God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
De eerste reis van paus Franciscus: Lampedusa. Een trendbreuk die kan tellen. Geen theologische discussies met de intellectuele wereld zoals Ratzinger, geen kruistochten voor de nieuwe evangelisatie zoals Wojtyla, geen eerste officieel bezoek aan een van de machtigen der aarde. 8 juli wordt een evangelische tocht naar het niemandsland van bootvluchtelingen tussen wanhoop en hoop. Op haar beurt moet de Romeinse curie de wanhoop nabij zijn, maar de kleinen der aarde kunnen hopen. Franciscus: nomen est omen.
Als je los van het verhaal van de Barmhartige Samaritaan de vraag krijgt: Wie is je naaste? antwoord je spontaan: Wie in nood is. Met dit antwoord zit je naast het evangelie van vandaag. Je antwoordt op: voor wie ben ik een naaste? ni...et op: wie is voor mij een naaste? Als je het evangelie aandachtig leest, stelt Jezus de vraag: Wie van deze drie lijkt je de naaste te zijn van de man die in de handen van de rovers is gevallen? Als je wil weten wie je naaste is, moet je beginnen waar de parabel begint. Je naaste is wie jou ziet liggen, wie jou ziet zoals je hier en nu bent en leeft; wie je niet ziet door een donkere bril van vooroordelen; wie niet kijkt naar je fouten en mislukken van vroeger; wie naar je luistert, je laat uitspreken en je verhaal niet onderbreekt met wat hij zelf meemaakte. Wie dat doet loopt niet in een boog om je heen. Je naaste is wie olie bij heeft, jou zalft en laat ervaren: wat voorbij is, is voorbij, ik draag je mee de toekomst in met al je kwetsuren, met al je pijn. Jouw naaste is wie je op zijn lastdier tilt, wie je verder voert, je brengt waar je weer op adem, weer tot leven komt. Je naaste is wie jou zoveel waard vindt, dat hij voor je een waard vindt, iemand aan wie hij je toevertrouwt bij zijn afwezigheid en die voor je een prijs wil betalen. Liefhebben begint met de ervaring van geliefd te zijn. Hier raken we de kern van dit stukje evangelie: wij hebben liefde en ontferming nodig. Die liefde en ontferming ontvangen wij altijd van God in zijn vergeving, zijn bijstand en de gave van zijn Geest. Maar liefde en ontferming zijn ook gaven van mensen. Het verhaal van de Barmhartige Samaritaan met de vraag: wie is mijn naaste? moet je niet doen piekeren over hoeveel behoeftige mensen jou als naaste voelden en je met angst vervullen als dat er weinig zijn. Dit verhaal en die vraag moeten je wel diep dankbaar stemmen tegenover God en tegenover je meest nabije mensen die je zien, olie en wijn aan je besteden, je op hun lastdier tillen en je heling, geluk en toekomst bieden. Die dankbaarheid maakt persoonlijk voelbaar wat de uitnodiging Ga en doe gij evenzo door jouw doen en laten aan heelheid en geluk meebrengt voor anderen. Laten wij, vanuit die dankbaarheid, de uitspraak wie goed doet, goed ontmoet omdraaien en met hart en ziel het omgekeerde waar maken: omdat ik goed ontmoet, doe ik goed!
Want alles wat in de
wereld is zelfzuchtige begeerte, afgunstige inhaligheid, pronkzucht -, dat
alles komt niet uit de Vader voort maar uit de wereld. De wereld met haar
begeerte gaat voorbij, maar wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid.
Mag ik via U tot Uw zoon Jezus bidden voor vrienden en familie met de vraag of Hij ook hun hart wil raken zodat ook zij de liefde van Uw zoon Jezus zouden voelen en beleven.
Graag bid ik ook tot U en Uw zoon om mensen in mijn omgeving te genezen; U kent hun kwalen.
Alvast dank Heilige Moeder van God voor Uw tussenkomst.
Zondag ll. ging het in het evangelie over een zekere "haast" waarmee het Rijk Gods moest verkondigd worden door de leerlingen. Ik heb de indruk dat paus Franciscus eenzelfde haast aan de dag legt...
Daarom zeg ik jullie: vraag en er zal gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want wie vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan.
BISSCHOPPEN VAN BELGIË ROEPEN OP TOT STEUN VOOR ZWAAR GETROFFEN LOURDES
BRUSSEL (KerkNet) De bisschoppen van ons land roepen de gelovigen en al wie Lourdes in zijn hart draagt op om de door zware wateroverlast bijzonder erg getroffen bedevaartsplaats in de Pyreneeën daadwerkelijk te steunen. Giften zijn meer dan welkom en kunnen worden overgemaakt aan de Federatie van de Bedevaarten van de Benelux Met pijn in het hart hebben we vernomen hoe erg het heiligdom van Lourdes en de omgeving getroffen zijn door de wateroverlast van massale hoeveelheden smeltwater en zware regenbuien, waardoor de rivier de Gave opnieuw buiten haar oevers is getreden, schrijven de bisschoppen van België in hun oproep. Voor de stad zelf en voor de hele omgeving, in het bijzonder voor het heiligdom waar de komende weken tienduizenden bedevaarders uit de hele wereld bij de Lourdesgrot worden verwacht, is het een echte ramp. Als bisschoppen van België betuigen we ons medeleven met de bisschop van Tarbes en Lourdes, met de verantwoordelijken van het heiligdom en met alle mensen die nu zo zwaar getroffen worden. Voor zovelen in ons land is Lourdes een geliefkoosd bedevaartsoord en ook zij zijn erg aangedaan en leven sterk mee.
De schade die de ramp heeft aangericht op het bedevaartdomein, is enorm. Gelukkig is er veel hulp van personeel en vrijwilligers. Zij zijn ondertussen al volop bezig met opruimen en herstellen. Maar het zal nog veel tijd vragen en ook de kosten zullen heel hoog oplopen. Daarom roepen we alle mensen die Lourdes in hun hart dragen op tot daadwerkelijke hulp en solidariteit. Alle giften, klein en groot, zijn zeer welkom, schrijven mgr. Jozef de Kesel en mgr. Jean Kockerols, de bisschoppen referent voor de bedevaarten, namens de bisschoppenconferentie.
Giften kunnen worden overgemaakt op het nummer van de Federatie Bedevaarten Benelux met vermelding Solidariteitsfonds voor de overstromingen in Lourdes. Het adres van de federatie is: Seminariestraat 6 in 5000 Namen en het rekeningnummer: (IBAN) BE50 0000 6236 3118 en (BIC) BPOTBEB1.
Maria Goretti (Corinaldo, 16 oktober 1890 - Ferriere di Conca (Nettuno), 6 juli 1902) is een Italiaanse jeugdheilige. Maria was een vroegrijp meisje, dochter van Luigi Goretti, geboren 26 december 1859 te Coraldino en Assunta Carlini, geboren 16 augustus 1866 te Senigallia. Zij deed hoogstwaarschijnlijk haar eerste communie op 29 mei 1902. Op 5 juli 1902 werd zij op elfjarige leeftijd met veertien messteken neergestoken door Allesandro Serenelli die haar wilde aanranden. Hij gaf haar de keuze, zonde doen of sterven. Ze stierf twee dagen later in het ziekenhuis met een kruisbeeld en een medaillon van Onze-Lieve-Vrouw in haar handen, nadat zij haar belager vergeven had. De moordenaar werd op 16 oktober 1902 veroordeeld tot dertig jaar dwangarbeid. Hij kreeg in de gevangenis een visioen van Maria Goretti. Tijdens kerstmis 1937 vraagt hij Maria's moeder om vergiffenis. Later bekeerde hij zich en trad in als broeder bij de kapucijnen. Op 15 maart 1945 werd het decreet uitgevaardigd over haar martelaarschap. Op 27 april 1947 wordt zij zalig verklaard. Het meisje werd op 25 juni 1950 door paus Pius XII heilig verklaard. Bij deze ceremonie was de moeder van de heilige aanwezig, een unicum, en ook de moordenaar. Haar feestdag is op 6 juli (vroeger 5 juli). Zij is de patrones van de jonge meisjes en van de slachtoffers van aanranding en verkrachting. Vanuit feministische hoek is kritiek geuit op de manier van omgaan met aanranding die met de verering van Maria Goretti lijkt te worden verheerlijkt.
Korte Historiek. Terwijl het monasterium nog in volle afwerking was op basis van een door de bevoegde Vlaamse minister (tweede) verleende bouwvergunning werd deze vergunning vernietigd door de Raad van State. Sedertdien wordt nu al jaren gewerkt aan een oplossing met oog voor leefbaarheid van het monasterium. Ondertussen is - zoals reeds eerder aangehaald- de wetgeving ook veranderd en is men vandaag verplicht tot het opmaken van een plan-MER (Milieu-Effecten-Rapport). In overleg met de bevoegde Vlaamse diensten, is de te volgen procedure nu lopende. De kennisgevingsnota (de eerste stap naar een plan-MER) lag ter inzage van 11 februari tot en met 10 maart 2013. Rekening houdend met de adviezen die de administraties en diensten uitbrachten, evenals met een aantal inspraakreacties zal nu verder gewerkt worden aan het plan-MER. Het is pas nadat het plan-MER klaar is dat het Departement Ruimte Vlaanderen kan overgaan tot het opmaken van een Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan (GRUP).Dit neemt blijkbaar veel tijd in beslag Met deze korte historiek is het niet de bedoeling een gedetailleerd technisch, noch chronologisch overzicht te geven, maar in het licht van wat enkele weken via bepaalde media werd verspreid, hierbij toch enkele verduidelijkingen: er is nooit één steen boven elkaar gezet zonder geldige bouwvergunning; de bestaande toestand zowel qua bezetting als oppervlakte is veel kleiner dan aanvankelijk eerst voorzien; de aangehaalde uitbreiding -zoals vermeld in de kennisgevingsnota (familiehuis, natuurbegraafplaats, enkele kluizen bij)- is geenszins een vergroting van het terrein, maar enkel en alleen voorzieningen die voor hun kloosterleven volgens de Kartuizertraditie noodzakelijk zijn, en binnen de huidige grenzen van het monasterium; het voorstel of de idee om de zusters te laten verhuizen naar het Centrum voor Kinderzorg en Gezinsondersteuning Molenberg, gelegen te Lanaken en eigendom van de Vlaamse Overheid, is echt geen oplossing, hoe goed bedoeld het ook moge zijn. Deze site en het gebouw voldoen totaal niet aan de vereisten van een monasterium naar Kartuizermodel( zie artikel hierna + bijlage 2). Daarenboven ligt het nog pal aan een drukke verkeersweg waardoor de noodzakelijke stilte alsook het karakter van eenzaamheid en teruggetrokkenheid totaal niet kunnen gegarandeerd worden. Wij hopen uit de grond van ons hart dat het dossier tot een goed einde zal worden gebracht en dat - in deze tijd - ook in Vlaanderen een leefbaar monasterium van gebed en stilte kan blijven bestaan. Daarbij vooral indachtig dat dit monasterium de enige voortzetting is van een Kartuizertraditie in Vlaanderen en Nederland, eens zo talrijk en pertinent aanwezig in onze streken. Daarom roepen wij u op om samen te bidden met de monialen en met ons.
"Als we ons afvragen: waar kunnen we God ontmoeten? Waar kunnen we met Hem door Christus in gemeenschap zijn? Waar kunnen we het licht van de Heilige Geest vinden, dat ons leven verlicht? Dan is het antwoord: in de Kerk."
Door de liefde werd Jezus gedreven bij Zijn lange apostolische tochten; toen Hij die talloze wonderen deed, waardoor Hij zelfs doden opwekte en allerlei soorten zieken de gezondheid gaf; toen Hij zware inspanning volhield; toen Hij in het zweet van Zijn aanschijn werkte en honger en dorst verdroeg; toen Hij de nachten doorwaakte in innig gebed tot Zijn hemelse Vader; en tenslotte bij zijn toespraken en het voorhouden en verklaren van gelijkenissen, vooral die over de barmhartigheid, b.v. over de verloren drachme, het verloren schaap, en de verloren zoon. Gregorius de Grote merkt op, dat juist in deze daden en woorden het Hart Gods openbaar wordt. "Leer Gods Hart verstaan uit Gods Woorden, om vuriger te verlangen naar wat eeuwig blijft".
"Elke persoon heeft nood aan een centrum van zijn leven, een bron van waarheid en goedheid waaraan hij zich kan laven in de verschillende situaties van het leven en de last van elke dag. Elk van ons, wanneer hij zich terugtrekt in stilte, heeft niet enkel nood aan het voelen van zijn eigen hartslag maar veel dieper nog, aan de hartslag van een onuitsprekelijke aanwezigheid, zichtbaar voor de ogen van het geloof en vooral veel méér werkelijk: de aanwezigheid van Christus, hart van de wereld. Ik nodig daarom iedereen uit om in de junimaand de eigen devotie tot het Hart van Christus te vernieuwen en ook het traditionele gebed van dagelijkse toewijding te gebruiken..."
paus-emeritus Benedictus XVI, angelus, 1 juni 2008
Als je iemand ontmoet die een geliefde verloor, zoek dan in je hart naar de plaats waar jij rouw draagt, waar je mensen hebt verloren, ga naar die plaats in je hart waar iets gebroken werd, en je zult de man of de vrouw genezen. Ga ik dan niet zelf ten onder aan zoveel kwetsbaarheid? Wie kan zoveel lijden dragen? Niemand - het is geen mensenwerk. Elke ontmoeting is door God gegeven en door met hem met zijn Geest bezield. Paulus zegt: 'In je hart is dezelfde kracht aanwezig is, dezelfde Geest als die Christus uit de doden heeft doen opstaan.' Als dat waar is, waarom zouden we dan nog twijfelen?
