Dit prachtige gedicht kwam ik tegen tijdens het opruimen van wat spulletjes uit vervlogen tijden..............

DE ROZENKRANS....

Als het vroeger weer oktober was
de herfst had zich gemeld
werd er bij potkachel en pijp
een sterk verhaal verteld........
De lamp die bleef nog even uit
petroleum was duur
als enig licht....
het schijnsel van hout of kolenvuur
In DIE tijd waren ouders thuis
geëerd en heel wat mans
men bad tezamen in geloof
devoot de Rozenkrans

Voorwaar.....de tijd die stond niet stil
nog minder de techniek
Wie niet modern denkt elke dag
noemt men al gauw ....antiek....
Men heeft het voor gebed of God
nu immers veel te druk....
er moet zo nodig geld verdiend
Daarvoor ...koopt....men ...GELUK?
Ons hele leven is gericht
op de miljoenendans
De mens van NU heeft echt geen tijd meer
voor de Rozenkrans

Maar.....razen rampen plotseling
over ons leven heen
en zoekt de mens naar hulp en steun
voelt hij zich ..bang....alleen???
Is hij teneinde raad
ziet hij geen toekomst meer?
drijft hij ontredderd, zonder hoop
en stuurloos heen en weer?
Is hij de koers in het leven kwijt
Geeft niemand hem nog kans?
Dan grijpt die ZELFDE mens ineens
die...OUDE ROZENKRANS !!!!!