MOED HOUDEN, EENVOUDIG VOORTGAAN.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
als je kunt. En als je niet kunt, niet meer
kunt, wachten.
Of uitrusten bij een vriend, als die er is.
En als die er niet is,
toch wachten, dan maar alleen, wachten tot het
weer gaat.
Straks eenvoudig voortgaan.
Je weg nemen zoals die komt met zn voor en zn
tegen. Je oog helder
als een lamp die je lijf verlicht. Doen wat
ter hand is.
Antwoorden geven als die er zijn.
En intussen voelen de tik van je stok. Niet
teveel omzien. Een enkele
keer soms want de weg gaat dwars door je hart.
Niet teveel omzien en niet teveel ook vooruit.
Eenvoudig voortgaan.
En weten: deze weg is niet alles en is niet van
deze wereld alleen.
De wolken zien die aandrijven uit eeuwige verten
wie trok er hun grens?
En je hart voelen inkloppen op de eeuwige heuvels
wie heeft ze gegrond?
En van de dingen de stille kant zien
waar ze grenzen aan Hem... de Eeuwige...
DE GROND VAN ONS BESTAAN.
Herman Andriessen
|
