God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Soms komen wij mensen tegen die zich in uitzichtloze situaties bevinden. We kunnen een luisterend oor bieden en doen wat binnen ons bereik ligt, maar soms is dat niet genoeg en voelen we ons machteloos. Als we voor een ander bidden, staan we nooit machteloos, want we mogen weten dat ieder mens veilig is bij Hem. Bidden betekent dus loslaten en overgeven aan God die nooit zal laten varen wat Zijn hand begon.
Ik hoop dat deze gedachte je rust en moed geeft om open te staan voor de mensen om je heen. In goede en in slechte tijden. Ik hoop dat het je verlangen geeft om te verbinden en om voor de mensen om je heen te bidden. Vind je het lastig om je dierbare toe te vertrouwen aan God? Oefen dan met Hem te danken voor alles wat er in je op komt en ervaar hoe je vertrouwen zal groeien.
En in plaats van dat we mensen sterkte mogen wensen mogen we hen vertellen
ZE BLEVEN DAGELIJKS ONDERRICHT GEVEN IN DE TEMPEL OF BIJ IEMAND THUIS EN GINGEN DOOR MET HET VERKONDIGEN VAN HET GOEDE NIEUWS DAT JEZUS DE MESSIAS IS.
(HANDELINGEN 5,34-42)
Wat een kracht en vrijmoedigheid bij de apostelen, ondanks bedreigingen en intimidatie. Zij waren vol van iets nieuws, van een blij makende boodschap: “We kunnen niet anders dan spreken”, zeggen ze. Om jaloers op te worden!
Heer Jezus Christus, beziel mij, beziel ons, beziel uw Kerk. Wij zijn zo tam geworden, zo gelaten. We vinden de goede woorden niet, zeggen we dan. We vinden U niet! Zend uw Geest over ons.
ZIE UIT NAAR DE HEER, EN HOUD DAPPER STAND. (PSALM 27)
Heer, wij hebben een missie want U hebt ons aangesproken bij onze naam en zegt ons : ik heb jullie nodig, ik laat jullie niet alleen. Ik heb jullie handen nodig om anderen bij de hand te nemen en door het leven te dragen. Ik heb jullie lippen nodig om woorden van goedheid te spreken , om mijn verhaal verder te vertellen. Ik heb jullie ogen nodig om anderen te laten kijken in het verrijzenislicht, om te zien waar zij op elkaar zijn uitgekeken. Ik heb jullie voeten nodig om de eerste stap te zetten naar nieuwe hoop, om met nieuwe moed naar de mensen te gaan. Ik heb jullie nodig om anderen vrij te maken van zichzelf en van alles wat hen bedrukt. Kom dan, ga op weg, je ben gezonden. Heer, hier zijn we en bidden U neem ons bij de hand en wijs ons de juiste weg.
Emmanuel Macron wil de verstoorde relatie van de Franse staat met de geloofsgemeenschappen en de religieuze leiders herstellen. Tegelijk spoort hij katholieken aan om zich sterker politiek te engageren.
Macron sprak maandagavond vertegenwoordigers toe uit de politiek, de wetenschappen, het bedrijfsleven en de cultuur op uitnodiging van de Franse bisschoppen. Hij is het ermee eens dat een kerkgemeenschap niet anders kan dan een standpunt bepalen en zich uitspreken over actuele thema’s als zij haar missie in de samenleving behoorlijk wil vervullen. De president toonde zich ook bereid tot een dialoog met religieuze leiders op een nieuwe basis, met een eerlijke uitwisseling van standpunten, ook al zijn die verschillend, mits er wederzijds respect is. Tegelijk verzekerde hij zijn publiek dat hij bezwaren vanuit religieuze hoek niet zonder meer naast zich neer zal leggen.
De republiek verwacht veel van de Kerken, onder meer met betrekking tot de discussies over bio-ethische kwesties en de migranten. President Macron pleit voor een realistisch humanisme, waarbij ook wordt erkend dat christelijke idealen en de politieke realiteit niet altijd kunnen samenvallen. In de plaats van een voorgekauwd debat waarvan het resultaat al bij voorbaat vaststaat, kiest hij voor hij een laboratorium van ideeën over onderwerpen zoals stamcelonderzoek, robots in de geneeskunde of medisch geassisteerde voortplanting.
In zijn nieuwe exhortatie Gaudete et exsultate spreekt paus Franciscus over de bereikbaarheid van heiligheid voor elke gelovige in de moderne wereld.
In het Vaticaan is vanmiddag de nieuwe pauselijke exhortatie over heiligheid voorgesteld. Het nieuwe document is op 19 maart door paus Franciscus ondertekend.
De kerngedachte van de nieuwe apostolische exhortatie, met als titel: Gaudete et Exsultate (Verheugt u en juicht) is dat heiligheid niet alleen gereserveerd is voor de erkende heiligen, maar voor iedereen bereikbaar is. Volgens de paus zijn wij allemaal tot heiligheid geroepen. De ondertitel luidt dan ook passend: Oproep tot heiligheid in de hedendaagse wereld. De titel komt uit het laatste vers van de Zaligsprekingen uit de Bergrede van Jezus (Mt 5, 12).
Inspiratiebron voor de nieuwe exhortatie is het vijfde hoofdstuk van de dogmatische constitutie Lumen gentium van het Tweede Vaticaans Concilie. Die is gewijd aan de universele oproep tot heiligheid, dat wil zeggen dat alle mensen geroepen zijn om een heilige worden. Paus Franciscus heeft de afgelopen vijf jaar vaak over dit thema gesproken in zijn preken en catechese.
Wij bidden om het licht en het vuur, dat Jezus in ons midden heeft ontstoken. Wij bidden om licht voor die wijde wereld en voor de plaats waarin wij wonen: nieuw licht, overal waar gewanhoopt wordt aan de toekomst, nieuw geloof, overal waar mensen zich terugtrekken en niet meer geloven dat de vrede het winnen zal op de oorlog; nieuwe liefde, overal waar de aandacht voor elkaar is verflauwd; nieuwe ogen, overal waar mensen het niet meer zien en op elkaar zijn uitgekeken.
Wij bidden om licht, overal waar duister en dood het leven hebben aangevreten, van het grote moorden tot het kleine handgemeen, van de grote honger tot het kleine randbestaan, van het grote wantrouwen tot ieders gebrek aan mededogen. Wij bidden om licht, wij bidden om Christus, de nieuwe mens: dat Hij opstaat in ieder van ons en in die ene wereld van ons samen. Amen.
Als ik wankel, houd mij staande. Als ik aarzel , maak me gaande . Als ik struikel, help me overeind. Als ik twijfel, wijs mij de weg. Als ik huiver, beur mij op. Als ik treur, troost mij.
Jezus van wie ik hoop, dat Hij met me mee loopt als gids en reisgezel,
DE TWEE LEERLINGEN VERTELDEN WAT ER ONDERWEG GEBEURD WAS EN HOE HIJ ZICH AAN HEN KENBAAR HAD GEMAAKT DOOR HET BREKEN VAN HET BROOD.
(LUCAS 24, 35-48)
Ze kunnen er niet over zwijgen, ze zijn er vol van, hun blijdschap en hun vreugde staat op hun gezicht te lezen! Waarom is bij ons dan alles zo dikwijls droog en ‘serieus’, zo weinig blij? Is de Verrezene misschien nooit aan ons gebeurd? Maken we ruimte voor hem? Mág en kan Hij aan ons gebeuren? Bidden wij?
Heer Jezus, Ik ben een beetje beschaamd. Ik vergeet U zo gemakkelijk. Ik ben zo weinig blij om U. Kom a.u.b. bij me binnen, overrompel me met uw vrede.
WAT IS DAN EEN MENS DAT U AAN HEM DENKT EN NAAR HEM OMZIET.
‘Portiuncula’ was de naam die de jonge Franciscus destijds gaf aan het verkommerde Mariakapelletje buiten de muren van Assisi, dat hij eigenhandig had hersteld. De gerestaureerde kapel werd opnieuw ingewijd op 2 augustus 1208. In de loop van de 16de en 17de eeuw werd omheen de portiuncula-kapel een indrukwekkende barokke basiliek gebouwd, die opgedragen werd aan Onze-Lieve-Vrouw-ter-Engelen. Het originele kapelletje staat er nog altijd, pal in het midden van de basiliek.
Volgens de traditie zou Franciscus van Paus Honorius III destijds een volle aflaat hebben verkregen voor iedereen die de het kapelletje bezocht. Aanvankelijk kon dat alleen op 2 augustus, maar sinds 1952 ook voor een bezoek aan andere kerken en kapellen en op andere dagen. Vooral op Allerzielen liepen destijds veel mensen hun parochiekerk in en uit. Het ging immers om een zogenaamde ‘toties-quoties’-aflaat, d.w.z. dat men een aflaat verdiende telkens als men de kerk binnenging en er bepaalde gebeden bad. In de volksmond heette dit ‘persjoenkelen’ of ‘persjonkelen’, een verbastering van portuincula.
Onder de gebruikelijke condities zegt men het Credo op, bidt men vijf Onze-Vaders, vijf Wees-Gegroetjes en vijf Eer-aan-de-Vaders ter intentie van de Paus. Men moet zich ook biechten en tijdens de mis ter communie gaan.
Deze aflaat is te verkrijgen in elke Basilica Minor (33, § 2, c), elke Kathedraal (33, § 3, e) of elke parochiekerk (33, § 5, b).
Een goede week geleden is de lente begonnen. De dagen worden langer dan de nachten, de zon schijnt langer, er is meer licht dan duisternis, de vogels beginnen te fluiten, lentebloemen bloeien, de bomen krijgen bladeren, kortom, het leven groeit en bloeit in al zijn vormen. Zo is ook Pasen: een feest van geloof en hoop in bloeiend leven. De hoop dat het goede het altijd zal halen van het kwade. Het goede in onszelf, in ons gezin, in onze omgeving, in onze Kerk, in de wereld. De hoop, die zekerheid is, omdat God zijn schepping nooit in de steek laat, net zo min als Hij Jezus in de steek heeft gelaten. En ook de hoop die zekerheid wordt dat het licht het altijd zal halen van de duisternis. Het licht van Gods liefde en vrede, het licht van leven in de palm van Gods hand. Het licht van de verrijzenis en het leven.
De dag vóór Pasen, ook wel stille of heilige zaterdag genoemd, waarop vroeger in de morgen de liturgische plechtigheden van de vigilie van Pasen gevierd werden; deze zijn nu naar de avond van Paaszaterdag verplaatst en worden gevolgd door de eucharistieviering van Pasen zelf. Het is een dag die er zowat een bijtje uitvalt in deze intense week. Er is niets te doen, maar velen hebben daar een antwoord op gevonden door de nacht door te brengen in sitlte en gebed, tee waken bij de dode. Anderen doen het in de voromiddag van deze Stille Zaterdag. er worden geen klokken geluid en in vele plaatsen worden nog altijd geen begrafenissen gehouden op deze dag. dan gebeurt een woorddienst of wordt de begrafenis uitgesteld voor zover mogelijk.
Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.
‘EEN VAN JULLIE ZAL MIJ OVERLEVEREN.’ MATTEÜS 26,14-25
Verraden worden door een van je beste vrienden, het is zo hartverscheurend pijnlijk, zo onbegrijpelijk en indroevig! En daarna door allen in de steek gelaten en verloochend worden. Het moet ongelooflijk veel pijn gedaan hebben!
Heer Jezus, juist dan hebt U, in een teder gevend gebaar, U zelf helemaal, als brood en wijn weggeschonken aan ons, voor ons, voor mij. Hoe kon U dat Heer? Stil kijk ik naar U.
Vier Litause meisjes, gevangen in Noord-Siberië roepen tot MARIA: RED ONS! Op kleine blaadjes papier schreven zij deze gedachten neer om een zuste te redden uit de wanhoop. Later werden de teksten gebundeld in een lapje stof. Nog later gedrukt en de omslag is gesneden uit de grote communistische krant "PRAWDA", dat betekent waarheid en ook wel gerechtigheid...MARIA RED ONS is de titel dat de mleisjes zelf aan hun klein gebedenboek gaven.
