Het is zoals bij vele vragen in het leven. Bij het zoeken naar het antwoord, dat soms voor onze neus ligt, moeten we even halt houden, even stil zitten desnoods.
Dat is veel te meer zo wanneer het over geloven gaat, over de vraag hoe ik mijn God, mijn Christus ervaar. Terugkeren naar het hart. Bezinnen over onze diepste drijfveren.
Pas in het diepste van ons hart kunnen we als mens echt bij God geraken.
Daarvoor moeten we de dagelijkse sleur achter ons laten zoals ik ooit een groep zusters zag over en weer wandelen in een grote inkom juist voor de deur van hun kapel. Zij veegden er zowel letterlijk en figuurlijk het stof van hun sandalen, in stilte, zich voorbereidend op hun gebed straks in de kapel.
Ik heb dit tot op heden onthouden. Meer moeten we niet doen bij God te raken: terugkeren naar ons hart en kijken wat het van me verlangt.
|
