God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Het is in de stilte van de woestijn, onszelf beperkend tot het allerbelangrijkste, dat wij de Geest van de Heer kunnen ontdekken en terugkeren naar de basis van ons bestaan. Charles de Foucauld zag dat scherp. Zijn broeders en zusters volgen hem nog steeds na. Zoals de profeet Jesaja in hoofdstuk 58 zegt, moeten we de weg van het essentiële gaan. Dat zal ons gelukkig en evenwichtig maken
Het einde van een leven waarin met altijd geprobeerd om één te worden met God, het einde van dit aardse leven is slechts de ineliding van een symfonie.
Dank U, liefdevolle hemelse Vader, voor deze bijzondere tijd van het jaar waarin wij vieren dat uw liefde uit de hemel naar de aarde kwam. Ik bid dat U harten zult openen om het geweldige geschenk van geloof, uw volmaakte kerstcadeau, te ontvangen. Gebruik daarom mijn lippen en mijn leven om iemand te vragen of hij of zij dit jaar dat cadeau misschien zou willen hebben. Amen.
wij richten ons tot U, omdat wij reikhalzend uitzien naar de dag waarop geweld en honger... niet meer zullen bestaan en mensen zullen leven uit Uw liefde, uitgezaaid over heel onze aarde. Bevrijd de gevangenen uit duisternis en droefheid; breng hen, die dolen langs de weg, op uw pad van waarheid en licht. Droog de tranen van mensen die geslagen zijn en heel de harten van diegenen die gebroken zijn; vervul hun verlangen naar uw huis van vrede, in Jezus Christus, de redder die wij verwachten, in onze wereld, in onze dagen.
Vader, Gij kent de bangheid van ons hart, Gij kent de pijn uit ons verleden en onze kleinmoedigheid in de liefde. Wij bidden: maak ons vrij van alle krampachtigheid en leer ons onszelf uit handen te geven en toe te vertrouwen aan uw liefdevolle ontferming. Dan zal alles nieuw worden en vol vreugde in Jezus Christus, de komende nieuwe mens.
Het verlangen naar liefde in ons leven is als het mooiste en kostbaarste, maar tegelijk meest kwetsbaar plantje. Het is zo gemakkelijk te verstikken, te verwonden door er voorkeur aan te geven op zoek te gaan naar wat onze behoefte aan liefde zal bevredigen. Kostbaar en tegelijk breekbaar heeft dit plantje nood aan zorg. Het heeft behoefte aan zon, zuivere lucht en vochtigheid. Vooral heeft het behoefte aan respect en aan voorrang op de rest als het hoogst mogelijke dat in elke mens aanwezig is.
Hoe het verlangen naar liefde cultiveren?
Door het beoefenen van de twee aspecten van de liefde: de vaststelling en de beleving.
Je ontdekt de liefde door ze te zien en te beluisteren; door beleving in woord en daad.
De beoefening door het zien en luisteren is onmisbaar en leidt tot het ontstaan en het ontwikkelen van het verlangen naar liefde. Het komt er op aan te weigeren om de ander te herleiden tot wat hij doet of tot wat je van hem opvalt. De ander zien en beluisteren in de overtuiging dat hij meer is dan wat hij doet, meer dan wat hij vertelt over zichzelf, meer ook dan wat anderen over hem zeggen. De genegenheid voor de ander ontstaat en groeit door het erkennen van het mooiste, het kostbaarste en ook het meest breekbare in hem: zijn openheid voor liefde en voor een vriendschapsrelatie met God.
Woord en daad vormen een andere onmisbare tak van deze zorg voor het verlangen naar liefde. Het overkomt ons wel eens dat wij in onze relaties wensen dat wij voelen dat wij van hen houden. Alles zou veel eenvoudiger zijn in plaats van verdriet, frustratie of woede te voelen, als wij gedragen werden door genegenheid voor de ander.
Zo is het ook in onze verhouding tot God. Wij maken onszelf wijs dat, als wij maar voelen dat wij door Hem bemind worden en dat wij Hem ook echt beminnen, alles veel lichter wordt en dat ons dagelijks leven, hoe doodgewoon ook, als de vlucht van een vogel zou zijn.
Als een gesprek tot spanningen leidt en misverstanden zich opstapelen, sla dan geen hoge toon aan om je te laten horen, maar verhoog de intensiteit van het gesprek. Draag geen bewijzen aan, al zijn ze nog zo gefundeerd. Wil je de Vrede hervinden, betracht de wijsheid van hart. Daar ontmoet je het beste in de ander het makkelijkst, want Vrede is het meevoelen in jou met het beste dat het slechtste vergeeft geen heilige te zijn. Het zwijgen opleggen, niet alleen aan je woorden, maar ook aan je gevoelens die ons vergiftigen. en ons alle adem benemen, maakt onze dagen vrediger en daaruit vloeit een wereld voort van hartelijkheid vervuld. Zo kan de Vredesduif haar nest bouwen op aarde.
Hemelse Vader, laat de warmte van uw liefde, net zoals de zon in de winter sneeuw smelt, het bevroren ongeloof in deze bijzondere tijd van het jaar ontdooien. Laat het geloof opnieuw in ons geboren worden, door de melodie van kerstliederen, de lichtjes in de kerstboom en alle andere activiteiten rond Kerstmis. Amen.
Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de Heer (Jesaja 60 vers 1).
Wij willen in deze adventstijd lichtdragers zijn! Verlangend uitziend naar kerstmis, willen wij dat lichtje van hoop en Vrede doorgeven. Dat geef ik nu aan jou Opdat jij het zult bewaren in je hart Dat het je warmte mag geven. Zodat je hart het nimmer koud mag hebben Véél licht met héél veel liefde Zodat ook jij het door kunt geven aan ieder die je ontmoet En dat die het ook weer doorgeeft.
VERTROUWEN .... Daar begon ook mijn bloggen mee ...
Een atheïstische professor in de wijsbegeerte sprak over het probleem dat de wetenschap heeft met God, de almachtige. Hij vroeg een van zijn christelijke studenten om naar voor te komen. “Ben jij een christen?” “Ja, meneer.” “Dus je gelooft in God?” “Absoluut, meneer.” “Is God goed?” “Zeker.” “Is God almachtig?” “Ja.” “Mijn broer is gestorven aan kanker terwijl hij God gebeden had hem te genezen. De meesten van ons zouden anderen die ziek zijn helpen. Maar God deed dat niet.
Is God dan wel goed geweest voor hem? Hmm?”
De student zweeg. “Daar heb je geen antwoord op, hé? Laten we eens opnieuw beginnen. De wetenschap zegt dat we 5 zintuigen hebben waarmee we de wereld om ons heen identificeren en waarnemen. Zeg eens ... Heb jij God ooit gezien?” “Nee, meneer.” “Heb jij God ooit gehoord?” “Nee, meneer.” “Heb jij God ooit gevoeld, aangeraakt, geroken of geproefd? Heb je ooit enige zintuiglijke perceptie van God in welke vorm dat ook gehad?” “Nee, meneer. Ik ben bang van niet.” “Toch geloof je nog steeds in Hem?” “Ja.” “Volgens empirisch, testbaar, aantoonbaar protocol, zegt de wetenschap dat jouw God niet bestaat. Wat heb je daarop te zeggen?” “Niets. Ik heb alleen mijn VERTROUWEN.” “Ja, vertrouwen. Dat is juist het probleem dat de wetenschap heeft …”
Het werd erg stil in de klas toen de student overnam. “Is er iemand in de klas die ooit het brein van de professor heeft gezien? Is er iemand die ooit het brein van de professor heeft gehoord, gevoeld, aangeraakt, geroken, geproefd? Niemand? Dus, volgens het empirisch, testbaar, aantoonbaar protocol, zegt de wetenschap dat u, professor, geen brein heeft. Met alle respect, maar hoe kunnen wij geloven dat het juist is wat u ons leert?” Muisstil was het. De professor staarde de student ondoorgrondelijk aan en zei: “Ik denk dat je daar maar op moet vertrouwen, jongeman.” “Dat is het professor ... Exact! De band tussen de mens en God is vertrouwen. Vertrouwen houdt alles in leven en in beweging.”
