1954 – 18 november : Stichting van de wieler- en supportersclub “de Croons-vrienden”.
Het eerste bestuur bestond uit de voorzitter Juul Boey, ondervoorzitter Gustaaf Bradt, secretaris Frans Verschueren, schatbewaarder Vik Croon en technisch leider Albert De Smedt.
Alfons De Schouwer over de stichting in 1956 in “De Band” : “...Op de Heide begon er een nieuwe crack, Frans Croon en Albert De Smedt nam het lot van deze renner op zich, hetgeen voor deze renner een schone toekomst voorspelde want hij viel in handen van een man die 26 jaar in de wielerbeweging staat en steeds zijn beste krachten gaf aan jonge renners. Onze club startte met een 20-tal leden. In 1955 richtte onze club twee wielerwedstrijden in voor renners buiten de Belgische Wielerbond alsook een sportavond die een succes is geworden. In 1956 werd de eerste grote prijs “Croonsvrienden” gegeven voor nieuwelingen BWB, wat op zo’n korte tijd van het bestuur onzer club een prestatie mag genoemd worden, met daarbovenop de steun aan de renners, want in 1955 hadden wij twee renners in onze club : Frans Croon en Louis Selleslagh, die wij geldelijk steunden. Samenstelling van het huidige (1956) bestuur : voorzitter: Juul Boey, ondervoorzitter : Antoon Van Paesschen, secretaris : Alfons De Schouwer, schatbewaarder : Frans Verschuren, technisch leider : Albert De Smedt, commissaris : Vik Croon. Lokaal : weduwe Van Camp. Ledenaantal : 43, waaronder 15 ereleden. Doel van de club : de jonge en opkomende renners geldelijk en moreel te steunen, van hen faire kampers in koers maken en daarbuiten deftige en eerlijke burgers. En als wij dan later het genoegen mochten beleven van een der renners te zien opklimmen tot het hoogste in de wielersport, dan zullen wij, het bestuur en de supporters, fier zijn aan deze schone taak te hebben mogen meewerken.”
Datzelfde jaar, maar begin 1954, werd ook de supportersclub “De Sportvrienden” opgericht, onder de naam “HET VLIEGEND WIEL”. Ook zij begonnen met een 20-tal leden. Hun lokaal(len) : Frans Huybrechts, Frans De Laet, Wwe De Mayer en Alfons Verbruggen. Bestuur : Jan Van Cauwenbergh en Pieter Ceuppens. (DB,1954)
Frans “Cois” Croon.
Frans “Cois” Croon werd op 22 november 1938 te Leest geboren als zoon van Victor en van Maria Ludovica Busschot uit de Blaasveldstraat. Van zodra hij begon te koersen ontpopte hij zich tot een groot wielertalent met een massa supporters, zowel op Leest-Heide als in het Dorp. Zelf herinner ik me dat ik als 11-jarige in 1959 een koers van hem heb bijgewoond in Willebroek. Hij reed toen bij de Onafhankelijken, een toenmalige categorie te situeren tussen liefhebbers en beroepsrenners waarvan de aangeslotenen ook mochten deelnemen aan wedstrijden van beroepsrenners. “Cois” Croon reed toen een fantastische wedstrijd en hij eindigde tweede na het idool uit de streek en beroepsrenner Jan Adrieaensens. De “Lemme” zoals Adriaensens door het peloton en zijn supporters genoemd werd was niet de eerste de beste en een uitstekend ronderenner, hij zou zes keer binnen de eerste tien eindigen in de Ronde van Frankrijk. Supporters van Croon wisten naderhand te vertellen dat Frans de Lemme zo geïrriteerd had met zijn herhaalde demarrages dat deze laatste dreigde hem in de gracht te rijden..
Frans Croon huwde in 1961 met Denise Van den Brande die hem één de dochter schonk : Brigitte Croon. Brigitte zorgde op haar beurt voor één kleinzoon : Timmy Lemmens die op zijn beurt voor één achterkleinzoon zorgde : Olivier.
Veel memorabilia van zijn wielerverleden bezit Frans niet meer. Van zijn vrouwtje Denise vernamen we dat hij in 1961 bij de ploeg Dr. Mann als onafhankelijke reed en dat was niet zo lucratief. Er moest geld in het bakje komen en dan is Frans gaan werken en hij combineerde dat met weekend-koersen en crossen. Hij reed toen voor de Mechelse Dijlespurters. Voor de “Nationale Wielerbond voor Ambachten” reed hij bij de ploeg “Nicole” en daar haalde hij heel wat goede uitslagen, hij werd er zelfs Kampioen van België cyclo-cross en dat jaar werd hij gehuldigd op het gemeentehuis van Rotselaar omdat die ploeg “Nicole” afkomstig was van Werchter. Met die ploeg is hij ooit gaan koersen in Ierland. Hij heeft toen een jaar werkonderbreking genomen om voldoende te kunnen trainen. Dat waren koersen met een internationaal deelnemersveld, waaronder zelfs Russen en op het niveau van de liefhebbers van hier. Na de echtscheiding van hun dochter zijn Frans en Denise naar zee gaan wonen, zij vestigden zich in hun tweede verblijf in Middelkerke terwijl Brigitte haar intrek nam in de ouderlijke woning op de Leestsesteenweg. Frans kon er direct aarden en sloot zich aan bij een wielerclub uit Westende. In 2016 kreeg hij een licht herseninfarct waarna er een einde kwam aan fietsen in clubverband. Wel kon hij zich nog uitleven op de dijken en in de rustige wegen van de polders. Volgens Denise is de fiets sinds 2018 langer aan de muur blijven hangen maar in de plaats daarvan ging hij heel veel stappen en om de veertien dagen komen ze logeren bij de kinderen in Battel.
Op de website van “De Wielersite” vonden we volgende (incomplete) uitslagen van Frans Croon terug :
-1955 : 1ste te Mechelen bij de nieuwelingen.
-1956 : 3de in St. Katelijne Waver, nieuwelingen.
-1959 : 3de in Opstal Buggenhout.
-1959 : 2de in Kortenberg (amateurs).
-1959 : 3de in Beigem (amateurs).
-1959 : 2de in Kontich (amateurs).
-1959 : 2de in Wemmel (amateurs).
-1959 : 2de in Willebroek (onafhankelijken), beroepsrenners koers.
-1966 – 11de in Walem (Cyclocross).
-1966 – 10de in Zaventem (Cyclocross).
Foto’s :
-Albert “Beire van den Bakker” De Smedt, was technisch leider van de “Croons-vrienden”.
-Secretaris Alfons De Schouwer.
-Frans Croon in de uitrusting van Dr. Mann.
-In een koers te Elewijt veroverde Frans Croon een tweede plaats. Op de foto links van Frans zijn Elewijtse werkgeefster M. De Laet en rechts zijn echtgenote Denise Van den Brande. Onderaan als tweede van rechts hun dochter Brigitte en verder nog een aantal supporters van Schonenberg.
-Frans en Denise genietend van hun oude dag aan zee.
1954 – 2 november : Jachtwachter Spoelders schoot een visarend neer. (Foto’s onderaan)
Op dinsdag 2 november schoot jachtwachter Remi Spoelders een visarend ook zee-arend genoemd neer. De roofvogel had een vleugelbreedte van 1,60 m en in zijn klauwen hield hij een karper van 800 gram. De vis, afkomstig uit een vijver in het Vrijbroekpark, leefde nog. De zee-arend was neergestreken achter het huisje van Spoelders (Kouter) die hem vanop zo’n vijftig meter neerschoot. Nadien werd de vogel een tijdlang ten toon gehangen voor honderden nieuwsgierigen. Hij werd tenslotte verkocht voor 250 frank aan een neef uit Weerde en uiteindelijk daar in de Zenne gegooid.
In 1955 was Remi Spoelders tot jachtwachter aangesteld in dienst van Hombekenaar Jan Van Doren en twee jaar later bij Jan Mertens eveneens uit Hombeek.
Remi en zijn oudere broer Rik waren zonen van ‘Mance van Spoelders’ (Clementine Scheers), de huishoudster op het kasteel Moyson. Beiden zijn geboren in het hoveniershuis van het kasteel. Rik (Henri) werd er geboren op 5 augustus 1908 en overleed te Mechelen op 10 mei 1999. Hij werkte te Kapelle-op-den-Bos in Eternit en bleef ongehuwd. Remi werd geboren op 4 december 1911 en zou, drie maand na zijn broer, in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen overlijden op 11 augustus 1999.
Remi was gehuwd met Rosalie Buelens (°Hombeek 21/12/1917, +Mechelen 15/8/2001) die hem drie zonen schonk : Jan, Eduard en Marcel. Het gezin bewoonde het bescheiden huisje naast het kasteel Moyson. Remi was jager en boswachter en beheerde de ganse Bleukens. Toen hun zonen opgroeiden stond het kasteel Moyson leeg. Remi en Rosalie bewaakten het alsof het hun eigendom was. Spelende kinderen werden steevast weggejaagd. Rosalie was een krak in de kennis van kruiden en planten die ze kweekte tegen diverse ziekten en kwalen. Ze leefden echt nog zoals in Bokrijk, wist een vroegere buur me te vertellen. Zonder stromend water, zonder riolering. Hout werd gehakt voor de stoof, een varken om vet te mesten… Wel hadden ze een diepvries gekregen van hun zonen en daar werd de oogst van hun groenten en ook vlees in bewaard. De plastic zakjes die ze gebruikten om hun groenten in de diepvries te bewaren werden uitgespoeld en aan de wasdraad gehangen om te drogen en te hergebruiken.
In 1983 wijdde Gazet van Mechelen een uitgebreid artikel aan de Leestenaar naar aanleiding van zijn hobby mandenvlechten die hij al ruim 50 jaar beoefende (te lezen in deze Kronieken : 11/1/1983) Intussen zijn hun nakomelingen uitgezwermd : Jan vestigde zich te Mechelen, Eduard in de Hombekerkouter en Marcel op het Hombeekse Heike. (DB, nr.11-1954 en LG, blz.329)
1954 – 14 november : Gouden Bruiloft Jommeke en Christine Robijns-De Hondt.
“Op zondag 14 november vierden de echtelingen Robijns-De Hondt uit de Dorpsstraat, beter gekend als “Jommeke en Christine uit de Root”, hun gouden bruiloft. Tegen 9u30 kwam een ganse optocht aan de kerk om er de Hoogmis bij te wonen. En daarna begon een echte feestvreugde. De huizen waren allen bevlagd en velen hadden hun handen uit de mouwen gestoken om boompjes te planten en kunstige versiering aan te brengen. Na het gezellige feestmaal kwam de Kon. Fanfare St.-Cecilia nog enkele lustige wijsjes ten gehore brengen.” (DB, nr.11,1954)
1954 – Zondagen 14 en 21 november : Toneelavond van de B.J.B.-jongens. (Folder onderaan)
De jaarlijkse toneelavond van de B.J.B.-jongeren kampte ook mee met de Provinciale Toneelprijskamp van alle afdelingen. Het programma van de avond zag er als volgt uit :
-openingsformatie met gebed.
-lied en welkomwoord door de voorzitter.
-Start van het drama in drie bedrijven “En zwaar staan de halmen” van Arie Van der Lucht.
-Tot slot korte sketchen en nummertjes.
Deze avond kreeg een herhaling op 21 november. (“DB”, nr.11) “In het eerste en tweede bedrijf van “En zwaar staan de halmen” waren het respectievelijk Juul Muysoms en Jan De Prins die een flinke vertolking gaven…” (“DB”, december)
Vervolgt.
Foto’s :
-Remi met de neergeschoten visarend. Rechts zijn zoon Jan.
-De bescheiden woning van de familie Spoelders grenzend aan het kasteel Moyson in de Kouter.
1954 – November : Schildering van de kerk ten einde.
Het koor werd voorzien van dubbele ramen met kathedraalglas. Bedrag der werken : 124.570 fr. (DB-1956).
“De werken in de kerk zijn ten einde, en iedereen kan er zich van overtuigen dat de kerk van Leest terug veruit de schoonste is uit de ganse omtrek. Ze is terug helemaal nieuw van binnen. Door de flinke werkkrachten van de B.J.B.-meisjes werd er ook een grondige kuis gehouden van heel de kerk, en dat het nodig was kunnen ze u allemaal vertellen. Drie dagen lang werd er onverpoosd door een tiental werkkrachten gekuist, gekeerd, geboend, geterpentijnd, gewreven, gebruind, genageld, gekuist, geschuurd, geschrobd, geverfd. Alles heeft zijn beurt gekregen, van boven van onder. Zo werd heel de meubilering van de kerk vernieuwd. We danken hier al de B.J.B.-meisjes die hier zo flink hun best gedaan hebben om Gods tempel zo schoon te maken. Woensdag 17 november was de grote kuis gedaan, en allen hebben zich eens lekker te goed gedaan aan cacao met koeken. En ze hadden het verdiend ! Mensen van Leest, de kerk is nu in orde. Houdt ze in ere ! Voyageert niet rond met de stoelen van de kerk ! Eerbiedigt de schildering in de kerk ! Of is het niet wraakroepend dat er reeds enkele schrammen zichtbaar zijn in één der pilasters langs de mannenkant ?”(DB)
1954 – November : Schone daad.
“Pater Selleslagh meldt ons nog het volgende : werden gedoopt vanwege de familie Daelemans uit de Alemstraat : Leo Alfons Maria Nalimana en Maria Ferdinanda Ndikumana. Om ginder een doopkind te hebben wordt een vergoeding gevraagd van 50 fr. per kind. Moge het navolging hebben !” (“DB”)
1954 – November – “De Band” : Nog Nieuws van pater Jozef Selleslagh. (foto onderaan)
“Hier gaat het heel goed. We zitten hier op een broussepostje in wording, alhoewel het een post aan het worden is. We hebben meer dan 12.000 christenen. Maar voor hier in het land is dat nog maar een kleintje. De missiepost bestaat nog geen twee jaar, en al wat we hebben is een voorlopige kerk en een voorlopig huis, dat er door kan. Het is natuurlijk geen luxe, maar wat wilt ge, alle begin is moeilijk. We zijn begonnen een huis te bouwen voor de paters, daarna de kerk. Gelukkig zijn er nog goede zielen in België, die hun fortuin willen geven om een post te helpen stichten. Anders zouden we zo nog wel een tijdje kunnen blijven zitten. Ik ben jager geworden, en heb al enkele beestjes op mijn geweten. Het is niet uit plezier, maar voor de inwendige mens wat te verzorgen, en hem een stukje vlees te geven. En als het vlees bijna op is, ja dan trekken we er op uit. Gisteren ben ik bijna de hele dag weg geweest met een vijftien à twintig negers (het was congé hier). We hebben verschillende antilopen gezien, maar niets gedood. Mijn doel was feitelijk wilde varkens te schieten, maar die heb ik niet gezien. Er zit van alle wild, tot leeuwen toe. Enkele weken geleden hebben ze er ééntje geschoten. Ze hadden er twee gezien, doch ene er van wist te ontkomen. Het was wel niet dicht bij de missie, maar toch nog op het grondgebied van de missie, een dertigtal km hier vandaan. Gevaar is er eigenlijk niet, want zover in de wildernis ga ik toch nooit alleen. Pater J. Selleslagh.” (Meer over Pater J. Selleslagh in deze Kronieken n.a.v. zijn wijding : 10/4/1944)
1954 – November – “De Band” : Broeder Romain De Laet vanuit Canada.(foto onderaan)
“Het is suikertijd ! Jaja, ge hebt juist gelezen. Een zekere boom hier in Canada geeft in gegeven omstandigheden suiker. Hier in Oost-Canada hebben we 8 soorten suikerbomen. De meesten van die bomen kunnen in ons klimaat in de lente een gesuikerd sap geven. Gedurende het warme seizoen heeft de boom zijn voorraad zetmeel vergaderd, dat vrijgemaakt wordt door de lentevorst. Voor de blanken hier kwamen, gebruikten de Indianen het sap reeds als geneesmiddel. Ze kenden de manier om siroop te maken door verdamping, maar kenden waarschijnlijk het middel niet om er suiker van te maken. In hongersnood aten ze ook de schors. De suikerindustrie is maar plaatselijk hier in mijn streek. Einde maart en april begint de dikke sneeuwlaag te smelten. Sneeuwschoenen aan de voeten, en gewapend met een goede boor trekt de mens hier ten strijde tegen deze woudreuzen. We hebben er voor ’t wezenhuis een tweeduizend. Men boort een hol, en steekt er een buisje in, en aan dat buisje hangt men een emmer. Het beste weder is : vriezen, bij nacht , en zonneschijn en dooien in de dag. Goed “water” is helder, en valt in de emmer tegen 50, 70 tot 100 druppels per minuut. Eén boom kan 225 tot 200 l sap geven. Broeder Romain De Laet uit Canada.” (Noot : ik vermoed dat hij de esdoorn bedoelde, de producent van de “ahornsiroop”).
1954 – November : The Belgian Frankie Laineclub.
“De Frankie Laineclub telt in België reeds honderd leden. Voor de inschrijving twee zegels bijvoegen van 2 fr. Soldaten worden gratis ingeschreven. Alle brieven, inlichtingen en correspondentie te richten aan het adres : Beterams Alfons, Grote Heide 10, Leest-Mechelen. Frankie fans, we hopen u in onze grote club te kunnen inschrijven. U ontvangt dan meteen een foto en een lidkaart van Frankie Laine.” (“DB”)
1954 – November – “De Band” : Nieuwe dirigent voor “Arbeid Adelt”.
“De Koninklijke Fanfare “Arbeid Adelt” heeft ’n nieuwe dirigent : dhr Edward Tersago van Hombeek. Hij is 32 jaar. Een voornaam en bekwaam muziekbestuurder.”
1954 – November – “De Band” nr. 11 : Chiroleider Paul WILLEMS over een bivak in ’t leger.(Foto's onderaan)
“Zondag zijn we in vergunning geweest en kwamen om middernacht binnen van thuis. Allen maken dat ze in hun bed liggen, want het is morgen vroeg verzameling of appél om 5 u. Tringggg…”Zeg dat ze mijn voeten kunnen kussen” zegt er ene halfslapende, maar ineens horen we getier : “of hebt ge misschien geen goesting of zijt ge al te lang binnen om op te staan, of anders zal ik eens komen helpen !” Enkelen gingen niet eten omdat ze niet klaar geraakten. Dan verzamelen voor het “Spel van de Del”. Er zijn er nog een paar die half slapen op de inspectie. Onze ogen waren niet open maar die van de wachtmeester toch ook niet ! Eindelijk moesten we vertrekken, en na een flinke mars kwamen we op de plaats van bestemming. We gingen allen zitten, maar spoedig klonk het : “Peinsde gij dat ge gekomen zijt om hier te slapen ?” En dan vooruit, over heuvelen en beken, plasjes en plassen, totdat we helemaal goed wakker waren. We gingen eten, en dat smaakte opperbest zo in open lucht. Het leek of het kermis was ! De namiddag verliep wat kalmer. Om 6 uur opnieuw eten, niettegenstaande dat van ‘s middags nog niet verteerd was ! Om 8 uur spraken de jongens van niets anders meer dan van slapen gaan, maar dat pakte geen verf : “Nachtoefening” was de kreet ! De uitkijkposten werden uitgezet, en in het begin kon je een muisje horen lopen. Het kamp had een omtrek van 25 m. Onze taak was het niemand binnen te laten. Zo verliep die eerste dag en nacht van ons bivak.”
-Paul Willems vanuit Siegen, 1/5/1955 : “We zijn voor een maand op maneuvers geweest te Elsenborn. Het kamp van Elsenborn ligt nabij de Baraque Michel, de grootte ervan is niet te beschrijven, prachtige heide. Bij de terugkomst in de kazerne wachtte ons nog een divisie-oefening en ’n alarm ! Ge kunt u voorstellen dat er aan de autos te kuisen viel na al die lange oefeningen !”
-Paul Willems (“DB”, nr.6) : “Het is al lang geleden dat ik thuis geweest ben. Doch met al die kampen gaat de tijd toch snel vooruit. Eerst ons kamp in Elsenborn, en dan 14 dagen kamp in Vogelzang, dat kan al tellen. Te Elsenborn waren ontelbare oefeningen. Daartegen te Vogelzang was het enkel oefening van de Infanterie. Dat deed ons denken aan onze opleiding te Helchteren. Het beste was toch de dropping van 75 km.”
1954 – November – “De Band” : Brigadier Louis NUYTKENS over de maneuvers.
“Ik mocht mee met de voorwacht, maar ik heb me in die 4 dagen toch niet verveeld ! Veel hebben we niet gezien van de maneuvers, daar ik van de stadbatterij ben, en niet bij de vuurbatterijen behoor. Tijdens de maneuvers was ik hoofdcentralist van ons transmissiecentrum. Bijgevolg heb ik weinig geslapen, daar ik doorgaans de nacht plus een deel van de dag nam, en mijn helper in de dag de rest moest doen. Veel regen en koude hebben ons meer dan eens komen kwaad doen. Als ge zo ne ganse nacht aan een centrale zit zonder vuur, en een klein beetje licht moet men al niet veel rondlopen om zijn voeten te verwarmen. Daarbij, de tent was te klein om veel rond te lopen. In de plassende regen moesten we dan nog enkele lijnen bijleggen. ’s Zondags hebben we dan een openluchtmis gehad en daarna konden we weer aan het werk. In zulke momenten zien we niet of het zondag of werkdag is. Op het einde van de maneuvers ben ik dan eens kunnen meerijden met de S.D.S. en dan heb ik ook de kans gehad van eens een goeie snaps te drinken, wat me veel deugd deed, en daar ben ik van in ’t warm gekomen.”
1954 – November – “De Band” : Wieleruitslagen van Constant “Stanne” De Prins.(foto onderaan)
In “De Band” nr 11 van november1954 publiceerde Emiel Polfliet alle wieleruitslagen van dat jaar van Constant De Prins.
Plaats Aantal VertrekkersUitslag
Hombeek 45 1e (vooruit)
Ramsdonk 76 6e (spurt)
Leest 26 2de (met 2 vooruit)
Keerbergen twee maal plat
Leest 9 2de (met 5 vooruit)
Leest 74 2de (met 2 vooruit)
Hombeek 19 1ste (spurt)
Peulis 90 5de (spurt)
Niel 35 5de (spurt)
Weerde 34 1ste (met 2 vooruit)
Nieuwenrode 20 5de (spurt)
Leest 22 1ste (vooruit)
Zemst 47 3de (met 3 vooruit)
Kapellen 54 2de (met 2 vooruit)
Hombeek 41 3de (spurt)
Terhagen ? 5de (plat)
Jette 45 7de (spurt)
Steenhuffel 20 14e (gelost)
Kapellen 28 11e (gelost)
Wilsele 39 16de (met 16 in spurt)
Battel 22 5de (spurt)
Schilde 68 7de (spurt)
Brussel-Herent 43 5de (spurt)
Mechelen 43 11de (spurt)
Walem 43 14e
Weerde 22 1ste (vooruit)
Mechelen 22 5de
Moerzeke 18 2de
Borsbeek pech
Hombeek 27 15e (gelost)
“Stanne” was een zoon van beenhouwer Ferdinand De Prins. Zoals zijn broers en zijn vader zat hij in de vleessector, maar niet in onze streek, hij was actief in het Brusselse waar hij woonachtig was met zijn echtgenote Paula Heynderickx. Het echtpaar had geen kinderen. Hij was te Leest geboren op 16 juli 1937 en overleed na een tragisch ongeval met zijn fiets in het Academisch Ziekenhuis van Jette op 19 maart 2003.
Foto’s :
-Pater Jozef Albert Selleslagh.
-Broeder Romain (Karel De Laet) naast burgemeester Lauwers.
-Paul Willems als trompetter in de beginjaren van Chiro Leest en op oudere leeftijd.
1954 – Zondag 10 oktober : Algemene Vergadering Boerinnengilde.
Een honderdtal leden aanwezig. De Heer Peeters, oud-provinciaal B.J.B.-leider voor de provincie Antwerpen kwam er handelen over de drie grootmachten in de wereld : “cinema, radio en pers”. Op deze vergadering werd er “gebruld van ’t lachen” met de opgevoerde sketchen vooral met het nummertje van de “biddende Mohammedanen”. (“DB”, nr 11)
1954 – 19 oktober : Algemene Vergadering B.J.B.
40 B.J.B.-ers waren opgekomen voor deze vergadering waarin drie Lourdes-beelden werden verloot door afgevaardigden aan de bedevaart. Winnaars waren : Frans Huys (zie foto), Cyriel De Smet en Edward Fierens. (“DB”)
1954 – 20 oktober : K.W.B.-Bestuursherkiezing.
De functies van het dagelijks bestuur werden voor twee jaar vastgelegd. Voorzitter : Louis Solie. Ondervoorzitter : Juul Geens. Secretaris : Louis Verbruggen. Verslaggever : Richard Van Praet en schatbewaarder : Edward Coeckelbergh. (“DB”)
Verslaggever Richard Van Praet schreef volgend (ingekort) verslag over deze jaarvergadering : “…op de jaarvergadering telden we juist geteld 33 leden. Om er direct het vuur in te krijgen werd aan de aanwezigen een goei pint bier gepresenteerd. We begonnen met het jaarverslag dat het wel en het wee van het verlopen jaar nog eens voor de geest bracht. De nodige besluiten werden er uit getrokken. Vervolgens kwam onze propagandist Robert Coppens aan het woord, die met de nodige tact het doel belichtte van onze werking in de K.W.B. Tenslotte kregen we nog een geestelijk woord van onze proost. Dan begonnen we de grote karwei : de bestuursherkiezing. Hier breng ik hulde aan ons oud-bestuurslid en schatbewaarder August Mollemans, (zie foto) die gedurende vijf jaar de toestand van onze kas gaaf hield, en die nu tijdelijk ontslag neemt.Om 10 u. was alles gedaan en afgelopen en iedereen keerde voldaan terug naar huis."
1954 – 24 oktober : Corneel SOLIE ontving medaille.
Op een gezellig samenzijn van de leden en families van het Christen Syndicaat van het Spoor ontving Corneel Solie de bronzen medaille uit handen van César De Gendt, voor meer dan 25 jaar lidmaatschap van het syndicaat. (“DB”)
1954 – 27 oktober : Kerkvisiet van de Deken.
“Op 27 oktober hield Z.E.H. Deken zijn jaarlijks kerkvisiet. Hij was zeer tevreden over de kerk en over de antwoorden van de meisjes en de jongens.” (“DB”)
1954 – 27 oktober : Gezellig samenzijn K.W.B. met “schep”.
Dit eerste “gezellig samenzijn” van de KWB verliep in een sfeer van gezelligheid en kameraadschap. Er werd “Schep met brood” aangeboden en ook de vrouwen waren van de partij. 45 personen waaronder 10 vrouwen waren opgedaagd. Na het eten werd er nog menig lied gezongen o.a. door Juul Geens (zie foto) en ouderdomsdeken Frans Coeckelbergh (zie foto). Tenslotte vergastte Emiel Polfliet (foto) de aanwezigen op allerlei trukken en komische voorstellingen. (“DB”)
1954 – Zondag 31 oktober : Toneelavond “Rust Roest”.
Op deze zondag en de zondag nadien 7 november bracht Rust Rust haar eerste opvoering van het seizoen : “Het Zigeunermeisje” , een spel in drie bedrijven van D.H. Vandercruys en “De Ontplofbare Bruidegom”, een klucht eveneens in drie bedrijven van P.H. Fruithof. De avonden gingen door in de zaal “De Roozelaar”. Begin 5u30. (“DB”, nr.11)
1954 – Zondag 31 oktober : Feest van Kristus Koning.
“Op de laatste zondag van oktober werd er een optocht gehouden van de organisaties onzer parochie, dit ter gelegenheid van het Christus-Koningfeest. Na het lof had er in de parochiezaal een familiefeest plaats van de Chiro waarbij ook de ouders van de leden aanwezig waren. (DB, nr.11-1954)
Foto’s :
-Frans Huys won één van de Lourdesbeelden.
-August Mollemans nam tijdelijk ontslag als schatbewaarder van de KWB.
-Juul Geens en ouderdomsdeken Frans Coeckelbergh vermaakten de KWB-ers met hun gezang.
-Emiel Polfliet vergastte de aanwezigen op trucks en moppen.
Jan Frans De Ruysscher (°Kapelle-op-den-Bos 14/7/1899),echtgenoot van Maria Anna De Schauwer, ketelmaker van beroep en wonende te Mechelen Hogeweg 93, diende een klacht in bij veldwachter Van Hoof. Het graf van hun zoon op het kerkhof van Leest was herhaalde malen geteisterd door grafschenners. Zo werden de op het graf geplaatste plaatjes met opschriften als “aan onzen betreurden broeder en aan onzen betreurden zoon” stukgeslagen of gestolen en dit herhaalde malen. Deze platen zijn in witte steen en kosten 145 fr. tot 180 fr. per stuk.
1954 – Zondag 26 september : Feestvergadering Boerinnengilde.
"Een honderdtal leden van de Boerinnengilde hielden hun feestvergadering in “Ons Parochiehuis”. Er werd aandachtig geluisterd naar Juf. De Winter, die in een zeer pittige taal, plezant en leerzaam, de “zon liet spelen door al de huizen van Leest”. De godsdienstles door Z.E.H. Pastoor werd eveneens met grote aandacht gevolgd. En ja, waar er vrouwen samenkomen, moet er natuurlijk koffie bij zijn. En bij die koffie was er dan nog rozijnenbrood. Wat moet ge nog meer hebben. Tussen de 16 grote rozijnenbroden die binnenschoven als boter, en de liters koffie die deze geweldige massa’s moest doorspoelen, werd er veel verteld en duchtig gelachen. Nochtans, op zeker ogenblik was er ook een grote spanning en diepe stilte en dat was op het ogenblik dat de twee schone Lourdesbeelden gingen verloot worden. Deze waren als geschenk meegebracht door de Lourdesafgevaardigde van de Boerinnengilde : Liza De Prins-Boey. De gelukkige winnaars waren : Alida De Prins en Emérance De Croes !” (“DB” ,nr . 11)
1954 – 26 september : KWB verzocht om wachthuisje voor de treinhalte.
(“DB”, december 1954)
1954 – Dinsdag 28 september : Terug van Lourdes.
Die dag kwamen 7 leden van de Boerengilde en de B.J.B. terug van Lourdes. “Ze zagen er stralend uit, en waren allen uiterst tevreden over die schone bedevaart.” Die bedevaarders waren : Gerard Somers, Viktor Diddens (Warande), Louis Van den Brande (Warande), Frans Van den Brande, Juul De Smet, Jaak Van Nobelen en Marcel Diddens. (DB, oktober 1954)
1954 – Oktober – “De Band” : Godelieve MEYERS geslaagd aan univ.
“Godelieve Meyers behaalde in de afgelopen maand aan de universiteit het diploma en de graad van Licentiaat in de Sociale Wetenschappen. Als sociale thesis moest ze een werk maken over de sociale toestanden te Leest.”
In afwachting van de vaste aanstelling van een dirigent werd Alfons Huysmans aangesteld als voorlopig dirigent. Tot dusver hebben zich zes kandidaten aangemeld om die taak op zich te nemen.
1954 -Ongeval Dr. Stuyck.
“Dokter Stuyck ondervond zware stoffelijke schade aan zijn auto bij een ongeval op de Battelse steenweg.”
1954 - Edward Diddens in de gracht.
“Edward Diddens reed met een mand verse eieren in de gracht ! Hij kwam er met een ei (van de schrik) van af.” (“DB”)
1954 – Oktobernummer De Band : KWB-Nieuws.
“Vrienden, deze maand steken we terug van wal hoor ! Ge hebt wel gelezen bij het nieuws van Leest dat er deze maand nog veel belangrijke verwezenlijkingen op de dagorde staan. We hebben voor deze maand, voor de eerste maal in de geschiedenis van de KWB van Leest, een smakelijke “SCHEPAVOND”. Schep met brood en een fris biertje daarbij is niet te versmaden ! Ook de vrouwen van de KWB mogen ditmaal eens meekomen. Ze reclameren anders toch al zo gemakkelijk tegen hun mannen dat ze altijd weg zijn, ’s avonds voor de KWB. En nu mogen ze zelf meekomen, maar…dan moeten ze beloven van daarna niet meer op te spelen als hun mannen voor de KWB op toer zijn !
Spijtig soldaten, dat gij zelf niet kunt mee aanzitten dit jaar. Maar kom, uitgesteld is niet verloren ! Ge blijft toch geen eeuwigheid van Leest weg ! Vrienden, ik hoor toch zo weinig van U in de KWB. Kan er dan geen enkele onder U eens een briefje schrijven naar onze voorzitter ? Gij maakt toch genoeg mee in het leger veronderstel ik om ons eens iets te vertellen. Adres : De Heer Louis Solie, Tiendeschuurstraat Leest. Ge moogt zeker zijn dat er antwoord zal gegeven worden. Het ware voor ons aangenaam eens een briefje van onze makkers te kunnen voorlezen op de vergadering. … Tot volgende maal ! Vele KWB-groeten R. Van Praet.”
1954 – Oktober : Werkloosheid Leest.
Die maand waren er 2 mannen volledig en 6 tijdelijk werkloos. 1 vrouw volledig en 1 vrouw tijdelijk werkloos. (DB-nr.11-1954)
1954 – 1 oktober : Nieuwe wegcode, katogen verplicht.
“…de fietsen moeten dus allen buiten het gewone achterlicht nog een “Katoog” hebben. Ook de gewone boerenkarren moeten voorzien zijn van zulk een rood glas aan de beide kanten van hun kar. Reeds verschillende kregen hiervoor een aanmerking. Maar het zal zeker niet blijven bij vermaningen !” (“DB”, nr. 11)
1954 – Zondag 3 oktober : Uitgelezen zomerdag voor de processie.
“Voor de eerste maal moest de processie niet meer door het slijk ploeteren van de Scheerstraat en de Vinkstraat, maar konden ze genieten van de nieuwe macadambaan die tegen dan in orde was…” (“DB” , nr. 11)
1954 – Dinsdag 5 oktober : Meisjesschool Leest naar Inhuldiging nieuw raam te Koekelberg.
“Een schone dag voor al de zusters Annonciaden die prachtig werk leveren in heel het land. Die dag werd een prachtig nieuw glasraam, geschonken door de zusters en de scholen, ingewijd te Koekelberg, en wel door Monseigneur Schoenmaekers, hulpbisschop van Mechelen. Duizenden leerlingen uit alle scholen van het land, en zeer vele zusters vulden de basiliek tot in de kleinste hoeken. De meisjesschool van Leest was ook voltallig aanwezig op deze grootse plechtigheid. Ze brachten tevens een bezoek aan het klooster van Neerpede, waar de gewezen Moeder Overste van Leest nu overste is. Ze deed de beste groeten aan alle Leestenaren.” (“DB”, nr.10 van 1954)
De glasramen zijn er gekomen sinds 1937 en ze groeiden mee met de trage bouw naarmate de giften van de gelovigen, de christelijke organisaties en de verenigingen volgden. De ontwerpen werden op karton gezet door een tiental van de grote glazeniers die halfweg de 20ste eeuw in ons land werkzaam waren.
Foto’s :
-De gedeelde grafzerk van de familie De Ruysscher. (Foto : archief Eddy Apers)
-Liza De Prins-Boey vertegenwoordigde Leest te Lourdes en zorgde voor twee Lourdesbeelden.
-Emerance De Croes-Van den Heuvel was één van de winnaressen van een Lourdesbeeld.
“Op zondag 12 september werd in onze parochie de jaarlijkse priesterdag gehouden. De omhaling voor het werk der priesterroepingen bracht de som op van 2.358 fr. Het aantal priesterroepingen voor het Bisdom Mechelen is dit jaar zeer goed : een 120 studenten zullen dit jaar in het Seminarie te Mechelen hun priesterstudies beginnen. Verleden jaar waren er maar een 75 !” (“DB”)
1954 – Zondag 12 september : Commodo et incommodo bouw fabriekje van den Blokmaker.
Fr. De Nyn gaf in dit document toestemming aan Jan Frans Piessens voor het bouwen van een fabriekje achteraan zijn huis in de Dorpstraat. Het eerste pantoffelfabriekje was te klein geworden en dit tweede zou later ook dienst doen als repetitielokaal van de fanfare Sint-Cecilia. Uiteraard was dhr De Nyn niet de enige die zijn toestemming moest geven. Hugo Lauwens ontving dit document van Alice Holbrechts, de echtgenote van Fons De Nyn.
Jan Frans Piessens, bijgenaamd “den Blokmaker”, was te Londerzeel geboren op 3/12/1882 en vestigde zich na zijn huwelijk met Melanie Robijns uit Kapelle-op-den-Bos te Leest in de Blaasveldstraat om er zijn “blokken” te maken. Klompen behoorden tot voor de tweede wereldoorlog nog tot het normale schoeisel van boerenmensen en schoolkinderen. Door de groeiende welvaart verdween deze volksschoen na de oorlog uit de mode.
In 1923 was hij de enige Leestenaar, buiten Hendrik Verbeeck met zijn tractor, die een motorvoertuig bezat en één van de eersten met een telefoonaansluiting. Frans Piessens was voorzitter van de Commissie van Openbare Onderstand, ondervoorzitter van de K. Fanfare Sint-Cecilia en beheerder van de firma’s “Jupi” en “Dyla Shoe”. In 1928 verhuisde hij van de Blaasveldstraat naar de ‘Root’ in de Dorpstraat. Frans Piessens en Melanie Robijns kregen veertien kinderen. Hij overleed te Leest op 17 oktober 1956.
“14e september…De dag van het vertrek is aangebroken. Van ’s morgens vroeg stonden we klaar met voertuigen en manschappen om de lange reis van 150 km aan te vangen. Meschede !... eindpunt van de reis…beginpunt van de manoevers. Alles was in orde, alles was vooraf op papier vastgelegd. De voorbereiding en de bestudering van de kaarten hebben langer geduurd dan de manoevers zelf. In de namiddag kwamen we op het terrein aan : een groot bos, doorsneden door een brede weg. Het lag een tweetal km buiten de stad op een helling. Elke compagnie kreeg een gebied toegewezen, en na een kleine verkenning werd met de installatie begonnen. De tenten werden opgericht en de voertuigen kregen hun plaats tussen de dichte struiken, zodat ze onzichtbaar waren voor vijandelijke vliegtuigen. Vijandelijke vliegtuigen ?… Het is immers oorlog, en waar er oorlog is, zijn er vrienden en vijanden. Wij behoorden tot de vrienden, natuurlijk ! Maar het ongeluk was dat we de ganse dag konden rondlopen met de helm, terwijl onze vijanden slechts hun muts moesten dragen. En wee als ge uw helm moest vergeten, want aanstonds werd ge aanzien als een spion ! Alles was klaar. Tenten waren ingericht als “slaapzalen”, eten gebeurde in open lucht; boomstronken deden dienst als stoelen, de gamellen vervingen de telloren van de kazerne. 16 september…De oorlog was verklaard. De eerste berichten kwamen reeds binnen “de vijand heeft ons grondgebied geschonden, bommen werden neergelaten in de omgeving van Soest.” Soest, maar daar bevinden zich mannen van ons ! En wat ik vreesde was gebeurd ! Daar rinkelde de telefoon…”Allo…Wat ? Pelotonoverste gesneuveld ?” De strijd was maar pas begonnen, en reeds was de overste van onze Compagnie buiten gevecht gesteld. Toen een pelotonoverste op zekere nacht een verkenning deed van een lijn, werd hij overvallen en gevangen genomen. Gelukkig kon hij alle papieren die inlichtingen konden verschaffen vernietigen alvorens de vijand er zich meester kon van maken. Vier dagen heeft hij gevangen gezeten. Toen is hij ontsnapt, en terug in onze lijnen geraakt. Maandagavond…de strijd duurde reeds bijna een week, de vijand drong dieper en dieper in onze stellingen. Opeens rinkelde de telefoon. “Allo ! Sinds heden avond 5 u is de oorlog gedaan”. Zodra dit nieuws zich onder de soldaten verspreidde, werd er gezongen en gejuicht alsof een echte oorlog gedaan was. Onmiddellijk werden de helmen weggeworpen en de mutsen weer opgezet. Er waren nu immers geen vijanden meer. Onderluit. Geerts Alfons.” (“DB”)
-Alfons Geerts : “Maneuvers ‘Semence’” (“DB”, maart ’55) : “Ik heb nog eens het geluk –of ongeluk- gehad op maneuvers te mogen gaan. Ja, van maneuvers krijgen we hier zeker ons deel : verleden jaar “Battle Royal” meegemaakt, om de twee maand maneuvers “Corbusch” en nu “Semence”. Deze maneuvers duurden eigenlijk maar vier dagen, van maandag 14 tot donderdag 17 maart. Maar voor ons, helaas, lijnleggers van beroep, duren ze een zestal dagen langer. Immers de verbindingen moeten klaar zijn alvorens de maneuvers beginnen, en eens dat ze gedaan zijn, moeten de lijnen weer afgerold worden. Donderdag 10 maart zijn we dan vertrokken met Hövel als bestemming. Als hoofdkwartier werd een hotel uitgekozen, de mannen sliepen bij boeren. Gelukkig dat ze niet onder tenten moesten slapen want ginder was het koud en lag er veel sneeuw. Op sommige plaatsen lag hij wel 30 cm dik. Vrijdagmorgen reeds vroeg uit de veren want er moesten meer dan 100 km lijnen gelegd worden en dit moest klaar zijn voor maandagmorgen. Ge kunt u dan ook wel voorstellen dat de mannen na dit werk doodop waren want zo 100 km lang ladder op, ladder af om de kabels vast te maken, is zeker geen lachspelletje. Zondagnamiddag om 3 uur waren de verbindingen verwezenlijkt; 280 bijlijnen waren gelegd. Wanneer ge weet dat elke bobijn 400 m kabel bevat, dan kunt ge u een gedacht vormen van de lengte der lijnen. Maar nu was het werk nog niet afgelopen ; we moesten nog nagaan of alles marcheerde. Gans de zondagnacht werd er gewerkt en eindelijk maandagmorgen om 6 uur was alles klaar. De maneuvers konden beginnen. Voor ons, TTr (=Transmissietroepen), was het zwaarste werk voorbij. We konden tamelijk rustig in ons hotel blijven ; enkel wanneer de lijnen niet meer marcheerden moesten we ze zo snel mogelijk herstellen. Alles verliep echter zonder veel incidenten. Donderdag 17 maart waren de maneuvers afgelopen. Nu konden we beginnen alles weer op te rollen, maar dat ging natuurlijk veel vlugger. Zaterdagmorgen zijn we dan weer uit Hövel vertrokken, terug naar Delbrück…”
Bijvoegsels :
-Het commodo en incommodo document voor toestemming van de bouw van het pantoffelfabriek.
-Jan Frans Piessens in 1953.
-Het gezin van den “Blokmaker” : boven v.l.n.r. : Frans, Gaston, Pol, Jan en Flor. Onder : Marcel, Bert, Mathilde, vader Piessens met aan zijn hand Maria, Paula, moeder Robijns met op haar schoot Julien, Aline en Hendrik. Agnes Piessens (°1939 in médaillon) was nog niet geboren.
