brengt, naar wat de mens in zijn menselijkheid is de taak van jong en oud.
Maria, ik kniel met een groot en kinderlijk vertrouwen voor uw beeltenis neer. Nog nooit heeft iemand tevergeefs tot U zijn toevlucht genomen. Aan het kruis heeft uw goddelijke Zoon U als mijn moeder gegeven en hebt gij mij als uw kind aangenomen. Laat mij niet ongetroost van U heengaan. Voortdurend heb ik uw moederlijke bijstand nodig. Moeder, zie dan vol goedheid en medelijden op mij neer en verkrijg voor mij van uw goddelijke Zoon de gunsten, waarom ik U nu met alle aandrang smeek. Ik beloof U dankbaarheid en liefde alle dagen van mijn leven, totdat ik U zal komen bedanken in de hemel. Gij kunt mij helpen, Gij wilt mij helpen, Gij zult mij helpen, O machtige, o goede, o getrouwe Moeder Maria. Amen
Als je haren zich grijs hebben gekleurd, is er meestal al veel met je gebeurd. Je hebt inmiddels ervaring op gedaan, want jouw weg is niet over rozen gegaan.
Je ging over bergen, je moest door dalen, je kracht en sterkte ging je bij God halen. Zijn bron mocht je vinden, God zelf bracht je daar, wat niet oprecht was veranderde in waar.
Je mag nu vertellen over wat je voelt, over hoe het was en hoe God het bedoelt. Je mag het delen, je mag het laten zien, aan iemand die het ontvangen wil misschien.
Gods Liefde maakte van mij een ander mens, dat ook jij die ontvangen wilt is mijn oprechte wens.
Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet. Elia was een mens als wij, en nadat hij vurig had gebeden dat het niet zou regenen, is er drie-en-een-half jaar lang geen regen gevallen op het land. Toen bad hij opnieuw, en de hemel gaf regen, en het land bracht zijn vrucht weer voort.
'Als je eerbied hebt voor je ouders en als je put uit de kracht van je wortels zal God je toekomst zegenen.'
Misschien is dit voor jullie moeilijk, omdat je slechte ervaringen heeft met je ouders en een negatieve kijk op je jeugd. 'Ik wil je aansporen een nieuwe visie op je verleden te ontwikkelen. Je moet nooit proberen vervelende herinneringen weg te stoppen maar je kunt wél de nadruk leggen op het goede en dat eren. Als je leert je eigen verhaal te zegenen dan vind je een dieper zelfrespect en meer vreugde omdat je weet dat je geworteld bent in iets groters'.
Het Kruis waarvoor ik kniel, op het diepst van mijn bestaan, met lege, uitgeputte handen, dieper kan ik niet gaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, in het donkerst van mijn bestaan, ik heb niets meer te verliezen, en dieper dan knielen kon ik niet gaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, in al mijn eenzaamheid en gebrokenheid, met een hart dat alleen nog maar schreit, en zachtjes fluistert… hier ben ik, wilt U degene zijn die mijn leven leidt?
Het Kruis waarvoor ik kniel, daar hebt U gehangen, onrechtvaardigheid verdragen, U werd vernederd, gespot en geslagen.
Het Kruis waarvoor ik kniel, door Uw lijden, uit Liefde voor mij, is het niet langer ik, die mezelf probeert te redden, maar bent U degene die werkt in mijn bestaan, uw Liefde, is tot het uiterste gegaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, kan mijn leven veranderen, omdat U het bent, die diepe wonden in tederheid en Liefde kan verbinden en helen, omdat U mij hélemaal kent.
Het Kruis waarvoor ik kniel, is als voorbeeld, om dagelijks die weg van overgave te gaan, dagelijks opnieuw te knielen, met al het verdriet van mijn bestaan. in vertrouwen achter de Gekruisigde aan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, is loslaten wat me benauwt, is met open handen, dagelijks vragen, of U me wilt laten zien, hóeveel U van me houdt.
'Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
• Maria-Lichtmis wordt 40 dagen na de geboorte van Jezus gevierd, op 2 februari. Daarmee wordt de kersttijd afgesloten.
• Het feest verwijst naar een gebruik ten tijde van Jezus. Volgens de joodse wet (Leviticus 12) moest een pasgeboren jongen 40 dagen na de geboorte naar de tempel worden gebracht om aan het volk te worden getoond (bij meisjes 80 dagen) en te worden toegewijd aan God. Een andere benaming is ‘Feest van de Opdracht van de Heer’. Die is eigenlijk correcter, omdat de dag meer in het teken van Christus dan van Maria staat.
• Evangelist Lucas beschrijft hoe Maria en Jezus in de tempel worden opgewacht door Simeon en Hanna. Simeon had van de Heilige Geest de belofte gekregen dat hij niet zou sterven vooraleer hij de Messias had gezien.
Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk. (Lc 2,29-32)
1860. Don Bosco heeft voor zijn werk veel mensen nodig. Iedere zondag 500 jongens in het patronaat, enkele scholen, een tijdschrift met 12.000 abonnees, dag en avondonderwijs. Wie moet het werk doen? Er zijn zoveel mensen en handen nodig. Altijd is hij op zoek naar medewerkers van dichtbij of verder af. Maar er zijn ook veel mensen die hem nodig hebben. Iedere dag staan ze aan zijn deur met hun klein en groot verdriet: jong en oud, arm en rijk, om te geven of te krijgen, om te vloeken of te bidden. Iedere dag komen er precies meer, een eindeloze rij. Mensen op zoek naar geluk dat lag in een woord of een ogenblik aandacht van Don Bosco. Hij besteedde er uren tijd aan. Tegen 1860 waren ze zo talrijk dat hij van 9.00 u tot 13.00 u. op zijn kamer vast zat, alleen maar luisterend naar mensen.
Naar: TERESIO BOSCO. Don Bosco een nieuwe levensbeschrijving. Don Bosco Centrale, Fr. Gaystraat 129, 1150 Brussel. Brussel, 1979, p. 358.
Ik noem mijn ouders, met een zekere ontroering in mijn stem. Niet tijdens de godsdienstlessen, de cursussen 'gelovig-aanwezig-zijn', niet op de catechistenopleiding, ook niet op de theologieopleiding heb ik het geloof geleerd, maar in ons gezin, van mijn vader en moeder. Door het voorbeeld van de overgave, door het voorleven van het geloof, door het lector-zijn, door de paroachiale inzet via de liturgie, door de dagelijkse invloed van geloof op het leven. Het gezin als de leerschool van geloof, als huiskerk.
