Je bent moe? Je wordt beproefd? Je bent verstrooid? Je wordt bekoord? Je bent ongerust? Het doet er allemaal niets toe. Alles verdwijnt in deze strikt aanhankelijke houding die de grond is van het ware gebed. Aanhangen in de armoede, in de verlatenheid, in de meest volledige zelfvergetelheid is altijd mogelijk. We gaan niet naar het gebed om aan onze behoeften te voldoen, ook niet uit

Nieuwsgierigheid, niet uit gulzigheid: we bidden om met God in contact te treden, met heel ons vermogen tot aanhangen: Adhaesit anima mea: dat is alles.

Naar: Pour toi, quand tu pries ... door François Cassingena-Trévedy