Meditatie door bisschop Lode Van Hecke

Vrienden, we zijn hier samen
en dragen in onszelf een stilte.
Een stilte die in de eerste plaats angst oproept
de angst van iemand wiens adem stokt,
aan wie de adem ontnomen wordt
gewelddadig.
Acht minuten lang stilgemaakt worden.
« Please. I can't breathe »
Woorden die ons achtervolgen als spoken in de nacht,
gevolgd door een beklemmende stilte,
die uitdeint,
de wereld rond.

Iedereen houdt de adem in
en luistert.
Luistert eindelijk.

En kijkt.
Zoekt ogen die begrijpen
handen die helpen.
Handen die tranen wissen
en boeien losmaken.
En bevrijden van lichamen
die verpletteren.
Handen die omarmen
niet om te versmachten,
maar om wapens neer te leggen,
en instrumenten te bouwen,
voor de vrede.

Voeten die zich spoeden om hulp te vinden
en leiden naar een veilige plaats.

Een stem die kan schreeuwen van verontwaardiging.
Maar ook fluisteren, en zwijgen. Waar nodig.
Als we in de ban zijn van geweld en onrecht,
ook dan nog komt de profeet met een droom
van gerechtigheid en goedheid.