lok ons weer

naar t'stalleke, heer

we staan hier in de kou te wenen

we voelen ons zo eenzaam, heer

in onze harten liggen stenen

raak ons weer

met uw boodschap, heer

en help onze tranen drogen

dan wordt het weer zoals weleer

toen we als kind de knieën bogen 

we kunnen niet meer lachen, heer

we dragen angst in 't hart

we horen het engelengezang niet meer

en werden voor elkaar zo hard

we kunnen niet meer knielen, heer

we reizen naar de maan

we zien de sterre niet meer staan

we staan met lege handen heer

met vuisten vol geweld

er is geen plaats voor 't kribbeke meer

we ruilen vrede voor geweld