Misschien is het niet de meest kansrijke en elegante manier om rijk te worden, maar het is niettemin het overwegen waard. Stel, je hebt een kleurloze job, matig maar regelmatig betaald, enigszins verscholen in het decor van je bedrijf. Op een dag daag je niet meer op, zenuwachtig thuis afwachtend of men je alsnog gaat bellen. Maar er komt niets, ook de daaropvolgende dagen niet. Zij missen je schijnbaar niet en jij hen ook niet. Maar toch blijft er de waardering vanuit het bedrijf. Wetende dat jij aan hen denkt, lijkt dit voldoende om je maandelijks loon trouw te blijven uitbetalen. Maanden, jaren verstrijken tot op de dag dat een nieuwe medewerker je naam vindt op de loonlijst maar je nergens aantreft in de gebouwen. Ontzetting alom, sommigen kennen je niet eens, anderen herinneren je vaag. Na wat tumult ontslag en terugvordering van het loon. Dat is niet echt eerlijk. Je was altijd beschikbaar, altijd bereid om aan de slag te gaan. Om de tijd te verdrijven runde je een café, kwestie van snel op je werk te geraken, als men je belde. Hoe ondankbaar is het bedrijf. Net zo denkt justitie, immer alert en maximaal geïntegreerd in het maatschappijbeeld. De rechter beslist dat je onterecht ontslagen bent en laat de jackpot rinkelend klaarkomen. Geen kraslotje had je dit fortuin ooit geschonken.
Blijkt dat na alle persaandacht een aantal politiekers het meer dan benauwd kregen.
