De kerkdeur,
naar een tekst van Romano Guardini

Hij stelt ons de vraag :
heb je er wel eens over na gedacht,
wat er gebeurt als je door een kerkdeur naar binnen gaat?
Heb je wel eens aan de lijve ondervonden,
dat zo een deur een verbinding is van twee werelden?
Aan de ene kant van de deur
ligt het rumoerige, dagelijkse leven van werken en zaken doen.
Het leven met zijn zorg en zijn gezelligheid,
het leven waarvan wij genieten met zoveel goeds
en ook met zoveel kwaads, narigheid, leugen, bedrog en achterdocht.
Aan de andere kant, de ruimte waar wij,
met al onze onrust en onze zorgen, tot rust kunnen komen.
In die ruimte is het licht anders.
Het wordt getemperd door gebrandschilderde ramen,
door de sfeer van beschouwing en gebed, van dieper en anders zien.
Die ruimte is indrukwekkend door haar sterke muren,
de oprijzende pilaren en de hoge gewelven.
We zijn in het huis van God,
waar alles wijst naar zijn goedheid, naar zijn barmhartige liefde.
Dat is de ervaring van vele toevallige bezoekers, pelgrims en toeristen.
Het moge de ervaring zijn van elke kerkganger,
die door de kerkdeur naar binnengaat.