Eens kwam een oude vrouw bij een wijze man xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

en verzocht hem met haar zoon te spreken.
Want haar zoon gaf al het geld, dat hij dagelijks verdiende uit voor dadels, en aan zijn moeder, die niets bezat en een zeer armoedig leven leidde gaf hij niets.
De wijze man beloofde met haar zoon te spreken,

maar pas na een wachttijd van zeven weken.
Nadat de zeven weken waren verstreken werd de jonge man bij de wijze gebracht, die zeer vriendelijk met hem sprak en zei:

"Je bent een jong mens met verstand en inzicht. Denk er eens aan wat je moeder voor je gedaan heeft, welk grote offers ze voor je bracht, haar hele arbeidsloon heeft ze weggegeven voor je opvoeding en opleiding. Nu is zij oud en jij hebt werk, je zou haar kunnen onderhouden.

Maar in plaats daarvan verkwist je al je geld aan dadels.
Is dat rechtvaardig, is dat juist?

In naam van het geweten dat in je hart brandt verzoek ik je

deze slechte gewoonte af te leggen."

De jonge man had met aandacht geluisterd,

nam zich de woorden van de wijze ter harte en veranderde zijn leven.
Maar de leerlingen van de wijze verwonderden zich en vroegen hem waarom hij zeven weken gewacht had om dit gesprek met de jonge man te voeren.
De wijze antwoordde: “Ik zelf eet ook heel graag dadels en ik voelde dat ik geen recht en geen kracht had de jonge man aan te bevelen hiervan afstand te doen eer ik er niet zelf tenminste zeven weken vanaf kon zien.