"Kom nu eens zelf mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en rust daar wat uit. " Wij zijn geroepen om te geven, om te dienen, om te werken aan een wereld met gelukkige mensen. Maar de boog die altijd gespannen staat, breekt. Wie altijd op de toppen van zijn tenen loopt, krijgt eens krampen. De plant die meer bloemen voortbrengt dan haar wortels kunnen voeden, knakt af. In ons drukke bestaan moeten wij momenten inbouwen waar wij, diep in onszelf, dé stille plek, terug naar de bron gaan. Momenten waar schijn de duimen moet leggen voor echtheid. Momenten waar wij aan onze persoonlijke relatie met God voorrang geven. Daar vinden wij de nodige kracht, de gedrevenheid om onze zending succesvol aan te pakken.