God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Handen zijn voor ons, mensen,
onze belangrijkste werktuigen. Zonder handen is het moeilijk om ons alledaags
werk te verrichten. We hebben ze dagelijks ontelbare keren nodig om met onze
handen in de letterlijke betekenis van het woord te handelen. Op die manier
is het geen wonder dat de hand van een mens veel over hem vertelt: wat iemand
doet en wie hij is. Al op basis van vingerafdrukken weten wij dat geen hand
volledig gelijk is aan die van een ander. De hand van een mens staat voor zijn
uniciteit.
We strelen en liefkozen mensen van wie wij houden. De hand op het
hoofd van een kind leggen, vriendschappelijk een vriend op de schouder kloppen
of als verontschuldiging elkaar de hand reiken: dat zijn tekenen van liefde. Handen zijn een teken van waardering en bemoediging.
In de christelijke kunst is de
hand die uit een wolk komt een van de oudste symbolen voor God de Vader. Dit
symbool herinnert ons aan de Bijbelse ervaring van de Schepper die met zijn
hand hemel en aarde geschapen heeft (Jes. 66, 1f) en van Jahweh die zijn hand
opent om de mensen met zijn goede gaven te verzadigen (Ps.104, 28). In de
zachte en liefdevolle hand van Jezus ontdekten de mensen van zijn tijd, vooral
zieken en kinderen, de onbegrensde liefde van de hemelse Vader (cf. Mc. 6,5;
10,16).
Paus Benedictus XVI stelt vast dat op sociale netwerken ook nu al vaak over geloof wordt gesproken. Dat illustreert het belang van het geloof voor de samenleving. De figuur van Jezus Christus biedt het radicaalste antwoord op de vragen van de mens over liefde, waarheid en de betekenis van het leven. Die vragen ontbreken ook niet op de sociale netwerken. Benedictus XVI beklemtoont nog dat deze sociale netwerken mensen samenbrengen en kunnen bijdragen tot nieuwe vormen van dialoog.
Op
2 februari gedenken wij
hoe eens een man en een vrouw
opgingen naar de tempel van Jeruzalem
om naar het voorschrift van de wet
de Heer van hemel en aarde
gaven aan te bieden
in dank voor de geboorte
van hun eerstgeborene.
De ouders heetten Jozef en Maria.
De naam van het kind was Jezus.
Zij voelden zich gelukkig,
maar waren ook bezorgd
zoals jonge ouders zijn.
Zij wilden de jongen
onder Gods hoede stellen.
Zij vertrouwden op de Heer.
Als ouders
bidden voor hun kinderen
is dit een heilzaam werk.
Het ligt in hun macht,
hetzij in de kerk bij een eucharistieviering,
hetzij thuis met het gezin verenigd.
Bidden wij ook voor alle kinderen
in de wereld voor wie het leven
een dreigend en donker gezicht heeft.
Gebed
tot Maria
Lieve
Vrouwe, Moeder,
U kan het weten wat er omgaat in ons hart,
nu wij met onze kinderen samen zijn in Gods huis.
Onze
kinderen gaan hun weg,
vandaag zijn ze licht en vreugde voor ons,
morgen zijn ze zorg en pijn.
Help ons er steeds te zijn,
zoals U heeft voorgedaan.
Wij hebben U
nodig, Moeder Gods,
blijf bij ons.
Laat ons samen kijken naar uw Kind.
Hij is telkens een nieuw begin,
Hij geeft ons, mensen, hoop.
Amen.
Met de eenvoud van het evangelie luisteren is naar de ander luisteren, ook al lijkt die ander je van je kostbare tijd te nemen, maar zo naar God. Tegelijk is het luisteren naar God in jezelf en nu en dan iets doorgeven van wat je hoort. Want is het niet dezelfde God die spreekt in ieder van ons? Wat mij boeit in God, boeit ook anderen.
Don Bosco, die in armoede opgroeide in een buitenwijk van Turijn in Noord-Italië, raakte bekend als stichter van de salesianen. De eenvoudige boerenzoon legde zich na zijn priesterwijding gaandeweg toe op de opvang en begeleiding van straatkinderen en jongeren die ten tijde van de industriële revolutie doelloos ronddoolden. Dat spoorde hem aan om een gemeenschap te stichten die zich voor de jeugd zou inzetten. Naar de heilige Frans van Sales, die bekend stond om zijn geduld en zachtmoedigheid, doopte hij zijn nieuwe congregatie om tot salesianen. De congregatie kreeg in 1869 pauselijke erkenning. Zij legde zich vooral toe op de opvoeding van jonge mensen. In 1872 werden zusters van Don Bosco, onder de naam Dochters van Maria, Hulp der christenen, opgericht.
Don Bosco overleed op 31 januari 1888. In 1934 werd hij door paus Pius XI heilig verklaard. De voorbije honderd jaar is hij, mede dankzij zijn opmerkelijk pedagogisch project dat tot op vandaag wereldwijd succes en navolging kent, uitgegroeid tot een van de belangrijkste volksheiligen. Zijn congregatie is inmiddels actief in 130 landen
Lieve Don Bosco, gij staat hier voor mij! Gij zijt niet alleen. ... Ik zie u samen met vier kinderen. Een ligt op de grond achter uw rug. Het is zeker in grote nood. Een zit geknield en kijkt smekend naar u op. Een laat zich door u optrekken, het smeekt u om hulp. Een leunt tegen u aan, het ziet er heel blij en dankbaar uit. Gij houdt van alle vier. Dat kan ik wel zien. Als een goede vader en vriend kijkt gij naar hen. Uit de bijbel weet ik: zo handelde ook Jezus als men kinderen bij hem bracht. Hij hield van kinderen. Hij heeft ze omarmd en gezegend. Eens heeft hij een kind midden een menigte grote mensen geplaatst! Zoals Jezus zijt gij ook een kindervriend. Eens heeft hij een kind midden een menigte grote mensen geplaatst! Zoals Jezus zijt gij ook een kindervriend. Gij waart vooral bekommerd om kinderen in nood. De kinderen van het beeld herinneren mij aan de vele arme kinderen van onze tijd: aan kinderen die nu honger lijden; aan kinderen die geen toekomst hebben en op straat leven; aan kinderen die niet naar school kunnen gaan, aan kinderen die ziek of alleen zijn. Zij hebben u allemaal nodig! Bid bij God voor hen dat Hij hen goede mensen stuurt die zijn zoals gij. Ik dank u omdat gij van alle kinderen houdt. Ik ben blij omdat gij ons de goedheid van God toonde. Heilige Don Bosco, bid voor de arme kinderen van onze wereld. Amen.
Ben ik dat? Misschien wel, maar naast leeuw als mijn horoscoop zag ik tot mijn aangename verrassing dat ik misschien vooraal de pelikaaan ben. Hij staat voor altruïsme, barmhartigheid en hulpvaardigheid. Je vindt hem ook als symbool in Bijbelse taferelen waar de vogel zijn eigen borst kapot pikt om anderen voedsel te geven. In elk geval een mooie gedachte en zeker zo nauw aansluitend wat Don Bosco voor me was en is, en waar ik me nu meer en meer van bewust van word, er zijn voor de anderen.
Ik ben geenszins voor het afschaffen van deze christelijke
feestdagen. Niet zozeer omdat ze christelijk zijn, maar gewoon omdat het
feestdagen zijn. Kunnen we dan niet ons gewone zelve zijn? Wat is de
politieke 'band' van plan te verstoppen achter deze discussie van wel of niet
afschaffen? Iedereen wordt gefocust op dit 'zogezegd uiterst belangrijke'
probleem, terwijl er achter de deur andere toestanden (waarvoor de politiek onze
mening niet hoeft/wilt) verdoezeld en goedgekeurd worden.
Hebben die
ministers en parlementsleden echt geen andere zorgen dan dat geleuter over het
afschaffen van christelijke feestdagen....? Denk je dat de man in de straat
daarom vraagt ? Denken deze lui daarmee de werkloosheid, de veiligheid in onze
steden, het pensioen van morgen op te lossen?? Onze ouders, grootouders en
overgrootouders, allen zeer hardwerkende mensen die nooit de weelde gekend
hebben die we nu kennen (denk maar aan onze ziekteverzekering, sociale
voorzieningen enz) wisten deze christelijke feestdagen te appreciëren en ze waren zeker niet allemaal rooms. Deze feestdagen
waren en zijn nog altijd momenten waarbij de familie nog eens bij elkaar komt.
Waarbij je nog eens kan ontspannen en de stress van het leven van elke dag
achter je laten.Stilte momenten voor
velen, om na te denken over de zin van het leven. Feestdagen die ingebed
zijn in onze cultuur en zekere waarden inhouden moeten we als Vlaming/Belg
blijven koesteren .... Ik zal dat alleszins blijven doen.
De roeping van Jan Bosco de droom van een negenjarige
Een roeping die van God komt en zich gaandeweg manifesteert
Vanaf de eerste bladzijden
van de Memorie dell'Oratorio is duidelijk hoe de traumatische ervaring van het
verlies van zijn vader Don Bosco gevoelig maakt voor al diegenen die geen vader
hebben. Hier begint in een zekere zin al de weg naar het typische model van
vaderlijkheid, die een onmiskenbaar kenmerk is van de pastorale en opvoedende
methode van Don Bosco.
Toch is het eerst met het
verhaal van de droom op negen jaar dat de constituerende elementen van het
model van de pastor en van zijn specifieke zending worden gepreciseerd. In deze
droom wordt de speelplaats symbolisch
voorgesteld als bevoorrechte ruimte voor de ontmoeting met de doelgroepen: de 'massa kinderen' die daar 'speelden'. De roepingzending wordt
omschreven: 'Hij riep mij bij mijn naam
en gaf mij het bevel mij aan het hoofd van c/e kinderen te stellen.' Ook de
methode en de sleutel tot welslagen
wordt aangeduid: 'Niet met slagen, maar
met zachtheid en met liefde zul je deze vrienden van jou moeten winnen.' De
essentiële inhoud van de boodschap
wordt verduidelijkt: 'Begin dus onmiddellijk
met ze te onderrichten omtrent de lelijkheid van de zonde en de kostbaarheid
van de deugd.' Ten slotte wordt de weg van ascese en vorming geschetst: 'En precies omdat die zaken je onmogelijk schijnen,
moet je ze mogelijk maken met de gehoorzaamheid en hetverwerven van kennis [...]. Ik zal je de
leermeesteres geven l ]. Wees nederig, sterk, robuust en wat je op dit ogenblik
ziet gebeuren met deze dieren, dat zul
ie moeten doen voor mijn kinderen.
Uit:
Giovanni Bosco: Herinneringen aan het Oratorio van de H. Franciscus van Sales
van 1815 tot 1855, met inleiding en voetnoten van Aldo Giraudo, p. 65-66
In een gesprek met een medezuster die zich afvraagt waarom al die opoffferingen temidden haar eigen lijden, vertelt Bernadette volgend verhaal.
- Wat doet men met een bezem? - Wat voor een banale vraag! Men heeft hem nodig om te vegen!
- En nadien? - Dan zet men hem opnieuw op zijn plaats
- Waar is zijn plaats?
- In de hoek achter de deur. Kijk, dat is mijn verhaal. De heilige maagd heeft van mij gebruik gemaakt. Dan werd ik in een hoek geplaatst, dar ben ik geliukkig en daar blijf ik.
Heilig Kruis, alleen in jou leg ik mijn kracht, mijn hoop en mijn vreugde. Jij bent de levensboom, de mysterieuze ladder die de aarde met de hemel verbindt.
Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een perifere grensstad in de steppe. Als de winter invalt, wordt er een groep uitgeteerde vluchtelingen gesignaleerd in de straten van zijn stad. Niemand weet wie zij zijn, hun spookachtige aanwezigheid veroorzaakt angst en onrust.
Als ze uiteindelijk worden opgepakt, wordt in hun bagage het bewijsstuk van een gruwelijke misdaad gevonden. Stukje bij beetje ontrafelt Pontus Beg de toedracht, en daarmee de geschiedenis van hun helletocht. De barre reis van de migranten raakt gaandeweg het onderzoek verweven met de ontdekking die Pontus Beg doet over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van Michailopol, leert hem de werkelijkheid kennen over zichzelf. Zijn plaats in de wereld is een andere dan hij altijd heeft gedacht.
Dit zijn de namen is een waar kunststuk: Tommy Wieringa weet de duistere binnenwereld van de mens met humor en wijsheid te verbinden aan de grotere thematiek van immigratie, de vraag naar wie wij zijn, en of verlossing mogelijk is.
Wil mij beschermen opdat mijn groei naar God vandaag op geen enkele wijze ook zou worden belemmerd door enig obstakel dat mijn pad kruist, hetzij enige negatieve invloed die binnen mijzelf werkt, hetzij enige negatieve invloed van buitenaf.
Wil mijn hart en mijn ziel zuiveren, opdat ik volkomen voor U ontvankelijk kan worden.
Schenk mij Uw kracht van gelijkmoedigheid en blijmoedigheid, en verleen mij Uw machtige bescherming, opdat niets dat niet met U verenigbaar is, mij zou kunnen raken.
