Wanneer ik echter voor de spiegel sta, dan kijken sombere ogen mij hulpeloos aan.
Dan vliegt de angst me naar de keel.
Dan zie ik een heel onzekere persoon naar me terugkijken die me vraagt, “waarom?”
En nog zoveel vragen meer die onbeantwoord blijven.

Het antwoord is anders heel simpel:

"IT MUST HAVE BEEN LOVE"
(1990)

De belangrijkste leden zijn Marie Fredriksson (Östra-Ljungby, 30 mei 1958) en Per Gessle (Halmstad, 12 januari 1959).
Beiden waren in Zweden al zo'n tien jaar bekend toen ze internationaal succes kregen: Marie Fredriksson vooral solo, Per Gessle vooral als zanger in de band Gyllene Tider.

Vooral in de periode tussen 1988 en1992 was de band wereldwijd commercieel succesvol, met onder andere vijf top drie hits in Nederland.
Na 1992 scoorde de band buiten het thuisland Zweden enkel nog bescheiden hitjes.

Op 11 september 2002 raakte Frederiksson in haar eigen huis buiten bewustzijn.
In het ziekenhuis werd een hersentumor geconstateerd, die vervolgens succesvol behandeld is.
Haar meest recente soloalbum, “The change” uit 2004, is sterk door deze periode beïnvloed.

Op 20 september 2006 is hun nieuwste single, getiteld "One Wish", verschenen.
Tevens is op 14 februari 2007 hun tweede single "Reveal" uitgebracht.

Op 5 mei 2009 wordt tijdens een persconferentie bekend gemaakt dat Roxette hoofdact zal zijn tijdens de Night of the Proms voorstellingen in het Antwerpse Sportpaleis, het Rotterdamse Ahoy, het Arnhemse Gelredome en in twaalf Duitse steden.
Zij zullen daar onder begeleiding van het Night of the Proms orkest Il Novecento en het koor Fine Fleur een aantal van hun hits ten gehore brengen.

Ondanks eerdere gezamenlijke optredens na Marie's ziekte, wordt dit concert gezien als het definitieve teken dat Roxette terug is in de internationale muziekwereld.

Van de week keek ik rond in mijn stulpje en merkte dat het boordevol stond.
Veelal met kleine spulletjes die herinneringen oproepen die ik best zo snel mogelijk zou vergeten.
En plots kreeg ik de gewelddadige neiging om ze een voor een tegen de muur aan diggelen te gooien.
De zuinige en pragmatische ik in mij belette dat echter.
Veel beter kon ik ze in dozen verpakken om ze door een vriendin te laten verkopen op een of andere rommelmarkt.

Vele uren later laat ik de gehoornde koe terug los.
En wanneer ik nu rondkijk zie ik lege hoeken, lege plekken op en in mijn kasten en verkleurde plekken aan mijn muren.
En wat ik ook maar wilde bereiken, het heeft geen zier geholpen.
Want bij het zien van al die lege plekken komen toch die:

”FUNNY FAMILIAR FORGOTTEN FEELINGS”
(1967)

T OM J ONES

Tom Jones begon zijn loopbaan in 1963 als zanger van “Tommy Scott And The Senators”.
Een jaar later maakte hij opnamen met producer Joe Meek, maar geen maatschappij zag daar brood in.

Uiteindelijk kreeg Tom Jones een contract aangeboden bij Decca.
In 1965 verscheen de eerste single "Chills and fever".
Het debuut gaf echter niet het verhoopte resultaat.

Maar de opvolger in 1965 "It's not unusual" bereikte de eerste plaats van de Engelse hitparade.
Vanaf dan scoorde hij verschillende hits zoals, Delilah, The Green Green Grass of Home en She's a Lady.

Vanaf 1970 was hij een graag geziene gast in Las Vegas.
Daar trad hij op naast andere wereldvedetten als Elvis Presley en Frank Sinatra.

Eind jaren 90 kende hij een opleving met het album ‘Reload’.
Daarop staat onder andere de hit Sex Bomb.

Op 29 maart 2006 werd Tom Jones geridderd door koningin Elizabeth.

Sinds ik kind was lopen de liedjes van Edith Piaf als een rode draad door mijn leven.
Bijzonder op trieste momenten grijp ik naar haar muziek.
Zo heb ik haar ‘Mon Dieu’ (1960) grijs gedraaid na het overlijden van mijn man, en nog steeds, na 35 jaar, link ik de woorden aan hem.

Het is onbegonnen werk om al haar titels hier op te noemen.
Enkele ervan zullen jullie ongetwijfeld heel goed kennen.
Zoals: “La vie on Rose”,“Milord” en het onvergetelijke “Non, Je n’Regrette Rien”

Maar vandaag laat ik jullie luisteren naar ‘Mon Dieu”.
Voor wie de Franse taal niet volledig machtig is, geef ik jullie meteen ook de Nederlandse vertaling.
De woorden zijn immers te mooi om verloren te laten gaan.

VRIJE VERTALING VAN MON DIEU Mijn God! Mijn God! Mijn God! Gun hem mij Nog even Mijn minnaar! Eén dag, twee dagen, een week! Gun hem mij Nog even Aan mij... De tijd om elkaar te aanbidden Elkaar dat te zeggen De tijd om samen herinneringen Te weven Mijn God! O ja... mijn God! Gun mij dat hij nog even vult mijn leven Mijn God! Mijn God! Mijn God! Gun hem mij Nog even Mijn minaar Zes maanden, drie maanden, twee maanden Gun hem mij Al is het maar een maand... De tijd om te beginnen Of te eindigen De tijd voor vervoering Of van lijden Mijn God! Mijn God! Mijn God! Ook als ik me vergis Gun hem mij Nog even... Ook als ik mij vergis Gun hem mij Nog...

E  DITHP IAF

Toen Piaf 17 jaar oud was kreeg zij een dochter (Marcelle), verwekt door Louis Dupont: een Parijse bode op wie zij verliefd was geworden.
Het kind stierf echter op 2-jarige leeftijd door hersenvliesontsteking.

De eigenaar van het Parijse theater ‘Cirque Médrano’ ontdekte haar toen zij twintig jaar oud was.
In 1936 trad zij voor het eerst op in dat theater.
Zij voelde zich bij het optreden voor publiek extreem nerveus.
Het was de nachtclubeigenaar ‘Louis Leplée’ die haar aanmoedigde om desondanks te blijven zingen.
Hij gaf haar haar bijnaam “La Môme Piaf”(Het Meisje Mus), die ze haar verdere leven zou houden.

Piaf raakte bevriend met verschillende beroemdheden, zoals de acteur ‘Maurice Chevalier’ en de dichter ‘Jacques Borgeat’.
In 1940 werd het toneelspel “Le Bel Indifferent” voor haar geschreven door ‘Jean Cocteau’.

Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog schreef Piaf haar meest befaamde lied “La vie en rose”
. Zij was toen zowel bij de Duitse bezetters als onder de Franse bevolking een geliefd zangeres.

Na de oorlog trad ze overal in Europa op en breidde haar roem zich ook buiten Frankrijk uit.
Haar tragische leven wordt weerspiegeld in haar muziek, met als specialiteit de met hartverscheurende stem voorgedragen scherpe ballade.

Haar leven had verschillende kanten, waarvan de waaier van haar bekendheid in scherp contrast stond met haar droevig en tragisch persoonlijk leven.
Begin 1963 nam ze haar laatste lied, “L'homme de Berlin”, op.
Er zijn diverse films en documentaires over haar leven gemaakt, waaronder “La vie en rose/La Môme” (2007)
Er is een museum gewijd aan Piaf “Musée Édith Piaf” aan 5, rue Crespin du Gast, 75011, Parijs.
Vandaag de dag wordt zij nog altijd herinnerd en gerespecteerd als één van de grootste zangeressen die Frankrijk ooit heeft gehad.

Piaf stierf aan een inwendige bloeding in ‘Plascassier’ (gemeente Grasse), een plaatsje in de buurt van Cannes (Zuid-Frankrijk) op 10 oktober 1963, en werd begraven op de bekende begraafplaats van ‘Père-Lachaise’ in Parijs.

Soms kun je zo gevangen zitten in jezelf door allerlei gevoelens.
Gevoelens die je nog niet kunt plaatsen.
Gevoelens ook die je remmen.
Die je verhinderen om al het mooie rondom je te zien.

Je wilt lachen, maar het verdriet wint en de tranen vloeien.
Je voelt je angstig en verlaten.
Je zit als een gevangene in een donkere cel met dikke tralies.
En de enige manier om al die gevoelens het zwijgen op te leggen….
De enige manier om te ontsnappen is…..slapen.

”JE SAIS COMMENTS”

E DITHP IAF

In de beginperiode van de televisie waren de meeste programma’s afgelopen rond 22h.
Nu kan men dag en nacht tv kijken.
Ze geven zelfs nog een film zo rond 03h.
Maar pak nu al die reclamespots eens weg, dan zou vandaag een tv avondje toch ook veel vroeger afgelopen zijn.
En in Amerika is het nog erger, daar krijg je om de tien minuten een reclamespot voorgeschoteld.

Nu is zo’n onderbreking soms wel heel welkom.
Je moet je plas niet ophouden tot de film gedaan is, je moet geen dorst of honger lijden want je krijgt volop de kans om te gaan bij tanken.
Op sommige zenders duren die reclameblokken zelfs zo lang dat je makkelijk nog wat klusjes kunt opknappen die tijdens de dag zijn blijven liggen.

Wat ook goed is aan de reclamespots is de trend om ze te ondersteunen met lang vergeten liedjes.
Zo heeft C&A nu een spotje met een nummer dat maar in mijn hoofd blijft hangen.
En daarom zet ik het vandaag op mijn blog.

”MY BABY MAKES HET BLUE JEANS TALK”
(1982)

D R HOOK

Toen ze een keer een naam moesten hebben voor een aanplakbiljet, bedacht Cummings 'Dr. Hook & The Medicine Show: Tonic for the Soul', geïnspireerd op de rondreizende medicijnshows van het oude Westen.

Hun allerbekendste hit is wellicht, “Sylvia’s Mother” uit 1972.
Maar ook “Baby Makes Her Blue Jeans Talk” werd bij ons goed ontvangen.