cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
03-02-2015
Dinsdag - 03/02/2015 - Het weekend was druk en interessant : we kwamen te weten dat bouwen op een sociale kavel binnen onze mogelijkheden valt. De huizenjacht is voorlopig afgeblazen.
Zondag viel voor de derde zondag op rij de fietstraining met Join2Bike weg door het winterweer. Vermits ik deze keer geen kooractiviteit had, heb ik mijn hometrainer nog eens laten draaien. Dat is altijd nog beter dan niks doen.
Gisteren mocht ik dan nieuwe schoenen gaan passen. Het zijn weer grijze zoals mijn eerste paar orthopedische schoenen van 2 jaar geleden. Nu met 4 Velcro sluitingen i.p.v. 3. Ik besprak met de orthesist het probleem van instabiliteit. Jozefien bleef vorige donderdag van mening dat het aan het steunriempje lag. Maar de orthesist beweert echter dat de zool mijn linkerschoen gewoon teveel afgesleten is waardoor die voet scheef gaat staan. Het steunriempje verlagen zou niet het gewenste effect hebben zegt hij. Hij raadt mij aan om in de zomer eens langs te komen om dat te laten corrigeren indien nodig. Nu ik in de conditietraining zoveel stap zien die schoenen inderdaad veel meer af. Weer iets om op te letten ! Ik was dit jaar ook wat laat om de nieuwe te bestellen. De vorige heb ik al van december 2013. Volgende week woensdag mag ik mijn oude schoenen binnen brengen om de beugel te laten overplaatsen op de nieuwe schoenen. Dan heb ik enkele dagen tijd om ze wat in te lopen voor de volgende conditietraining op dinsdag. Dat betekent weer enkele dagen pijnlijke enkels want de nieuwe schoenen komen iets hoger dan de vorige. De beugel wordt dan ook bij geregeld en dat is ook weer even wennen om er vlot mee te stappen merkte ik vorig jaar al.
Vandaag komen mijn 2 maatjes van Pellenberg weer naar de conditietraining. Ze hebben allebei een operatie ondergaan in december. Dat wordt een blij weerzien !
Van het koor kregen we een oproep om geen repetities meer over te slaan in de aanloop naar de concerten van maart. Ik zal me thuis ook wat meer met die partituren gaan bezig houden. Ik heb ze opgeslagen op mijn laptop, dan kan ik ze beluisteren en inoefenen als voorbereiding op de repetities. Morgen begin ik eraan want het is nodig ! Het is ook altijd leuker als je de partituren beter kent. Nu ik met de alten meezing is het ook wat moeilijker dan indertijd met de sopranen. Alten begeleiden de melodie van de sopranen meestal en dat is moeilijker maar ook interessanter. Het vraagt wel meer inzet maar voor een hobby van 30 jaar mag dat. Ik zou het koor niet meer kunnen missen. Dat is een groot deel van mijn vorig leven (toen ik nog alles kon en de wereld nog aan mijn voeten lag). Het doet zo'n deugd dat ik nog kan zingen, zelfs zoveel tonen lager ! Met mijn werk heb ik die band veel minder. Daar koos ik niet voor in 2001 toen de Zwitsers Sabena failliet lieten gaan waardoor mijn man zonder werk viel. Ik heb het 10 jaar met hart en ziel gedaan en ben blij met de leuke collega's die ik daar heb leren kennen. Mijn korte carrière was een succes : van administratieve kracht tot assistent hoofdboekhouder in een paar jaar tijd !!!
Het feit dat mijn diploma nog iets waard was na 10 jaar onder het stof gelegen te hebben, was ook leuk uiteraard. Ik had het al kunnen gebruiken bij de opstart van de wereldwinkel van Kessel-Lo.
Daarvoor leerde ik met de computer werken en dat kwam goed van pas om professioneel aan de slag te gaan. Tijdens mijn studies stond de informatica nog in de kinderschoenen en kregen we daar alleen theorie lessen over. De praktijk op pc leerde ik onder begeleiding van Oxfam Wereldwinkels. Dankzij deze stap vond ik heel vlot werk om ons gezinsinkomen te verzekeren. Dat was een hele aanpassing voor de kinderen. Zij waren gewoon dat moeder meestal beschikbaar was en nu was dat ineens niet meer zo. Het wende wel vrij vlot en Marcel vond vrij snel ander werk. Dankzij mijn inkomen kon hij werk aannemen zonder ploegendienst. Bij Sabena was hij enige kostwinner en deed hij dat wel zodat ik huisvrouw kon zijn en voor de kinderen kon zorgen. Onze 3 zonen hebben daaruit geleerd dat je met minder speelgoed en luxe ook een leuk leven kan leiden en dat weten ze te waarderen.
Woensdag - 28/01/2015 - Ik ben gisteren nog eens bij pedicure langs geweest. Nu de conditietraining weer wekelijks doorgaat was dat nodig.
Ik heb de laatste dagen veel last van de vrieskou. Zelfs zonder buiten te komen voel ik dat het vriest : mijn heup en mijn knie leiden een eigen leven en zijn heel onbetrouwbaar. Heel lastig !!!
Zondag zong ik met het koor de mis van 10u in Blauwput. De fietstraining van Join2Bike was voor de tweede zondag op rij afgelast omwille van het winterweer : zaterdagmorgen lag er een laagje sneeuw in Leuven en dan is fietsen in groep heel riskant. Ik heb dus weerom niets gemist. Volgend weekend ziet er ook niet veelbelovend uit !
Maandag kreeg ik bericht van de orthopedische werkplaats. Mijn nieuwe schoenen kunnen gepast worden. Volgende maandag zal dat gebeuren. Ik ga een lijstje maken van wat er allemaal mis was aan de vorige : doorlopende zool (liever een hak dan voel ik niet iedere oneffenheid van de ondergrond), lagere steunriem rond de enkel (nu zit die 3 cm te hoog en is daardoor niet erg nuttig, de lagere steun zou een merkbaar verschil kunnen geven bij het stappen), gelijke hakhoogte (nu zit er een cm verschil tussen rechts en links, dat vergemakkelijkt het stappen maar zet mijn linkerbeen buiten spel bij het staan en verstoort mijn evenwicht). Ik ben al benieuwd naar het effect op mijn stappen ! Dat kan nog veel beter, vind ik. Ik observeer de werking van mijn benen en voeten veel de laatste weken en voel merkbaar het verschil tussen rechts en links. Door het verschil in hakhoogte wordt mijn linkerbeen te weinig belast waardoor het minder actief is. Dat kan de bedoeling niet zijn.
Daar zal ik het morgen met Jozefien nog eens over hebben. Zij heeft mee vastgesteld dat dat steunriempje rond mijn enkel te hoog zit. Als dat wat lager zit kan mijn enkel niet meer doorbuigen en zal ik correcter kunnen steunen op mijn voet. Dat ga ik zeker voelen want nu loop ik al 4 jaar met een doorgezakte enkel. Ik merk nu ook wat het effect daarvan is na de conditietraining van gisteren (het doet wat pijn). Hopelijk heeft de orthesist geen tegenargument want goed stappen is toch wel heel belangrijk en als mijn enkel nu al protesteert wat gaat dat dan geven op lange termijn ? Ik gebruik de rolstoel liefst zo weinig mogelijk en hoop dat nog heel lang vol te houden. Stil blijven zitten gaat me niet zo goed af, ondanks mijn rustige natuur.
Ondertussen kijken we verder uit naar een andere woning. In een bel-etage blijven wonen met mijn beperking is niet wenselijk. Het lijkt op zoeken naar een speld in een berg hooi. Gelijkvloerse woningen met een garage zijn schaars in het Leuvense. We zijn aan Kessel-Lo gebonden omwille van ons sociaal kader.
De vele vrienden en kennissen die ons de afgelopen 4 jaar bijstaan wonen hier in de buurt. Het heeft dus weinig zin om 10 km verder te gaan wonen, het moet minstens op fietsafstand van Blauwput (Kessel-Lo) zijn. Dat verkleint het aanbod enorm. Regelmatig kijk ik op Zimmo.be wat er te koop aangeboden wordt. Daar krijg je een overzicht van het aanbod van alle immokantoren. Daar zal vroeg of laat wel iets te vinden zijn dat geschikt is. We hebben ook niet zoveel tijd om daarmee bezig te zijn. Daarnaast gaat ons leven ook gewoon door : huishouden, kine, hulp aan familie. We doen wat we kunnen maar moeten zorgen dat het haalbaar blijft.
Dinsdag - 20/01/2015 - Het jaartal begint al te wennen : van de eerste keer juist !
Vorige week heb ik maar 2 kinebeurten gehad, op maandag en woensdag (Jozefien had een opleiding op donderdag en Anouk meldde zich ziek op vrijdag). Veel inspanning heb ik niet moeten leveren dus. Het etentje met de groep van de conditietraining op dinsdagavond was zeer geslaagd, we waren met een 20tal. Zo konden we eens rustig bijpraten na onze winterstop. Dan kunnen we er vanavond weer tegenaan in de eerste training van het nieuwe jaar !
Zondag werd de fietstraining afgelast omwille van aangekondigd winterweer. Voor één keer vond ik dat niet erg omdat in de namiddag een extra repetitie met Canzonetta op mijn agenda stond. De concerten van 21 en 22 maart komen dichtbij. Wat extra oefenen is dan nodig. Het leuke daarvan is dat we dan alleen met het concertprogramma bezig zijn (het thema is 'Water'). Op de nieuwe website wordt het al aangekondigd :
De voorbereiding voor de mis die we volgende zondag zingen laten we dan voor de gewone repetitie op woensdag. Daardoor zal ik 2 fietstrainingen na elkaar moeten missen. Goed dat er straks de conditietraining is, zo kom ik toch wat aan bewegen zonder rolstoel toe. Ik begin me heel beperkt te voelen door het binnen zitten. Zonder het koor en de Spelotheek zou ik afgelopen weekend non stop thuis gebleven zijn. Marcel was met de zonen gaan helpen verhuizen. Team Nolmans ‘the next generation’ in actie. De oudste verhuist van Elsene naar Etterbeek en kon hulp gebruiken. Gelukkig woont die op een appartement, zo konden ze de klus klaren in 1 dag. De volgende dag ging Marcel nog wat helpen met opruimen en de laatste klusjes. In de namiddag kon hij zich dan wat ontspannen. Als ik ga repeteren, heeft hij even de handen vrij. In het koor wordt er goed voor mij gezorgd, daar is hij heel gerust in ! Dat zorgzame heeft hij van zijn ouders. Ik heb het getroffen met mijn schoonfamilie !!!
Vanavond zal ik wel voelen wat het effect is van 4 weken zonder conditietraining. Ik zal weer snel buiten adem zijn denk ik. Deze morgen was ik weer veel te vroeg wakker (04.00 uur) ! Dat zal ik volgende nacht moeten inhalen. Ik hoop dan nog eens door te slapen tot mijn wekker afloopt. De laatste tijd ben ik dikwijls veel te vroeg wakker en dat laat zich voelen. Het lukt mij niet om overdag een dutje te doen. Ik rust wel wat op de middag maar echt slapen lukt me niet. We zullen zien wat het geeft de volgende nachten !
Dinsdag - 13/01/2015 - Het nieuwe jaar trekt zich op gang : etentjes, wenskaarten à volonté. Het intikken van het jaartal moet nog wennen, 2014 zit nog in mijn vingers. Goede voornemens : verdergaan op de goede weg en blijven zingen, fietsen en schrijven !
We zijn weer op huizenjacht gegaan vorige week. Ik wil nog steeds graag verhuizen. In onze beletage zit ik altijd hoog en droog maar als de zon schijnt, is dat minder leuk. Dan wil ik ook graag buiten in de zon gaan zitten en nu is dat nog moeilijk met die trappen. We zijn dus een paar huizen gaan bekijken maar ze waren te groot en/of te duur. Dat wordt moeilijk. We zijn de laatste jaren aan het uitkijken maar niet intensief. Nu wil ik een versnelling hoger gaan. Marcel begrijpt mij maar voor hem is onze beletage een zegen : de ruime garage waarin hij al zijn klusmateriaal kwijt kan, ruilt hij niet graag in voor iets anders. We zoeken ook iets waar we zo in kunnen. Dat we de badkamer moeten aanpassen is bijna onvermijdelijk. Een bad vervangen door een inloopdouche is voor ons noodzakelijk maar niet onoverkomelijk. Ondertussen zijn er nog enkele familieleden aan het verhuizen of toch bijna. Tussen de feestdagen door zorgt dat ook voor extra drukte.
Zaterdag gingen wij mijn meter (91 jaar) een gelukkig nieuwjaar wensen. Dat deed haar veel plezier blijkbaar, ze was er graag bij. Haar zoon is peter van mijn jongste zoon. Robbe schrijft al lang geen nieuwjaarsbrieven meer maar dat peterschap heeft ons er wel toe gebracht om met nieuwjaar elkaar weer op te zoeken. Het was een gezellig onderonsje met Marcel en mijn moeder erbij. Aperitieven (voor mij zonder alcohol) deden we bij mijn meter en haar zoon, daarna gingen we iets eten in een nabij gelegen brasserie. Ik vergat na het eten bubbels te bestellen i.p.v. koffie (gemiste kans om dat nog eens uit te testen !?)
Na al de regen van vorige week was het zondag toch weer droog en konden we weer gaan fietsen. De groep was niet zo groot deze keer, er zijn duidelijk nog wat mensen op vakantie. Ik hoop dat de trend van droge zondagen nog de hele winter doorgaat. Het is ongelooflijk hoeveel energie je krijgt van buiten samen te komen ! Deze week wordt weer nat en grijs. Gelukkig zijn er de bijeenkomsten met het koor en de groep van de conditietraining om de avonden op te vrolijken. Vanavond een etentje met de conditietraining (we zullen met een kleine 20 mensen zijn). Morgen koorrepetitie : ons concert van 21 en 22 maart is niet meer veraf en we hebben er nog heel wat werk aan ! Dat wordt weer opletten en repeteren geblazen. Zondagnamiddag is er al een extra repetitie. Als er te fietsen valt in de voormiddag zal ik daar niet van in het begin bij zijn. Na de fietstocht moet ik even rusten om dan weer volop te kunnen zingen !!!
Daarnaast heb ik nog 4 maal per week een half uur kine. Op maandag en woensdag komt de kinesist aan huis, de andere dagen ga ik naar de praktijk in Wilsele. Op dinsdag start vanaf volgende week de conditietraining weer en dan zijn we weer vertrokken tot aan de zomer. Goed doseren wordt weer heel belangrijk om het vol te houden, maar dat geldt voor iedereen...
Woensdag - 07/01/2015 - Weer een nieuw jaar ingezet. We vierden de overgang met enkele vrienden van het koor.
Zij hadden de voorbereiding onder elkaar verdeeld. Wij werden gewoon verwacht aanwezig te zijn. Op mijn vraag kwamen we pas om 18u samen. Zij hadden een uur eerder voorgesteld maar dat leek mij niet haalbaar om het dan vol te houden tot middernacht. Mits een paar rustpauzes in de zetel is het me toch gelukt !!! Het glaasje schuimwijn om 12u gaf zelfs geen problemen. Op een volle maag kan ik blijkbaar toch wat alcohol verdragen, goed om te weten !
Het bezoek van mijn broer en zijn gezin, tussen Kerst en Nieuwjaar, kon niet doorgaan. Hij werd ziek op kerstdag (buikgriep) en kon de volgende dag onmogelijk een volle dag met de auto rijden vanuit het verre Bretagne. Dat was heel spijtig want daar keek onze familie al een hele tijd naar uit. Mijn schoonzus zou Bretoense pannenkoeken voor ons komen bakken op zondag 28/12. We hadden een zaaltje geregeld en we zouden met 25 zijn. Na overleg met mijn moeder en mijn zus besloten we om toch samen te komen en dan maar zelf pannenkoeken te bakken. Mijn zus zou voor koffie en drank zorgen, haar dochter voor taart en mijn neef bood aan om soep mee te brengen. Door de sneeuwval op 26/12 werd de fietstraining van Join2Bike op 28/12 geannuleerd.
Die voormiddag stond ik dus met Marcel in onze keuken om pannenkoeken te bakken. Ik heb in de ergotherapie in Pellenberg al eens omelet gebakken. Dat is ongeveer hetzelfde. Marcel maakte het beslag en dan was het even zoeken om samen onze draai te vinden aan het vuur. We staan nooit samen in de keuken. Ik was vroeger de pannenkoekenbakker. Marcel is de betere kok in huis en komt er niet toe om mij in te schakelen bij het koken. Mattias doet dat wel en dat is zelfs leuk !
Marcel en ik kookten vroeger ook nooit samen. We hebben elk onze eigen manier van koken en hoe goed we elkaar ook verstaan in het huishouden, in de keuken schijnt ons dat niet te lukken. Ik zeg hem wel dat ik wil helpen maar ik wil hem ook niet hinderen en loop hem dan ook liever niet in de weg.
Na een tijdje besloten we om elkaar af te lossen aan het vuur en dat ging nog het best. Zo zag Marcel dat dat met een hand ook gaat en liet hij mij mijn gang gaan. Na een uurtje was het deeg op en konden we wat eten. We zouden pas om 16u samen komen om de zaal klaar te zetten. Ik had dus nog tijd om wat te rusten voor het familiegebeuren.
Voor mijn familie was het geleden van december 2013 dat we nog allemaal samen waren. Dat was bij de begrafenis van Dries (28j), de zoon van mijn zus, die de strijd tegen pancreaskanker verloren had. Mijn zus had een mooie foto van Dries bij. Ik had voor mijn broer een kalender van Join2Bike bij met mooie foto's van onze fietstochten in Oostenrijk in 2014. Iedereen kreeg de kans om er een wens op te schrijven en er zijn verjaardag in aan te duiden. Zo kon iedereen op zijn manier toch zijn bijdrage doen om het gemis van de Bretoense tak van de familie te verzachten. Het werd een leuke, gezellige avond. Marcel bracht mij om 22u30 naar huis en ging dan terug om te helpen opruimen. Moe maar tevreden zette ik mij in mijn zetel en kon eindelijk die warme bottines uitdoen.
In deze periode van het jaar valt de conditietraining weg omwille van de examens van de kinestudenten. We starten terug op 20/01. Op 13/01 gaan we met de groep samen eten en glas drinken op het nieuwe jaar. Ik zal het aperitief moeten opsparen tot na het eten om geen last te hebben van de alcohol. Meestal zit daar toch genoeg ijs in zodat dat gerust even kan wachten.
Vorige zondag was het koud maar zonnig en droog weer en kon de fietstraining met Join2Bike weer doorgaan. Heerlijk om zo weer iets in groep te kunnen doen ! Er waren duidelijk wat mensen met vakantie want er was niet zoveel volk als de vorige keer. Gelukkig heb ik bij het fietsen geen last van de kou. Met een warme jogging over mijn fietskledij voel ik er niet veel van. Bij de start is de eerste afdaling wat koud maar na de eerste helling ben je al opgewarmd en voel je niet meer dat het bijna vriest.
Dinsdag - 30/12/2014 - Het jaar loopt op zijn eind, tijd om eens terug te kijken naar wat het geweest is. Na het drama van het overlijden van Dries (oudste zoon van mijn zus) op 08/12/2013, kon 2014 onmogelijk slechter zijn.
Sedert mijn laatste schedeloperatie (07/02/2013) ben ik pijnvrij, al meer dan een jaar dus ! Sindsdien ben ik helemaal opgefleurd. Daarvoor ging ik gebukt onder constante hoofdpijn in mijn schedel, het bot zelf. Om mijn leven te redden bij die rampzalige hersenbloeding, werd op 28/02/2011 een opening in mijn schedel gemaakt. Daardoor kon de druk op mijn hersenen verlicht worden en overleefde ik de beroerte. Ik had uiterst snel en efficiënt gereageerd bij de eerste symptomen (krachtverlies in de linkerarm). Daardoor was ik een uur later al op spoed in Gasthuisberg. Na een kort verblijf op intensieve werd mijn schedel op 05/05/2011 gereconstrueerd met eigen bot. 10 dagen later kon ik aan mijn revalidatie beginnen in Pellenberg. Na 6 maanden intensieve kine : ik leerde er leven met een half verlamd lichaam (linkerkant). De kinesisten leerden me weer stappen en de oefeningen maakten me sterk genoeg om weer naar huis te gaan. De ergotherapie leerde me trucjes om met één hand mijn plan te trekken in het dagelijks leven. Op 02/12/2011 mocht ik weer naar huis. Ik werd er welkom geheten door Marcel, onze 3 zonen, buren, vrienden en familie met een feestje in onze garage. Het welkomstbord hangt er nog altijd !
Sindsdien is niets meer zoals vroeger. In mijn vorig leven stond ik aan het roer van het huishouden. Ik gidste met Marcel, de kinderen door hun studies. Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis zijn ze afgestudeerd en was de oudste met zijn vriendin gaan samenwonen. Marcel nam het huishouden op zich en maakte het mij zo gemakkelijk mogelijk. Een zegen !
Al gauw kon ik mijn oude hobby's (zingen in het koor en fietsen) weer opnemen. Mits wat aangepast materiaal (een aangepaste trike) fiets ik weer als de beste (mede dankzij de steun van Join2Bike).
Ik zing nu heel wat lager dan vroeger (geen sopraan meer maar alt), vreemd maar interessant en ik hoor er nog bij. We vierden dit jaar de 30ste verjaardag van ons koor (1984 - 2014). Het is gegroeid van 7 dappere pioniers (daar was ik er eentje van natuurlijk) naar een groep van 45 enthousiastelingen die onder de leiding van mijn dappere zus het beste van zichzelf geven. Bewonder ons op onze nieuwe website :
Dit jaar vond onze tweede zoon een nieuwe richting en werk. Een mooier kerstcadeau kon hij ons niet geven. Nu werken onze zonen alle drie in het Brusselse. Vreemd, ik heb dat altijd geweigerd en zij vinden dat blijkbaar niet erg. Ik was heel blij te kunnen werken op fietsafstand van thuis. Dat deed ik toch al 10 jaar tot ik geveld werd door die beroerte en hersenbloeding. Een collega bracht mij toen naar spoed. Dat is nu bijna 4 jaar geleden.
Het afgelopen jaar was nog heel intens op het vlak van fietsen en revalideren. Samen met Marcel en Robbe fietste ik met aaneen gekoppelde trikes de Kaunerberg op in Tirol. Samen met Greet (van Join2Bike) reed ik de 20 km door Brussel in 1u 20min en 53sec. Niet slecht voor een eerste deelname !
Mijn ambitie voor volgend jaar is om dit zelfstandig te doen. Sedert september fiets ik op de trainingen van Join2Bike alleen. Daarvoor werd mijn trike altijd gekoppeld aan een andere. Nu fietst Marcel op zijn eigen fiets mee. Dat is het mooie aan Join2Bike : integratie van validen en mensen met een beperking in het fietsen. Onbeschrijfelijk leuk is dat om zo in groep te kunnen fietsen.
Mijn kinesiste Anouk blijft enthousiast over de evolutie van mijn arm en hand. Zij moedigt mij aan om thuis ook zelfstandig te oefenen. Zij is in juni bevallen van een dochter waardoor zij minder uren werkt. Daardoor zie ik haar nu nog maar een keer per week. Haar huisbezoek om woensdag wordt nu overgenomen door een nieuwe collega, Jorien. Zij doet krachtoefeningen met mijn arm. Anouk oefent veel met mijn hand. Ze heeft net nog een bijscholing gevolgd waar ze weer wat nieuwe dingen geleerd heeft. Ik kijk ernaar uit om te zien hoe we daarmee verder gaan. Bij haar is het altijd weer verrassend.
Zo is het ook bij haar collega Jozefien. Deze probeert mijn voet 'wakker' te maken. Die specifieke stimulatie is vrij pijnlijk maar heeft zichtbaar effect. Ook daar kijk ik naar uit voor de volgende periode. In de loop van volgende maand kan ik weer nieuwe schoenen gaan passen. Die worden op maat gemaakt door een orthesist. Ik ga nog een bijkomende aanpassing vragen zodat mijn voet nog beter gesteund wordt. Jozefien maakte daar onlangs een opmerking over, daar moet ik het met die orthesist nog over hebben. Als dat me kan helpen om nog beter te stappen, kan 2015 niet meer stuk !
Woensdag - 24/12/2014 - Kerstavond rustig thuis. De koorrepetitie werd omwille van kerstavond vervroegd naar maandag. De conditietraining valt de 4 volgende dinsdagen weg omwille van de komende examenperiode. Gisteren vingen we de vrije tijd al op met een vriendenbezoek. Zij hebben een rondreis door de USA achter de rug. Hun reisverhaal was de moeite !
Morgen vieren we Kerst met mijn moeder en de zonen die vrij zijn. De jongste wordt bij de familie van zijn vriendin verwacht. We zien hen zondag. Dan komen we met mijn familie samen bij mijn moeder. Mijn Franse schoonzus trakteert ons dan op Bretoense pannenkoeken ! We zullen met een 20-tal kunnen genieten van haar bakkunst op originele Bretoense wijze.
Doordat de feesten op donderdagen vallen, vallen de kinesessies met Jozefien weg. Ik zie haar pas op 8 januari terug. Spijtig natuurlijk, wat zij met mijn lamme voet doet is altijd weer verrassend. Vorige week stimuleerde ze de binnenkant waardoor mijn enkel zich onmiddellijk in de juiste stand plaatste. Die zakt meestal wat door. Ik hoop dat de orthesist daar wat aan kan doen bij mijn nieuwe schoenen in januari. Weer iets om naar uit te kijken ! Vandaag komt Jorien nog langs om met mijn arm te werken en vrijdag zal Anouk mijn hand weer aanpakken.
Voor revalidanten geen vakantie en dat is maar goed ook : Rust roest en dat kunnen we missen !!!
Dinsdag - 16/12/2014 - Vandaag de laatste conditietraining van het jaar. In de Kerstvakantie zijn er geen trainingen. Niet slecht, dan is het wat rustiger met de feestdagen. Of de fietstrainingen doorgaan hangt gewoon van het weer af. Vorige zondag was het droog en konden we weer op pad. Wat een opluchting na die sombere week ! Het deed deugd om weer eens te kunnen fietsen. De zondag daarvoor was de training afgeblazen omwille van gladde wegen. Geen goed idee om dan in groep te gaan fietsen. Ik heb mijn hometrainer dan nog maar eens van onder het stof gehaald. Dat was lang geleden !
In januari krijg ik weer een paar nieuwe schoenen. Ik was wat laat met bestellen daardoor kan ik ze niet vroeger hebben. Deze keer zullen het donkergrijze zijn, dat past beter bij zwart. Dat dragen wij in het koor altijd bij optredens. Ons volgend concert zal in maart plaats vinden. We zijn deze zomer al aan het nieuwe programma begonnen in het thema : Water. Weer heel mooie muziek deze keer. Mijn zus is daar toch een kei in !!! Voor ik mijn oude schoenen inlever, moet ik nog een aanpassing gaan bespreken. Jozefien heeft ze nog eens goed bekeken omdat ik de laatste tijd last heb van een drukplek vlak boven mijn enkel. Dat komt door de steunriem die rond mijn enkel en de beugel zit. Die steunriem zou beter wat lager zitten om mijn enkel echt te steunen. Ik hoop dat ik dan beter zal stappen want nu gaat het nog niet veel beter dan vorig jaar. Dat houdt mij ook tegen om alleen op stap te gaan. Ik kan met mijn scooter wel gemakkelijk de straat op maar als ik dan een eindje moet stappen heb ik een stok of ander steuntje nodig. Vorige week moest ik een brief posten. Marcel stopte bij een postbus. Ik moest maar 2 meter stappen en we hadden geen stok bij. Met een klein hartje en super voorzichtig heb ik de klus geklaard. Ik moest over een fietspad met boordstenen en de stoepstenen lagen ook niet echt vlak maar het is me toch gelukt ! Dat zal ik dus wat meer moeten doen om mijn angst om te vallen te overwinnen. Voor mijn nieuwe schoenen heb ik ook weer een hak gevraagd. De zolen van deze schoenen lopen door van de teen tot de hiel waardoor elke oneffenheid zich laat voelen tot in mijn heup. Met een lam been vangen je voet of knie niks op en dat bemoeilijkt mijn stappen. Ik voel heel goed wat mijn rechtervoet doet op oneffen bodem. Mijn linker doet dat niet met alle gevolgen van dien : zeer onzeker en wankel bij het stappen. Als dat betert met het nieuwe paar schoenen zal 2015 er veel beter uitzien !
Anouk had ook weer een verrassing voor mij : ze is een bijscholing gaan volgen bij een therapeut die gespecialiseerd is in arm- en handrevalidatie. Ze was er opgetogen over en ik merkte onmiddellijk het verschil in werken met mijn linkerarm. Als we oefenen aan tafel leg ik gewoonlijk die arm met de hulp van mijn rechterhand op een kussen op tafel. Nu hield ze me tegen en begeleidde ze me om dat zijwaarts te doen, zoals iedereen dat doet met gezonde armen. Er zit dus weer wat nieuws aan te komen voor de volgende weken !!!
Dinsdag - 09/12/2014 - Marcel heeft een paar dagen verlof en dat merk ik. Hij komt dan 's morgens mijn voeten kneden en mijn kuiten stretchen. Dat is vrij pijnlijk maar doet tegelijk ook veel deugd. Nu ik de tenen van mijn linkervoet bijna niet meer kan bewegen, heeft die voet daar nood aan. Dat voel ik ook bij Jozefien, zij behandelt die voet elke donderdag. 'Wakker maken', noemt zij dat : dan gaat ze met een stokje vrij stevig langs de zijkant van mijn voet waardoor de zenuwen van die voet en tenen gestimuleerd worden. Daardoor komt er stilaan weer wat meer beweging in die voet. Zij heeft vorige week mijn schoenen nog eens grondig bekeken. Sedert ik de veters heb laten vervangen door velcro heb ik last van een drukplek boven mijn enkel. Zij stelt vast dat het riempje, dat mijn enkel moet steunen, te hoog staat. Ik zou dat eigenlijk al kunnen laten aanpassen voor de nieuwe schoenen klaar zijn : dat wil zeggen, nog maar eens langs gaan bij de orthopedische werkplaats ! Eerst maar weer een afspraak maken en dan zien we verder.
Deze morgen hebben we ons eens over de plannen voor onze badkamer gebogen. Vanavond komt de loodgieter langs en moeten we onze plannen kunnen voorleggen. Ik rond dit nu dan maar af want we gaan eerst nog even bij vrienden langs om te kijken hoe zij dat aangepakt hebben.
