Gisteren liep ik diep in  gedachten verzonken
  met gebogen hoofd over de stoep.
  Door zo te lopen zou ik nooit...
  een regenboog aan de hemel ontdekken.
  Dus liet God mij er één zien op de stoep,
  getekend door een kinderhand,
  om zo mijn aandacht te trekken.
  Mijn verwondering was er niet minder om.
  Integendeel,het raakte me diep.
  Door het hart te zien
  dat onder de regenboog getekend was,
  maakte mijn hart een huppeltje van vreugde.
  Het gaf me vleugels om mijn weg te vervolgen
  en te doen waarom ik op weg was gegaan.
  Ik hoefde niet alleen te gaan,
  God was erbij.