Zondag 10 mei vierden we de zalige Damiaan in onze kerkprovincie. Precies die dag in 1873 zette hij voet aan wal in Molokaï, zijn laatste halte van de bus naar de hemel. . In de komende weken naar zijn Heiligverklaring zullen wel meer artikelen en bijdragen verschillen in de media. En ja, Damiaan heeft heel wat pluimen verdiend (achteraf): Belg de Belgen, grootste Belg aller tijden ...
Laten we eens die pluimen wegdoen en hem een paar nieuwe opsteken. We kunnen best ons laten leiden door de titel die hij zichzelf in één van zijn brieven geeft: PASTOOR van Molakaï. Ja, gewoon pastoor van Molokaï.
Wat dat pastoor-zijn inhield proberen we aan te voelen. Hou je vast: palliatief bezig zijn, preken, verzorgen, bouwen, voorgaan, bidden, ja, ook bekeren. En moeten we het bij Damiaan het ook niet hebben over (on)gehoorzaamheid, keuzes maken en keuzes trouw blijven, voorzienigheid?
|
