God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
• Maria-Lichtmis wordt 40 dagen na de geboorte van Jezus gevierd, op 2 februari. Daarmee wordt de kersttijd afgesloten.
• Het feest verwijst naar een gebruik ten tijde van Jezus. Volgens de joodse wet (Leviticus 12) moest een pasgeboren jongen 40 dagen na de geboorte naar de tempel worden gebracht om aan het volk te worden getoond (bij meisjes 80 dagen) en te worden toegewijd aan God. Een andere benaming is ‘Feest van de Opdracht van de Heer’. Die is eigenlijk correcter, omdat de dag meer in het teken van Christus dan van Maria staat.
• Evangelist Lucas beschrijft hoe Maria en Jezus in de tempel worden opgewacht door Simeon en Hanna. Simeon had van de Heilige Geest de belofte gekregen dat hij niet zou sterven vooraleer hij de Messias had gezien.
Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk. (Lc 2,29-32)
1860. Don Bosco heeft voor zijn werk veel mensen nodig. Iedere zondag 500 jongens in het patronaat, enkele scholen, een tijdschrift met 12.000 abonnees, dag en avondonderwijs. Wie moet het werk doen? Er zijn zoveel mensen en handen nodig. Altijd is hij op zoek naar medewerkers van dichtbij of verder af. Maar er zijn ook veel mensen die hem nodig hebben. Iedere dag staan ze aan zijn deur met hun klein en groot verdriet: jong en oud, arm en rijk, om te geven of te krijgen, om te vloeken of te bidden. Iedere dag komen er precies meer, een eindeloze rij. Mensen op zoek naar geluk dat lag in een woord of een ogenblik aandacht van Don Bosco. Hij besteedde er uren tijd aan. Tegen 1860 waren ze zo talrijk dat hij van 9.00 u tot 13.00 u. op zijn kamer vast zat, alleen maar luisterend naar mensen.
Naar: TERESIO BOSCO. Don Bosco een nieuwe levensbeschrijving. Don Bosco Centrale, Fr. Gaystraat 129, 1150 Brussel. Brussel, 1979, p. 358.
Ik noem mijn ouders, met een zekere ontroering in mijn stem. Niet tijdens de godsdienstlessen, de cursussen 'gelovig-aanwezig-zijn', niet op de catechistenopleiding, ook niet op de theologieopleiding heb ik het geloof geleerd, maar in ons gezin, van mijn vader en moeder. Door het voorbeeld van de overgave, door het voorleven van het geloof, door het lector-zijn, door de paroachiale inzet via de liturgie, door de dagelijkse invloed van geloof op het leven. Het gezin als de leerschool van geloof, als huiskerk.
Wat een stormen kunnen er woeden in ons leven. Er zijn tijden waarbij we het gevoel kunnen hebben dat de golven zo hoog zijn, dat ze ons overspoelen en we dreigen te verdrinken. En eerlijk gezegd, als we alleen naar die golven zouden blijven kijken, dan is dat ook vaak hetgeen gebeurt. We zinken weg in een depressie of we worden ziek, of … Maar God heerst over de zee. Hoe hoog zij zich ook verheft, hoe hoog haar golven ook zijn, God regeert. En omdat Hij heerst over de zee, heerst Hij ook over de golven en is bij machte om ze tot bedaren te brengen. Als jij je in zo’n storm bevindt en de golven bedreigen je, kijk dan omhoog naar Degene die heerst over die zee en haar golven, dan zul je niet wegzinken in de golven, maar kracht ontvangen van Hem tot Hij de golven tot bedaren brengt. Zo kun je ook vannacht rustig gaan slapen, want Hij, de Heerser over hemel en aarde, is ook de Heerser over jouw storm.
Aanwezige, wie zijn wij, dat wij wonen mogen in uw schaduw, trouw door U beschermd? Overdag weten wij ons gedragen door U en ook de nacht hoeven wij niet te vrezen. Laat ons groeien in het vertrouwen, dat U ons omgeeft met goede engelen en dat U ons nabij bent. Bij U vinden wij ontferming en geborgenheid; bevestig ons in dit vertrouwen, van dag tot dag, van nacht tot nacht.
ZALIGE FEESTDAG VAN SINT FRANCISCUS VAN SALES, ONZE PATROONHEILIGE, NAAR WIE WIJ GENOEMD ZIJN: SALESIANEN ...
De eenvoud verlost ons van al het gedoe waarmee veel mensen zich duizend en één wegen en oefeningen uitdenken om - zoals ze zeggen - bij God in een goed blaadje te komen. Ze menen dat ze niet mogen rusten vóór ze alles hebben gedaan wat ooit door de heiligen is gedaan: de stumpers... Die mensen kwellen zich af met de vraag hoe ze kunnen leren God lief te hebben; ze beseffen niet dat de hele kunst hierin bestaat: Hem gewoon lief te hebben ... Ze denken dat er iets verfijnds, iets mysterieus voor nodig is om tot die liefde te komen. Neen, de hele kunst bestaat hierin: eenvoud. FRANCISCUS VAN SALES. Entretien XII
Eenzaamheid mag niet direct vergeestelijkt worden. De nood aan de andere vraagt door iemand gezien te worden, aangesproken, gestreeld te worden. Maar toch dien je te leren alleen en eenzaam zijn. Eenzaamheid behoort tot het menselijk bestaan, op alle leeftijden. Een existentiële eenzaamheid (eigen aan het menselijk bestaan) moet je toelaten en leren dragen: het zoeken naar de weg van levenszin en het levensmysterie dat we God noemen op het spoor komen. Mijmeren kan betekenen stil verwijlen bij het wonder van het leven dat stilaan zijn geheim prijsgeeft. 'Het zien versmelten van heden, verleden en toekomst in de eeuwigheid van God, die ten volle 'aanwezig is" . Eenzaamheid als een woestijn, een plek van verlatenheid en nood, maar ook de plek waar God spreekt tot het hart van de mens.
In het boek Prediker wordt het verouderingsproces van de mens beeldrijk beschreven. Eer je Schepper zolang je nog jong bent, voordat de kwade dagen komen en de jaren dat je zegt: "Het bevalt me niet meer. " Voordat het zonlicht verduistert, de maan en de sterren verbleken, en de wolken na de regen blijven hangen. Als het zo ver is, staan de huisbewakers te beven ( = handen) en lopen de sterke mannen gebogen ( = benen). De weinige maalsters die er nog zijn, staken hun werk ( = tanden), de vrouwen aan het venster zien alleen maar duisternis ( = ogen). De huisdeur valt in het slot ( = isolement), het geluid van de molen vervaagt ( = verlies van kracht, van werk), het gefluit van de vogels verstomt, alle tonen sterven weg ( = gehoor). Onderweg is men overal bang voor, en iedere helling schrikt af ( = angst). De amandel smaakt niet langer, de sprinkhaan ligt zwaar op de maag en de kappervrucht helpt niet meer ( = impotentie): de mens is op weg naar zijn laatste verblijf, de rouwklagers staan op straat al te wachten ( = dood). (Prediker 12, 1-5 )
ALLERLEI ZIEKEN VERDRONGEN ZICH OM JEZUS AAN TE RAKEN, WANT HIJ HAD AL VEEL MENSEN GENEZEN. (MARCUS 3, 7-12)
Het optreden van Jezus trekt veel mensen aan. Zij dringen zich aan Hem op en Hij dreigt onder de voet te worden gelopen. Is het uit sensatiezucht, uit enthousiasme, uit geloof? Het zal wel allemaal meegespeeld hebben. Ik denk: ‘Zou al dat aangeraakt worden door mensen Jezus niet dikwijls teveel geworden zijn?
Heer Jezus, op zo´n momenten zocht U de stilte op om alleen te zijn met uw Vader. Dat wil ik nu ook doen stil worden, tijd maken om te bidden en mij aan U toevertrouwen.
Ik heb liever een kerk die gewond en vuil is omdat ze de straat is opgegaan dan een kerk die ongezond is omdat ze zich heeft afgesloten en vasthoudt aan haar eigen veiligheid.
´DE SABBAT IS ER VOOR DE MENS, EN NIET DE MENS VOOR DE SABBAT. (MARCUS 23-28)
Dit is één van Jezus´ grondhoudingen tegenover voorschriften, wetten, vrijheid en gezag. Het was Hem te doen om de mens. Heel zijn manier van leven laat zien dat wetten nooit opgaan als ze menselijk geluk in de weg staan.
Heer Jezus, dit vind ik zo geweldig van U. In alles wat U deed, gaf U voorrang aan het geluk en de vrede in iedere mens. In dat voetspoor wil ik leven!
God is geen mens, dat hij zijn woord zou breken of terug zou komen op zijn besluit. Zou hij beloven en niet vervullen, zijn woord geven en het niet gestand doen?
Ook Christus immers heeft, terwijl hij zelf rechtvaardig was, geleden voor de zonden van onrechtvaardigen, voor eens en altijd, om u zo bij God te brengen. Naar het lichaam werd hij gedood maar naar de geest tot leven gewekt.
Er is een groot verschil tussen zeggen dat er ergens een God is en de zekerheid van zijn Aanwezigheid proeven. Pas als je een relatie met God beleeft, verandert je leven. Daarom blijf ik je uitnodigen: zoek die Levende God en leef vanuit Hem.
Ik vergeet nooit dat de Russische kosmonaut Joeri Gagarin van een ruimtereis terugkwam en zei, dat hij God daar niet gezien had, terwijl God toch wel overal is, dus ook in die ruimte waar hij geweest was, maar Joeri had geen oog voor God. Je hoeft zelfs niet eens zo ver on de ruimte te zijn, want God is ook al in je eigen hart, als je God maar wilt en kunt zien met de ogen die op God gericht zijn.
Laten we doen wat de wijzen deden, en dat is het licht volgen van de Heer, en Zijn weg gaan. Die weg loopt niet over rijkdom en macht, maar over geloof en eenvoud. Laten we het, zoals die wijzen, nooit opgeven te blijven zoeken naar die weg van God de Heer. Om hem, net zoals zij te vinden in dankbaarheid en nederigheid. En laten we zeker nooit vergeten dat God ons in ons zoeken zal blijven helpen, zoals Hij die wijzen heeft geholpen. “Ga niet terug naar Herodes”,zei Hij “want die is slechte dingen van plan”. Tegen ons zegt Hij:"ga geen andere wegen dan de weg die Ik zelf ga".
God, het lijkt wel of veel schitterende woorden hun glans verloren hebben. 'Vrede op aarde', 'God met ons', oude woorden die met kerst in onze kerken klinken. Maar wat zeggen ze ons nog in een wereld vol geweld, waar mensen vol zijn van zichzelf en waar geen plaats is voor God? Hoe kunnen we voorkomen dat ze afgezaagd klinken? Hoe kunnen we ze weer iets van hun oude glans terug geven? Hoe kunnen we ervoor zorgen, dat mensen erdoor geraakt worden, licht zien en hoop krijgen? Misschien door ze nieuw leven in te blazen met daden? God, help ons om het niet bij woorden te laten. Geef dat er iets zichtbaar wordt van uw licht in de wereld van nu voor ieder die in het donker zit.
