Toen een beroemd schilderij van William Hunt

voor het eerst in Londen werd geëxposeerd,

stelden de critici een vraag.

Het schilderij stelt Jezus voor die aan een deur staat.

De deur is gesloten en het lijkt alsof ze al eeuwen gesloten is,

er groeit onkruid tot vlak voor de deur.

Zij ziet er heel oud en haveloos uit.

Het schilderij heet ‘Ziedaar, Ik sta aan de deur'.

Het is een prachtig schilderij,

maar critici zijn altijd op zoek naar één of andere fout,

hun geest is gericht op iets dat ontbreekt.

Toen wierpen ze op: “Er is wel een klopper op de deur, maar geen knop.”

Hierop glimlachte Hunt en zei: “Deze deur gaat van binnenuit open.”