De huidige paus Franciscus wijst voortdurend op armoede.

Op de eerste plaats ziet hij één van de wezenlijke taken van de Kerk om zich te bekommeren om mensen in armoede, mensen zonder kansen, kinderen die de straat als ‘thuis’ hebben… kortom mensen die ‘moeten’ leven in mensonwaardige omstandigheden. De Kerk moet het niet zoeken in kathedralen en kastelen… juist in de ogen van de arme is God te vinden en met hen kun je geloof delen en vieren. ...

Op de tweede plaats pleit deze paus voor armoede als zelfgekozen levenshouding en als armoede als een deugd. Wil je de diepe armoede van mensen nabij zijn en ervaren, dan zul je zelf op zijn minst niet mogen verdwalen in bezit en rijkdom… delen van wat je bezit is onvoorwaardelijk in het waarachtig omgaan met mensen in armoede.