Een vol jaar is er overheen gegaan. Een jaar van pijn en verdriet, van ongeloof en verbijstering.
Een jaar waarin mooie toekomstdromen werden vertrapt en weggesmeten als verdorde bloemen.
Een jaar ook van confronterende herinneringen en gemis.

Einde van het verhaal? Ik vrees van niet!
Daarom deze woorden aan mezelf…aan hem….

…"Ik heb je eindelijk ontdekt, je zult het niet maken door de nacht.”
”Neen, ik haat je niet, maar je wordt er ook niet mooier op!”
”Dus schuif op man, want je staat in mijn licht.”

Deze woorden klinken misschien wat bitter, maar zo is het heus niet bedoeld.
Het is een innerlijke schreeuw door de pijn van het verlies.
Het is mijn ultieme woeste mix van gevoelens van een relatie die ten einde kwam.

En weer, of nog steeds, is er de tweestrijd in mij.
Want ook dit gedicht bevat woorden die meer zeggen dan ik kan vertellen hoe ik mij vandaag nog steeds voel:

Mocht je me vergeten zijn
wil ik dat
je één ding weet:

Als ik kijk naar de kristalmaan,
de rode tak van trage herfst
bij mijn raam,
als ik, bij het vuur gezeten,
de ongrijpbare as neem
of rimpelig lijf van brandhout,
weet je,
dat alles mij tot jou voert,
alsof alles wat bestaat,
geuren, licht, metalen,
scheepjes zijn die varen
naar jouw eilanden
die me verwachten.

Welnu dan,
als beetje bij beetje
jouw liefde voor mij minder wordt,
zal beetje bij beetje
mijn liefde voor jou minder worden.

Als je me plotseling vergeet,

zoek me niet,
want ik zal je reeds vergeten zijn.

Als je de wind van vlaggen
die door mijn leven waait
waanzinnig en lang vindt,
en je besluit
me aan de oever te laten
van het hart waarin ik wortel,
bedenk
dat op die dag, op dat uur,
ik mijn armen op zal heffen,
dat mijn wortels naar buiten komen
om andere grond te zoeken.

Maar als je dag na dag,
uur na uur, voelt
onverzoenlijk lief
dat je voor mij bestemd bent,
als, dag na dag, een bloem
aan je lippen ontstijgt
om mij te zoeken,
ach dan, allerliefste,
komt dat vuur weer in mij op,
in mij blust niets
of wordt vergeten,
mijn liefde voedt zich
aan jouw liefde:

zolang je leeft
zal mijn liefde
in jouw armen zijn
zonder mijn armen
te verlaten.
(Pablo Neruda)

Sorry aan eenieder die vandaag mijn blog in mineur verlaat. Het is geenszins mijn bedoeling om jullie dag te verknallen.
Vandaag is dit logje enkel bedoeld voor mezelf, als troost, een uiting van pijnlijke herinneringen.
Maar ook als een blik op de toekomst die hopelijk leidt naar een kunnen vergeten wat eens zo mooi was, en nu niet meer is.

Origineel is dit lied van de engelse rockmuzikant, Dave Mason, (released in 1967). Maar ik geef het jullie vandaag van een zanger die het mijns inziens op een meesterlijke wijze vertolkt.
Luister naar muziek, zang en tekst van:

YOU STANDING IN MY LIGHT.

1. Volledige naam: Ian Hunter Patterson.
2. Geboren op: 3 juni 1939.
3. Geboorteland: Verenigd Koninkrijk.
4. Geboorteplaats” Oswestry, Shropshire.
5. Beroep: Zanger, tekstschrijver.
6. Genre’s: Hard rock, glam rock.
7. Instrumenten: Gitaar, piano, harmonica.
8. Jaren actief: van 1958 tot heden.

Meer lezen over deze zanger,,,,klik op onderstaande button