God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
"Wij mogen vragen goede mensen te zijn, want wat is er ongelukkiger dan een goed landhuis te bezitten, goede kleding, een goede schaapstal, goede sandalen, maar zelf niet goed te zijn? Al die dingen zijn goed, maar daarom maken ze een mens nog niet goed. Vraag dus God om zelf goed te zijn, want de goede Geest van God geeft een goede wil aan mensen". Augustinus van Hippo.
In met overgave gezegde gebeden laat God zich vinden. Daarom staat er geschreven: 'Laat ons jou vinden in onze gebeden'. Want in ons bidden zelf laat God zich vinden.
Het was in de tijd dat ik brancardier was te Lourdes. Hoe druk de dag ook was geweest tussen en met de zieken, er was altijd nog even tijd om uit te blazen en bij te praten bij een goede pint. Toen het al lang donker was, was er a.h.w. een ongeschreven wet, want de meesten wilden in stilte nog even langs de grot passeren voor ze gingen slapen. El deed het op zijn manier, op een bank, geknield, dicht bij de grot of juist staande ver weg.
Ik herinner me nog levendig dat plots een jonge man van ongeveer twintig jaar letterlijk naar de grot liep alsof hij ergens te laat zou komen, en hoe hij de rotsteen aanraakte en er zo bleef staan al als een versteend beeld, enkel zijn ogen gericht op Maria daar in de nis. Ik denk dat allen die daar aan het bidden of mediteren waren ergens meegesleurd waren door zijn smeekbede, want dat zo ervaarden we toch zijn blik. Die hand die maar op de steen bleef rusten.
Neen het was geen magisch moment, misschien voor de toeschouwer, maar een pure akte van geloof, Maria ter ere. Zeer toepasselijk op deze achtste september, feest van Maria.
God leidt je altijd wel, zolang je maar bidt en gelooft en ook wel je best doet om Jezus te laten heersen in je gewone dagelijkse leven. Dat er dan perioden optreden van vallen en neerliggen, of van dorheid en richtingloosheid, daar is rekening mee gehouden. Dat zijn denk ik die omzwervingen en set backs in de woestijn. God stopt niet. Het hoort er bij al blijft ook dat een kwestie van geloof. Misschien dus ook hierin: weest in geen ding bezorgd.
Noveen ter ere van Onze Lieve Vrouw te DADIZELE (B)
Noveen 8 september tot 16 september 2013
Elke dag eucharistieviering: om 7.30 u., 9 u. en 18.30 u. in de basiliek, om 16 u. in kapel van het Rosarium.
Elke dag stille aanbidding en rozenkrans om 15 u. in de kapel van het Rosarium.
Zondag 8 september: om 7u30, 9 u, 16 u en 18 u eucharistie in de basiliek.
Vrijdag 13 september: om 20 u eucharistieviering met aan sluitend kaarsprocessie
Zaterdag 14 september: om 7u30, 9 u, 16 u en 18 u echaristie in de basiliek
Zondag 15 september om 6 u., 7 u., 8 u., 9 u., 10 u., 11 u., 16 u. en 18 u.: eucharistie in de basiliek. om 10 u.: opgeluisterd doorhet Zilverkoor uit Roeselare, O.L.V. K. Desmet. om 20 u.: Mari Ter Ere klank en lichtevocatie in de basiliek.
Woensdag 11 september: om 17 u.: Kinderzegening door Mgr. Jozef De Kesel.
Naast bovenstaande vieringen kunnen parochies of groepen nog een aparte viering aanvragen, al dan niet voorgegaan door hun eigen priester. Door het drukke programma is het wel nodig dat u hiervoor tijdig een afspraak maakt zodat we de Basiliek of Rosariumkapel voor u kunnen vrijhouden. Deze viering mag eventueel samenvallen met een reeds vermeld uur.
Inlichtingen: pastoor: 056 / 50.91.50 (tel en fax) - andre.monstrey@telenet.be of pastoor@federatiemoorslededadizele.be onthaal kerk: 056 / 50.52.86
Welke talenten heb ik gekregen en hoe kan ik ze ten dienste van het Rijk Gods in onze wereld inzetten? Het evangelie laat mij hierover nadenken - nodigt mij hiertoe uit. Hoe moeilijk om je talenten te benoemen... wat je niet kan is vaak eenvoudiger. En toch zijn die andere krachten ook in ieder van ons aanwezig. Zoek ze maar en ga er mee aan de slag.
We moeten Christus uitdragen en verkondigen door de manier waarop we praten, door onze wijze van lopen en lachen, door heel ons leven, ons doen en laten, ,zodat iedereen kan zien dat we bij Hem horen.
God, Gij kent mij door en door. Gij zijt in mij, overal om mij heen, in licht en donker zijt Gij. Ik adem in en uit: Gij zijt de ziel van mijn gedachten. Gij zijt er altijd; ik zal nooit aan U ontkomen. Uw rechterhand omvat mij, draagt mij, nooit zal ik vallen uit uw hand. Gij zijt bron en zee van mijn bestaan. Gij hebt me al gezien voor ik geboren werd. Wijs mij nu, getrouwe God, uw weg van eeuwigheid.
ROME (RKnieuws.net) Vatican Insider heeft een aantal getuigenissen over paus Franciscus opgetekend van pelgrims die de jongste algemene audiëntie bijwoonden. Dat meldt Radio Vaticaan op zijn website.
Aanvankelijk trok mij zijn directe en informele stijl aan. Nadien werd ik geraakt door zijn woorden en daden van diepe menselijkheid. Ik was erg ontroerd toen hij zei dat de Verlossing voor allen geldt.
Paus Franciscus slaagt erin op een efficiënte manier oude geloofsinhouden in een vernieuwde vorm te formuleren, meer aangepast aan de tijdsgeest. Er waait een andere geest aan de top van de Kerk en ik wil mijn bijdrage leveren aan deze buitengewone heropleving van het geloof. Ik heb het evangelie herontdekt en de revolutionaire kracht en actualiteit ervan ontdekt.
Zijn homilieën stralen authenticiteit uit. Dank zij hem woon ik weer eucharistievieringen bij. Ik zie hem als een priester van de straat in wie men het volle vertrouwen kan hebben.
Wij hadden nood aan een model van soberheid en eenvoud. Zijn directe en authentieke stijl straalt vertrouwen uit en geeft zin aan een gedesoriënteerde wereld. Paus Franciscus brengt miljoenen ontmoedigde gelovigen in de wereld terug naar de Kerk
Waarom lacht men altijd om christenen? Ons credo heeft toch iets grandioos, onze sacramenten zijn krachtig en intiem tegelijk, onze moraal is veeleisend, maar verrijkend. De zaligsprekingen zijn parels en de parabels meesterwerken. En Jezus is een mens die je niet niét kunt liefhebben. En toch lacht iedereen om ons achter onze rug. Soms hebben we zin om te zeggen: 'Ik wil niet meer aan God denken.' Maar elke keer opnieuw brandt die warmte en dat innerlijke vuur in ons hart en verteert het ons. En zie ons dan: verleid, beproefd, opnieuw verleid en gezonden.
Als we Jezus geloven, moeten we niet tobben over de dood en over de vraag of we er bij zullen zijn, maar ons inspannen om goed te leven en erop vertrouwen dat in het huis van de Vader ruimte is voor velen. Dat is goed nieuws, blijde boodschap.
naar de Eucharistieviering kan, toch alvast proberen tijd te maken voor God, en Jezus dankbaar zijn dat ik van een mooi verlof mocht genieten, blij dat ik veilig thuis ben.
God, onze Vader, wij danken U voor uw Woord, dat U vandaag overvloedig hebt gezaaid. Wij vertrouwen ons toe aan dit Woord en bidden: laat het ontkiemen in onze slaap, in rustig gebed, in geduldig wachten, in trouwe ontvankelijkheid. Wees zelf de vruchtbaarheid van ons leven, het wonder dat ons wordt geschonken, in Jezus Christus, uw mens-geworden Woord, de Heer van ons leven tot in eeuwigheid.
Nu de tijd van haast, de roosters, de vervaldata en de deadlines voor een deel zijn uitgeschakeld, kunnen we beter en langer naar God kijken. We hebben de kans om over te schakelen van berekening op gratuïteit. We kunnen bidden en God vinden, meer, langer en beter dan anders.
Als we eens zouden beginnen alles tweemaal langzamer te doen, dan zouden we vanzelf biddende mensen worden. Na alles wat we meegemaakt hebben in het afgelopen werkjaar, mag ons netvlies gereinigd worden.
Om door die enge poort te gaan waarover het Evangelie spreekt, dat is vooral een lage poort, je moet klein worden, je ik loslaten, en het enige belangrijke vasthouden en dat is God.
