Oudsten wilden van Abott Mozes een oordeelxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

over een broeder die in de gemeenschap een fout beging.

Abbot Mozes rees op, nam een oude mand vol gaten,

vulde ze met zand en sleepte ze achter zich aan.

“Wat is dat nu?” vroegen de oudsten.

“Mijn zonden sijpelen achter mij weg, ik zie ze niet,

moet ik dan over de zonden van een ander oordelen!”

Hun euro was gevallen.

Ze repten er met de zondaar geen woord over,

het was hem vergeven.