Een tapijt van zachte bladeren
bedekken het pad in 't bos
ze dempen stil m'n voetstappen
en brengen God hun lof.

Hun taak is bijna ten einde
ze keren weer tot stof
noch tonen ze de schoonheid
en kracht van onze God.

Die nooit zal laten varen
wat Zijn Hand eens begon
de hemel, zee en aarde
de sterren, maan en zon.

Ook als de bladeren vallen
en alles gaat voorbij
ontstaat toch weer nieuw leven
God blijft in jou en mij.