Christus heeft Duivel en dood voor alle mensen overwonnen, ook voor  de mensen die leefden voordat het Kruisoffer werd gebracht. De Kerk  leert dat Christus op Stille Zaterdag 'is nedergedaald ter helle'. Alle  mensen die vóór het offer van de Kruisdood Rechtvaardig waren geworden,  heeft Christus - voorafgaand aan zijn Verrijzenis - bevrijd uit het  dodenrijk.

Op de zaterdag na het lijden en sterven aan het kruis, zo verhaalt de  Bijbel, gaat er niemand naar het graf, waarin Jezus de dag tevoren is  gelegd. Het is immers Sabbat, en ook de Joodse volgelingen van Jezus  nemen de sabbatsrust in acht. Wel worden er, op verzoek van de  hogepriesters en de Farizeeën, Romeinse wachters bij het graf opgesteld.  Zo willen de Joodse leiders voorkomen dat leerlingen van Jezus het lijk  stelen om daarna te kunnen beweren dat hij is verrezen.

De schemering gaat beginnen.
Zij staan bijeen geschaard
waar bleek in het witte linnen
hun dode ligt opgebaard.

Nu zijn gelaat en zijn leden
gebet en gewassen zijn,
nu is hij blank van vrede,
nu blijft er geen zweem meer van pijn.

De specerijen geuren.
“’t Is tijd”, zegt zacht een stem.
Tedere handen beuren
de baar en dragen hem

met innig voorzichtige schreden
omlaag, de heuvel af.
De stille stoet daalt mede
naar het nieuwe, koele graf.

Zij dragen hem daar binnen.
Als zij, laat, huiswaarts gaan,
zien zij met stille zinnen
de maan van Pasen staan.

Gerard Wijdeveld