We voelen zo vaak onze tekorten, en juist waar het ons aan ontbreekt lijkt een ander dan vaak te bezitten, en die geven we er dan ook alles bij wat wij hebben, en daar bovenop nog een bepaalde ideale voldaanheid. En daarmee heb je dan, kant en klaar, de grote gelukkige, een product van onszelf.
Alle onheil wensen we te voorkomen. Op zich zonder meer een lovenswaardig uitgangspunt. Ware het niet. Neem nu het plotse overlijden van een jonge voetbalspeler. Mag liefst nietmeer gebeuren. Dus iedereen maar laten screenen. Wat het ook moge kosten en wie het ook zal betalen.
In het leven kun je niet alles voorkomen; misschien moeten we dat leren beseffen en aanvaarden. Het leven op zich is onbeheersbaar en onvoorspelbaar. Wat we ook doen.
