rond de schandalen in de kerk zouden we vergeten dat het eigenlijk te doen is om ons persoonlijk geloof in een levende liefdevolle God die zelfs zijn eigen Zoon heeft gezonden om dezelfde weg van lijden, hoop en verlangen te gaan tot aan zijn en onze verlossing. Wij mogen en moeten dan verder bidden zoals we het al zo lang doen, vooral in tijden van nood en tegenslag, 'onze ogen gericht op Jezus'. Wij moeten het misschien vaker stil maken rondom ons en bewust eens een kruisteken maken, een weesgegroet prevelen, denkend aan hen die nu moeten lijden, dichtbij of veraf, maar ook dankbaar om wat ons zo maar is overkomen. Laat alle discussies niet laanger gaan over intermenselijke aangelegenheden, zonder ze te miskennen, maar denk eraan: ZIJ WAREN SLECHTS MET TWAALF! Het is bij die twaalf, bij de Heer Jezus zelf en zijn Moeder dat wij ons bewust hebben aangesloten. Mogen wij in dit uur dankbaar zijn voor deze genade, want alles komt van Hem ... en niet van de media.