Het Kruis waarvoor ik kniel,
op het diepst van mijn bestaan,
met lege, uitgeputte handen,
dieper kan ik niet gaan.

Het Kruis waarvoor ik kniel,
in het donkerst van mijn bestaan,
ik heb niets meer te verliezen,
en dieper dan knielen kon ik niet gaan.

Het Kruis waarvoor ik kniel,
in al mijn eenzaamheid en gebrokenheid,
met een hart dat alleen nog maar schreit,
en zachtjes fluistert…
hier ben ik, wilt U degene zijn die mijn leven leidt?

Het Kruis waarvoor ik kniel,
daar hebt U gehangen,
onrechtvaardigheid verdragen,
U werd vernederd, gespot en geslagen.

Het Kruis waarvoor ik kniel,
door Uw lijden, uit Liefde voor mij,
is het niet langer ik, die mezelf probeert te redden,
maar bent U degene die werkt in mijn bestaan,
uw Liefde, is tot het uiterste gegaan.

Het Kruis waarvoor ik kniel,
kan mijn leven veranderen,
omdat U het bent,
die diepe wonden
in tederheid en Liefde kan verbinden en helen,
omdat U mij hélemaal kent.

Het Kruis waarvoor ik kniel,
is als voorbeeld,
om dagelijks die weg van overgave te gaan,
dagelijks opnieuw te knielen,
met al het verdriet van mijn bestaan.
in vertrouwen achter de Gekruisigde aan.

Het Kruis waarvoor ik kniel,
is loslaten wat me benauwt,
is met open handen,
dagelijks vragen, of U me wilt laten zien,
hóeveel U van me houdt.