God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Als je haren zich grijs hebben gekleurd, is er meestal al veel met je gebeurd. Je hebt inmiddels ervaring op gedaan, want jouw weg is niet over rozen gegaan.
Je ging over bergen, je moest door dalen, je kracht en sterkte ging je bij God halen. Zijn bron mocht je vinden, God zelf bracht je daar, wat niet oprecht was veranderde in waar.
Je mag nu vertellen over wat je voelt, over hoe het was en hoe God het bedoelt. Je mag het delen, je mag het laten zien, aan iemand die het ontvangen wil misschien.
Gods Liefde maakte van mij een ander mens, dat ook jij die ontvangen wilt is mijn oprechte wens.
Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet. Elia was een mens als wij, en nadat hij vurig had gebeden dat het niet zou regenen, is er drie-en-een-half jaar lang geen regen gevallen op het land. Toen bad hij opnieuw, en de hemel gaf regen, en het land bracht zijn vrucht weer voort.
'Als je eerbied hebt voor je ouders en als je put uit de kracht van je wortels zal God je toekomst zegenen.'
Misschien is dit voor jullie moeilijk, omdat je slechte ervaringen heeft met je ouders en een negatieve kijk op je jeugd. 'Ik wil je aansporen een nieuwe visie op je verleden te ontwikkelen. Je moet nooit proberen vervelende herinneringen weg te stoppen maar je kunt wél de nadruk leggen op het goede en dat eren. Als je leert je eigen verhaal te zegenen dan vind je een dieper zelfrespect en meer vreugde omdat je weet dat je geworteld bent in iets groters'.
Het Kruis waarvoor ik kniel, op het diepst van mijn bestaan, met lege, uitgeputte handen, dieper kan ik niet gaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, in het donkerst van mijn bestaan, ik heb niets meer te verliezen, en dieper dan knielen kon ik niet gaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, in al mijn eenzaamheid en gebrokenheid, met een hart dat alleen nog maar schreit, en zachtjes fluistert… hier ben ik, wilt U degene zijn die mijn leven leidt?
Het Kruis waarvoor ik kniel, daar hebt U gehangen, onrechtvaardigheid verdragen, U werd vernederd, gespot en geslagen.
Het Kruis waarvoor ik kniel, door Uw lijden, uit Liefde voor mij, is het niet langer ik, die mezelf probeert te redden, maar bent U degene die werkt in mijn bestaan, uw Liefde, is tot het uiterste gegaan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, kan mijn leven veranderen, omdat U het bent, die diepe wonden in tederheid en Liefde kan verbinden en helen, omdat U mij hélemaal kent.
Het Kruis waarvoor ik kniel, is als voorbeeld, om dagelijks die weg van overgave te gaan, dagelijks opnieuw te knielen, met al het verdriet van mijn bestaan. in vertrouwen achter de Gekruisigde aan.
Het Kruis waarvoor ik kniel, is loslaten wat me benauwt, is met open handen, dagelijks vragen, of U me wilt laten zien, hóeveel U van me houdt.
'Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
• Maria-Lichtmis wordt 40 dagen na de geboorte van Jezus gevierd, op 2 februari. Daarmee wordt de kersttijd afgesloten.
• Het feest verwijst naar een gebruik ten tijde van Jezus. Volgens de joodse wet (Leviticus 12) moest een pasgeboren jongen 40 dagen na de geboorte naar de tempel worden gebracht om aan het volk te worden getoond (bij meisjes 80 dagen) en te worden toegewijd aan God. Een andere benaming is ‘Feest van de Opdracht van de Heer’. Die is eigenlijk correcter, omdat de dag meer in het teken van Christus dan van Maria staat.
• Evangelist Lucas beschrijft hoe Maria en Jezus in de tempel worden opgewacht door Simeon en Hanna. Simeon had van de Heilige Geest de belofte gekregen dat hij niet zou sterven vooraleer hij de Messias had gezien.
Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk. (Lc 2,29-32)
1860. Don Bosco heeft voor zijn werk veel mensen nodig. Iedere zondag 500 jongens in het patronaat, enkele scholen, een tijdschrift met 12.000 abonnees, dag en avondonderwijs. Wie moet het werk doen? Er zijn zoveel mensen en handen nodig. Altijd is hij op zoek naar medewerkers van dichtbij of verder af. Maar er zijn ook veel mensen die hem nodig hebben. Iedere dag staan ze aan zijn deur met hun klein en groot verdriet: jong en oud, arm en rijk, om te geven of te krijgen, om te vloeken of te bidden. Iedere dag komen er precies meer, een eindeloze rij. Mensen op zoek naar geluk dat lag in een woord of een ogenblik aandacht van Don Bosco. Hij besteedde er uren tijd aan. Tegen 1860 waren ze zo talrijk dat hij van 9.00 u tot 13.00 u. op zijn kamer vast zat, alleen maar luisterend naar mensen.
Naar: TERESIO BOSCO. Don Bosco een nieuwe levensbeschrijving. Don Bosco Centrale, Fr. Gaystraat 129, 1150 Brussel. Brussel, 1979, p. 358.
Ik noem mijn ouders, met een zekere ontroering in mijn stem. Niet tijdens de godsdienstlessen, de cursussen 'gelovig-aanwezig-zijn', niet op de catechistenopleiding, ook niet op de theologieopleiding heb ik het geloof geleerd, maar in ons gezin, van mijn vader en moeder. Door het voorbeeld van de overgave, door het voorleven van het geloof, door het lector-zijn, door de paroachiale inzet via de liturgie, door de dagelijkse invloed van geloof op het leven. Het gezin als de leerschool van geloof, als huiskerk.
Wat een stormen kunnen er woeden in ons leven. Er zijn tijden waarbij we het gevoel kunnen hebben dat de golven zo hoog zijn, dat ze ons overspoelen en we dreigen te verdrinken. En eerlijk gezegd, als we alleen naar die golven zouden blijven kijken, dan is dat ook vaak hetgeen gebeurt. We zinken weg in een depressie of we worden ziek, of … Maar God heerst over de zee. Hoe hoog zij zich ook verheft, hoe hoog haar golven ook zijn, God regeert. En omdat Hij heerst over de zee, heerst Hij ook over de golven en is bij machte om ze tot bedaren te brengen. Als jij je in zo’n storm bevindt en de golven bedreigen je, kijk dan omhoog naar Degene die heerst over die zee en haar golven, dan zul je niet wegzinken in de golven, maar kracht ontvangen van Hem tot Hij de golven tot bedaren brengt. Zo kun je ook vannacht rustig gaan slapen, want Hij, de Heerser over hemel en aarde, is ook de Heerser over jouw storm.
Aanwezige, wie zijn wij, dat wij wonen mogen in uw schaduw, trouw door U beschermd? Overdag weten wij ons gedragen door U en ook de nacht hoeven wij niet te vrezen. Laat ons groeien in het vertrouwen, dat U ons omgeeft met goede engelen en dat U ons nabij bent. Bij U vinden wij ontferming en geborgenheid; bevestig ons in dit vertrouwen, van dag tot dag, van nacht tot nacht.
ZALIGE FEESTDAG VAN SINT FRANCISCUS VAN SALES, ONZE PATROONHEILIGE, NAAR WIE WIJ GENOEMD ZIJN: SALESIANEN ...
De eenvoud verlost ons van al het gedoe waarmee veel mensen zich duizend en één wegen en oefeningen uitdenken om - zoals ze zeggen - bij God in een goed blaadje te komen. Ze menen dat ze niet mogen rusten vóór ze alles hebben gedaan wat ooit door de heiligen is gedaan: de stumpers... Die mensen kwellen zich af met de vraag hoe ze kunnen leren God lief te hebben; ze beseffen niet dat de hele kunst hierin bestaat: Hem gewoon lief te hebben ... Ze denken dat er iets verfijnds, iets mysterieus voor nodig is om tot die liefde te komen. Neen, de hele kunst bestaat hierin: eenvoud. FRANCISCUS VAN SALES. Entretien XII
Eenzaamheid mag niet direct vergeestelijkt worden. De nood aan de andere vraagt door iemand gezien te worden, aangesproken, gestreeld te worden. Maar toch dien je te leren alleen en eenzaam zijn. Eenzaamheid behoort tot het menselijk bestaan, op alle leeftijden. Een existentiële eenzaamheid (eigen aan het menselijk bestaan) moet je toelaten en leren dragen: het zoeken naar de weg van levenszin en het levensmysterie dat we God noemen op het spoor komen. Mijmeren kan betekenen stil verwijlen bij het wonder van het leven dat stilaan zijn geheim prijsgeeft. 'Het zien versmelten van heden, verleden en toekomst in de eeuwigheid van God, die ten volle 'aanwezig is" . Eenzaamheid als een woestijn, een plek van verlatenheid en nood, maar ook de plek waar God spreekt tot het hart van de mens.
In het boek Prediker wordt het verouderingsproces van de mens beeldrijk beschreven. Eer je Schepper zolang je nog jong bent, voordat de kwade dagen komen en de jaren dat je zegt: "Het bevalt me niet meer. " Voordat het zonlicht verduistert, de maan en de sterren verbleken, en de wolken na de regen blijven hangen. Als het zo ver is, staan de huisbewakers te beven ( = handen) en lopen de sterke mannen gebogen ( = benen). De weinige maalsters die er nog zijn, staken hun werk ( = tanden), de vrouwen aan het venster zien alleen maar duisternis ( = ogen). De huisdeur valt in het slot ( = isolement), het geluid van de molen vervaagt ( = verlies van kracht, van werk), het gefluit van de vogels verstomt, alle tonen sterven weg ( = gehoor). Onderweg is men overal bang voor, en iedere helling schrikt af ( = angst). De amandel smaakt niet langer, de sprinkhaan ligt zwaar op de maag en de kappervrucht helpt niet meer ( = impotentie): de mens is op weg naar zijn laatste verblijf, de rouwklagers staan op straat al te wachten ( = dood). (Prediker 12, 1-5 )
ALLERLEI ZIEKEN VERDRONGEN ZICH OM JEZUS AAN TE RAKEN, WANT HIJ HAD AL VEEL MENSEN GENEZEN. (MARCUS 3, 7-12)
Het optreden van Jezus trekt veel mensen aan. Zij dringen zich aan Hem op en Hij dreigt onder de voet te worden gelopen. Is het uit sensatiezucht, uit enthousiasme, uit geloof? Het zal wel allemaal meegespeeld hebben. Ik denk: ‘Zou al dat aangeraakt worden door mensen Jezus niet dikwijls teveel geworden zijn?
Heer Jezus, op zo´n momenten zocht U de stilte op om alleen te zijn met uw Vader. Dat wil ik nu ook doen stil worden, tijd maken om te bidden en mij aan U toevertrouwen.
Ik heb liever een kerk die gewond en vuil is omdat ze de straat is opgegaan dan een kerk die ongezond is omdat ze zich heeft afgesloten en vasthoudt aan haar eigen veiligheid.
´DE SABBAT IS ER VOOR DE MENS, EN NIET DE MENS VOOR DE SABBAT. (MARCUS 23-28)
Dit is één van Jezus´ grondhoudingen tegenover voorschriften, wetten, vrijheid en gezag. Het was Hem te doen om de mens. Heel zijn manier van leven laat zien dat wetten nooit opgaan als ze menselijk geluk in de weg staan.
Heer Jezus, dit vind ik zo geweldig van U. In alles wat U deed, gaf U voorrang aan het geluk en de vrede in iedere mens. In dat voetspoor wil ik leven!
