Iedereen staat onder stress, trotseert een moordend verkeer, verliest oude zekerheden, en leeft oog in oog met bloedeloze computerschermen. De hele bevolking onderwerpt zich aan een industriële cultuur die ontwortelt en ontheiligt, en zij ondergaat de intimidaties van een bureaucratie die het leven tot in zijn intiemste details regelt. Onder het oppervlak van dat machinaal geregelde bestaan knaagt de vraag naar de zin van dit alles, waarop geen instantie nog een antwoord geeft. De moderne sterveling moet zelf op zoek gaan, of anders tevreden zijn met het salaris dat hij ontvangt en de oppeppers die hij daarmee koopt.
Het is menens. Amper een koppel uren na de, toegegeven, terechte invoering van een totaal rookverbod in de horecasector stonden de eerste inspecteurs al voor de deur. De snelheid waarmee dit gebeurde is fenomenaal en als hiermee een trend gezet is, kunnen we dit alleen maar toejuichen. Het is ook niet het minste wat hier op het spel staat. Laat ik het kortweg een staatszaak noemen. Enkel de boetes vallen mij wat tegen. Ik had eerder op gevangenisstraffen gerekend voor de overtreders. Kwestie van de bouw van de gevangenissen nog meer te bespoedigen.
